Maar het ligt dus ook deels bij de vrouwen zelf. Een nichtje van ons koos bijvoorbeeld bij haar eerste kind voor een keizersnede, leek haar makkelijk Gynaecoloog heeft haar wel van het idee geprobeerd af te krijgen maar ze stond erop. Kennelijk kunnen vrouwen in steeds meer landen voor een niet-noodzakelijke keizersnede kiezen. Dat vind ik ook weer echt het andere uiterste en een kwalijke ontwikkeling.
Maat wat maakt dat je je mening zo heftig verkondigt? Iedere aanstaande moeder wil het beste voor haar kindje. En daarbij maakt de een een keuze voor een ziekenhuisbevalling en de ander voor een bevalling thuis. Binnen bepaalde kaders zijn dat beide goede en veilige keuzes. Door jouw mening zo stellig te verkondigen geef je een oordeel over vrouwen die kiezen voor een thuisbevalling. Dat zij onnodig hun kind in gevaar brengen. Dat trek ik mij aam (als vrouw die twee keer bewust thuis is bevallen) en ik weet nog meer vrouwen met mij. Niemand probeert jou hier iets op te dringen, waarom dan zo'n oordeel geven over de keuze van een ander?
Ik zie hier bijna drie pagina's gaan over het wel of niet toestaan van thuisbevallingen in Nederland. Maar daar gaat deze petitie en dus de bijbehorende regeling helemaal niet over. Het gaat over het feit dat er een optie voor integrale bekostiging voor geboortezorg wordt opgesteld waarmee de geboortezorg voor een regio (lees een ziekenhuis met een x aantal aangesloten verloskundige partijen) vanuit 1 punt wordt gefinancierd los van het feit of deze vrouwen via de verloskundige thuis, in het ziekenhuis of bij de gynaecoloog bevallen en/of worden begeleidt. Hiermee moeten de (financiële) drempels van doorverwijzen (heen en weer) opgeheven worden wat uit onderzoek ook juist medische gevolgen kan hebben. Daarnaast wordt deelname niet verplicht maar kan er nog steeds aanspraak gemaakt worden op de nu gebruikelijke bekostiging. (zie website nza). Daarom teken ik niet, want dit geeft juist de ruimte aan de zorgverleners om beter samen te gaan werken. Wel snap ik de weerstand vanuit het werkveld want in sommige regio's is die samenwerking niet optimaal zoals jullie in je voorbeelden al aandragen, wat in mijn ogen precies de noodzaak van de optie tot dit systeem onderschrijft.
Dat vind ik ook. Maar ik denk dat er een wisselwerking bestaat tussen de "bevalcultuur" van vrouwen en zorgverleners in een land. Als een vrouw tijdens haar zwangerschap standaard naar het ziekenhuis moet voor controles, die worden uitgevoerd door de gynaecoloog, krijgt ze onbewust de boodschap mee dat zwangerschap en bevalling een potentieel gevaarlijke toestand is die medisch ingrijpen vereist. Dus dat is wat ze verwacht en waar ze om vraagt. In mijn ogen is het een vorm van empowerment dat we in Nederland uitgaan van de fysiologie rondom de bevalling. Jij kunt als vrouw een kind dragen en baren, met of zonder medische hulp, het is sowieso iets waar je ontzettend trots op mag zijn.
Zoals ik het begrepen heb is het een kwestie van tijd voordat het wel verplicht zal worden. Ik ben het volledig met je eens dat er beter samengewerkt moet worden. En de regionale verschillen zijn hierin groot. Ik ken regio's met uitstekende samenwerkingsverbanden tussen eerste en tweede lijn, maar helaas ook regio's waar het een zooitje is. En in die regio's snap ik wel dat verloskundigenpraktijken met deze regeling het gevoel hebben teveel van hun autonomie op te geven. Omdat de situatie kan ontstaan dat een team van gynaecologen in een ziekenhuis kan beslissen om geen contract te sluiten met een verloskundigenpraktijk in de omgeving, waarna deze praktijk geen geld meer krijgt van de verzekeraar en dus moet sluiten. Verloskundigenpraktijken zijn vrijwel altijd ondernemers en voelen zich hierdoor kwetsbaar en afhankelijk van een groot instituut als een ziekenhuis. Dus ik begrijp de noodzaak tot samenwerking, maar ook het verzet van verloskundigen.
hier ook ervaring met slechte communicatie tussen 1e en 2e lijn. En dat terwijl de verloskundige en gynaecoloog in hetzelfde ziekenhuis, op dezelfde etage en zelfs dezelfde vleugel zitten. Linkergang in naar de gyn en rechtergang de verloskunde. Ik was bij dochter vanaf het begin medisch maar mocht wel de controles bij de standaard verloskunde doen en had tussendoor extra controles bij de gyn. Dat laatste werd steeds meer naarmate de zwangerschap vorderde. Maar de communicatie tussen de gyn. En verloskunde was minimaal. Ik moest telkens als tussenpersoon doorgeven aan de een wat de ander had gezegd en geadviseerd en als de ander het daar niet mee eens was kon ik wederom de eerste weer melden dat de 2e het anders zag. Tureluurs werd ik ervan. Daardoor besloten op het einde geen controles meer bij de verloskunde te doen en alles bij de gyn te houden. bij zoon werd ik tijdens de bevalling medisch (in het ziekenhuis) die starte bij de verloskunde zo een uur of 8 en daarna werd ik met bed en al de naar de andere gang gereden en werd het overgenomen door de gynaecoloog en de verloskundige die de hele zwangerschap me had begeleid en het begin van de bevalling had ondersteunt was weg en heb ik niet meer gezien of gesproken. Voelde me echt een nummertje op dat moment. Hier heb je der en nu is het mijn pakkie aan niet meer.
