De relatie met mijn broer (22) is alles behalve lekker lopend. Hij woont nog in het ouderlijk huis, terwijl ik 200km verderop woon. Omdat mijn vader en grootmoeder ook nog die kant wonen zijn we regelmatig nog in ons ouderlijkhuis te vinden. Mijn slaapkamer is er nog, en officieel (op papier) is het ook mijn huis. Dus met regelmaat blijven ik en mijn vriend daar slapen. Als wij naar dáár gaan, kost ons dat minimaal 50 euro brandstof, minimaal 2 uur heen en 2 uur terug met de auto, en veel energie. Nu is dat totaal niet erg, want dat doen we zelf, maar ik erger me dan aan mijn broer. Er kan namelijk nog geen 'hoi' vanaf. Laat staan een 'hoe gaat het met jullie'. Hij is totaal niet geïntereseerd in ons, en toen we vertelden dat we in verwachting waren vroeg hij waar de asbak stond. Er zijn natuurlijk eerder dingen voorgevallen, zeker toen onze moeder plotseling een aantal jaren geleden overleed, maar als volwassen persoon mag ik denk ik wel verwachten dat hij wel doorgaat met zijn leven. Dat doet hij ook wel; maar verkeerd. Zijn vriendin stookt hem op, waardoor er ook ruzies ontstaan tussen hem (en zijn vriendin) en mijn vader. Zet hem tegen mij op, door allerlei rare dingen over mij te vertellen. Zo heb ik haar tekeer horen gaan toen ze mijn jas aan de kapstok zag hangen. "Als je zus er is, ga ik niet naar binnen. GA KIJKEN OF ZE ER IS!" En ze ging hysterisch naar buiten toen ze inderdaad wist dat ik er was. Ze is zelfs een periode bang voor me geweest, en wilde pertinent niet binnen komen als ik er was; omdat ze bang is om een SOA op te lopen van mij. Anyhow, afgelopen weekend waren we er weer, en toen sloeg het echt nergens meer op. Om elf uur 's avonds kwamen wij aan, en wij zijn om kwart voor 12 lekker naar bed gegaan. Mijn slaapkamerraam stond nog open en ik hoorde mijn broer de kroeg uit komen. De stilte op straat werd doorbroken met de zin... "Godverdomme, staat die kutauto hier weer?" Ik hoorde de stem van mijn broer, herken hem uit duizenden. Ik werd helemaal verdrietig en woest, want ik doe toch moeite om hier te komen. Meteen hoor ik mijn broer naar binnen komen en vragen of wij blijven slapen. Ik reageer niet want ben bang voor een confrontatie en hij blijft schreeuwen totdat hij antwoord heeft gekregen.. Later hoor ik hem met mensen praten beneden. "Die mensen blijven heir gewoon slapen, stelletje *&*(" Ik hoor zijn vriendin tekeer gaan, en boos zijn omdat wij thuis blijven slapen. Na deze ervaring heb ik er flink de pest in. Ik heb het gevoel dat mijn 'schoonzus' het flink verpest voor ons. Ze stookt o.a. mijn broer tegen mijn vader op, tegen mij op, en tegen mijn oma op. Maar mijn broer moet mans genoeg zijn om dat te overbruggen; maar dat lukt hem niet. Hij wil niet, of hij kan het niet. Maar ik wil mijn energie niet in dingen steken waar ik nooit geluk uit kan halen. Als ik bijvoorbeeld bel om een keertje langs te komen weigert hij. Als ik hem bel op zijn verjaardag , krijg ik zelf nooit een telefoontje terug. Post kan ik herhaaldelijk sturen, ik zal nooit een kaartje krijgen. En na 2/3 uur rijden kan er niet eens een 'hoi' vanaf. Mensen zeggen tegen mij; Het is toch je broer. Maar als ik alleen degene ben die er energie in steekt houd het toch een keer voo mij op? Ik ga straks trouwen met mijn vriend, ik heb gewoon het idee dat hij toch nie top komt dagen. Dat er niet eens een telefoontje/kaartje vanaf kan. In augustus wordt zíjn neefje of nichtje geboren, ben bang dat er dan ook niks van terecht komt. En zijn vriendin wil ik absoluut niet binnen. Iemand die bang is om van mij een SOA op te lopen (door handenschudden?), mag ook mijn 'schattige' 'kleine' baby'tje niet vasthouden. Ben gewoon heel erg geschrokken van zijn reactie afgelopen weekend. Ben 2 dagen geweest, en ik ben