Voorbereiden op premature/dysmature baby

Hoi Marjann,

Wat vervelend zeg dat je kleine hummeltje ook in de couveuse moet. Mijn jongens zijn geboren naar een zwangerschapsduur van 28 weken en 5 dagen. Zij hebben 3.5 week op de neonatologie gelegen. Ik moet eerlijk zeggen dat alles heel gemoedelijk gaat op de neo. De verpleegkundigen daar zijn niet alleen gespecialiseerd in het verzorgen van je kindje maar ook in het begeleiden van jou. Wij werden echt overal bij betrokken. Ik vond het best wel een beetje eng om bijv mijn jongens te verschonen omdat ze ook maar 1200 en 1500 gram wogen. Ze hebben mij hierin prima geholpen. Je geeft aan dat je het moeilijk vind om straks tegen je kleintje te praten maar dit gaat ook automatisch. Als het goed is kun je je kleintje gewoon aanraken door de 2 luikjes van de couveuse. Wij hadden dan altijd onze handen onder/tegen het kontje en de andere hand lag dan zachtjes op het hoofdje. Hierdoor geef je je kleintje troost en geborgenheid. De verpleegkundigen zeiden ook dat ze hier heel rustig van werden omdat ze weten dat het papa of mama is. Ik zou meerdere knuffeltjes aanschaffen want je moet iedere dag een schoon knuffeltje neerleggen (althans bij ons inverband hygiene). Het buidelen is heel erg fijn om te doen, dat waren echt onze momentjes. Heerlijk met je kleintje liggen knuffelen. De tijd vloog voorbij tijdens het buidelen, zowel voor ons als voor de jongens. Ik weet zelf niet hoe je er bijvoorbeeld emotioneel voor staat, maar het is ook heel handig om een schriftje bij te houden met de dingetjes die er gebeurd zijn, en hoe je daar zelf over denkt. Wij hebben dat zelf niet gedaan, en daar baal ik toch wel van want er gebeurd zoveel in de weken dat je kleintje in het ziekenhuis is en je vergeet heel snel dingen. En echt het allerbelangrijkste is om gewoon te genieten, soms is dat moeilijk natuurlijk, want het is niet niks je kleine in de couveuse. Maar als jij positief bent en geniet van je kleine dan merkt de kleine dat ook zeiden onze verpleegkundigen altijd.

Heel veel succes de komende tijd, ik hoop dat alles goed gaat met je dochter en dat je toch vollop kan genieten straks.

Liefs Jada

 

Hoi Marjann,

Je gaat een heel spannende periode tegemoet, alvast heel veel sterkte!
In principe gaat dat vanzelf hoor, je praat tegen je kindje en als je mag buidelen is dat fantastisch, want de meeste kindjes raken er zeer relaxed van! Soms iets te relaxed, maar ze houden het goed in de gaten hoor!
De verpleging is fantastisch en helpt inderdaad niet alleen het kindje, maar ook jullie.
Wij hadden wel zo'n schriftje/ dagboekje en we schreven daarin aan onze zoon. Hoe trots we op hem waren en of hij gegroeid was of juist niet. De eerste keer borstvoeding etc.
Ik lees het schriftje regelmatig terug, en dan denk ik steeds weer: Oh ja!
De moeilijke dingen schreef ik er niet in op, want dit schriftje was aan onze zoon gericht. Verder hielden we ook een weblog bij, want de aandacht en het medeleven was overweldigend!
Het verzorgen van de baby doen ze eerst een paar keer voor en als je kindje dan sterk genoeg is zullen ze voorstellen dat jij of je man dat doet.
Een band opbouwen doe je zeker wel hoor! Misschien anders als je kindje 'normaal' geboren zou worden, maar zeker een band! Op een gegeven moment ging ons zoontje al huilen als hij onze stem door de intercom hoorde! Zodra wij dan bij hem waren (duurde veel te lang, eerst uitgebreid handen wassen en met alcohol inwrijven) was hij gelijk stil. Je kindje heeft al een band met jou en de papa. Jullie geur en stem zijn hem/ haar al bekend.
Af en toe las ik ook voor uit een boekje, vond ik zelf erg leuk om te doen.

