Momenteel ben ik 21 weken zwanger van mijn eerste kindje en er bekruipt me een soort "stilte voor de storm" gevoel (op een goede manier!). Ik ben zo benieuwd hoe het leven er straks uit komt te zien. Ik ben zelf dol op kinderen en ben ook naast mijn studie gastouder geweest, waarbij ik zorgde voor kinderen vanaf 6 maanden, dus enig idee van het ritme heb ik wel. Maar eigen kinderen is natuurlijk een heel ander verhaal. Wat zijn de dingen waar jullie vooral tegenaan liepen, dingen die je niet zo had verwacht? En de grootste positieve/negatieve veranderingen op het dagelijkse leven? En hoe zagen jullie dagen er op het begin uit van de ochtend tot de avond bij het eerste kindje? Sorry voor de vele vragen, maar ik ben gewoon ontzettend nieuwsgierig.
Wat mij het meeste tegen viel was dat er na de eerste dagen een enorm gat viel in de hormonen. Dus ik zat de hele dag te huilen. Over of het wel goed was een kindje erbij, of ik het wel goed deed, of hij wel genoeg at, maar ook omdat ik zo verliefd op hem was als ik naar hem keek. (duurde overigens een dag of 10 , en toen voelde ik me stukke beter) En het slaap te kort de eerste weken braken heel erg op. Dat had ik nooit zo verwacht. Maar alle sbij alles is een kmindje het mooiste wat je kan over komen. En een ritme ?? Dat zit er tot een paar maanden echt niet in hoor. Bepaald je kind lekker zelf.
Wat zijn de dingen waar jullie vooral tegenaan liepen, dingen die je niet zo had verwacht? Mijn bevalling ging prima maar eindigde met mij op de ok, compleet gescheurd van binnen en buiten, plus flinke plas bloed verloren, 2 dagen ziekenhuis. Ik liep dus vooral tegen mijzelf aan, de eerste anderhalve week kon ik geen voeding volhouden (zitten ging niet) Bij een volgende baby hou ik toch meer rekening met het feit dat ik echt meer hulp nodig had en dan misschien weer nodig zou kunnen hebben. En de grootste positieve/negatieve veranderingen op het dagelijkse leven? Het is echt heerlijk wakker worden van het gepruttel van de kleine meid haha. De lachjes zijn heerlijk, als je ziet dat de kleine plezier heeft, daar doe je het voor. Ik vind het persoonlijk wel een gedoe met weggaan. Luiertas inpakken, voedingen enz. Voordat ik weg ben... En hoe zagen jullie dagen er op het begin uit van de ochtend tot de avond bij het eerste kindje? In het begin hadden we natuurlijk kraamzorg, die zorgden wel voor een ritme. Na die week hielden we dat aan, dat ging vanzelf over in haar eigen ritme. We maakten haar daarna ook niet meer wakker voor voeding. Het scheelt veel hoe je je voelt, heb bijna geen bezoek gehad, en savonds om 8 uur sliep ik. Mijn man heeft dan ook alle nachtvoedingen gedaan.
Voor de bevalling zat ik op een vrij roze wolk. Na de bevalling: Kreeg helaas errug last van hormonen, heb me drie maanden niet heel happy gevoeld. Daarnaast was onze eerste een huilbaby. Ze huilde van 14.00 tot 23.00. Om gek van te worden. Van die roze wolk bleef toen weinig over, hoewel ik ergens toch ook wel genoten heb van die tijd. Heb wel geleerd dat het allemaal lang niet zo 'roze' is als mensen je vaak doen laten geloven....
Oh: positief: De kraamdagen met mijn eerste dochter. Dat kan ik zeggen omdat ik er nu meer heb lopen. Maar bij de eerste ben je er echt alleen maar voor de eerste. Geen zorg voor de anderen, lekker in bed blijven hangen, dat was super. En je kindje na negen maanden in je armen hebben, onvergetelijk!!
