Ik had ook een huilbaby. Vind de term waardeloos. Mijn kind huilde omdat het constant pijn had; name it en hij had het. Sloopt dat je als moeder? Jazeker. Was dat voor mij een reden hem alleen te laten huilen? Nee, integendeel! Ik kon dat niet, ik wou dat niet, ik wou mijn kind op mijn borst, hem troosten, hem geruststellen, hem veilig laten voelen. Ik veroordeel ook niemand. Een ieder moet doen waar zij zich goed bij voelt. Voor mij voelde laten huilen niet goed.
Ben het hier niet mee eens. Er zit wel degelijk verschil tussen huilen en jengelen. Maar om je kindje 's nachts te laten huilen en het dan "leert" om zelf te slapen... Echt triest vind ik dat. Een baby valt van uitputting in slaap en niet omdat het heeft geleerd dat hij moet gaan slapen. Een kind gedijt beter bij veiligheid, liefde en geborgenheid. Ik heb meerdere malen dit "advies" gekregen om mijn zoontje te laten huilen. Echt niet dat ik dit doe!!!
Hier ook 2 babys die door CB als huilbaby zijn aangemerkt (ik was er niet mee eens, ze waren gewoon hartstikke ziek). En ik sluit me helemaal aan op het bovenstaande.
Ik denk dat er gevallen zijn waarin een baby te troosten is! Maar onze dochter was ontroostbaar, en krijste op je arm net zo hard en lang als in bed of waar dan ook! ALs ik haar had kunnen troosten had ik dat natuurlijk gedaan, maar de hele dag met een krijsend kind op je arm, dat houd ik helaas niet vol! Ik heb erg veel respect voor de moeders die dat wel kunnen! Ik heb helaas daar ook niet de mogelijkheid voor gehad, gezien ik nog een dochter van toen 15 maanden rond heb lopen, niet zelf kan brood smeren, verschonen, trap lopen, zelf spelen enzovoort! Het hele gezin heeft geleden onder de situatie! Mijn oudste dochter deed ook geen oog dicht en krijste regelmatig uren mee! Wat moet je dan doen? Allebei je kinderen troosten en tegen elkaar laten krijsen op schoot? Pff, ik doe het weer, ik probeer mezelf te verdedigen, maar ik denk dat het kansloos is. Alleen de nabije omgeving van mij heeft de situatie meegemaakt, en weet PRECIES hoe het was... Ik kan er wel om janken...
Meid waarom moet je je verdedigen? Niemand veroordeelt jou, je verhaal is juist hartverscheurend. Ik vind het verschrikkelijk voor je dat je het niet meer aankon. Konden jullie de familie niet inschakelen om de oudste soms op te vangen, want die heeft er natuurlijk ook onder geleden. Maar moest jouw dochtertje 7 weken blijven?
@ontzettendtrotsemama: Ik vind ook niet dat je je hoeft te verdedigen hoor. Ik begijp heel goed dat je het op een gegeven moment niet meer trekt, (en helemaal als je er nog 1 rond hebt lopen). Wil niet zeggen dat ik het helemaal met je eens ben wat betreft het laten huilen/krijsen, maar kan er zeer zeker wel begrip voor opbrengen. Ik weet ook zeker dat als onze 2e weer zo erg huilt dat we zeker een heel stuk eerder aan de bel zullen trekken. Of ik deze wel kan laten huilen durf ik nog niet te zeggen, mijn dochter heeft zeker 12 weken in de draagdoek gezeten zodat ik mn handen vrij had om nog wat te doen, hoop als de 2e het heeft deze ook in de draagdoek te kunnen doen zodat ook mn dochter nog wat aandacht kan krijgen. Onze dochter had (en heeft met 21 maanden jammer genoeg nog steeds) hele heftige reflux, koemelk allergie, soja allergie, en heeft vanaf 6 maanden om de 2 a 3 weken een oorontsteking gehad, al dan niet een dubbele. De kma kwamen ze pas na 4 maanden achter en met 5 maanden de soja allergie. Toen dat een maandje over was begonnen de oorontstekingen (ach ja, zal eens een maandje rust hebben dacht ik toen ). Inmiddels idd weer zwanger (en als de dood dat we dit nog een keer gaan meemaken, maar goed, wat zijn ze leuk he die kinderen ) we weten iig dat deze ook een verhoogde kans op reflux en allergieen heeft, dus we bereiden ons maar weer voor op het ergste kan het alleen maar meevallen.
Te weinig slaap zorgt ook voor een verhoging van het stresshormoon cortisol. Verder zijn er zoveel nuances aan te brengen en is iedere situatie weer anders. Ik laat mijn baby van een week oud ook niet huilen. Mijn zoontje die niet zelf in slaap kon vallen en alleen maar hazeslaapjes deed, wel. Zoveel tranen zijn er uiteindelijk niet eens gevloeid. En als er wat aan de hand is laat ie nog steeds van zich horen hoor
Misschien werkt het beide kanten op, maar ik heb toch echt 100 procent zeker gelezen dat te weinig/slechte slaap leidt tot verhoging van cortisol.
ja wat je zegt is ook waar op deze manier. t is waar, maar het is n correlatieve band tussen cortisol en weinig slapen, niet oorzakelijk. weinig slapen is eigenlijk op geen manier gezond.
Ik blijf het onvoorstelbaar vinden dat KA's bij kids met medische problemen, (reflux, kiss, allergie) adviseren om te laten huilen, als een kind niet te troosten lijkt. Want voor het kind is het iig beter om bij jou te zijn als het zich dus blijkbaar niet lekker voelt, dan eenzaam in z'n bedje, (ik heb het hier dus zeer expliciet niet over kids die overprikkeld zijn en enkel om die reden niet kunnen slapen). Want dat je het als ouder slecht of niet trekt, dat heb ik aan den lijve ondervonden. Ik heb het volgehouden vanuit de gedachte dat ik Thirza troost bood, ook als ik daar zelf niets van merkte. Maar goed, onvoorstelbaar dus, dat het nog steeds geadviseerd wordt, terwijl er niet geboden wordt wat echt nodig is in die situatie: de ondersteuning die je nodig hebt om je kindje te kunnen troosten. Ik moet zeggen dat ik juist door het feit dat Thirza een huilbaby was, (rotwoord, want ze was gewoon ziek, maar OK), nog veel sterker heb van: ik ga een kind met pijn nooit laten huilen, al ga ik eraan onderdoor. Maar ik ben dan ook gezegend met een enorme dosis doorzettingsvermogen: juist in dergelijke situaties bijt ik me vast en laat niet los voor het beter wordt. Als je daarmee niet gezegend bent, zou de nederlandse zuigelingenzorg er dus goed aan doen, (in alle situaties trouwens, ik had ondersteuning desondanks natuurlijk ook heel erg kunnen gebruiken en nodig), om ondersteuning te bieden, in plaats van mensen weg te sturen met de (voor de artsen) gemakkelijke boodschap: ja, laat maar huilen dan... Belachelijk vind ik het echt, dat artsen dat adviseren bij medische problemen.
Kan niet anders dan helemaal eens zijn met dit stukje (zat zelf op iets te broeden, maar kreeg het niet goed geformuleerd ). Beet me ook vast in het troosten, hoe vaak het verplegend personeel me ook weg probeerde te sturen (en uiteindelijk 1 kort etentje ook gegaan ben).