Voor de borstvoeding zul je moeten kolven in het begin. Dat krijgt je kindje gelijk vanaf het begin. Bij ons begon dat met 1 ml per keer en werd dan elke dag opgehoogd.
Wat ik erg bijzonder vind is dat de borstvoeding is aangepast op een prematuurkindje! Er zit veel minder vet in en andere dingen weer juist meer.
Als je kindje het zuig- / slik-/ ademreflex goed onder controle heeft (normaal komt dat rond de 34 weken) kan je kindje aan de borst proberen te drinken.
Hier een linkje om er over te lezen:
http://www.borstvoeding.com/problemen/p ... atuur.html


Als je nog meer vragen hebt kun je ze hier stellen hoor!

Alvast heel veel sterkte!

 

Trouwens, op de afdeling hebben ze ook vaak kolfapparaten staan en ik kolfde naast mijn zoontje. Dan zetten we er schermen omheen en lukte het beter als dat ik thuis zat te kolven

 

Hoi,
mijn zoontje is in januari extreem prematuur geboren bij 28 of 29 zwangerschapsweken.
ik lag ook in het ziekenhuis. De bedoeling was dat ik vantevoren nog even mocht kijken op de couveuse afdeling, maar ik beviel een dag voor die afspraak. Ik was totaal onvoorbereid op alles, lag een dag of 8 in het ziekenhuis nadat ik bloed had verloren en meteen was opgenomen.
op de couveuseafdeling zouden ze dan een vergelijkbaar kindje aan ons laten zien (ongeveer even oud en zwaar). Wat mij erg geholpen heeft, is dat ik de avond voor de bevalling een foto had gezien van een babytje in een couveuse dat 28 weken oud was. Ik dacht toen: ooo dat valt ook wel mee!
Ik lees dat je je aardig hebt voorbereid, hartstikke goed.
Maar je hebt vast veel informatie gekregen, waarvan veel informatie niet bij jou van toepassing is, en waar je best van kunt schrikken. Probeer niet al die informatie op jullie zelf te betrekken. Wat betreft het kangaroeen, probeer in elk geval binnen 5 dagen te hebben gebuideld/ het kind desnoods door de couv veel te hebben aangeraakt, dit brengt de hechting tot stand. die eerste 5 dagen zijn zeer belangrijk dus. wat wij deden was een hand om zijn hoofd en een hand bij zijn voeten, dit vond hij heerlijk en werd er rustig van.

we hebben veel gepraat tegen hem, dat gaat vanzelf. Je ziet hem (op den duur) reageren en dan vind je dat zo mooi! mijn man en ik praatten ook veel tegen elkaar, en dat is ook goed zodat hij jullie beide stemmen hoort.
Wat ik zo nu en dan ook zag, was dat mannen niet goed aan hun kind durfden te zitten, die vonden dat meer voor hun vrouw zeiden ze, maar eigenlijk waren ze bang iets fout te doen. stimuleer je man om ook betrokken erbij te zijn en laat hem ook buidelen/ handen door de couv te doen.

boekje voorlezen heb ik niet gedaan, wel liedjes zingen.

Maar wat jij schrijft, enkele keren per dag buidelen/ kangaroeen, dat is soms teveel gevraagd voor je kindje. Buidelen kost hem/ haar veel energie. Probeer 1 keer daags of misschien 2 keer, ongeveer anderhalf uur te buidelen. Neem een vest mee voor jezelf zodat jij die aankan, en dan kan je topless je kindje lekker tegen je aanhouden. Hij heeft vast al zuigbehoefte dus zal hij je tepel gaan zoeken(heel mooi van moeder natuur), en zo kun jij jullie alvast voorbereiden op de borstvoeding.

Heb je voldoende knuffeltjes en doekjes? bij ons babietje moesten ze elke 24 uur worden uitgewassen. Heb je een speentje voor troost? (gebruiken de zusters bij het geven van prikjes etc)

ik zat trouwens elke dag minstens 6 uren bij mijn kleine, en hij is super aan ons gehecht!

veel sterkte voor aankomende tijd.
Ik vond het niet leuk, maar achteraf was het ook zo erg nog niet, er waren ook hele mooie momenten netzoals mensen die hun kind thjuis hebben.
Het eerste badje, de eerste lach etc.
Het is mooi dat ons kindje mocht wordt opgevangen en geholpen met alle mogelijke middelen van deze moderne tijd

 

Beste Marjannn,

Je hebt al een aantal antwoorden gehad en ik geloof niet dat ik daar veel aan toe te voegen heb.
Je zult een spannende en niet al te gemakkelijke tijd tegemoet gaan. Waarschijnlijk bevind je je al in een onzekere periode. Bedenk dat je op dit moment op geen betere plaats kunt zijn dan in het ziekenhuis, ookal voelt dat misschien niet zo. Ze houden jou en je kleine meisje heel goed in de gaten en als ze straks geboren wordt staat er een team klaar dat jullie er helemaal doorheen gaan slepen. Daar ben ik van overtuigd!

