dingen waar ik tegenaan gelopen ben & vantevoren niet zo verwacht had, was oa hoe moe we de eerste tijd waren (hadden ook echt lang een slechte slaper) en hoe slecht ik mij lichamelijk voelde. Nu had ik ook geen leuke bevalling, veel bloedverlies, veel hechtingen etc dus dat speelt uiteraard ook mee. Hormonaal vond ik de eerste tijd meevallen maar toen hij maar slecht bleef slapen, ging dat me ook wel parten spelen. Grootste negatieve verandering in mijn leven is gebrek aan tijd voor mezelf en dat je altijd opvang moet regelen als je iets wilt doen. Nu is de oudste 4 en kan heel veel zelf, gaat naar school etc dus das alweer makkelijker. Grootste positieve verandering is de liefde die ik van hem krijg, de grappige uitspraken die hij doet en gewoon aanwezig zijn, daar kan ik intens van genieten. Het begin vond ik ok, kraamtijd was prima, dan slapen ze ook nog veel. Na een aantal weken blijven ze meer wakker en heb je nog geen ritme, er word veel bepaald door hoe de baby drinkt en slaapt. Wat ik tegen vond vallen, is dat ik na een maand of 3 een beetje een systeem erin had, en toen ging ik weer aan het werk. Ik vond het prima om weer te gaan werken maar goed, opeens moet je op tijd de deur uit, daarvoor al een hoop geregeld hebben, je kind naar de opvang brengen, op tijd op je werk zijn en daar niet in slaap vallen Dat vond ik lastig maar ook dat went weer natuurlijk.
Wat zijn de dingen waar jullie vooral tegenaan liepen, dingen die je niet zo had verwacht? Ik voelde me na de bevalling super goed, en lag in het ziekenhuis echt te genieten van mijn dochter. Thuis de eerste dagen ook héérlijk, maar vervolgens voelde ik me telkens slapper worden en kon ik amper slapen, ik had echt verwacht dat de kraamtijd heerlijk bijkomen zou zijn, maar in plaats daarvan werd ik juist ziek. De eerste vijf weken waren hier echt niet leuk, super hectisch (ik had een infectie, moest weer naar het ziekenhuis, kreeg zeer zware antibiotica, waardoor ik me weer heel naar voelde etc) en om het nog hectischer te maken had mijn dochter ook nog last van iets, dus we reden af en aan naar het ziekenhuis en ik voelde me gewoon fysiek en mentaal níet goed. Mijn dochter bleek allergisch te zijn voor koemelk, vervolgens moest ik 2 weken fulltime kolven terwijl zij speciale voeding kreeg uit de fles... enfin; uiteindelijk is dat allemaal goed gekomen (ik ben nog herstellende, maar dochter krijgt weer bv en dat gaat goed). Maar ik had het écht niet zo hectisch verwacht. Maar ja, op eventuele complicaties kun je je niet echt voorbereiden. Maar trek wel aan de bel wanneer je je niet goed voelt, bij mij werd het pas laat ontdekt doordat de kraamzorg het niet zorgelijk vond dat mijn hartslag 120 was in pure rust. En de grootste positieve/negatieve veranderingen op het dagelijkse leven? Ik vond het best moeilijk om continu op 'stand-by' te moeten staan (en nog steeds te staan); als mijn dochter wat heeft, dan moet ik er voor haar zijn. Als ze 's nachts ieder uur wil drinken, dan moet ik haar dus ieder uur aanleggen. Ik moest echt leren om me te ontspannen op momenten waarop dat kan. Maar tegelijk is dat nu ook iets dat ik heel positief vind; ik merk dat ik heel veel leer, ik word geduldiger, rustiger, ik stel dingen niet meer uit, en daardoor ben ik ook echt gelukkiger. En mja, als je je kindje ziet lachen, lekker ziet slapen, zich ziet ontwikkelen... dat is niet te omschrijven, ik ben telkens zó trots En hoe zagen jullie dagen er op het begin uit van de ochtend tot de avond bij het eerste kindje? Helemaal in het begin was het om de drie uur voeden, dag en nacht, en daarna even verschonen, knuffelen en baby weer in bed leggen. Maar al heel snel werd ze langer wakker tussen voedingen in, dus ben je wat meer bezig met spelen etc. Nu is ze 16 weken en slaapt ze overdag echt maar weinig, ze drinkt nog steeds om de 3 uur (soms 2, soms 4, maar meestal vrij precies 3), dus doorslapen zit er nog niet in. Het is eigenlijk de hele dag door; wakker worden, verschonen, drinken, knuffelen/kletsen/spelen, slapen. En de ene keer slaapt ze 30 minuutjes, de andere keer 1,5 uur. Echt een vast schema hebben we hier echt niet, dat werkt hier ook niet. Het ritme is wel hetzelfde continu.
