Ik weet niet precies wat ik met dit topic wil bereiken, want een echte oplossing is er niet. Maar ik denk dat ik het vooral even van me af wil schrijven en misschien ervaren anderen hetzelfde "probleem". Even nog nuttig om erbij te vermelden dat ik altijd wel problemen met mijn lichaamsbeeld heb gehad en bekend ben met een eetstoornis in mijn tienerjaren. Ik ben nu 37 weken zwanger en uiteraard is mijn buik nu goed zichtbaar. Ik ben trots op m'n buikje en ben ook blij dat hij niet enorm is. Ik draag wat naar achteren/voren, buikje is mooi rond en verder heb ik een slank postuur en van achteren zie je niet dat ik zwanger ben. Niks te klagen dus en voel me er goed mee. En toch merk ik dat ik er de laatste weken erg onzeker over ben. Ik krijg opmerkingen en dan voel ik me echt bekeken en alsof er op me wordt gelet. Mensen bedoelen dit natuurlijk goed en enthousiast en ik vind het niet erg als het een compliment is. Maar dan zijn er de "lompere" opmerkingen. Bijvoorbeeld mensen die me al een paar weken niet gezien hebben die ineens dingen zeggen als : "Big mama!", "Je bent echt HUGE!" en opmerkingen over mijn "enorme buik". Net zat ik op de bank en trok ik een tafeltje naar me toe, zei de timmerman die hier aan het werk is ineens: "Zoo, dat gaat maar net!" (terwijl t echt makkelijk gaat.....). Dit maakt me zo onzeker en vooral echt super geirriteerd. Ik merk ook dat ik een beetje norsig en kortaf begin te reageren met "ja, ja" enzo. Dit is misschien een beetje gezeur om niks, maar ik merk dat ik me er echt aan stoor en zelfs verdrietig om word. Het voelt ontzettend klein en kwetsbaar. Ik weet dat ze het "goed" bedoelen, maar zo komt het al lang niet meer binnen. Zullen ook wel hormonen zijn ofzo, maar ik zit er echt mee. Herkent iemand dit? Mensen zeggen dat ze op moeten houden vind ik lastig, maar het is sowieso niet te doen als ik dat iedereen moet vertellen die ik random in de supermarkt tegenkom ofzo.
Ik herken dit niet, ik zou er alles voor over hebben om een enorme buik te mogen hebben. En ik vind het juist prachtig.
Dat is echt vervelend ts. Alsof iedereen maar wat moet mogen zeggen over je lichaam. Zeker met je verleden snap ik je gevoel heel goed. Toch denk ik dat dat wat je denkt klopt. Mensen vinden het prachtig, wonderlijk en willen iets zeggen. Soms heel lomp. Helpt het om voor jezelf uit te maken wat je zelf vindt? Dan glijden die opmerkingen meer langs je heen. Als vb: bij de eerste zwangerschap vond ik dat ook erg vervelend. De keren daarna wist ik dat het weer goed zou komen met mijn lichaam en kon het me niets schelen wat mensen zeiden.
Bedankt voor je begripvolle reactie <3. Ik denk dat je met "wist ik dat het weer goed zou komen met mijn lichaam" wel de spijker op z'n kop slaat . Het is m'n eerste zwangerschap en hoewel ik het er uiteraard 100% voor over heb merk ik dat ik me daar toch wel een beetje zorgen over maak. Misschien dat die opmerkingen dat een beetje triggeren. Ik denk dat het "probleem" vooral ligt in dat ik zelf juist enorm trots ben op het feit dat het geen enorme toeter is. Die opmerkingen trekken dat weer een beetje in twijfel ofzo. Meer bij mezelf blijven helpt wel, maar het is steeds dat klein momentje twijfel waar ik verdrietig van wordt.
Juist omdat je een slank postuur hebt, zal je buik extra opvallen. Vergeet niet om mooie blote buik foto's te maken. Dan zie je achteraf van een afstand hoe mooi je bent. Helpt ook voor volgende keer haha! En het komt echt weer goed met je lijf. Logisch dat je dat spannend vindt en dat dat stukje van zwanger zijn je wat onzeker maakt. Heel normaal. Met jezelf begrijpen en dan lief zijn voor jezelf, kom je er wel. ♡
Ik had ook geen grote buik, en tegen mij zeiden ze juist vaak: Oh, wat klein, is het kindje wel groot genoeg, en: Waar laat je die baby?! Eigenlijk zeggen mensen best vaak vreemde dingen over zwangere buiken. Ik denk dat mensen vaak niet zo goed weten wat ze moeten zeggen en het er dan een beetje lomp uitkomt, maar niet per se zo bedoelt is. Ik hoop dat je de focus op het positieve kunt houden: Namelijk wat jij zelf van je buik vindt. Succes nog deze laatste weken! Misschien vind je het leuk om eens in het 'Buikfoto's' topic te kijken? En evt zelfs je eigen buik te showen?