Dat de hormonen vooral ook na de zwangerschap een rol zouden spelen heb ik helemaal geen rekening mee gehouden, dus bedankt voor de heads up! En wel fijn dat de kraamzorg al enig ritme bepaalt.. zelf ben ik ontzettend chaotisch dus wat structuur is hier meer dan welkom. En als ik straks enorm moe en chaggerijnig ben weet ik in ieder geval dat het er allemaal bij hoort.
Wat zijn de dingen waar jullie vooral tegenaan liepen, dingen die je niet zo had verwacht? ik was uitgescheurd en liep tegen mijn lichamelijke beperking aan ook al had ik de 1ste week energie voor 2, de 2de week energie voor 0 en toen kon ik weer lichamelijk wat meer. En de grootste positieve/negatieve veranderingen op het dagelijkse leven? je doet niet meer alles eerst voor jezelf je denkt nu eerst aan je kleintje en de dagen vliegen voorbij maar het leukste vind ik de chtend samen opstarten kind aan de borst, kind soms badderen kind omkleden en daarna kind op mijn grote bed en mezelf omkleden en dan die wijze ogen zo van he wat beweegt daar helemaal geweldig vind ik dat. en ik voel me zo trots als ik naar bed ga en mijn vriend die ligt al in bed en heeft de kleine naast hem liggen dan be ik spontaan verliefd op allebei mijn mannen. En hoe zagen jullie dagen er op het begin uit van de ochtend tot de avond bij het eerste kindje? ik begin in de ochtend met de verzorging van mijn zoon, dan mijn verzorging( soms combineren door samen te douchen) daarna ga ik samen met mijn mannetje naar boven leg hem in de box en ga even eten. kleine man de borst geven dan samen naar buiten voor boodschappen of iets anders. kleine man de borst geven lunchen tussendoor de borst geven huishouden de brost geven eten maken even eten vaak met viktor erbij want hij komt altijd met etenstijd voor de borst. in de avond lekker samen op de bank liggen omdat hij overdag vaak in de box of in bed ligt en toch het contact graag heb met mijn mannetje. en tussen 9 en 11 uur gaat hij naar bed hangt af van hoe laat hij wilt eten. zijn laatste voeding geef ik vaak in bed als mijn vriend erbij ligt. en dan in de nacht nog 2 of 3 keer een voeding geven. mijn mannetje is nu 2weken en 3 dagen oud dus een echt ritme is er nog niet altijd want hij komt als hij komt en ik geef als hij komt ook omdat ik borstvoeding geef.ergens overdag probeer ik nog even te slapen of te liggen op de bank. want dat deed ik vorige week niet met als gevolg dat ik nu zwaar versleten ben en al 2 dagen hoofdpijn dus let goed op jezelf en neem je rust ook al wil je niet net als ik het is echt nodig.
wat tegen viel, dat de bevalling uiteindelijk een ks is geworden, herstel daarvan is best pittig. dan voel je je enorm tekort schieten naar je kindje toe omdat je het fysiek allemaal niet aan kunt. mocht dit jou overkomen, neem rust!! als je fysiek wat sterker bent (wat eigenlijk best snel komt, maar op dat moment lijkt het een eeuwigheid) kun je ook veel meer genieten. en de bv lukte helaas niet, dat was ook een enorme domper. grootste neg verandering, de gebroken nachten grootste pos verandering, dat kleine hummeltje wat in je armen ligt en naar je lacht. je smelt dan totaal! hoe mijn dagen er uit zagen, lang in bed blijven (zeker tijdens de kraamweek, ontbijt op bed is dan heerlijk) kind voeden in bed, dan kalm aan naar beneden, douchen met of zonder kind, beide aankleden/andere kleertjes aan. lunchen voor iedereen, naar de winkel met de kinderwagen (bij mooi weer via een omweg), weer eten voor iedereen, lekker op de bank. de kleine ligt af en toe boven in zijn bedje, af en toe in de box. in het begin lag hij waar ik ook was, lekker in de buurt. vooral proberen te genieten van deze periode! zelfs als de hormoonmonsters er zijn, die gaan weer weg hoor. tranen lekker laten komen, kan soms heerlijk zijn. en verwen jezelf af en toe met iets leuks, lekkers of wat dan ook. jij bent ook belangrijk.
oh ja, ritme is er bij ons ook nog niet, het enige is de laatste fles van de dag om uur of 11 en de rest wanneer de kleine man honger heeft.