Tja, wat is natuurlijk. Sinds de mens op twee benen is gaan lopen, bevallen vrouwen veel moeilijker dan andere zoogdieren. Er overleden vroeger niet voor niks veel vrouwen en kinderen tijdens de bevalling. Mijn ervaring is juist precies andersom. Tijdens mijn eerste bevalling thuis, die zo'n 20 uur duurde, heb ik misschien 2 uur een vk gezien. Ze had het namelijk veel te druk en moest zich verdelen over verschillende andere bevallende vrouwen. Ze was net op tijd om onze oudste op te vangen. Er is daardoor wel het één en ander mis gegaan (niet met mijn dochter, wel met mij). Wat een rust en vertrouwen heb ik ervaren bij de tweede bevalling in het ziekenhuis. Eén druk op de knop, en er kwam iemand. Fijn ook dat er naast de vk ook nog een verpleegkundige aanwezig was. Maar goed.. keuzevrijheid blijft belangrijk. Goede communicatie ook.
Zoals ik lees zijn er veel ervaringen. Positief en negatief, bij zowel thuis als het ziekenhuis. Maar waar ik over val is als mensen gaan zeggen dat moeders die thuis bevallen bewust onnodige risico's nemen. Dat is gewoonweg niet waar.
Ik vind dit soort cijfers altijd moeilijk te interpreteren. Medisch complexe situaties komen in het ziekenhuis terecht, de kans dat daar iets niet goed afloopt is op basis van het uitgangspunt al groter. Het gaat erom of die 0,03% voorkomen had kunnen worden als de bevalling in het ziekenhuis had plaats gevonden. Ik heb de onderzoeken niet gelezen, maar ik ben het helemaal eens met een eerder gemaakte opmerking dat bevallingen niet geromantiseerd moeten worden. Een bevalling is noodzakelijk om je kind in je armen te krijgen. Wat voor de een wel werkt, werkt voor de ander niet. Ik ben bevallen in een kamer met 12 man medisch personeel, en iedereen ging waanzinnig prettig met mij om. Vanwege mijn achtergrond (medisch) is een thuisbevalling altijd uitgesloten geweest, dus die wens staat erg ver van mij af. (Als ik alleen al denk aan de enorme bende na de 3e bevalling dan hadden we serieus opnieuw moeten behangen thuis) Ik denk dat een goed protocol en handelen van groot belang is. Dat zal vast wel vanuit huis ook kunnen, maar het zou mijn persoonlijke voorkeur nooit hebben. Ik kan alleen voor mijzelf spreken, ik merk dat ik moeite heb uit te spreken dat een thuisbevalling prima kan (ik was er zelf ook bijna niet meer geweest, ik woog bijna 11 pond, ik was 14 dagen te laat geboren en het was even stil toen ik was geboren…), maar ik besef mij dat mijn referentiekader heel anders is dan de meeste hier.