Als ik voor mezelf spreek is het niet meteen gemakkelijk om de band met je kindje te krijgen die je vooraf voor ogen had. Het is niet het 'verliefde' gevoel wat altijd wordt beschreven in de bladen en waar je op hoopt. Tenminste, dat was zo in mijn geval. De zorgen overheersen, maar op den duur bouw je zeker een band op. Zeker als je haar voor het eerst even aan mag raken, of nog mooier, mag buidelen. Dat is zo'n bijzonder moment en voor mij voelde het ook meteen heel vertrouwd.
En je hoeft niet bang te zijn dat alle apparatuur ervoor zorgt dat je die band niet op kunt bouwen; op den duur zie je dat allemaal nog nauwelijks.

Wat ik nog aan wil vullen op alle goede tips die je al hebt gekregen; stel je vragen! Aan de verpleging, de artsen of misschien liever hier. Er komt zoveel op je af en misschien zul je niet alles meteen begrijpen (daarmee bedoel ik termen of ingrepen), maar bedenk dat er, zeker in dit geval, geen domme vragen bestaan! Wij kregen in het ziekenhuis een map met heel veel informatie, maar wat heel fijn was, ook een begrippenlijst. Dat vonden wij heel erg handig.

O ja, nog één ding; schrijf niet alleen zelf in het dagboekje, maar vraag ook de verpleging om er af en toe een stukje in te schrijven. Dat vond ik heel erg waardevol!

Als laatste; heel erg veel sterkte. Hou je taai! En hou je ons op de hoogte?

 

Nou ja, bovenstaande tips kan ik ook allemaal geven, maar misschien heb ik nog een kleine aanvulling...

Mijn dochter is met 32 weken geboren en heeft vier weken op neonatologie gelegen....
Wij mochten 2 keer per dag buidelen en ik mocht vanaf de 2e dag al borstvoeding proberen, wat lukte! Meestal gaf ik dan eerst bv, dan nog even knuffelen en dan naar papa, want dan ging ik kolven voor de volgende voedingen die door de verpleeg werd gegeven via sonde of flesje.

Maar goed, de tips die ik je mee zou willen geven:
Wij lieten mondjesmaat bezoek toe. Alleen de naaste mensen, zoals onze ouders en beste vrienden. Niet meer dan twee personen tegelijk en....niemand heeft haar vastgehouden in die periode. Dat kwam na het ziekenhuis wel. We hebben die vier weken echt alle vasthoud-momenten voor onszelf gehouden. Niet zozeer uit egoïsme hoor, maar uit rust en herkenning voor ons kleintje. In die vier weken hadden we misschien 2 keer per week bezoek, meer niet.
De rest van alle bekenden en familie hebben we een mail gestuurd dat we kraambezoek zouden toelaten zodra de kleine thuis zou zijn en (bijna) iedereen had daar het volste begrip voor.

In ons ziekenhuis legden ze een (hand)doek over de couveuse 's avonds (net als vogeltjes in een kooitje) om niet teveel licht te hebben 's nachts zeg maar. Wij hebben een eigen doek gekocht, die na de couveuse ook haar dekentje werd in het (warmte)bedje, gewoon om onze kleine geen onderdeel van alle gelijk uitziende couveuses en baby's te laten zijn. Ons eigen plekje creëren in het ziekenhuis, dat was de bedoeling. Achter de couv was een plank waar we wat kaartjes en knuffels hadden staan en ook elke dag een schoon knuffeltje in de couv.

Maar inderdaad ook wat hierboven staat: Stel je vragen, ook al durf je niet zo goed, alles vragen en benoemen. Zorg dat je goed bij je dochter betrokken wordt. Wij hadden één verpleegkundige, die nogal geneigd was het al snel van je over te pakken, omdat zij vond dat je het niet goed deed, wat onzin was... Wij hebben dat aangegeven bij de verpleegkundige die verantwoordelijk was voor onze dochter en zij heeft die dame erop aangesproken, zo werd het hun probleem en niet het onze, jij bent al genoeg met je eigen kindje bezig om je daar ook nog druk om te moeten maken!
Een vriendin van mij, wiens zoontje naast onze dochter lag, heeft met die beste dame wèl zelf staan discussieren en is vreselijk overspannen geworden in die tijd door het niet lukken van het kolven en de slechte begeleiding van de verpleegster. Dus hou het bij jezelf, geef ook jouw wensen goed aan en praat over je twijfels!

