"gecontroleerd huilen"

Heb je de boeken van Ria Blom wel gelezen? Zij adviseert helemaal niet altijd inbakeren hoor! En ik kan me ook niets herinneren van een half uur moeten laten huilen. Zij adviseert wel een vast schema wat je op het ritme van je kindje kunt toepassen. Dus niet een vast ritme wat je op je kind toepast, maar een vaste manier om dingen te doen als je kindje bijvoorbeeld wakker wordt. Ik vond dat heel fijn en ook voor Thijmen was het heel herkenbaar.

 

Bedankt voor je uitleg!!! Het is helder, en geeft ons wel wat troost.

En ook inderdaad iets om in de gaten te houden, want wij zijn nog steeds bezig met echt goed consequent zijn

 

Ria blom is zoals mijn zoontje zou zeggen: 'beetje gek geworden'

 

Ik heb het boek wel gelezen.

Maar de 'slaap-training' daarin is toch gebaseerd om zoveel minuten te laten huilen, vervolgens even troosten, en dan weer zoveel minuten en de tijd steeds te verlengen. vervolgens zeggen ze dat op het moment dat het kind even stopt met huilen, je vooraf aan mag beginnen met tijd-tellen.
Uiteindelijk ligt het kind soms een uur te huilen, terwijl ouders bezig zijn met die klok

 

Nu ik de tekst heb gelezen word ik heel kwaad op een paar domme mensen die ooit van mening waren dat ik mijn zoon van 1 week te erg verwende. Hij huilde best veel en ik hield m lekker de hele tijd op schoot. volgens die mensen was het beter voor hem om hem in zijn bed te laten huilen, ook al was dat een half uur, want na een paar dagen zou hij t wel aanleren dat hij niet altijd zijn zin kan krijgen. Volgens die mensen is een baby slimmer dan je denkt en weet dat hij hoe hij zijn zin kan krijgen. Pfffff, sorry hoor maar ze hebben het over eeen baby van enkele weken oud. Hadden jullie ook van die irritante reacties van mensen. Gelukkig heb ik hun domme adviezen nooit gevolgd en mijn kindje nooit zo laten huilen. Word echt verdrietig van de tekst, arme kindjes

 

Ja erg hé, ik vond het toen al erg dat ze het zo zei, maar nu ik dit lees vind ik het helemaal verschrikkelijk. Ik zie dr maandag weer en denk dus serieus dat ik het uit ga printen.

Enne, ik denk niet dat je meisje een trauma aan de speen heeft over gehouden haha.

 

Ja, Thirza huilde heel veel bij 3-4 weken, vanwege heftige krampjes en achteraf ook kiss-syndroom. Had ik m'n schoonmoeder aan de lijn en zat ik te vertellen hoe zwaar het was, de hele dag met haar en dat ze op dat moment dan eindelijk op mijn buik in slaap was gevallen, maar dat ik zelf helemaal gaar was.
Haar commentaar: ja, vroeger lieten we ze dan gewoon huilen hoor!
Mijn reactie: dat kun je toch niet menen? Een kind dat pijn heeft, heeft je gewoon nodig!
Zij zweeg veelbetekenend. Ik moest wel knettergek zijn....

 

Als het inbakeren juist gebruikt wordt, wordt het huilen juist voorkomen. Ria Blom stelt helemaal niet dat je je kind moet laten huilen, integendeel: inbakeren brengt rust.
Ik heb ooit dat boekje gekregen van het cb, omdat er stond hoe je klassiek moest inbakeren. Mijn ventje lag ingebakerd, werd rustig en sliep na 7 weken continu huilen, die huilde gewoon altijd behalve als hij dronk. Toen we een tijdje inbakerden; ging hij al helemaal klaarliggen en dan kwam die rust al over hem.
Ik geloof ook dat er iets in dat boekje stond over zoveel minuten laten huilen, dan terug om te troosten etc. Ik heb dat gelukkig nooit hoeven gebruiken, want ik laat nooit huilen, ook geen 2 minuten.
Maar ik kan je wel vertellen dat ik dan met mijn handen in het haar had gezeten!

Ik ben het overigens helemaal eens met de inhoud van het artikel, maar durf dat niet te hardop te zeggen, want dan krijg je een hoop shit over je heen.

