Wanneer de antidepressiva ingewerkt is, zullen de scherpe randjes vervagen, maar medicatie neemt je depressie niet weg, het is keihard werken. Ik werk er nog steeds aan, de pnd ontstond na de eerste bevalling 8 jaar geleden. Zo zwart als toen (suïcidaal, niks meer willen etc) is het al lang niet meer, maar het blijft hard werken. Inmiddels bijna 4 jaar zonder antidepressiva en alleen na de laatste bevalling oxazepam gebruikt, ik knok me er doorheen want opgeven is geen optie. Ik heb zoals hierboven beschreven mooie momenten tussen de sombere periodes en dat sleept me er doorheen. Voor mij was het deels prioriteiten verleggen, deels oude gewoonten doorbreken. Dat laatste is mijn struikelblok, is ook heel lastig. Maar de dag dat de zon weer gaat schijnen komt echt, alleen in het begin lijkt dat haast onmogelijk, dat weet ik. Blijf in gesprek met de psychiater, huisarts etc. Werkt medicatie niet goed, overweeg dan een andere soort, het is puzzelen wat bij je past.
Ook Sertraline dus? Ja, voel me wel fijn bij haar, maar ik heb 't gevoel dat ik alles wel weet.. Dat dit niet op te lossen is met gesprekken.
Ik heb verschillende gehad. Toen mijn depressie weer begon slikte ik op dat moment geen antidepressiva en ben ik zelf naar de huisarts gegaan. Sertraline is de eerste antidepressiva die ik jaren geleden kreeg en daar voelde ik me toen goed bij dus toen heb ik zelf weer Sertraline gevraagd.
Vandaag weer begonnen met een ophoging van de antidepressiva. De moed zakt me soms in de schoenen. Kom ik hier ooit uit?