Thuisbevalling vs ziekenhuisbevalling. Ja, ik heb daar best een mening over maar volgens mij gaat het daar hier niet over. Het gaat over communicatie tussen onafhankelijke vk en ziekenhuis als ik het goed begrijp? Waar ik woon lopen zwangeren bij onafhankelijke verloskundigen tot de 7e maand (+/- 30 weken) en dan worden ze overgenomen door het ziekenhuis. In het zk wordt je ook gewoon door een vk gevolgd. Je ziet geen gyn als daar geen noodzaak toe is. Maar als het noodzakelijk is dan is dat snel geregeld. Hij/zij zit namelijk op dezelfde afdeling, soms zelfs in hetzelfde kamertje. Het is daardoor erg laagdrempelig, en in een bekende omgeving. Geen problemen met overdracht e/o miscommunicatie want beide werken op dezelfde plek, zien hetzelfde dossier in, vullen datzelfde dossier aan, enz. Bij mijn eerste 2 heb ik geen gyn gezien, nu bij de 3e wel want zij ligt in stuit. Haar geboorte zal op precies dezelfde plek plaatsvinden alleen dan met een gyn (en wat extra mensen) ipv een vk en een assistent. Een vertrouwde plek voor mij dus. Ik heb geen angst of spanning over waar en met wie ik straks terecht kom. Of ze mijn dossier wel kennen. Of ze mij kennen. Omdat dus alle afspraken hier zijn, raak je ook vertrouwd met de omgeving. Nu ik medisch ben zie geen nieuwe ruimtes of perse nieuwe mensen. Dat is erg fijn. Overdrachtsproblemen tussen de onafhankelijke vk en het ziekenhuis zijn er in principe niet want je draagt je eigen informatie bij je. Alle informatie die je vk heeft heb jij ook. Daarnaast is er genoeg tijd om informatie dat mist aan te vullen in de tussentijd want je bent tenslotte al in het ziekenhuis vanaf maand 7. Ik vind het een ideaal systeem. Ik voel me veilig en tegelijkertijd geen patiënt. Ja een zwangerschap is natuurlijk maar tegelijkertijd ook een risico. Enkel en alleen omdat iets natuurlijk is betekent niet dat het daarom ook veilig is. Kanker is ook natuurlijk maar daar ga je ook hartstikke dood aan. (Nee ik vergelijk geen baby’s met kanker, ik vergelijk natuur met natuur. Natuur is niet perse onze vriend, de natuur kan heel verraderlijk zijn, genadeloos en fouten maken)
Dit is dus hetgeen wat telkens gebeurt bij deze discussies. Iedereen noemt haar reden waarom een bevalling thuis/in het ziekenhuis veel beter is en waarom de ander ongelijk heeft. Over het algemeen op emoties en ongefundeerde ideeën gestoeld. Maar de Nederlandse geboortezorg is onder de maat, maar ligt niet aan verloskundigen, niet aan gynaecologen, niet aan thuisbevallingen en niet aan ziekenhuisbevallingen. Dat ligt aan slechte communicatie wat wordt versterkt door onhandige financiering. Men probeert nu het eerste stuk op te lossen door alleen het tweede stuk aan te pakken. En dat werkt natuurlijk gewoon niet. Als je wilt dat er betere communicatie, betere overdracht, betere informatievoorziening komt om risico's te verkleinen, dan moet je daarmee aan de slag. En dat lukt op heel veel plekken heel goed. En dan is deze financieringsaanpassing niet nodig. Maar omdat er ook plekken zijn waar (een van) beide kanten alleen hakken in het zand houden en er totaal geen vooruitgang zit in de verbetering van zorg is besloten om een en ander af te dwingen. En daarvan kun je je serieus afvragen of dat de beste weg is. Mensen kunnen prima tegenover elkaar komen te staan als de financiering tegen werkt, maar dan worden ze met andere financiering niet opeens vrienden. Daarvoor zit het wantrouwen dan te diep.
Daarom dat ik het systeem zoals hij hier is beschrijf. Dat is imo een goede oplossing om de miscommunicatie aan te pakken, en om 1e en 2e lijn zorg dichter bij elkaar te brengen. Hoe hij precies in de Nederlandse bevalcultuur past weet ik niet want de hele bevalcultuur zou op de schop moeten en verandering is niemand fan van. De regels zouden daarom landelijk doorgevoerd moeten worden en niet per ziekenhuis of per regio regeltjes opstellen. De veiligheid van moeder en kind zou bovenaan moeten staan. Als die maximaal gedekt hebt kan je kijken naar hoe maken we het romantischer ipv andersom. Thuisbevallingen zijn imo een groot probleem. Het komt namelijk vanuit die cultuur waarin we vertrouwen op de natuur. Zoveel zelfs dat er soms pas op het aller- allerlaatste moment wordt overdragen, en daar fouten worden gemaakt. Ik zeg dus: schrap (oa) de thuisbevallingen en zet een systeem op waar vrouwen zowel komen om de zwangerschap te volgen, en waar ze kunnen bevallen met alleen een vk, maar waar wanneer nodig direct ingegrepen kan worden. Zowel tijdens de zwangerschap als tijdens de geboorte. Geboortehuizen of zo. Die dan niet optioneel zijn maar dus semi-verplicht.
Nogmaals, JIJ vindt thuis bevallen onveiliger, de cijfermatige onderbouwing ontbreekt (en het is niet dat er géén cijfers zijn he, er zijn cijfers die aantonen dat er binnen de doelgroep van thuis/poliklinisch niet meer problemen zijn bij thuisbevallen). Dus de grote vraag is welk probleem je oplost door het schrappen van thuisbevallingen?
Dit systeem hebben ze nu in de gemeente waar ik woonde in NL. Het ziekenhuis met een kraamafdeling was namelijk te ver (half uur rijden), en nadat er een aantal baby's op de snelweg werden geboren werd deze oplossing dus bedacht. Wel met aanvankelijk flink wat tegengesputter van de verloskundigen.
Helemaal mee eens! Ik denk dat er zeker heel veel beter moet binnen de geboortezorg qua communicatie. Alleen ik vrees dat deze nieuwe manier van financiering eerder voor meer wantrouwen zal zorgen dan voor meer samenwerking.
Ik snap dat in die omstandigheden (ziekenhuis te ver weg) voor deze constructie wordt gekozen, want veiligheid staat voorop. Maar ik vind het wel een gemis dat de keuzevrijheid dan dus ingeperkt wordt en een thuisbevalling niet meer tot de opties behoort.