Iedere moeder pakt hier wat van en daar wat van en creeert zodoende een eigen veilige mix waar zij zich goed bij voelt.

 

Even wat pagina's doorgeworsteld en ben tot de conclusie gekomen dat ook ik tot een maffia behoor. Verder kan ik mij helemaal vinden in de reacties van Rozemarijke .

 

Ik ben niet in het bezit van een lidmaatschap van een criminele organisatie, maar werd in een ander topic wel zo afgeschilderd. Op wat ik zei als wat precies in de openingspost staat.

Ik zei dat dat zg. huilen niet voor een veilige hechting zorgt en ik kreeg me toch een bak schijt over me heen!

Dit staat in het artikel:

Kinderarts William Sears zegt hierover: ‘Baby’s die getraind zijn om hun behoeften niet te uiten, lijken kalme, gehoorzame en lieve baby’s. In feite zijn deze baby’s meestal depressieve baby’s die het uiten van hun behoeften afgeleerd hebben.’

Er kunnen op de langere termijn ook emotionele effecten optreden. Er is nadrukkelijk bewijs dat verhoogde hoeveelheid stresshormonen permanente veranderingen kunnen veroorzaken in de ontwikkelende hersenen van het jonge kind. Die veranderingen hebben effect op het geheugen, de alertheid en emoties. En ze kunnen een meer overdreven reactie op stress op latere leeftijd veroorzaken, inclusief een verhoogde kans op angst- en depressiviteitsstoornissen.

...als de baby vaak en langdurig blootgesteld wordt aan stressvolle situaties zoals alleen huilen, worden de hersenen overspoeld met cortisol. In de toekomst zal er dan een over- of onderproductie plaatsvinden wanneer het kind blootgesteld wordt aan stressvolle situaties. Teveel cortisol houdt verband met depressie en angstigheid, en te weinig cortisol met emotionele afzondering en agressie.

Wanneer het huilen van een baby genegeerd wordt, zal dit trauma een ‘verslagen’ of ‘bevroren’ reactie tot gevolg hebben.

Uiteindelijk laat de baby het huilen achterwege als het zenuwstelsel de emotionele pijn en de pogingen tot het vragen om hulp uitschakelt. De baby die alleen gelaten wordt terwijl hij huilt leert een wrede les: dat hij geen verschil kan maken met wat hij doet. Dus waarom zou hij het nog blijven proberen? Zo wordt machteloosheid aangeleerd.

Mama komt toch niet. "Mijn kind huilt nooit en is zo makkelijk in de omgang!" Rozemarijke omschreef het geval van haar neefje al duidelijk. Van die gelaten, stoicijnse kinderen, die heel makkelijk lijken, maar niets is minder waar. Deze kinderen zullen vanaf de puberteit moeilijker om kunnen gaan met stress, emoties en sociale relaties.

 

Ik heb het idee dat dit artikel niet volledig is, het gaat niet in op de verschillende manier waarop een kind huilt en wat het ermee bedoelt.

Maar goed, mijn meisje heeft de eerste 2,5-3 maanden aan één stuk door gehuild/gekrijst. Ze viel bijna altijd huilend in slaap (dan wel in mijn armen of die van mijn man). Ze had last van extreme krampjes en verborgen reflux. Van de verborgen reflux heeft ze overigens nog last.

Maar goed, ik kreeg wel het advies om haar te laten huilen (advies kwam van kinderarts in het ziekenhuis). Dit omdat ze niet alleen wilde slapen. Het ging tegen mijn gevoel in, maar heb het enkele dagen geprobeerd. Het werkte niet en ben ermee gestopt. Ik kon er ook niet tegen, ik wilde mijn meisje gewoon bij me hebben als ze huilde.

Een paar weken later merkte ik dat ze moe was, echt kapot. Maar ze kon haar slaap maar niet vatten. Toen heb ik haar in haar wiegje gelegd en ze viel na 3 minuten jammeren in slaap. Sindsdien leggen we haar in haar wiegje zodra we zien dat ze moe is. De ene keer huilt ze niet, de andere keer jammert ze wat en soms huilt ze. Als ze huilt valt ze vaak binnen 10 minuten in slaap. Als dat niet zo is halen we haar uit de wieg en proberen we het later nog een keer. Maar eigenlijk merken we dat ze dan vaak nog super moe is en alsnog wilt slapen. Haar bij ons houden als ze moe is, is een straf voor haar. Ze wilt slapen, maar het lukt haar dan niet.