twee dagen ontlopen. Kwam ik beneden, waren hun weg. Zat ik nog binnen, kwamen ze beiden niet binnen. "Godverdomme, staat die kutauto hier weer..." is voor mij eigenlijk de druppel geweest. Dat mijn eigen broer zó boos op mij was dat ik helemaal vanuit Den Helder naar hem ben gekomen. Dat is toch triest? Wat zou jij doen? Contact aanhouden, en blijven vragen hoe het met hem gaat? Blijven proberen op contact? Of het laten verwateren en alles laten zoals het nu is. Als hij contact wil neemt hij het zelf wel op..? Ben alleen zo bang voor verwijten, dat ik nóóit wat doe voor 'm.... Pff.. Lastig
kappen met de handel tot hij volwassen word en maa met paps telefonisch contact houden en uitleggen je beslissing. desnoods praat paps met broer over zijn puberale asociale gedrag.. maar op zo'n manier wil je ook niet met familie omgaan...laat ze dat maar weten
Sluit me aan bij Pixie. En daarbij: 'het is toch je broer' is een enorme dooddoener. Ik heb ook een broer. Hij is 14 jaar ouder dan ik (andere moeder) en ik kan totaal niet met hem overweg. Geloof me; ik heb het geprobeerd, maar hij keurt mij geen blik waardig en er kan geen vriendelijk woord vanaf. Nu zie ik hem ook nooit; hij woont met vrouw en kids in heelverweggie. Een heel enkele keer komen we elkaar tegen op de verjaardag van pa en dan negeren we elkaar. Met zijn vrouw kan ik overigens prima overweg. Maar het is voor mij heel simpel. Ik heb hem niet uitgekozen als broer. Ik heb mijn best gedaan. Moet ik dan tegen beter weten in, omwille van een paar genen, zoveel energie verspillen aan iemand die het A) niet waard is en B) niet waardeert? Ik dacht het niet. Negeren werkt hier dus prima........................
1 ding snap ik niet zo goed. Hij woont daar met zijn vriendin, (of alleen?) en met je vader? En bel je voor jullie komen? Ik kanme namelijk wel een beetje voorstellen dat als je niet laat weten dat je komt, het wel een inbreuk op je privacy kan zijn als er altijd plotseling iemand binnen kan zijn, en kan blijven slapen.Zeker als de verhoudingen, waarom da ook, een beetje verstoord zijn. Verder zou ik gewoon doen waar jij je goed bij voelt.Als je geen contact wilt, gewoon niet doen! Je kan het ze 1 keer uitleggen , en dan kunnen hun ook vertellen hoe hun het vinden, en dan kun je als je wilt gewoon het contact verbreken.
Hoe staan je vader en oma hierin? Is het anders een idee om met je vader af te spreken dat hij en zn vriendin een weekend in haar huis blijven als jullie komen? Want ik begrijp uit je verhaal dat als je t contact met je broer verbreekt het contact met je vader en oma daar ook onder te lijden heeft. Ik zou er alles aan doen om t contact met je vader en oma goed te houden en je broer zou ik negeren. Hoe moeilijk het ook is, laat zien dat zijn/hun gedrag geen vat op je heeft. Van iemand uitschelden die niet terug reageert is de lol ook zo af... Laat jij de verstandige en volwassene zijn en hij het kleine kind.
ik vind het heel moeilijk, ik denk omdat ik me niet kan voorstellen dat ik een slechte relatie met mijn broers en zusje zou hebben. ik vind "het is je broer" wel een goed argument. je bent je moeder al kwijt en als je vader ooit komt te overlijden zul je elkaar nog hard nodig hebben. ik zou (als je het al niet eens geprobeerd hebt) een keer met hem proberen te praten en vragen waar zijn probleem met jullie verblijf vandaan komt. als hij daar een eerlijk antwoord op heeft, kun je overleggen hoe het op te lossen. krijg je dat niet of wil hij niet praten, laat hem dan persoonlijk weten (dus niet via je vader) dat je dit hem hebt horen zeggen, dat je niet weet waar het vandaan komt en dat je even afstand neemt, maar dat hij altijd contact kan zoeken met jou. op die manier hou je het open. succes, lijkt me niet gemakkelijk!
