wij hadden deze 2 gedichtje op het kaartje staan we hebben zo lang naar je uitgekeken na heel veel tranen vieren wij nu feest en als we je zien liggen in je wiegje weten we: het is het waard geweest dit was een verwijzing naar de ziekenhuisjaren en deze: eens waren er voetjes die schopten en beentjes die trapten in mij eens waren er handjes die klopten maar dat is voor altijd voorbij nu ben je naar buiten gekomen nu kunnen we zien wie je bent dara ben je-het kind van onze dromen onze baby-onze jongen-onze vent