Vaak bakeren we haar ook in (zit niet super strak), dan slaat ze zichzelf niet wakker.

Ik zie het probleem met 10 minuten huilen niet, ze slaapt daarna heerlijk. En bij mij houden is een ramp, dan huilt ze nog erger.

Uren laten huilen zou ik niet doen, maar niet elk kindje slaapt direct zodra hij/zij in de wieg wordt gelegd.

Ik ben zeker niet van het laten huilen, maar een keer 10 minuten huilen zie ik niet als iets wat echt heel erg fout is.

 

Moe, maar wakker wegleggen is ook het beste.
Er word in dit soort artikelen nooit ingegaan op de vorm van het huilen en hoe lang huilen. Voor de 1 ligt de grens bij 2 minuten krijsen, bij de ander bij 10 minuten jengelen.

 

Ik heb niet alle reacties gelezen, maar van zulke stukjes gaan mijn haren recht overeind staan! Natuurlijk laat je je kleine onschuldige kindje niet huilen! Maar wat als je een huilbaby heb (zoals mijn jongste dochter) en je echt knettergek wordt? Je kindje 7 weken in het ziekenhuis heeft gelegen, maar echt weer mee naar huis moet omdat de hechting in gevaar komt.

Ons is door de kinderarts, verpleegkundigen in het zh, wijkverpleging en de begeleidende mensen van de "huilbabygroep" geadviseerd onze dochter te laten krijsen.. in het begin nadat ze eindelijk na al die opnamen weer thuis was soms wel 2 uur achter elkaar! Er zullen nu mensen mij veroordelen, maar uiteindelijk heeft het wel geholpen!

In veel gevallen versterk je namelijk het krijsen van je babytje doordat je met hem of haar rondloopt terwijl je dat helemaal niet wil en niet aankunt! Ook je kindje voelt dit en zal dit negatieve gevoel precies aanvoelen waardoor het kind zich onveilig voelt en je het krijsen in stand houd!

Tuurlijk zijn er moeders/ouders die het wel kunnen uren met een ONTROOSTBAAR krijsende baby rond te lopen, te zitten enzovoort... Maar ik moet heel eerlijk zijn... ik kon dat niet.

Gelukkig gaat het nu een stuk beter. Ik kan me voorstellen dat deze reactie vragen oproept, pb me maar voor het hele verhaal.
Ik denk dat ouders die geen huilbaby hebben of geen ervaring hebben met een urenlang krijsende baby zich dit niet voor kunnen stellen dat je uiteindelijk voor "laten krijsen" kiest (voor zover er een keuze is...) Ik dacht er voordat mijn jongste geboren was namelijk ook heeeeel anders over..

Liefs ontzettentrotse mama

 

Ik hou niet van laten huilen.
Natuurlijk huilen mijn kinderen wel eens in bed.
Ik ga dan naar ze toe om te troosten en gerust te stellen en als dit na een poging of 3 nog niet gelukt is dan nemen we ze lekker tussen ons in.
Nu zijn wij wel gezegend met goede slapers, dus dit komt hooguit 3 x per jaar voor.

 

Ik ben blij dat ik dit de afgelopen weken niet gedaan heb zeg.. Terwijl dit het enige is dat we nog niet geprobeerd hebben om hem beter te laten slapen..

Ik ben van mening dat een kind niet zomaar huilt.. En dat is precies de reden waarom wij dat niet doen.. En ook al is er voor ons gevoel niks aan de hand (geen vieze broek, geen honger, geen pijn o.i.d.) zal er ongetwijfeld voor hem iets aan de hand zijn.. Buiten het feit dat Lenn zijn bedje onderspuugt als hij té overstuur is..

Ik ben nog steeds sterk van mening dat het langzaamaan wat beter gaat met slapen JUIST doordat we hem niet laten huilen.. hij kan er op vertrouwen dat als hij bang is of iets/iemand mist één van ons bij hem komt en hij zich veilig kan voelen..

