Heb al wel 2 dagen continu harde buiken zodra ik opsta ofzo...dat had ik weer niet in het zhuis...zo vreemd.. Baby is ook een stuk rustiger sinds ik thuis ben. Ben wel blij dat we vanmiddag als ik weer opgenomen ben een ctg krijg. Merk wel dat ik erg ongerust ben hier. Daar reageert buik ms ook wel op?
Mijn ervaring is wel dat als je je zorgen maakt of het goed gaat met de baby, dat je hem/haar dan júíst niet goed voelt... Omdat de baby vooral druk is als jij echt ontspannen bent. Maar zou het zeker even laten checken. En fijn dat de 32 weken gehaald zijn!!!!
super dat de 32 weken zijn gehaald! nu mooi nog een paar weekjes blijven zitten, hopelijk in je eigen huisje. ik denk dat jou stress of het wel goed gaat met de kleine, invloed heeft op je harde buiken en de activiteit van je kleine. wedden dat je vanmiddag namelijk amper meer harde buiken hebt en helemaal gek wordt van de drukte van de kleine?
Oh jeetje dat is niet echt de bedoeling Hopelijk blijft het met rust goed gaan, wel balen dat je in elk geval tot de bevalling thuis moet blijven
Ja goed he.. Over uurtje vertrekken we weer richting ziekenhuis. Inmiddels al harde buiken gehad waarvoor ik even over de tafel heen moest gaan hangen voor de kramp die erbij kwam. Ik was idd in het ziekenhuis reuze relaxed en ontspannen. Hoefde daar alleen maar te liggen en voelde me er voor de baby veilig. Geloof ook wel dat dat meespeelt. De trap hier in huis zorgt volgens mij voor de harde buiken. En bukken, want dat doe je automatisch met een kleine peuter om je heen. Dus ik moet dan wel gewoon zo min mogelijk die trap op en af (moet snachts een keer of 6 eruit om te plassen en boven geen wc, ms plasemmer oid neerzetten ) , en dan wil k extra douchen ivm warmte en moet ik ook naar boven.. Zat al te denken als ik daar mee stop dat scheelt al een berg. Dan maar zo min mogelijk tot niet bukken. En niet continu zoontje schoot op en af laten klimmen. Maar dat gaat zo onopgemerkt. Denk dat we dan net moeten doen alsof ik nog in het ziekenhuis ben, maar dan lekker thuis. In het ziekenhuis heb ik na opname 8 volle dagen geen harde buik meer gehad. Terwijl ik daarvoor vanaf week 20 smiddags al moest rusten. Neem ook alleen ondergoed en kleding voor morgen mee. Ik ga er gewoon van uit dta ik morgenochtend tussen half tien en half 11 met ontslag mag. Weet t bijna wel zeker, want vochtverlies is gewoon over.
Ben echt benieuwd. Hier doen ze alsof ik voorlopig hier nog ben..maar ik zie morgen mijn gyn...daar hou ik mijn hoop op gevestigd.
Ai klein dompertje! Wel fijn dat het weer weg is. Wat rommelig he. Je lichaam heeft het er maar druk mee! Klinkt mij persoonlijk beter dat je in ziekenhuis blijft. Je bent daar veel rustiger. Geen harde buiken. En als er wat is, zijn ze er meteen bij. Zoals nu met die weeen. Jeetje meid. Kijken wat de gyn morgen zegt. xxx
he ukdolaatje, zat net mijn eigen verhaal weer te lezen en moest weer aan je denken (heb wel een aantal keer je verhalen gelezen, maar ben niet zo sterk in reageren, solly) Je hebt in ieder geval de 32 weken gehaald GEFELICITEERD! Nu alleen weer weeën of ze zijn ze alweer weg *duimt zich ongeluk*! Sterkte en een dikke knuffel
Baby had t volgens ctg even moeilijk. Daar ben ik van geschrokken, had n hele dip, maar krabbelde zelf weer op. Drie uur ctg gehad inmiddels.
Benen bij elkaar! Niet dat het helpt maar je snapt het idee. Minstens nog 3 à 4 weken vol houden hoor! 35/36 weken klinkt mooi na al deze ellende en vergeleken met 32 weken of zeg ik nu iets stoms. 37 weken zou natuurlijk nog beter zijn maar dat is weer een weekje langer. Pfff ik ben benieuwd!
Doel is idd nu 34 weken halen.. EN liefst idd die 36 weken. Buik bleef eerste paar uur doorrommelen maar is toch overgegaan. Nu voel ik ook de kleine zelf weer bewegen. De bewoog helemaal niets meer tijdens de weeen en had een flinke dip, schrok me dood. Gelukkig zat de verlos op dat moment naast me. Die bleef zo kalm en sloot mij ook op de hartslag meter aan,zodat ze kon zien welke hartslag van de baby en welke van mij was. Kind voelde zich gewoon zo niet prettig onder die weeen. Nadat ik de remmers kreeg, voelde ik hem weer opknappen. Dat was hetgene wat me zo bezig hield, dat hij het zo zwaar had. Had echt zo iets, snij me maar open en haal m dr ajb gauw uit. Godzijdank is hij nog lekker in mijn buik. Denk alleen..dat ik hier voorlopig nog in het zhuis lig. Maar ben blij toe. Als ik dit thuis gehad had, was ik ms niet op tijd in het zhuis geweest. Ging zo snel. Begon met harde buiken die pijn deden, om de drie min ongeveer. En ze gingen steeds meer pijn doen. Moest echt stoppen met praten. En wegzuchten zeg maar. Gelukkig was ik hier, direct aan het ctg, duidelijk weeen, en direct aan de remmers. Was effe paniek hier. Paniek inmiddels weer weg...wat een zaakje.
Hè.. Vrouwtje toch.. Weet nog dat ik ook echt heb toegeleefd naar die 34 wk.. Blijf je vandaag in de gaten houden, hopelijk kun je een beetje rust vinden.
Ja geloof t hoor Moontje.. Hier was eerst die 32 weken een mijlpaal en nu hoor ik iedereen over de 34 weken. Mag nu alleen mijn bed nog uit om te plassen.......om bm rustig te houden.
En toen kreeg ik met 36 wk harde buiken, dus ik in het ziekenhuis zo van " ach ze is al 36 wk" zat er zo'n kreng van een verpleegster " nou met 36 wk zijn ze nog niet af hoor, zou er niet blij mee zijn als ze nu kwam.." Jeetje mens, ze wilden haar met 32 wk al halen..
Ik volg je nog steeds Wat schrikken zeg die weeen en die dip bij de kleine! Maar gelukkig is alles nu weer goed me jullie Houden zo! En dat de kleine nog maar even lekker in je buik mag blijven zitten!
ik blijf je ook trouw volgen jeetje, wat zal dat toch even schrikken zijn geweest. wel fijn dat je al wel weer in het ziekenhuis was. misschien heeft de onzekerheid/stress van thuis zijn het opgewekt? nu weer lekker rustig aan doen, en we hopen dat je mooi 34 weken haalt! (liefste nog 36/37 natuurlijk)