Stilletjes lees ik telkens mee, Heel veel sterkte voor jullie! Hopelijk zijn de wonderen inderdaad de wereld nog niet uit en mogen jullie snel uit deze nachtmerrie komen om vervolgens alsnog het geluk te mogen begroeten! Ik duim heel hard voor jullie!!! xx
Wat een heftige en verdrietige situatie. Misschien toch Duitsland bellen? Misschien kun je toch baat hebben bij die amniontransfusie? Al doen ze het maar 1x, het tilt je misschien net even wat verder met de zwangerschap. Ik wens je heel veel sterkte, net als de kleine en je man. Wonderen gebeuren soms toch, ook wanneer je er niet meer op durft te hopen...
Hoe is het vandaag met je? En met de kleine? Het een blijft een rollercoaster qua gevoelens en emoties waar je nu in zit, deels herken ik dat wel. Je komt sterk over, hou dat vol! Al was het bij ons dat het ook ineens over en uit was, geen onzekere periodes of hij het wel zou redden maar plots viel ineens de grond onder onze voeten vandaan. Vreselijke periode die over 2 weken weer opnieuw begint omdat de herinnering blijft. Wat ik heb gedaan is alles zo goed mogelijk vast zien te leggen, schrijf je gevoelens op in een boekje. Ik heb veel foto's gemaakt van de zwangerschap en van en tijdens de bevalling, dat heb ik bij elkaar in een klein fotoboekje verwerkt en draag ik altijd bij mij in de tas. Ik kan niet precies uitleggen waarom maar het is een deel van mijn leven geworden. Voet of handafdrukjes hebben wij helaas niet kunnen maken omdat zijn handjes en voetjes zo teer waren, dat was wel erg jammer. Ik heb een mandje uitgezocht en daarin een speciaal dekentje gekocht (2x), 1 ging met hem mee in zijn mandje en de ander bewaar ik thuis als aandenken. Zijn as draag ik altijd bij mij in een ashanger. Thuis heb ik een doos staan (gekregen van de afdeling in het WKZ) waarin ik alle echo's, kaarten etc in bewaar. Een soort herinneringsbox.
Bedankt voor het delen van jullie verhalen en voor alle tips ♡ Inmiddels zijn we weer 2 weken verder... Het kleine beetje genieten is helaas alweer over, want ik voel de kleine nog maar heel weinig bewegen. Ik heb gelukkig een doppler thuis, waarmee ik zo'n 2 keer per dag even luister hoe het daar binnen gaat. Mijn hoop is hierdoor een stuk afgenomen en ik vraag me constant af hoe hij het doet, en of hij het nog wel fijn heeft... Het liefst zou ik zelf met een echo apparaat willen kijken hoe het gaat met hem. Ik heb vandaag ook contact met het WKZ gehad voor het maken van een afspraak voor de GUO echo en met een kinderarts. Helaas heb ik daar eerst een verwijzing voor nodig. Ik heb meteen het Antonius gebeld en ik wordt hopelijk vandaag nog teruggebeld. Nog geen nieuws over wanneer de echo en het gesprek plaats gaan vinden dus... Ik heb vanaf die 2 weken geleden veel behoefte aan rust, en hou bezoek het liefst een beetje op afstand. Ook kost iedereen op de hoogte houden en hun vragen beantwoorden een hoop energie. Daarom zal ik op het moment nog geen PB berichten gaan sturen, maar misschien krijg ik daar later nog wel behoefte aan. Ik vind het aanbod van jullie in ieder geval heel lief ♡
Jeetje meis wat moeten jullie het moeilijk hebben. Vervelend dat alles dan weer met een verwijzing moet en het langer duurt dan je zou willen. Ik wil jullie veel liefde en kracht wensen. En duim voor jullie op een wonder.. X
Heel veel sterkte de komende tijd. Wat moet dit ongelofelijk slopend zijn voor jullie. Ik blijf nog steeds hopen op een wonder en met die gedachte steek ik ook een kaarsje aan voor jullie en voor jullie vechtertje!
Heb net je verhaal gelezen... pff wat heftig dit!! Ik weet ook niet zo goed wat ik moet zeggen. Ik wil je alleen heel veel sterkte wensen en ik hoop op een goede afloop. Denk aan jullie.
Wat een heftige periode maken jullie mee! Ik hoop echt op het beste, zoals iemand hier al zei: wat zijn jullie toch vechters!