morgen moet ik dus definitief de keuze maken.ik hoop nog dat het vandaag spontaan komt, maar geloof er niet echt meer in. aan de ene kant moet het uit mij, dan kan ik verder , maar aan de andere kant... ik heb een hekel aan ziekenhuizen en heb ook liever dat het spontaan eraan komt. het zit nu al 7 week dood in mijn buikje! dan zou je toch ook zeggen dat het niet meer spontaan komt. ik weet het morgen een week, dus heb wel genoeg tijd gehad om aan het afscheid te wennen. ik weet dat een curretage niet zoveel voorsteld.... maar toch het is een operatie.. en mijn ha wil mij liever ook niet doorsturen! nou meiden: duim en hoop en bid voor me dat het vandaag spontaan eruit komt! kus
Hoi Moniek, Ik proef uit je post dat jouw voorkeur begrijpelijkerwijze momenteel naar een curettage uitgaat. Het heeft allebei zijn voor- en nadelen. Ik heb een curettage gehad, maar omdat niet al het weefsel uit mijn baarmoeder was, heb ik na 2 weken een tweede curettage moeten ondergaan. Ikzelf had op een gegeven moment het gevoel dat ik beter had kunnen wachten, maar net toen ik dat dacht las ik het verhaal van Corien (cvdw), zie topic "dood vruchtje" en haar post van afgelopen vrijdag. Zij heeft gewacht, omdat het leek alsof haar lichaam het vruchtje zou "opnemen". Uiteindelijk heeft ze enorme bloedingen gekregen en moest toch gecuretteerd worden. Zij voelt zich nog heel erg slap door al dat bloedverlies. Je moet echt eens haar verhaal lezen. Ik had haar ook laten weten dat toen ik over haar ervaring las, ik blij was dat ik voor een curettage was gegaan. In principe valt de curettage op zichzelf erg mee. Je bent ongeveer een halve dag in het ziekenhuis en meestal krijg je een lichte algehele narcose. Je merkt van de ingreep zelf dan ook niets. Toen ik bijkwam op de verkoeverkamer vond ik het wel heel moeilijk om te beseffen dat het vruchtje echt weg was. Ikzelf heb nog wel wat naweeen van de curettage(s) gehad, maar dat is bij iedereen verschillend. De meesten zijn volgens mij snel weer op de been. Heel veel succes met kiezen.
Hallo! Ik heb twee weken geleden (vrijdag) een curetage gehad. Zaterdag alweer boodschappen gedaan 30km verderop, kleren gekocht, gepast etc. Twee dagen heel licht gebloed (3 druppels per dag) en geen pijn gehad. Bij mij was het vruchtje al 4 weken dood, maar het wilde dus ook niet vanzelf komen. De rest is wel doorgegroeid, dus de placenta en vruchtzak zaten vrolijk op 10wk. De gyn heeft daarom besloten om de curetage te doen, omdat het nogal groot was en veel kon bloeden. Ben blij dat ik dat niet heb gehad! Was natuurlijk wel eng, was nog nooit in het ziekenhuis geweest, maar achteraf ben ik blij dat het zo is opgelost. Het verdriet is er niet minder om, maar het lichamelijke leed is me iig bespaard gebleven..... Hoop dat je hier wat aan hebt. Marieke
Hallo, ik heb drie november een curretage ondergaan, nou heb ik een bloed hekel aan ziekenhuizen en alles wat er mee te maken heeft, dus was erg bang voor de ingreep en narcose. Ik moet zeggen achteraf is het me super mee gevallen, ben om drie uur s'middags gecurreteerd, om half vier was ik al weer helder wakker op mijn kamer en wilde graag naar huis. Dit mocht echter niet, om half zeven hebben ze me laten gaan. Moet wel bekennen dat ik twee avonden behoorlijke krampen heb gehad en de eerste nacht behoorlijk wat bloedverlies. Maar was lichamelijk eigenlijk heel snel weer op dreef! Persoonlijk zou ik dus kiezen voor een curretage! Succes met je keuze! Jette
Hai, 5 november een curretage gehad. Duurde maar even. Paar dagen bloeden en het was weer over. Sterkte en succes. Tineke
hoi moniek, ik heb ook een curettage gehad in juli, is mij ook 100% mee gevallen, je kunt het dan een plekje geven. ik heb eerst pilletjes laten inbrengen om het zo te laten afstoten, hebben ze 2 keer gedaan , had 3 e dag weeen en bloede heel erg. Had zelf het idee dat als ik het zelf zou verliesen dat ik het beter af kon sluiten, nou mooi niet, lichaamelijk is het niet zwaar maar geestelijk wel als er geen einde aan komt. dus curettage valt echt mee( bij mij in ieder geval) succes bij je keuze. groeten bloememeisje.
Ik heb in eerste instantie er ook voor gekozen om het vanzelf af te laten komen. Ik wist niet dat het vruchtje niet meer leefde, daar kwam ik bij de eerste echo achter, het vruchtje was toen 8 weken maar ik was 10 weken zwanger. Ik wilde alles op de natuurlijke wijze laten gebeuren. Na ongeveer 2 weken ging ik vloeien (vruchtje was inmiddels al 4 weken dood). Na ongeveer een week met krampen stopte het vloeien. Ik dacht dus dat het voorbij was. Mooi niet dus. De krampen bleven en na een week begon ik weer met vloeien. Naar de vk geweest voor een echo, bleek het vruchtje er nog gewoon te zitten. Toen heb ik een paar dagen nagedacht wat ik wilde. Omdat het inmiddels al meer dan 5 weken duurde en ik al 2 weken last had van krampen heb ik gekozen voor een curretage. De vraag was ook hoelang het zou duren voor het wel echt vanzelf kwam. Dat weet je dus nooit. Ik ben enorm blij dat ik de curretage heb ondergaan en vroeg me meteen af waarom ik dat niet meteen heb gedaan. Ik heb nog een week gevloeid met een soort weeïg gevoel, daarna was alles over en kon ik het een plekje geven. Ik had ook nog nooit narcose gehad en in het ziekenhuis gelegen, vond het ook doodeng. Maar achteraf echt geen seconde spijt gehad. Het verwerken kan dan eindelijk beginnen en je kunt makkelijker naar de toekomst kijken. Heel veel succes bij het maken van je keuze en bij het verwerken van het verdriet! liefs San