Hoi Meiden, Ik ben nu 10 weken zwanger, en supergelukkig ermee! Mijn man is heel lief, en is ook helemaal blij. Nou is het punt dat ik dus wel getrouwd ben, maar eigenlijk geen vriendinnen heb. Door ziekte in het verleden heb ik al onwijs lang niet gewerkt en zijn langzaam alle vriendinnen die ik had hun eigen weg gegaan en hebben mij links laten liggen. Ik heb wel 3 hele goede vrienden, maar die wonen allemaal aan de andere kant van het land en zie ik echt heel weinig. Ik zou het zo leuk vinden om eens gezellig met andere meiden dingen te kunnen delen, en niet alleen maar met wat verre vrienden via msn. Ik voel me echt helemaal alleen, met alleen mijn man en wat familie (ouders enzo) als enige contact. Verder heb ik echt met niemand contact. Ik heb al es hier in Delft gekeken naar mogelijkheden om anderen te ontmoeten, maar de enige mogelijkheden lijken wel van die projecten van de gemeente, maar dat is voor buitenlandse vrouwen om samen te komen.. maar ik ben gewoon Nederlandse (geboren in Chili, maar geadopteerd.. voel me echt nederlands). Ik heb eigenlijk geen idee waarom ik dit post.. Maar ja.. ik ben er soms echt verdrietig om dat ik met niemand de dingen kan delen... maar gelukkig heb ik wel een lieve man, maar toch mis ik gewoon iets. Gewoon het gezellig kunnen kleppen over meidendingen, praten over de zwangerschap enzo.. lekker op de koffie bij elkaar enzo.
Hi Oceaan Soul, Waarom kijk je niet of je op een zwnagerschaps ding kan (zwemmen, yoga etc) Daar kan je echt best veel contacten op doen. en het voordeel is dat ook hun een kindje verwachten. Heb je meteen een gespreksonderwerp! Jooze
hoi Ocean Soul, gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik hoop dat je snel een paar leuke vriendinnen maakt hier op het forum, want er zijn echt heel veel leuke meiden hier! Onder de namen kun je bovendien zien waar ze wonen, misschien wonen ze wel dichterbij dan je denkt! Ik heb zelf ook niemand om thuis mijn ei aan kwijt te kunnen dus ik babbel hier vaak mee. Over van alles en nog wat. dikke knuf
Ja ik heb precies het zelfde!Alleen ben ik nog niet zwanger en mijn man heeft meer tijd voor zijn laptop dan voor mij
Ik vind de zwangerschapscursus wel een goede tip van iemand hier. Het lijkt me ontzettend moeilijk voor je. Mijn ervaring is ook dat het veel lastiger is om vriendschappen te sluiten op een oudere leeftijd. Ik zelf zit bijvoorbeeld niet op veel extra vriendschappen te wachten omdat ik al moeite heb om die van nu te onderhouden Maar ik ken die eenzaamheid wel hoor... Maar dat heef meer te maken met het feit dat ik me niet snel hecht aan mensen. Ik heb verder ook niet veel goede tips voor je helaas... Maar ik zou in ieder geval een leuke zwangerschapscursus uitzoeken zodat je eens per week een groepje vrouwen heb met je je ervaringen kunt delen!