vroeg me idd ook af of jullie wel bellen als jullie komen logeren. Hij woont er immers. en ookal is het eigenlijk jouw huis, het is wel zo netjes om vantevoren even te overleggen of het gelegen komt dat jullie komen. En hoe is de relatie tussen je vriend/man en je broer? Kan hij niet met hem praten? Misschien onder het gemak van een biertje? En dan zo te weten komen wat hem dwars zit enzo.
Ik zou hem een brief sturen, en alles opschrijven wat je dwars zit. Trekt hij daarna z'n conclusie om niet naar jullie bruiloft te gaan, en ook niet bij jullie op kraamvisite te komen,dan weet je toch genoeg. Vroeg of laat zal hij spijt krijgen. Sterkte meid.
Wat ontzettend raar dat je broertje en schoonzusje zo doen, heb je ooit iets verkeerds bij hun gedaan? Als ik jou was zou ik gewoon de confrontantie aangaan. Vragen waarom ze zo doen, en hoe je schoonzus het in der hoofd haalt om zulk soort dingen te zeggen... Als ze niet wilt binnen komen omdat jij er bent, dan komt ze maar lekker niet, maar dan hoeft ze niet te zeggen dat ze bang is om soa's te krijgen. Ik had der eerlijk gezegd de deur uitgeschopt, het is tenslotte jouw huis! Ik heb gewoon zoiets van; als hun zo kunnen doen, kan jij het ook. Want aardig blijven het blijkbaar toch geen zin meer. En misschien krijgt je broertje dan ook door dat het menens is.
Inderdaad een moeilijke situatie. Natuurlijk dan de vraag of jullie wel vragen of jullie mogen slapen. Verder zou ik het, denk ik, volledig aan hem over laten. Gewoon geen contact opnemen met je broer en dergelijke. Natuurlijk kan je daar omerkingen via via over horen bijvoorbeeld dat jij ondankbaar zou zijn dat je hem nooit opbelt. Maar op zo'n moment zul je daar boven moeten gaan staan en denken dat jij tenminste serieus weet hoe de zaken zijn. Verder gewoon niks negatiefs zeggen over je broer tegen ook maar iemand, want daar krijg je geheid ruzie van.
Ik sluit me aan bij Siem: de confrontatie aangaan. Gewoon zeggen dat je niet begrijpt waarom jullie relatie zo verslechterd is en aangeven dat het je heel veel verdriet doet. Jullie zijn je moeder al kwijt en dan moet je juist bij elkaar blijven. Dat zou zij vast ook zo gewild hebben. Speel maar een beetje op de emotie, misschien dat dat helpt. Het lijkt me erg vervelend wat je meemaakt. Mijn moeder leeft ook niet meer en ik ben juist erg naar mijn zusje toegetrokken. De meningsverschillen die we nu hebben, zijn ook zo over omdat we weten dat we elkaar nodig hebben. Ik weet natuurlijk niet of jij ook wel eens iets verkeerds hebt gezegd, maar misschien moet je ook de hand in eigen boezem steken en op zo'n manier het beter maken. Misschien heeft het trouwens ook iets met je leeftijd te maken. Wij groeiden thuis behoorlijk uit elkaar tijdens onze tienerjaren. Dan zijn die drie jaar leeftijdsverschil ineens heel groot. Vanaf dat je rond de twintig bent moet je een soort nieuwe relatie aangaan, als volwassenen. En dat moet ook groeien. Bij ons is dat versneld gegaan omdat onze moeder overleed. Nou, heel veel sterkte en probeer het alsjeblieft uit te praten. Als je dat erg moeilijk vindt is een brief ook een goed idee. Maar dan moet je hem niet meteen versturen. Eerst een paar dagen laten liggen en dan herschrijven. In the heat of the moment schrijf je de ergste dingen. Succes...