Als je maar goed onthoudt dat het jouw dochter is en dat je het allemaal echt wel goed gaat doen (moedersinstinct is een wonderlijk iets) dan kom je die weken, hoe moeilijk ze ook zijn, prima door. Onthoudt ook dat het tijdelijk is, je kindje mag echt uiteindelijk mee naar huis!

Heel veel succes met de bevalling, sterkte met de tijd in het ziekenhuis, maar houd hoop!
Liefs
Jutte

 

Hoi Marjann,

Je vraagt om boekentips. Misschien kun je op de afdeling waar je ligt vragen of ze daar informatie mappen hebben. Toen ik in het ziekenhuis lag kreeg ik een map met allemaal informatie. Dat stond ook veel info in over wat je kunt verwachten de komende tijd.

Nogmaals veel succes. Ik hoop zo dat jullie dochter toch gegroeid is en dat ze nog even lekker in je buik mag blijven!

liefs Jada

 

Gefeliciteerd, een paar dagen er weer bij! ook al weegt je kindje niet wat het zou moeten wegen, alle organen zijn bijna rijp, wat al een heleboel risicos uitsluit.

Ik zou niets lezen als ik jou was. Heb ik ook met opzet niet gedaan. (alleen die ene foto de avond voor de bevalling), daardoor was ik niet angstig voor wat er zou gaan gebeuren. Mochten ze je gaan inleiden dan kan dat ervoor zorgen dat je de bevalling / de baby psychisch gaat tegenhouden, als je ergens bang voor bent. Bescherm jezelf daartegen!

ik ben binnen 2 uren bevallen met baby in stuit, via de natuurlijke weg! we dachten toen dat Roderick 27 weken en 6 dagen oud was, hij was best zwaar voor het aantal zwangerschapsweken, 1790 gram. Gruwelijk, maar bang was ik vreemd genoeg niet toen ik ging bevallen. Uiteindelijk blijkt hij helemaal gezond, en heeft er niets aan overgehouden dat hij zo vroeg is geboren.

Sterkte, en lief is je man dat hij het voor je uitprint. (kippenvel en heel herkenbaar) Dat is iets wat heel belangrijk is wanneer je in het ziekenhuis ligt met zoveel onzekerheid. Je man zal het ongetwijfeld nu ook erg zwaar hebben. Het komt vast allemaal goed, de medische wetenschap is heel kundig!

 

Hoi,

Het kan ook zijn zoals bij mij dat je kindje al heel snel thuis is. Het was dan wel een drielingzwangerschap maar andere twee hadden een 'normaal' gewicht en eentje (daarom werden ze eerder gehaald) groeide ook niet meer en zijn met 35 weken geboren.

Ze woog 1450 gram, maar verders was alles prima ontwikkeld (de zwaarste van de drie had het moeilijkst van de drie, gewicht zegt niks). Ze moest alleen in de couveuse vanwege op temparatuur blijven. En een sonde omdat het nog teveel moeite koste om zelf te drinken, dat hadden de andere twee ook. Ze heeft nog geen drie weken in ziekenhuis gelegen, gingen met zijn allen tegelijk naar huis.

Waar ik in het begin alleen een beetje moeite mee had, was dat ze zo mager was en geen grammetje vet had, huid rimpelde helemaal, vond het eng vasthouden, bang dat ik haar zeer deed.

Alles ging eigenlijk vanzelf, heel gemoedelijk zijn ze daar in het ziekenhuis (laten we vanuit gaan dat het ongeveer overal hetzelfde is) op zo'n afdeling. Heel relaxed. Ze leggen alles uit en helpen je als je het nodig hebt.

Groetjes Brez

 

Ik begrijp dat je je een beetje wilt inlezen maar meis.. het gaat echt allemaal vanzelf als je kindje geboren is.
Ik functioneerde toen Tess geboren was ( dysmatuur) echt op de automatische piloot, al schrok ik dag 2 in het ziekenhuis wel heel erg toen ik haar na de 1e nacht weer zag...had na de bevalling niet doorgehad dat ze echt zo ontzettend klein was en toen vond ik haar een beetje eng.
Maar nogmaals.. je moedergevoel gaat overheersen en dan kun je het allemaal wel aan.