Wat ik het meest apart vond, is dat zodra je kindje er is waar je lang op hebt gewacht, niet meer kan wegdenken uit je leven. Alsof ze er al altijd is geweest! En natuurlijk moet je je compleet aanpassen en uitstapjes maken is een hele onderneming maar daar wen je aan. Maar wat ze mij wel mochten vertellen dat de ontwikkeling van zo'n klein mensje heel snel gaat, heel leuk om te zien maar niet zo leuk voor een mama's hormonen hihi.
Ik was juist super hyper de eerste week! Vond t top en voelde me een top moeder! Alleen t zitten vond ik naar en khad maar 2 hechtingen maar t voelde btje ontploft haha vond t daarna zwaar en veel last van hormonen omdat mijn dochter elk 1,5-2 uur wou drinken (na 8 weken was dit over hoor) en ik wou zelf teveel terwijl ik me gewoob moest overgeven aan de voedingen. Verwacht geen ritme!!! Nu met 3 maanden echt wel hoor. en ik trok me veel van andere aan wat ik niet van mezelf had verwacht (hormonen) Jij en je kind moeten elkaar leren kennen
Idd dat ritme wordt eerst door de kraamverzorgsters een beetje gestuurd, maar ik gaf dan ook al vrij snel kv, en dat is toch net even iets anders dan bv. Het gaat idd erg snel zeg na drie maanden kan ik me niet meer bedenken hoe klein ze ook al weer was. Heeel veel foto's en filmpjes maken dus!
Wat zijn de dingen waar jullie vooral tegenaan liepen, dingen die je niet zo had verwacht? Ik ben bevallen met een geplande keizersnede en hoewel alles goed is gegaan en ik er eigenlijk hele goede herinneringen aan heb, viel het herstel me niet mee. Je hoort veel verhalen van 'na een weekje ben je weer de oude', maar bij mij heeft dat echt wel een week of 6 geduurd (overigens, die tijd word ook 'officiëel' aangegeven als herstelperiode). Verder zijn het inderdaad de gebroken nachten die je meer doen dan je denkt! Je kunt je erop voorbereiden min of meer.. maar toch ook weer niet. Het is gewoon soms retezwaar... en dat heeft z'n weerslag op meerdere dingen, je humeur, je relatie, je energielevel, je geduld... etc. Dat is iets wat ècht anders was dan ik me had voorgesteld. En de grootste positieve/negatieve veranderingen op het dagelijkse leven? Nou ja.... positief.. is het echt het mooiste wat er is. Je eigen kindje, je eigen vlees en bloed, waar je ook al direct dingen van jezelf in zult herkennen. De lachjes, de brabbeltjes, de geluidjes... het is zo mooi!! Dennis was ons 'kadootje'. Na 3 jaar proberen en inmiddels 39 jaar kwam hij toch nog en daardoor ben ik me heel bewust van hoe geweldig het toch is als je een kindje mag krijgen. En het borstvoeding geven was ook geweldig, ben zo blij dat ik dat 7,5 maand heb kunnen doen! Negatief..... ach, bij ons was het zo bewust om voor een kindje te gaan (en mijn vriend had al een zoon van toen 11) dat ik niet echt meer voor verrassingen ben komen te staan. Je gaat niet zomaar meer de deur uit, moet altijd voor een oppas zorgen, het 'stappen' is zo goed als verleden tijd die eerste periode en noem maar op. Ik zelf vind dat niet negatief, ik heb die leeftijd ook wel gehad (al hebben we zeker onze uitspattingen nog hoor) en heb niet voor niets voor een kindje gekozen. Maar ik kan me voorstellen dat dat soms voor anderen wel een puntje kan zijn... je kunt je soms wat 'opgesloten' voelen, maar het is ook aan jezelf om daar weer doorheen te komen en erop uit te gaan, maar dan met je kindje erbij. En hoe zagen jullie dagen er op het begin uit van de ochtend tot de avond bij het eerste kindje? Heel veel borstvoedingen geven, zo nu en dan rusten (als Dennis ook sliep), zo nu en dan wat wandelen en kroelen / spelen etc., zelf eten en zo nu en dan wat tijd voor jezelf en dan weer vroeg naar bed omdat de nachten kort zijn! Genieten en rustig aan doen.. dat was het eigenlijk.