Niet om flauw te doen, maar je zou eens in een kerk kunnen gaan kijken... Ik ben zelf christen en vorig jaar verhuisd naar Den Bosch met mijn man. We wonen er nu ruim een jaar en hebben nu al zoveel contacten! Waarvan een aantal we echt vriendschappen kunnen noemen. Ik zou me voor kunnen stellen dat je via activiteiten van kerken, of via kerkdiensten, als je ook een beetje in geloof bent geinteresseerd, je in contact kunt komen met mensen. Er zijn namelijk een boel kerken die dingen organiseren voor mensen van buiten de kerk... Mijn kerk heeft bijvoorbeeld gastendiensten en kids-inns, maar ook alpha-cursussen (soort cursus van 10 avonden/ochtenden over wat het christelijk geloof nu eigenlijk is). Snap dat het wel iets is waar je in geinteresseerd moet zijn, maarja... als dat zo is, is zo'n cursus misschien wel leuk om te doen: je ontmoet daar dan ook weer mensen die net als jij geinteresseerd zijn (als je dat dus bent). En je hoeft echt niet perse bekeerd te worden om contacten te houden, (Verschilt een beetje per kerk: sommige mensen zijn nu eenmaal wat pusheriger dan anderen). Maar je zou dan eens kunnen googelen op alpha-cursus... Verder gewoon dingen als sporten, buurthuis, cursusjes doen, enz... Het vraagt er in ieder geval om dat jij actief het huis uitgaat,
ik heb zelf alleen mijn vriend nog en de rest is langzaam aan vervaagd. ik was 21 toen ik voor het eerst moeder werd en ja al mijn vrienden zijn feestbeesten( was ik ook ). in het begin hoorde je nog wel eens wat, maar ik hou er niet van als het van 1 kant moet komen en dat kwam het wel altijd.. ik bellen, smsen, mailen enz. en hun maar zeggen we komen snel een keer langs of we gaan snel een keer wat leuks doen. maar dan hoor je nooit meer wat. dus heb nu alleen nog mijn vriend, maar voel me echt vaak eenzaam. een goede vriendin om mee te praten is wat ik mis, maar ik merk dat ik een enorme muur om me heen heb omdat ik te vaak bedondert ben en best verlegen ben bij nieuwe contacten. is echt vervelend
ja klote is dat he...zulke "vriendinnen"die zeggen dat ze langs komen maar dat dan toch niet doen!En ik snap je heel goed dat je een muur om je heen hebt gebouwd,na bedonderd te zijn door mensen.Maar toch is het goed als je je open steld,en de dingens die je hebt meegemaakt achter je laat.Je zal zien dat het je goed zal doen.... En vriendinnen komen en gaan,hoe moeilijk het ook is.... maar door een muur om je heen te bouwen,daar heb je alleen jezelf mee. Enne...hier zijn genoeg meiden war jij je hart bij kan luchten,en tuurlijk snap ik dat het fijn zou zijn....een echte vriendin om je heen!Als jij je open steld...zal dat vast en zeker komen! veel liefs shangita
Je mag me gerust eens een pb sturen hoor,wie weet waar het toe kan leiden! je bent nooit echt alleen heb ik in de loop van de tijd wel geleerd.Kop op en ik hoor je wel! 8)
Ooh meid ik wil best wel een keertje met je afspreken hoor! Mijn moeder woont waar jij woont, dus we kunnen makkelijk een x een bakkie doen? Ik heb je geloof ik ook op msn toch?
Hier idemdito eigenlijk. Ik heb een geweldig lieve vriend, een topper maar toch voel ik me vreselijk alleen deze zwangerschap. Vorig jaar ben ik voor hem (& zijn baan) verhuisd ver weg van mijn vrienden/familie/bekende omgeving. (Van groningen naar brabant) Ik heb hier een studie gevonden en was dus net lekker aan het studeren toen ik zwanger bleek te zijn. Helemaal geen probleem, we zien het als een prachtig mooi cadeautje maar ik zit hier dus wel ver weg van familie en ben veel alleen thuis. Mijn vriend is voor zijn baan heel veel van huis (Dit gaat veranderen zodra de kleine er is..) en ik zit dus veel alleen. Veel omgang met anderen heb ik niet omdat ik niet echt de kans heb gehad hier een vriendenkring op te bouwen (korte tijd..) Ik had echt nooit gedacht dat ik mij zo alleen zou voelen, want zo'n type ben ik helemaal niet. Ik ben een hartstikke actieve, sportieve meid en absoluut niet verlegen maar door omstandigheden voel ik me nu heel erg alleen.
het is gewoon dat je dit zo ontzettend graag wil delen. Het is zoiets bijzonders....! Ik was ook redelijk alleen. Vorig jaar was ik hier zo klaar mee dat ik een oude hobby heb opgepakt. Zit nu bij een theatersport club, heb nieuwe vrienden gemaakt, heb mijn verzetje en ontmoet nieuwe mensen. Het is een grote stap op alleen iets te ondernemen, maar het is echt de moeite waard.. Geniet lekker van je kindje! Het komt echt goed!
Als de baby er is kun je gaan babyzwemmen, doe ik ook en dat is hartstikke gezellig, al die moeders onder elkaar. Binnen een kerkelijke gemeenschap doe je inderdaad ook heel snel contacten op. Wat ook leuk is: op Hyves op zoek gaan naar oude klasgenoten/vriendinnen, zo heb ik nu ook weer contact met mensen die ik uit het oog verloren was.
Ik heb het ook een beetje, voor mijn man zijn werk verhuisd van zoetermeer naar Zeeland. Ik werk nog in Alphen aan de Rijn, maar door de afstand werk ik veel dagen thuis, wat super saai is. Ik spreek af en toe nog wel af met vriendinnen uit de ongeving van zoetermeer, maar dat wordt toch steeds minder door de afstand. Ik voel me ook een beetje eenzaam af en toe, ik hoop dat het beter gaat als de kleine er is