Ik denk dat de methode op zich helemaal niet werkt.. Volgens mij geeft je kindje het huilen gewoon op omdat er toch niemand komt..

 

Ik heb op dit moment een pleegkindje in huis wat nooit gehoord is geweest. Het kindje mist zo'n enorm gevoel van veiligheid en vertrouwen. Hij is soms zo bang om te slapen dat ik er van kan huilen hoe dit ooit heeft kunnen gebeuren.

Echt, gecontroleerd laten huilen bij jengelende kinderen zal ik niet veroordelen, maar wees alsjeblieft, alsjeblieft, alsjeblieft zeker van je zaak. De schade van iets dergelijks zie ik elke dag en het is verschrikkelijk!!

 

Hier kan ik me volledig bij aansluiten. Het is soms zo makkelijk om te zeggen 'nee ik laat mijn kind nooit huilen' maar bedenk dan dat niet iedereen is zoals je eigen kind. Irem sliep helemaal niet meer en huilde alleen maar juist dóórdat we de hele dag met haar rondliepen en haar niet wilden laten huilen. Nadat we deze vicieuze cirkel in twee dagen hebben kunnen doorbreken hebben we een totaal ander kindje, nog steeds (nu 4 maanden later)! Ze is vrolijk, slaapt over het algemeen geweldig, ik leg haar altijd wakker in bed en dan slaapt ze of meteen, of na maximaal 2 minuten jengelen. Geloof mij dat wij daar alledrie heel erg veel gelukkiger van zijn geworden dan we nu waren geweest als we toen niet hadden doorgezet.

 

@ pila79

Wat vervelend dat je ook ervaring hebt met een huilbaby.. Als je mijn post helemaal hebt gelezen kun je zien dat we haar niet zomaar hebben laten huilen. Er zijn onderzoeken gedaan, waar verder (behalve reflux en koemelkallergie en scheefligging) verder bleek dat ze gezond is.

Denk alsjeblieft niet dat het laten huilen mij niets deed! Ik ben er zelf alleen aan onderdoor gegaan door hele dagen met haar te sjouwen! Hierdoor versterkten we de negatieve spiraal. Voor het hele verhaal verwijs ik je naar Mijn verhaal, huilbaby. Hier heb ik alles opgeschreven, verduidelijkt misschien het verhaal.

Ik heb ook niet gezegd dat als je een huilbaby hebt, je je kind opeens wel gaat/kan laten huilen! En wil je er graag bij vertellen dat we ook nog een dreumes van toen 15 maanden rond hadden lopen! Dus van afwisselen is dan zowat geen sprake omdat je nog een ander kind hebt wat veel aandacht en verzorging nodig heeft!

Wel fijn om te lezen dat het uiteindelijk beter is gegaan! Hebben ze bij haar wat kunnen vinden? Ik lees dat je weer zwanger bent! Gefeliciteerd! Hopelijk dat alles goed gaat en dat je niet weer een huilbaby krijgt (daar ben ik zo bang voor bij een evt derde) heb jij dat niet?

Groetjes ontzettendtrotse mama

 

Ik heb zelf (gelukkig) geen huilbaby maar wel in mijn omgeving meegemaakt met een kennis. Ik heb zoveel respect voor haar!! Haar zoontje huilde, krijste echt constant en had echt zichtbaar veel pijn. Ze deed alles voor hem; zh, osteopaat, fysio etc. Maar op een gegeven moment kun je gewoon niet meer alleen maar met het huilen bezig zijn! Zij moest ook dingen doen, al was het alleen maar zijn flesje klaarmaken. Maar ze bleef zo lief en geduldig voor haar zoontje!! En ik weet nog dat ik dat heel knap vond, want hoe vervelend het ook mag klinken, op een gegeven moment wordt je er zelf zo gefrustreerd van. Je kindje heeft pijn en je kunt niks doen, dat is een hel voor elke moeder! Daarom snap ik heeeeeeeel goed dat je in zo'n situatie niet altijd kan reageren op het huilen. Ookal troost je je kind natuurlijk wel. Maar constant gaat gewoon niet, daar ga je zelf ook aan ten onder. Ik denk dat je idd pas weet hoe het voelt en hoe het is als je zelf een huilbaby hebt.