Wat zijn de dingen waar jullie vooral tegenaan liepen, dingen die je niet zo had verwacht? Dat dingen die je voorheen 'even' deed nu zoveel tijd kosten. Weggaan bijvoorbeeld. Zeker de eerste weken moet je daar echt goed over nadenken voor je de deur uitstapt. En waar je tegenaan loopt: tja denk dat ook het ook scheelt wat je eigen verwachtingen zijn. Ik had verwacht dat de eerste weken erg zwaar zouden zijn omdat je om de drie uur moet voeden. (dat klopte ook) Toen ze om de 4 uur kwam had ik ineens zoveel meer tijd voor andere dingen. (helaas het huishouden hahaha) Mijn verwachtingen klopte aardig met de werkelijkheid. (behalve dat de bv minder goed liep dan ik van te voren had bedacht) En de grootste positieve/negatieve veranderingen op het dagelijkse leven? Positief: natuurlijk de komst van je zoon/ dochter. Ben nog steeds helemaal verliefd en kan in volle aanbidding naar haar kijken. Negatief: niks meer 'even snel' kunnen doen. In het begin omdat ze zo veel willen drinken. En daarna omdat ze vermaakt willen worden. (wat natuurlijk wel leuk is om te doen) En het weer gaan werken; het voelt zo dubbel. Blij dat je uit de poepluiers bent maar je mist je kleine wel de hele dag.
En hoe zagen jullie dagen er op het begin uit van de ochtend tot de avond bij het eerste kindje? Tussen de voedingen door zo veel mogelijk proberen te slapen! Na een paar weken ben je er wat meer aan gewend (of slaapt je kindje ietsje langer dan 3 uur)
iedereen zei hier dat baby's zoveel slapen maar die van ons sliep amper..kwam na een uur..anderhalf weer voor voeding ondanks verhoging,jbpm,voeding voor hongerige baby's hij sliep wel gelijk van 23.00-07.00 maar vond het best zwaar, het vele wakker zijn incl het huilen
Oh ja, wat vaddie zegt: niks meer ff snel kunnen doen Alles moet met een planning en veel gaat op het schema van je kleine
Wat zijn de dingen waar jullie vooral tegenaan liepen, dingen die je niet zo had verwacht? Ik had niet verwacht dat ik al met 5 cm persween zou krijgen. Ik wist toen niet meer waar ik het zoeken moest. Vervolgens werd mijn dochtertje met haar hand naast haar hoofdje geboren, waardoor ik een klein beetje was uitgescheurd. Had 5 hechtingen. In de kraamweek kwam daar een enorme bult vocht te zitten, waardoor ik praktisch niet kan lopen en zitten. Het deed verschrikkelijk pijn en dacht echt op dat moment dat het nooit meer goed zo komen. Wilde zo graag van mijn dochter genieten. Heb echt tranen met tuiten gehuild. Ze sliep bij ons op de kamer en de eerste 3 dagen hebben we met het licht aan geslapen, omdat we het toch wel bang waren dat er iets met haar zou gebeuren. Had niet verwacht dat het zo zwaar zou zijn de eerste week. Na de kraamweek vonden we langzaam aan zelf ons ritme en toen was het alsof ze altijd bij ons is geweest. En de grootste positieve/negatieve veranderingen op het dagelijkse leven? Positief: Dat je zoveel liefde voor je kleintje voelt en vanaf het moment dat ze op je buik ligt...je hele leven om haar draait. Ik vind het heerlijk om voor haar te zorgen. Haar te zien lachen en lekker samen te knuffelen. Hoe ze zich steeds meer ontwikkelt. Zo mooi om te zien. Negatief: In het begin niet veel slaap gehad. Maar je raakt eraan gewend. 