nou ik ben benieuwd hoe je vader er tegenover staat, ben je in zijn ogen namelijn nog gewoon welkom dan zou ik gewoon gaan al was het maar om hem en oma te zien... ik zou me broer dan ook negeren als we thuis waren en vooral niet het gevoel geven dat we voor hem zijn gekomen, dat zou ik doen wat een kinderachtig gedoe zeg
tis toch je broer vind ik ook een dooddoener.. ik heb een oudere zus die 0,0 belangstelling in mij toont.. hoor nooit wat van haar.. ze is verhuisd, ik zou niet eens weten waar ik straks geboortekaartje heen moet sturen. Ik heb voor mezelf dan nu ook zoiets.. tis dan familie, heb ze helaas niet zelf mogen uitkiezen. ik zou wel van te voren melden dat je blijft slapen.. uit je verhaal maak ik op dat je broer normaal in het ouderlijk huis verblijft. tis me alleen niet duidelijk of hij daar alleen woont, of dat je vader daar ook nog woont.. mocht dat nl het geval zijn, dan heeft je broer zich daar maar bij neer te leggen.
weet je ook waarom je schoonzus je broer zo opstookt? Is er iets voorgevallen? Ik vind dat je broer zich abnormaal gedraagt. Ik begrijp ook niet waarom hij het doet. Heb je zelf misschien een idee? ik kan het namelijk niet uit je verhaal halen. Ik zou eens flink de waarheid zeggen tegen hem want zo hort niemand je te behandelen. Familie of een familie dat maakt geen ruk uit. Ik wil je succes wensen want ik wete hoe het is om ruzie te hebben met een famiielid die dicht bij je staat.
FAMILIE KRIJG JE...VRIENDEN KIES JE! deze moet je onthouden. wat ik zou doen...lekker laten waaien...wat een l*l zeg!
en wat wil je familie die je leven zuur maakt of geen famile en gelukkig en goed voeen..ik kies optie 2 dan AL IS HET MAKKELIJKER GEZEGD DAN GEDAAN.. ik zou naar eigen advies moeten luisteren
Ff een vraag hoor, maar is het huis alleen van jou? Of van je broer jou en je vader? Als het alleen van jou is dan heeft hij er in principe natuurlijk niks over te zeggen als je daar gaat slapen. Maar als het van jullie 3-en is dan zou ik het persoonlijk normaal vinden als je het vantevoren laat weten als je blijft slapen. Of dat je zegt, als we zeggen dat we komen mogen jullie ervan uitgaan dat we blijven slapen.
of het huis nu alleeen van jullie is of niet, als hun er in mogen wonen, lijkt het me vrij gewoon om van te voren te vertellen wanneer je komt, en niet zomaar te verschijnen. Maar ben nu wel erg benieuwd hoe het zit
Mijn hemel zeg. Kan de hele tijd nie tinloggen en krijg als ik wat wil typen; "Invalid.. bablabla" Oke, hier komt het; De situatie is nogal gecompliceerd. Miijn oma woon tbij ons in huis. Het is een aangebouwd stuk, maar er kan van het éne huis naar het andere huis gelopen worden. Helaas is mijn moeder onverwachts vroeg overleden, en is mijn oma in huis blijven zitten. (Moeder van mijn moeder). De relatie tussen mijn vader en mijn oma is dermate verslechterd dat ze elkaar alleen maar zwart maken. Mijn vader is ernstig hartpatient en heeft sinds de dood van mijn moeder regelmatig een hartinfarct gehad. Daarom woont hij onofficieel in bij zijn vriendin. Want... Mijn vader kan het huis niet verkopen omdat mijn oma er nog in woont. Mijn broer zegt geen boe of bah tegen mijn vader. Hij scheldt mijn vader uit, verwacht heel erg veel van hem, maar kan niets terugdoen. Mijn vader heeft vernauwde bloedvaten en wil absoluut niet dat er binnen word gerookt. MIjn broer is een fanatieke roker, eveneens als zijn vriendin, en houdt zich daar niet aan. Het enige wat mijn vader dan krijgt is een grote mond (van beide). Hoewel mijn vader al sinds 2006 niet meer