Wat zijn de dingen waar jullie vooral tegenaan liepen, dingen die je niet zo had verwacht? -De bevalling! die duurde zo'n 44 uur vanaf de eerste echt wee (geen voorwee, die waren al veel eerder). -Hoe moeilijk het is om echt je rust te pakken in de kraamtijd! Ben zelf kraamverzorgster dus weet hoe belangrijk het is. Snap nu wel beter waarom sommige vrouwen mijn advies niet echt opvolgde en waarom ze het zo lastig vonden/vinden om hun rust te pakken! - hier liep ik niet tegen aan maar dit had ik niet zo intens verwacht...Het gevoel dat ik voor mijn dochter heb! De liefde, de trots, de drang voor haar te zorgen, de drang het beste van het beste voor haar te willen.....ik probeer nu woorden te geven aan mijn gevoel voor haar, maar die zijn er eigenlijk niet. En de grootste positieve/negatieve veranderingen op het dagelijkse leven? Positief: -het feit dat ze er is!!!!! -het zorgen voor me meisje. -de invloed dat het moederschap heeft op mij als persoon.(meer voor mezelf opkomen, meer zelfvertrouwen en trots, ben harder en zachter) -eindelijk uit de medische malen molen en geen twijfel meer of ik ooit moeder zou worden. eindelijk mijn kindje na 3,5 jaar en 3x mk. -zijn er nog veeeeeeeeel meer, maar houd het even hierbij! Negatief: -uuhhmmm....je kan inderdaad niet even heel snel weg! -vindt het nu ze nog te klein is voor op de fiets, het lastig dat ik soms niet zo goed weg kan als de auto er niet is. Nou heb ik zelf gewoon geen zin in ov. -Altijd rekening houden met de spullen die je mogelijk nodig hebt als je buiten de deur bent en de situatie/irritatie als je iets vergeten bent wat je echt nodig hebt. En hoe zagen jullie dagen er op het begin uit van de ochtend tot de avond bij het eerste kindje? Dag en nacht waren vrijwel het zelfde(op bezoek en eten en drinken van mijzelf na) voeden, verschonen, omkleden na plassen poepen al je net de luier weg hebt gehaald, genieten, je verliefd voelen en trots zijn op je kleintje. Gaf borstvoeding en ze kwam om de 2 soms 3 uur.
Ik vond het gelijk allemaal super..! De bevalling niet, het herstel pijnlijk, maar dat vond ik allemaal niet erg! Ik heb me heerlijk overgegeven aan het op bed uitrusten met mijn kleine mannetje. Ik kon er gelijk heel erg van genieten! Maar ik weet da dat echt niet voor iedereen weggelegd is. Je leven staat namelijk wel op de kop en je wordt geleefd door het ritme en de behoeftes van je kindje. Ik zou dan ook zeggen: geef je daar aan over en laat het lekker op je afkomen! De eerste weekjes waren vooral het krijgen van een beetje ritme. Ik gaf flesvoeding en dat lukte vrij snel. Hij kwam netjes om de 3 en al heel snel om de 4 uur. Na 5 weken sliep hij door en dat was natuurlijk erg fijn! Ik heb ook altijd met kinderen gewerkt: opgepast en op een kdv. Maar sinds ik een eigen kind heb, is dat echt totaal geen vergelijking, merk ik. Zoveel als je van je eigen kindje kunt houden, het is zo bijzonder! Natuurlijk is het ook wel eens moeilijk. Ik twijfelde (en nog steeds hoor) soms de hele dag over keuzes. Van groot naar klein. Toch meer of minder kleding aan? Nu een fles of straks? Nog even rekken of niet? Gelijk weer naar bed of lekker bij me laten? Nu vertrekken of later? En ga zo maar door. Helemaal niet erg, en uiteindelijk probeer ik altijd mijn gevoel te volgen door ook goed naar mijn kindje te kijken. Daardoor voel ik me het meest zeker. Ik doe niet volgens 'de boekjes', maar lees en luister en trek vervolgens mijn eigen conclusie. Sommige fases en sprongen vond ik lastig. Je kindje kan dan zo anders zijn zodat je zoekende bent naar de juiste oplossing. Wat ik het meest moeilijk vind is sinds het echte opvoeden. Sinds hij ongeveer een jaar is, is dit zo'n beetje begonnen. Langzaam moet je steeds meer leren, maar nog niet alles is gelijk te begrijpen. Ik wil hem alles geven, maar vind ook dat hij moet leren wat wel en niet mag. Hoe makkelijk ik dat bij een ander kind vond, bij je eigen kind komt zoveel meer gevoel kijken..! Dat maakt opvoeden het moeilijkst denk ik! Maar ik blijf het zoveel mogelijk doen: mijn gevoel volgen! Daar komt het voor mij op neer en dat is mijn grote advies: let niet op anderen of het advies van anderen, maar volg je kindje en je gevoel!