's avonds na de voeding bleef mijn partner bij de baby en dook ik meteen mijn bed in om zo toch even 2 uurtjes extra slaap te pakken. Inmiddels is ze bijna 3 maanden en slaapt 's avonds gerust 6 a 8 uurtjes door. En hoe zagen jullie dagen er op het begin uit van de ochtend tot de avond bij het eerste kindje? Ik lag de eerste dagen alleen maar op bed. Als de kraamhulp kwam ging ik douchen, baby voeden, eten, baby in bad, baby voeden, samen op bed liggen, voeden, samen slapen, baby voeden, en zo ging het eigenlijk maar door. Tussendoor natuurlijk ook de luiers verschonen, maar dat deed in het begin voornamelijk de kraamhulp
Wat zijn de dingen waar jullie vooral tegenaan liepen, dingen die je niet zo had verwacht? Kraambezoek BAH, ik had er een hekel aan...iedereen die komt kijken, je kind komt bepotelen, en maar opmerkingen maken die volgens hen 'normaal' zijn die maar voor een nieuwe, met op hol geslagen mama hard aankomen. Zo moest ik de eerste dagen kolven om de BV op gang te krijgen, dit deed ik dus na de BV, dus er kwam dan nog maar een milliliter of 5-10 uit. Komt mijn broer binnen amaaai komt er maar zo weinig uit. Ik kon hem wel op zijn smoel slaan. Tevens had ik ook verwacht dat babytjes veel sliepen maar wij hadden een wakker exemplaar (vooral overdag, snachts sliep hij altijd direct na iedere voeding). Het is echter wel leuk om te horen van mensen: wat een mooi kindje, wat een mooie naam, wat een mooi geboortekaartje De avonden waren altijd zalig, lekker met zen drietjes knuffelen, geen pottekijkers ZALIG. Lichamelijk heb ik toch ook wel wat last gehad van incontinentie , ook niet zo leuk, bij niezen, hoesten, neus snuiten, bukken....ik moet tot nu (kindje is 10 weken) maandverband dragen voor urineverlies. En de grootste positieve/negatieve veranderingen op het dagelijkse leven? Positief: Als ik dat kleintje in zijn ogen kijk en hij lacht met zijn grootste smile terug. Als hij ligt te babbelen in zijn box of blij met zijn beentjes schopt. Als hij op mijn buik in slaap valt. Hem zien drinken en zijn oogjes zien toe vallen. Zelfs soms hem zien huilen, zo schattig soms met zijn pruillipje . Negatief: echt hormonen, eerste 8 weken BV gegeven maar mijn productie was niet genoeg voor mijn kleintje dus hij weende super veel, sliep amper overdag en lag vaak te huilen en op den duur werd ik zzzooo boos op hem en ik voelde me 1 seconde nadat ik boos was zzzzooo een slechte moeder . Nu is hij een super goed gezind ventje en alles valt voor mama nu ook weer in zijn plooi. En hoe zagen jullie dagen er op het begin uit van de ochtend tot de avond bij het eerste kindje? Ik had gehoopt te kunnen slapen wanneer hij sliep, maar aangezien hij overdag amper sliep . Verder bepaalde hij volledig hoe mijn dag er uit zag. MAAR het is het allermooiste venteke dat ik ooit gezien heb, ik hou van hem met heel mijn hard en inderdaad de dag dat hij geboren werdt had ik al direct het gevoel van ik zou nooit meer zonder hem kunnen