thuis-thuis slaapt, is hij wél elke dag in huis om te koken voor mijn broer. Hij zorgt nog steeds voor het huishouden en doet elke week netjes de boodschappen. Maar als mijn vader om een financiele bijdrage van mijn broer vraagt, krijgt hij eveneens een grote mond. De situatie is dermate slecht dat als mijn broer & vriendin een weekend thuis zijn geweest, en het hele aanrecht vol met afwas staat, ze verwachten van mijn vader dat hij het even af gaat wassen maandagavond na zijn werk! ABSURT! Ik kan me absoluut voorstellen dat vriendin van mijn broer mij niet mag. Ze stookt iedereen tegen elkaar op, en ik heb dat mijn broer eens onder vier ogen verteld. Daarnaast is ze erg schijnheilig; Ze is een fanatieke roker.... Maar niet thuis. Thuis denken ze dat ze niet rookt, en zo heeft ze har rijbewijs gekregen. En ik heb ooit in een ruzie verteld hoe ik daar over dacht. Ze waren binnen aan het roken, ik was thuis, mijn vader was thuis, en hij vroeg of ze dat aub buiten wilde gaan doen. Dus ze staat op en roept heel hard: "Stank voor dank. Ik maak hier schoon... Ik doe de afwas...." En ik was het daar absoluut niet mee eens en stond boos op en liep achter haar aan. Heb haar verteld wanneer ze dan de afwas zou doen, omdat mijn vader daqt standaard elke maandagavond staat te doen. Daar wist ze geen antwoord op en ze begon te wijzen dat ze me een kreng en een k.twijf vond. Ik zei dat ik dat al wist, en dat ik haar schijnheilig vond en heb het rookverhaal verteld. Huilend ging ze weg en ze riep; "Ik kom hier nooit meer binnen....." En standaard als ik er ben, kijkt ze me niet aan, of maakt ze nare opmerkingen. Máár als mijn vriend er is........ Dan is ze de liefste van de hele wereld! Is ze ineens meegaand, hoe het met ons gaat, en wat we in het dagelijks leven allemaal doen..... Toen ze een maand of wat geleden binnen stond te roken en ik vroeg of ze dat in de keuken wilde gaan doen zei ze..."Oooops vergeten!" (Terwijl mijn vader dat iedere avond tegen ze zegt...) Ik heb geen hekel aan mijn broer maar vind het zonde dat hij zich zo in laat palmen door haar. En of ik bel als ik van tevoren langskom; Ik bel naar mijn oma. Als mijn broer mijn numme rop de nummermelder ziet neemt hij niet op. Ik heb een tijdje gehad dat ik het graag goed wilde maken ook met mijn schoonzus. Wij zijn wel de toekomst, en zij gaat wellicht straks mijn neefjes of nichtjes ter wereld brengen. Is ook mijn familie!! Dus ik wilde, zodra zij weer eens binnen zou komen, een gesprek met haar aangaan om het uit te praten. Die avond ging de telefoon en ik zag aan het nummer op de nummermelder dat zij het was. Ze wist blijkbaar niet dat ik thuis was, want toen ik herhaaldelijk mijn naam zei, gooide ze de hoorn op de telefoon. ... Moet het dan altijd van mijn kant afkomen denk ik dan?? Ik kan niet tegen het feit dat mijn broer gratis woont, en nog zo'n grote mond tegen mijn familie heeft. Mijn vader heeft het hartstikke moeilijk, slikt weet-ik-veel hoeveel pillen per dag om rustig en kalm te blijven, en voor z'n bloedvaten. En mijn broer maakt er een mess van om een grote mond te geven. Hij is zelfs boos als zijn kleren niet gestreken zijn; Komop ey... Hij loopt straks ook met mijn kind rond, en als hij zo blijft wil ik dat echt niet. Ben alleen bang voor verwijten; dat ík degene ben die alles verpest heeft en hem in de steek laat. En zijn schijnheilige vriendin ben ik ook meer dan zat. Zou haar het liefst bij dr snoet pakken en even flink in d'r gezicht zeggen wat ik van d'r vind. Maargoed, 't blijft bij dromen denk ik dan maar...