Hallo allemaal, Mijn zoontje is nu 10 maanden oud. Hij is geboren met 32 weken en woog 1400gram. We hebben best een moeilijk jaar achter de rug. Ons zoontje is erg snel overprikkeld, heeft de eerste 5-6 maanden non stop gehuild waarvoor hij ook is opgenomen geweest in het ziekenhuis. Het huilen is nu gelukkig minder maar hij is nog steeds wel erg gebaat bij veel rust, structuur en regelmaat. Van af de geboorte gaan de voedingen moeizaam. Met 8 maanden wilde hij bijna geen melk meer drinken en ook het vaste voedsel weigerde hij regelmatig. Uiteindelijk begon hij af te vallen en zijn we doorverwezen naar een kinderdietiste. Hij krijgt nu Infatrini om de groei te bevorderen. Een oorzaak voor dit alles is nooit gevonden (waarschijnlijk een combi van te vroeg geboren zijn, onrijp zenuwstelsel, reflux en darmkrampjes). Hij laat wel zien dat er een behoorlijk karakter in zit, het is een pittig mannetje met een eigen willetje Het slapen ging gelukkig na de ziekenhuisopname en na de periode van overmatig huilen wel altijd goed 's nachts. Nu gaat het eten eindelijk best heel redelijk en nu begint hij ineens te spoken 's nachts! Al zo'n vier weken wordt hij om 1u 'snachts huilend wakker. Hij is wel te troosten maar zodra we weglopen begint hij weer te huilen. We hebben alle mogelijke oorzaken uitgesloten (vieze luier, koud/warm, tandjes, honger). Ik wil hem niet in bed nemen bij ons omdat ik bang ben dat het einde dan helemaal zoek is. Laten huilen is ook geen optie, heb ik vannacht geprobeerd maar hij blijft non stop door krijsen totdat hij bijna ligt te kokhalzen en helemaal schor is de volgende dag. Deze gebroken nachten gaan nu inmiddels behoorlijk opbreken. Herkent iemand zich in deze situatie? Is het een fase, kan dit zo lang duren? Het lijkt ook een gewoonte te worden omdat het steeds om 1u begint. Moet ik hem laten huilen of toch maar gewoon bij ons nemen?? Ik word er een beetje moedeloos van, we zitten nu weer met het zoveelste probleem
Ik heb hier geen ervaring mee, maar weet wel dat je ze het eerste jaar niet kunt verwennen qua huilen en bij je in bed nemen. Ik bedoel, lekker troosten zou ik doen. Nou ja, lekker.. Kan me voorstellen dat je liever wat anders doet om 1 uur 's nachts.. Je weet zeker dat het geen honger is? Heb je wel eens gedacht aan een bezoekje aan de osteopaat? Bij dit soort "vage/ongrijpbare" klachten zou dat misschien wel eens kunnen helpen. Meer in de trant van "baat het niet, dan schaadt het niet".
Ik herken dit wel. Onze dochter(1 van een tweeling) is in november ziek geworden, gewoon een virusje, en slaapt sindsdien 's nachts heel slecht. We hebben weken gehad dat we zelf 2x twee uur sliepen 's nachts en dat is niet vol te houden. Zelfs de kids een weekendje uit logeren biedt geen uitkomst, want zo'n chronisch slaapgebrek is niet weg na 1 nachtje goed doorslapen. Ze kwam standaard tussen 2100u en 2300u en dan weer tussen 0100u en 0300u. Alleen een klein flesje nadat we haar uitvoerig getroost hadden kon helpen en zorgen dat ze weer in slaap viel. In het begin duurde het lang voordat ze weer rustig was en we haar een flesje konden geven. Inmiddels (ja, we hebben er nog steeds last van!) is ze veel sneller rustig en wordt ze eigenlijk nog maar 1 keer wakker. Dat was altijd rond 2100u en nu verschuift dat naar het begin van de nacht. Op het hoogtepunt heb ik zelfs met de poli in het zkh gebeld omdat ik ten einde raad was. Aan het CB had ik nl niks, zij zeiden dat onze dochter gewoon inmiddels gewend was aan het flesje en daarom wakker werd. Op de poli gaven ze aan dat zij haar basisgevoel voor veiligheid kwijt was. Ze was ziek geweest, van kamertje gewisseld(omdat ze haar tweelingbroer wakker maakte), we zijn drie weken met vakantie geweest in Indonesië, leerde daar kruipen en ze kwam in een grote sprong(8mnd) terecht. Het vasthouden van vaste bedrituelen was het beste. En zij verwees nog naar een fysio die met een soort van 'inwrijvingen' het proces kon versnellen. Uiteindelijk denk ik dat het een periode is waarin veel gebeurd: tandjes, gaan dromen voor het eerst, grote sprong en onze dochter is gaan kruipen. Alles bij elkaar moet er veel verwerkt worden en is haar wereld door het kruipen ineens een heel stuk groter en spannender geworden. Onze zoon wordt tegenwoordig ook regelmatig wakker; ook heel hard huilen en bijna hysterisch uit zijn slaap komen. Ook bij hem werkt alleen knuffelen en een flesje. Ik hoop dat het beter wordt en dat ze weer van 1900u tot 0700u gaan slapen zoals voor november. Zoals het nu gaat, kunnen we het redelijk volhouden. Maar het is niet echt leuk voor je rust.
eventueel zou je contact kunnen opnemen met een prelogopediste. Dat is iemand die je thuis gaat helpen hoe je je kindje voeding kunt geven wanneer een kindje weigert te eten. Onze zoon heeft vanaf 11 maanden een voedingsprobleem gehad. we hebben een aantal maanden (8 maanden geloof ik) elke week deze mevrouw over de vloer gehad en er erg veel baat bij gehad. Het kan een vicieuze cirkel zijn he, huilen omdat hij honger heeft maar niet willen of kunnen/ durven eten. Vervolgens gestresste ouders die kind zien afvallen en toch maar proberen baby te laten eten, baby weigert/ wil controle hebben over eigen mondgebied. Bij ons had onze zoontje negatieve mondstimulatie. Prelogopedie