Ik ben thuisgekomen en gaan slapen. Was verrot. Heb geslapen van half 1 tot half 5. En ik word wakker en baby slaapt....ikke weer ongerust. Heb ik verkeerd gelegen, heb ik dat bloedvat afgekneld...nee want ik heb netjes op allebei mijn zijdes gelegen. Was daar zo niet op mijn gemak door die verpleegkundigen dienst hadden. Dat me dat onbewust opgevreten heeft. Nou baby wakker worden, als die beweegt zit ik wel goed thuis, gewoon mijn eigen ding. Kan ik het ledikantje nog omhoog zetten, of laten zetten , zoontje moet eruit..had ik al veel eerder gewild. Box kan omhoog gezet, kinderwagenbak op de kinderwagen ipv het zitje.
Moet ik wle baby goed blijven voelen he. Anders is mijn rust hier ook zoek. Heb nou flinke harde buiken. En groot opgeblazen zeg maar. Maar goed, al die tijd dat ik geslapen heb niet. Ga beebje nu weer voelen dus mijn onrust zakt. Morgen heb ik afspraak bij eigen gyn. Ik ga daar mijn ongerustheid en bezorgdheid bespreken. Weet je het is gewoon door mijn voorgeschiedenis hoor, mede.. Ik zie ons vorig jaar terugvliegen uit CHina, en ik heb echte vliegangst. De heenweg heb ik het zwaar gehad, maar ging goed, de binnenlandse vluchten gingen ook goed in CHina. Toen zaten in het vliegtuig terug naar nederland, vlucht van 11 uur met een 2 jarige.. Hadden we vertragen van 1,5 uur IN het vliegtuig eer we opstegen. Hij bleef taxieen en dan stoppen. Zeiden ze dat ze een safty check hadden (ik dacht zie je wel een bom aan boord..).... Zoon moest al die tijd in de gordel zitten en die was vastzitten spuugzat. In het kindertehuis zitten de kids in tuigjes zodat ze op hun plek blijven. Hij had er een afkeer van. Boos en huilen. Na eindelijk anderhalf uur voor niks in de gordels stegen we pas op. Tijdens het opstijgen kwam er aan allebei de kanten van de kastjes boven de stoelen water naar benenden gedropen of tenminste, dat dachten we, ik dacht zie je wel er is iets mis met dat vliegtuig. Mensen gingen ook echt bellen hiervoor. Maar met opstijgen geen stewards natuuurlijk. Kwamen ze kijken gaan ze eraan ruiken, ik meteen das niet goed... Maar goed..bleek niets aan de hand... Mochten we nog niet uit de gordels want er kwam heftiger turbulentie (nou en ik ben zooooo bang in een vliegtuig), we zaten echt in van die zakken, vielen en vlogen van links naar rechts. Had Jin diarree en die mag je dus niet op de stoelen verschonen, ik naar het kleine wctje met hem. Heb ik hem bijna schoon wordt er op de deur geklopt. Ik negeeer dat. Maar dat kloppen blijft..ik denk..owjee er komt hele erge turbulentie weer, we moeten terug naar de stoelen, ik zoon in zijn nakie opgetild, doe ik de deur open, staat daar een ongeduldige chinees met een kind dat moet plassen aaghhrrr....ik stierf duizend doden.. Is er naast mij iemand komen zitten die geen handbagage had, in zijn korte broek en op teenslippertjes, lange baard..ik denken waar is zijn bagage, das een terrorist, vooral omdat hij op een gegeven moment wegging en na drie kwartier nog niet terug was. Ik dacht dus, eindelijk hebben we een prachtige zoon, zal je zien dat we verongelukken met zijn drietjes en nooit samen thuis komen. Gezien de lange weg naar onze kinderwens, en onze zoon. En dan duurt 11 uur zoooooo lang. Ik heb dan ook zo gehuild tijdens de landing. Het mocht niet, maar ik heb hem op schoot genomen in mijn gordels (was dan qua leeftijd wel 2, maar hij was qua grootte een baby) en tegen me aangeklemd. Toen de wielen de grond raakten we stilstonden heb ik zo gehuild, zo van opluchting, dat we toch wel een gezinnetje mochten gaan vormen...dat was het emotioneelste moment voor mij van de hele reis...we hadden het gehaald....hij was veilig bij ons in ned aangekomen...... En dat gevoel heb ik nu ook over de zwangerschap. We komen van zover, ik ben nu zover gevorderd in de zwangerschap, maar juist dat laatste stukje is zooooooooo spannend, zooooooo slopend voor me........ Ik wil gewoon straks 2 gezonde mooie mannetjes in hun slaapkamer naast elkaar hebben liggen. Broertjes die met elkaar kunnen spelen en ravotten en ruzie zoeken.....
Ms moet ik daar es heel snel achteraan gaan idd!! Das een goeie.. Ik durfde dat voorheen nooit omdat ik bang was dat ik het niet zou kunnen vinden. Ga denk ik morgen meteen een angelsound aanschaffen! Wat is een goede?
je bent van 2 naar 3cm gegaan! ja er gebeurt wat. en het kan gewoon heel snel gaan dan. Als je eenmaal 4cm bent zal het niet meer stoppen. dan zet het door (dit was mij verteld. en hier bleek dat ook zo te zijn) rustig aan!! morgen toch nog 35!!! weken.. en voor die paar dagen zou ik kijken of je een angelsound kan lenen ipv kopen. Zou me verder niet zo'n zorgen maken om die ader als je die afklemt voel je dat zelf ook ECHT!! wel. want daarom wordt je zelf beroerd. jij komt zuurstof te kort en daardoor de baby ook. maar jij eerst. hier ook gehad bij de oudste. meis je komt er. nog even volhouden. je bent er bijna!!
