Beste Jazz, Ik wens jou, je partner en familie heel veel sterkte gedurende deze zware dagen en de verwerkingsperiode daarna. Als ik het weten mag, is het jullie eerste kindje? En willen jullie ook geen hand- en voetafdrukken van jullie kind hebben? Ik had dat bij mijn dochtertje van 't ZH gekregen wat voor ons en de rest van de familie (vooral de oma's) erg werd is gesteld. Wat je/jullie ook beslissen is ook goed!
MissQ bedankt voor je lieve woorden... 78RLs1 het is het eerste kindje van mijn vriend, mijn 3e. Inmiddels weten we dat het een meisje is/was. Maar nog steeds willen we geen fotos etc. Wie weet verander ik van gedachten maar ik denk het niet. Aanstaande maandag om 9 uur moet ik me melden. Vanmiddag bij het wachten op de afspraak kwam er een moedertje met haar kindje vanuit de verloskamer en al haar familieleden waren aan het wachten en dan zie je hoe dichtbij vreugde en verdriet bij elkaar ligt.
Ik heb dat in het ziekenhuis ook een aantal keren gehad terwijl ik doodziek op bed lag. Hoe dubbel en crue is dat wel niet he. Als je zwanger bent hoop je toch hetzelfde mee te maken als de moeders die bevallen zijn. Ik duim dat onze tijd nog komen mag. Wellicht kun je voor de zekerheid een fototoestel meenemen maandag? Mocht je van gedachten veranderen kun je in ieder geval foto's maken (of laten maken door het verplegend personeel). Ik heb hier veel steun uit kunnen halen tijdens het verwerken van het verdriet (en nu nog steeds). Ik bekijk ze niet iedere dag, maar weet dat als ik het wil, ik ze kan zien. Herinneringen vervagen zo snel.. Veel liefs.
MissQ mijn gyn heeft het ook met mijn over gehad..inderdaad de troost en het gat/leegte wat anders achterblijft...Die leegte is er voor de rest van mijn leven..Dus ik wil lekker een mooi beeld houden van mijn kindje...En nu dat ik weet dat het een meisje is heb ik al helemaal een beeld hoe ze eruit zou zien..en dat is het beeld waar ik me aan vasthou.. Overigens ben ik niet zo van de fotos misschien heeft dat er ook mee te maken...Om iemand te herinneren hoef ik alleen mijn ogen dicht te doen en aan de tijd samen te denken...daar heb k nooit fotos voor nodig gehad.... Ik denk dat iedereen op een andere manier rouwt.
Hoi Jazz, Hoe is het maandag gegaan? Heb je je besluit nog verandert om foto's te maken? Bij ons hebben ze een navelstrengsouvenier aangeboden, hebben ze dat bij jullie ook gedaan? Hoe voel je je nu? Ik denk aan je. Liefs, MissQ.
Hi, Om 1332 is onze dochter Crystal geboren, ze is vlak voor de bevalling overleden en woog 70 gram. De bevalling ging heel snel binnen 4 uurtjes was ik bevallen....Heb morfine op het laatst gekregen tegen de pijnen en toen kwam ze. Het was zo mooi en zo verdrietig tegelijkertijd. Ik wou haar zien, maar vroeg eerst om haar te beschrijven. Toen stond mijn vriend op en wou haar vasthouden en we hebben haar vastgehouden gehuild fotos gemaakt etc. Alles zat er op en er aan. Ze had niet veel uiterlijke afwijkingen, heel mooi was ze. De afwijkingen zat meerendeels aan haar hoofdje, hart en de andere organen... Ze was zoooo mooi en ze leek echt op mijn vriend. Ik mis haar zoooooo veel. Hele erg bedankt dat je het toch nog heb gevraagd. Hoe gaat het nu met jou? En wanneer ben jij weer begonnen met werken als ik eht mag vragen? En hoe gaat jullie nu verder zijn jullie daar al aan toe?
