Hallo meiden, Ik moet denk ik ff mijn ei kwijt. Ik maak me constant zorgen over van alles en nog wat, de ene keer voel ik haar erg bewegen en de ander dag helemaal niet. Heb ook het gevoel dat mijn buik niet meer groeit enz.. enz... Voel me vaak erg down en verdrietig om helemaal niets en maak me echt zorgen over van alles en nog wat. Heb 2 keer een mk gehad en dit word ons eerste kindje en ben zo bang dat alles niet goed gaat terwijl elke echo en controle elke keer goed is Wie herkent dit? Bedankt voor het lezen van mijn gezeur... Liefs Palmie
Het is normaal bij deze termijn om je kindje niet iedere dag te voelen of niet iedere dag met dezelfde intensiteit. Als je 24 uur echt totaal geen leven hebt gevoeld moet je aan de bel trekken.
idd is het normaal dat je je kindje nu nog niet elke dag zo goed voelt maar herken je zorgen wel ik heb dat nu nog steeds meneer krijgt het krap van binnen en daarom schopt hij niet echt uitbundig meer dus moet goed opletten of ik hem voel schuivelen of niet en dan maak ik me ook zorgen en ga ik porren en doen met de hoop een reactie te krijgen... meid het gaat helemaal goed komen hoor, probeer ervan te genieten en wie weet word je straks bont en blauw geschopt van binnen
Heeeeeeeeeeeeeel herkenbaar. Het vermoeiendste van de hele zwangerschap vind ik niet de kwalen noch alles eromheen maar puur die zorgen. Continue zorgen. Over of je de baby voelt, of je de baby genoeg voelt, of je voldoende eet, of je baby het goed maakt, of ie gezond is, nadat je iets gedaan hebt continue afvragen of het niet schadelijk is geweest voor de baby, zorgen vóór elke controle of echo. En als je dan bent gerustgesteld meteen weer je afvragen of het nog steeds goed gaat. Ik kan uuuuren doorgaan......
Ik ben ook echt blij als ze straks geboren is. Als ik dan het gevoel heb dat het niet goed zit dan kan ik even gaan kijken. Helaas kan dat nu nog niet.... Toevallig had ik vanmorgen ook dat ik ze niet voelde maar gelukkig na veel porren bewoog ze ineens en nu is ze erg druk gelukkig. Dus je verhaal is heel herkenbaar. Liefs Romy
Ja ik herken dit wat je schrijft ook heel erg. Ik dacht eerst het zal wel na de 12 weken over gaan. Maar dan lees je weer een verhaal dat het bij 19 weken mis is gegaan dan bij 23 enz. Ik maak me soms echt helemaal gek. Nu ben ik bv weer heel bang dat ons jochie veel te vroeg geborgen gaat worden grrrr ik wil genieten van de zwangerschap i.p.v me zo zorgen te maken
Ja ja, en aan het einde ben je bang voor een stuitligging en of de baby gezond door de bevalling komt. Het is echt zo maar ik vergeet gelukkig daarnaast niet te genieten van de baby. Dat moet je zeker doen ongeacht je termijn of zorgen. Je bent toch zwanger van een wondertje en zorgen zullen we ons altijd blijven maken. Je houdt vanaf dag 1 van je kindje en dat we dit mogen meemaken is geweldig.