Cherie, je zegt precies wat de verlos en gyn zei, maar van jou neem ik het aan hahahahahaa.... Ik voel me ook idd niet lkr worden op mijn rug. Vanaf 4cm gaat t dus doorzetten. Denk niet dat ik morgen getouheerd ga worden, voel nu geen pijn zeg maar. Maar maakt niet uit, ik weet nu een beetje wat voorweeen zijn en ik denk dat ik echt weeen niet zal missen. Zal alleen gweoon gelijk bllen als ik weeen krijg, zodat ze kunnen zeggen kom maar, en ik niet met meer ontsluiting nog over de weg moet . Daarbij zeiden ze is het je eerste kindje, dat duurt wat langer, en het is wat groter, dus zal je wat meer moeten werken om het eruit te kijrgen. Dus angst dat de bevalling begint en ik het mis heb ik niet. Wil wel die angelsound ergens halen
Uksoldaatje, Als je wil mag je 'm ook van mij overnemen, heb vooral in het begin geluisterd. Nu eigenlijk nooit meer.
Het is de eerste maar zou er maar niet zo van uit gaan dat het langer duurt! je hebt namelijk wel al 3cm ontsluiting. en de eerste cm's duren het langst. dus ik zou idd echt gelijk bellen als je wat voelt waarvan je zoiets hebt tis echt! en gewoon gaan rijden. niet wachten op toestemming
Ben het met cherie eens zou er ook niet vanuit gaan dat het superlang duurt. Eenmaal over de 5 cm gaat het heel snel is mijn ervaring. Wat de angelsound betreft, Maar dat lijkt mij juist geen goed idee voor jou. ALs je aan het luisteren bent en de baby beweegt een andere kant op kan het net zijn of de baby dipt terwijl dat in wezen niet zo is. Mocht je het wel willen zou ik alleen de angelsound gebruiken als je niet voelt bewegen en dan echt alleen ter bevestiging het hartje luisteren en daarna weer snel weg dat ding. Je hoort alleen het hartje en je meet geen waardes met dat ding. Is dus zeer open voor eigen interpertatie. En ik ben bang dat je jezelf misschien nog meer in de stress gaat werken. Maar goed das mijn mening. Als jij jezelf er prettiger bij voelt moet je er vooral 1 kopen. (was lief bedoeld en niet sarcastisch! kan namelijk ook als sarcasme gelezen worden)
Begrijp goed wat je bedoelt hoor, en zo dacht ik er ook altijd over. Zal m dan zo gebruiken dta ik alleen ga luisteren als ik een tijdje niets voel zeg maar. Puur dat ik een hartje hoor. Dippertjes ben ik dan niet zo bang voor, als ik dan maar een hartslag hoor dan weet ik dat hij het nog doet zeg maar. Dippertjes heb ik toch geen goed gehoor voor. Hij zwemt nu nog meerendeels van de ctgs onder de ctg uit, dan moet ik gaan duwen op die knop om m weer te vinden en soms is hij zo weggedraaid dat ze opnieuw die knop aan moeten leggen. Dat weet ik inmiddels en zal daar niet ongerust over worden. Vaak zwemt ie weg en dan hoor ik mijn eigen hartslag. Moet niet hele dagen dat ding erop zetten, alleen op momenten dat ik hem gewoon al een poos niet gevoeld heb. Maar je hebt helemaal gelijk hoor. Ik heb rond week 18 op t punt gestaan zo n ding aan te schaffen maar ik durfde het niet omdat ik bang was mezefl gek te maken als ik hem niet zou kunnen vindne.
Idd zodra ik denk he, dit zijn geen harde buiken meer, dit zijn weeen bel ik gewoon op. Mag ik ook direct komen en gaan ze kijken hoever ik ben. Hebben ze gezegd. Ze zeiden ook laagdrempelig bellen, ga ik ook doen.
Alles gelezen maar even een korte reactie: pffffff vermoeiend meid. Probeer uit te rusten! Slaap lekker straks
Pff, je stukje over jullie reis met je oudste mannetje grijpt me echt aan. Kan je angst haast voelen. Ik hoop ontzettend, dat ondanks je zwangerschapsduur, je kindje snel geboren wordt. Niks is zo erg als onzekerheid over het allerbelangrijkste in je leven. Zet 'm op meid, nog héél even vol houden!
Ik sluit de laptop voor vandaag af. Hoop dat je een goede nacht tegemoet gaat Uk. Hopelijk kun je even wat rust pakken na alle roerigheid in het zh.
Dankjewel! Laat m maar snel lekker komen ! Vind het ook hoor...al zullen veel mensen het egoistisch vinden dat ik dat wil...sja dan ben ik maar egoistisch hoor, de kleine moet er gewoon uit. Ik ga morgen vragen of week 37 een optie is ipv week 38 ...ook omdat ie al zover voorloopt, en ik het psygisch niet trek.
Ik snap niet waarom ze voor week 38 gaan, vooral omdat hij groot is en al longrijping heeft gehad.. Eef kwam uit zichzelf met 37wk, was de volgende dag thuis, Fiene zou eerst met 34wk worden gehaald, toen 37 maar omdat mijn bloeddruk zo goed bleef met 38+4. Maar toen ik voor de tweede keer met ontzettende voorweeen in het ziekenhuis kwam heeft mijn gyn toen met 38+2 de vliezen doorgeprikt, hij zag ook wel dat ik er klaar mee was.. Was gewoon wachten tot mijn bloeddruk zou gaan stijgen en daar had ik zo genoeg van..