Meid, even een snelle reactie (ik sta op het punt naar mijn werk te gaan want heb een afspraak bij de bedrijfsarts). Alseerst gefeliciteerd met jullie meisje, wat een mooie naam hebben jullie haar gegeven. Gecondoleerd met het verlies. Ik ben blij dat je je meisje gezien hebt en ze vast hebt kunnen houden. En de foto's zullen straks een hele steun voor jullie zijn. Ik reageer straks uitgebreider, moet nu echt gaan... Dikke knuff, MissQ.
Hoi Jazz, Ik ben nog niet aan het werk. Had vanmorgen een afspraak met de bedrijfsarts staan, bleek hij ziek te zijn. Een telefoontje om de afspraak af te zeggen was denk ik teveel moeite :S Ik heb mijn collega;s wel gezien en gesproken en dat was wel fijn. Met mij gaat het redelijk. Heb veel ups en downs. Het blijft heel onwerkelijk nog steeds. En dubbel. Aan de ene kant mag ik blij zijn dat ik er zelf nog ben (heb heel slecht gelegen) maar aan de andere kant is er het verdriet en de leegte vanwege Tristan en Kyra. Op 3 februari heb ik een nacontrole bij de gyn. Ik hoop dat alles goed is, ik denk erover om daarna weer voor een paar uur te gaan starten met werken. 6 weken na die datum mogen wij een gesprek plannen bij de fertiliteitspoli om weer voor een IVF behandeling te gaan. Ik denk dat we dat wel gaan doen, want onze kinderwens is nog steeds aanwezig, wellicht zelfs krachtiger dan voor de bevalling. Hoe gaat het nu met jou? Is je vriend ook thuis? Red je het een beetje? Hebben julllie ook kraamzorg? Die hebben wij een paar dagen gehad en dat was heel fijn. Niet zo zeer voor de zorg, maar wel dat ik heel goed met haar kon praten. Gaan jullie jullie meisje begraven of cremeren? Dikke knuff.
Wat prettig dat je je collegas al gezien heb dat vind ik toch wel een beetje moeilijk. Maar ik ga volgende week donderdag al weer werken. We hebben crystal laten cremeren. Volgende week maandag heb ik de 1e controle. We wachten op de erfelijkheids onderzoeken om te beslissen hoe verder. Gezien mijn leeftijd kunnen we daar niet te lang mee wachten en ook omdat ik hormonen moet gebruiken om zwanger te raken. Een kant willen we het graag aan de andere kant zijn we ook heel bang. Daarnaast vind ik het qua loyaliteit naar crystal toe ook heel moeilijk om weer een poging te wagen. Me vriend was 1 dag daarna al gaan werken. En nee we hadden geen kraamzorg. Ook niet geweten dat dit kon. Ik moet zeggen dat het goed met me gaat. Ik vind veel kracht in mijn herinneeringen aan de bevalling en heb er ook vrede mee. Dat het oneerlijk is dat blijft zo maar heleboel vrouwen ziijn mij jammer genoeg al voor geweest en er zullen helaas ook vrouwen volgen. Ik heb nooit gevraagd waarom...en voel me op en top moeder en rijk dat ze ondanks alles bij me is geweest. Maar ook ik heb me ups and downs maar dat hoort er allemaal bij.
Wat ben jij sterk zeg, respect hoor meid. Het is toch niet niks wat je in zo'n korte tijd allemaal mee hebt moeten maken. En wat snel dat je al weer aan het werk gaat. Let wel, je bent net bevallen... en je lichaam moet zich wel kunnen herstellen. Komt de as van Crystal bij jullie thuis te staan of laten jullie haar uitstrooien? Wij hebben de as van Tristan en Kyra thuis staan omringd met alle lieve kaarten en bloemen die we hebben mogen ontvangen en de kaarsen die we met de crematie hadden branden. Ik heb een beetje dezelfde gedachten als jij over het eventueel weer zwanger mogen worden. Hier gaat het ook niet vanzelf (zie onderschrift). Aan de ene kant wil je graag, aan de andere kant ben je bang. Liefs, MissQ.