Hai hallo, Ik ben nu 36 weken zwanger en word met de sec. banger voor de bevalling.. Eerst was dat veelm minder, toen dacht ik dat doe ik wel ff Ze zeggen toch juist dat je er naar toe leeft en uiteindelijk wilt dat het begint?! Ik wil niets liever dan de kleine in me armen hebben.. maar bevallen . Als ik er aan denk word ik er echt naar van... gaat dit over? Want ik wil willen bevallen! Liefs
ik dacht ook altijd ik doe het wel " eventjes " maar ik begin nu ook te denken... ik heb geen pufcursus gedaan... hoe moet ik straks puffen? of is puffen niet verplicht ofzo en hoe voelt nou een wee aan Ik wil in het ziekenhuis bevallen maar wil ik als ik eenmaal bezig ben dat nog? allemaal van die vragen spoken echt in me hoofd maar de enige manier waarop ik erachter kom is de bevalling zelf
Ik kijk er juist heeeeel erg naar uit.. Heb liever even een paar uurtjes heeeeel veel auw, zodat mijn lichaam weer voor mijzelf is. Dat ik kan herstellen en weer fit kan worden op een gegeven moment. Je moet je er gewoon aan toegeven, het kindje moet er uit dus bevallen moet nu eenmaal gebeuren. Laat het over je heen komen, dat is het enige advies denk ik
haha precies wat je zegt Margot Wil ik als het zover is nog naar het ziekenhuis? Als ik dat niet doet heb ik sowieso geen pijnstilling. Ik heb zwangerschapshaptonomie gedaan en zij zei mij dat het puffen vanzelf gaat...(ook als je helemaal in paniek bent van de pijn ?) Ik ben ontzettend bang om misselijk te worden, als ik misselijk word raak ik sowieso in paniek!
niet druk om maken, is natuurlijk makkelijk gezegd maar je weet eigenlijk helemaal neit wat je te wachten staat dus waarom er bang voor zijn. als het begint wordt je er toch doorheengesleept, je moet ook wel want je kan de bevalling niet stoppen. en het puffen dat vertelde de gyn of vk ook tijdens de bevalling. probeer er je er niet te druk om te maken, is sonde voor die laatste weken die je nog moet. laat je vooral niet gek maken door allerlei verhalen, iedereen ervaart een bevalling weer anders!! succes! joyce
Ik wil zowieso het eerst proberen zonder pijnstilling. Zowieso gaat dan de bevalling sneller heb ik gehoord en heb je meer controle over je eigen lichaam. En hopelijk gaat puffen vanzelf hahaha ik ben al weer een maand hele dagen en nachten misselijk dus ik denk dat het niet erger kan word
heb dus wel een pufcursus gedaan maar niet gepuft hoor tijdens de bevalling Je vindt zelf wel een manier om je weeen het beste te kunnen opvangen..
Ik ga met de rest mee Probeer je er niet te druk om te maken. Je gaat er echt vanzelf in mee. En over het puffen..dat gaat ook helemaal vanzelf (of niet zoals sommige ) maar je gaat zelf een manier zoeken om de weeen het beste op te vangen. Wat btw bij mij heel goed heeft geholpen... Bij iedere wee nam ik een hap lucht en pufte die langzaam uit en perste dan heel zacht mee..een beetje alsof je de lucht naar onder uitblaast Ik ben toen van 3 cm naar 8 cm ontsluiting in 1,5 u gegaan en dat zonder te veel pijn door zachtjes mee te persen voelde ik de wee minder. Ik zat wel op handen en knieen ja, vraag me niet waarom, maar dat vond ik een fijne houding
wow normaal hoor je 1 cm per 1 uur de verloskundige zegt ook dat je je moet overgeven aan de pijn en het niet moet tegenhouden omdat je het anders dan vertraagt
Meid maak je niet druk. Ik heb mezelf ook gek lopen maken en ben uiteindelijk binnen 2,5 uur bevallen. Om half 3 s'nachts braken mijn vliezen en begonnen de weeën, daarna meteen naar ziekenhuis en bleek al 9cm ontsluiting te hebben. Zo zie je maar het kan ook echt meevallen. En pijn doet het toch wel, maar is zeker vol te houden! Heel veel suc6 alvast. Gr vruchtje
wow... ze zeggen toch ook snelle bevallingen zijn pijnlijker? wat ik me trouwens ook afvraag... Hoe moet je persen? ik ben bang dat ik maar gewoon wat ga doen
Ja ze zeggen wel dat korte bevallingen heftiger zijn. (gyn zei ook van als je ooit een 2e mag krijgen zal het wel helemaal snel gaan) ik dacht nog sneller ha ha. Ik kan het helaas niet vergelijken met een andere bevalling want dit was onze 1e. Op het punt dat ik de pijn niet meer kon verdragen mocht ik persen dus als je straks zo iets hebt van..........."ik ga dood van de pijn" dan is het einde in zicht Hoe je moet persen gaat echt vanzelf. Ik voelde op een gegeven moment gewoon zo een persdrang dat je echt wel gaat persen en gaat echt vanzelf. Wat dat betreft heeft de natuur het allemaal goed geregeld.
de natuur heeft ook geregeld dat als je eenmaal je kindje in je armen heb alles vergeten ben ben wel blij dat het persen vanzelf gaat. lijkt me heel bizar..
Ik ken het hoor... Heb heel de zwangerschap er al tegenop gezien maar op den duur mezelf erbij neergelegd dat ik er wel naar toe zou groeien maar helaas... Nu ruim 37 weken zwanger en ben als de dood en het wordt eerder meer dan minder... Ben nogal een controlfreak en het idee dat ik dit niet in de hand heb is mn voornaamste angst. En de pijn toch wel. Probeer het wel een beetje uit mn hoofd te zetten omdat angst ook niet goed is voor het verloop van je bevalling. Ik hoop dat het snel achter de rug is en dat ik achteraf kan zeggen dat het meeviel.
Tjah, toen ik zo'n 39 weken zwanger was, had ik zo onderhand zin in de bevalling! Was het zwanger zijn zo ontzettend beu, haha. Denk dat dat een foefje is van moedertje natuur. Ga je wat meer ontspannen de zwangerschap in, denk ik. Je merkt inderdaad vanzelf wat weeen zijn. Ik heb een zwangerschapscursus gedaan, maar ik kon de weeen ook niet weg puffen. Bij mij werkte langzaam uitademen veel beter. En al die houdingen die ik geleerd heb om de weeen op te vangen.. Ik kon alleen nog maar ergens tegenaan hangen tijdens een wee.. En het persen. Probeer je ogen open te houden en je mond dicht (zo voorkom je bloeduitstortingen in je gezicht). Het persen gaat vanzelf, dat is een aandrang wat je bijna niet kunt tegenhouden.. En een enorme opluchting na de weeen! Succes met je bevalling..!!
ik dacht juist dat je je ogen dicht moest houden... ivm gesprongen adertjes, maar zal de tip zeker onthouden
heeey hoi, Ook ik zie op tegen de bevalling hoor. Je weet niet wat je moet verwachten en dat maakt het beetje lastig. Opt moment heb ik wat steekjes in me rug zal het een begin zijn??? Kben ook bang dat ik het niet kan ofzo .. geen idee waarom.. of dat de pijn te ondragelijk zal zijn.. Tis gewoon spannennd maar ik wil heel graag me kindje zien en me oude lichaam terug.. als je die al terug krijgt..