Zo herkenbaar! En zo vervelend. Helaas moeten mensen altijd wat vinden en het ook nog eens uiten. Als zwangere lijkt he buik opeens publiek terrein. Iedereen denkt er wat van te mogen vinden...of eraan te mogen zitten. Ik snap je gevoel heel erg. Ik ben niet zo extravert dus ik zelf zal ze er niet gauw op aanspreken. Geen idee of dat wel zou helpen. En ik heb zelfs in eenzelfde zwangerschap wel eens opmerkingen gehad dat de een mijn buik te klein vond en een ander juist enorm groot...op eenzelfde dag. Succes met de laatste loodjes.
Ik herken hier veel van, maar dan net de andere kant op. Ik heb volgens sommige een beste buik voor mijn termijn, draag goed naar voren en onze dame is dan ook lekker groot. Maar als ik online vergelijk denk ik, maar mijn buik is niet extreem ten opzichte van.. dus ik ga vergelijken om maar bevestiging te krijgen dat het "goed" is. Elke buik is anders, elke zwangerschap ook. Maar het is soms best lastig om te gaan met opmerkingen, ik denk helemaal bij een eerste zwangerschap.. hoe goed ook bedoeld. Helemaal als je met verleden te kampen hebt en je juist zo ver bent gekomen dat je trots kan zijn op je buik.. ik wens je alle goeds toe en nog succes met de laatste paar weekjes ❤️
Herkenbaar. Als je zwanger bent, mogen mensen opeens van alles over je buik zeggen. Ik ben er de laatste tijd ook echt klaar mee en bij sommigen laat ik dat ook merken. In de laatste weken voor m'n verlof maakte een collega verschillende keren een opmerking. Zelf is hij behoorlijk 'stevig', dus na de zoveelste opmerking was ik het zat. En ik zei: Ja, en jij dan met je buik. Ik ben er over een paar weken vanaf en jij niet. Hij kon er gelukkig om lachen. En ik wist dat hij dat kan hebben, maar het liefst zou ik dat soort dingen dus nu tegen iedereen zeggen. Zo van: Oh je buik is nu toch wel behoorlijk dik geworden. Ja, die van jou ook. Maar dan bijt ik maar weer op mijn tong.
Heeeel herkenbaar. Ben zelf ook erg bewust van mijn figuur en heb een slank postuur, maar zelf had ik wel een vrij grote buik. Niet heel extreem, maar het was wel zeer overduidelijk aanwezig. Kreeg er altijd opmerkingen over: zo hallooo die buik. Echt hele lompe opmerkingen en ik werd er heel onzeker van en ging constant buikfotos googlen van anderen op mijn termijn. Maar wat iemand anders al zei, heb mn oude figuur weer helemaal teruggekregen binnen 3 maanden dus dat geeft voor een mogelijke volgende keer wel vertrouwen. Ik was ergens ook bang dat ik echt dik was geworden en het zo zou blijven (al was ik wel trots op mijn buik). Nu weet ik dat het niet zo is en echt gewoon weer goedkomt.
Hier ook altijd veel opmerkingen over mijn buik, heb altijd grote buiken, draag naar voren en ben zelf niet zo groot. Ik probeer echt ene oor in en andere uit. Ik reageer standaard met mooi he. Probeer echt trots te zijn op je buik, hoe hij er ook uitziet. Het is het huisje waarin je je kind bouwt. Hoe knap is dat! Van een enkele cel naar een hele baby. En leer echt ene oor in en andere uit. Als je kleintje er eenmaal is, blijven mensen ongewenste adviezen, tips en commentaar geven. Daar kan je zo onzeker van worden als je niet oppast.
Herkenbaar. Ik had juist een grote buik en zelfs ziekenhuispersoneel vroeg of ik erg veel vruchtwater had… nee dus. nu krijg ik regelmatig opmerkingen over m’n borsten. Of ik borstvoeding geef en als ik ja zeg dat ze t wel dachten omdat ze enorm zijn… ehh bedankt maar ze hebben gewoon hun normale (grote) formaat. Ze hadden me moeten zien toen ik stuwing had denk ik dan
Mensen moeten altijd iets op te merken hebben. Zo heb ik 3 zwangerschappen gehoord dat mijn buik klein is, "waar zit die kleine dan?" en "oh wel fijn dat je niet zo'n grote buik hebt" (ja vinden mijn ribben ook...) Echt proberen los te laten wat anderen zeggen! Als de baby goed groeit en volgens de verloskundige heeft je buik een goed formaat, genoeg vruchtwater e.d. dan is het gewoon goed. Maar bij mij rollen mijn ogen ook heftig achteruit als er weer eens iemand de behoefte voelt iets te zeggen erover hoor.