Heel veel sterkte meis en ik hoop dat je ukje het nog even volhoud in je buik.

 

Wauw kijk eens aan dat is echt super geweldig nieuws!! Ben echt super blij voor jullie. Het is toch een hele gerustelling voor jullie om dit nieuws te krijgen. En eindelijk weer thuis, niks is fijner dan thuis. Nou ik hoop echt dat jullie kleintje zo mooi door blijft groeien en toch nog even lekker in je buik blijft . Wel apart ind dat ze nu ineens zo goed gegroeit is. Misschien klopte de eerste groei echo niet, en blijft er een mooie stijgende lijn in zitten nu.

Liefs Jada

 

Wat fijn om dit te horen zeg!! Supergoed nieuws natuurlijk! Heerlijk dat je nu weer thuis bent. Hopelijk blijft ze nu zo goed groeien en veranderen jouw waarden ook niet. Hou je maar goed rustig en geniet van de laatste weekjes zwanger zijn!
En laat je het nog even weten als jullie kleine meid geboren is?

 

Super hoor! wat mooi zeg
wens je het allerbeste toe, en doe heel rustig aan he? zo groeit je kleine het beste, en lekker veel en gezond eten.
groetjes

 

wat fijn dat je kleintje goed gegroeid is, denk dat de schattig de vorige keer niet goed is gegaan Tess werd 2 dagen voor de geboorte nog geschat en was in het echie toch wel iets groter en zwaarder.
Fijn dat je weer thuis bent, doen ze bij jou in het ziekenhuis trouwens niet aan thuismonitoring?
Ik mocht tussendoor wel eens een paar dagen naar huis en dan kwam er dagelijks een verpl. langs voor ctg, bloeddruk meting en afnemen van bloed en urine.

 

Hoi Mirjam,

Als ik jouw verhaal lees, lijkt het wel alsof ik mijn eigen verhaal lees. Wat herkenbaar allemaal! Tis echt een vreselijke klap he als je te horen krijgt dat je kindje niet goed genoeg groeit. Ik was woensdags opgenomen en zondags ons kindje geboren met keizersnede. Kon niet langer met de hoge bloeddruk.
Ik voelde me in het begin helemaal geen moeder. Dat kwam pas 3, 4 weken later een klein beetje. Voel je daar niet schuldig over, het kan ook bijna niet anders. Het is ook moeilijk om gelijk van je kind te houden, het is allemaal wennen, moeder en vader zijn, kun je nagaan hoe het dan is als zhij in een couveuse ligt.
Wij hebben ook veel gekangeroed, moet zeggen dat ik me daardoor niet echt meer moeder voelde, maar voor je kindje is het heel belangrijk, zo leert ze jullie geur herkennen, niet alleen van jou maar ook van je man, hij moet het ook doen!
Geurdoekjes had ik ook steeds bij me en legde ik dan bij haar neer, zo had ze toch altijd mijn geur.
Meid, je gaat een heftige tijd tegemoet. Van te voren denk je hoe kom ik de periode door, maar leef met de dag. Heb veel steun aan elkaar. Je kunt je er ook niet echt op voorbereiden, weet in ieder geval wel dat de verpleegkundigen op zo'n afdeling superlief zijn en je altijd met je vragen bij hen terecht kunt. Ook bij lactatiekundigen, artsen! We moesten wel es lachen als een arts ons vroeg wanneer het ons uitkwam voor een gesprek over onze dochter, vaak is dat andersom.
Meid, heel veel sterkte voor jou en je man en jullie kleine kindje. Hoop dat zhij niet te lang in het ziekenhuis hoeft te blijven en daarna bij jullie thuis mag zijn.
Als je wil, kun je ook informatie vragen bij de Vereniging van Couveusekinderen. Daar hebben ze op de afdeling wel een folder van
Veel sterkte!!

Groetjes,
Jolanda

 

Ha, ik lees nu na het plaatsen van mijn reactie dat je thuis bent! Kindje ging weer goed groeien, gelukkig!! Hoop voor je dat het goed mag blijven gaan, heb je er wel vertrouwen in? Logisch als je nog geschrokken bent. Ze laten je niet zomaar gaan, dus vertrouw erop, ze zullen je ook vast wel goed in de gaten houden. Hoop op een mooi kindje voor jullie!