Tja, laat ik voorop stellen dat ik het niet handig vind van iemand om bij de directeur te gaan klagen, terwijl ze niet zelf naar je toe is gestapt. Maar, sorry dat ik het zeg, ik kan haar wel een beetje volgen. Je hebt een vriendinnengroep met wie je toevallig ook samenwerkt, prima, voor al je collega's helder. Maar door nu een collega voor een zakelijke dienst te gaan belonen door haar samen met die vriendinnen bij jou thuis uit te nodigen, heb je de grens tussen zakelijk en privé verschoven. Je klikkende collega kan dit nu zien als een gedeeltelijk zakelijk overleg waarbij ze niet uitgenodigd is. Als ze zelf naar jou toe gegaan was, had je haar gewoon kunnen uitleggen dat het geen zakelijke bijeenkomst was en ze niet als collega geweerd wordt. Dat is dom van die collega. Maar ik kan haar zoals gezegd wel een beetje volgen. Edit: Ik denk trouwens dat zakelijk niet het juiste woord is, maar dat ze het ziet als een team-building activitiet, of zoiets.
ik vind dit zo kinderachtig, dat ik er niet eens verder op in zou gaan bij haar. Niet uit mezelf in elk geval, dan komt ze maar "verhaal halen" bij mij. Te belachelijk voor woorden en nee: het ligt echt niet aan jou!
Ik zou toch eerst met je collega in gesprek gaan... Misschien bedoelde ze het anders, waren er meer dingen die haar het gevoel geven er niet bij te horen, maar heeft je directeur net dat ene ding eruitgepikt. Ik heb zelf ook weleens zoiets gehad met m'n leidinggevende; hebben we een heel leuk gesprek over allerlei dingen en dan heeft ze blijkbaar 1 ding eruitgepikt om meteen actie op te ondernemen, en een enorm issue van te maken, terwijl het eigenlijk maar een klein puntje uit een langer verhaal was. Kan het zijn dat die collega zich vaker buitengesloten voelt ? In het algemeen minder contact heeft met de rest?
Ik zou haar alsnog uitnodigen. Zonder te noemen dat je de directeur hebt gesproken. Dus gewoon 'joh ik nodig wat mensen uit, vindt je het ook leuk om te komen?'.
Nee dat is niet wat ik zou doen. Dat is wat ik zou willen doen . Ik zou het probleem waarschijnlijk negeren om grotere problemen te voorkomen of ik zou haar aanspreken waarom ze niet naar jou komt als ze een probleem heeft
Ik zou me een beetje van de domme houden. Haar aanspreken van: joh ik begreep dat je er moeite mee hebt dat ik mensen bij mij thuis uitgenodigd heb, maar omdat de directeur me dit vertelde snap ik het toch niet helemaal. Dan kan zij uitleggen waar haar probleem ligt en blijft het probleem ook bij haar. Je zou nog kunnen uitleggen waar je keuze op was gebaseerd en dat het niet de bedoeling was haar te kwetsen. (Ook al ben ik het eens dat je geen verantwoording schuldig bent, mar het klaart misschien de lucht iets) Daarbij zou ik het dan laten. Als zij er niet zo goed mee om kan gaan is dat iets van haar toch?
Ik zou er niks mee doen. Zij heeft blijkbaar moeite met iets, dan mag zij zelf naar mij komen ipv kinderachtig naar de directeur. En dat staat dan voor de klas les te geven. Directeur had ik ook direct op aangesproken dat ik zelf bepaal wat ik in mijn privé doe en dat ik zijn inmenging daarin (oa dit gesprek) niet op prijs stel en dat HIJ tegen die collega kan zeggen dat ze het altijd zelf kan aankaarten bij mij. Wat een kleuters allemaal.
Ik vind het echt hilarisch. Dat je hiermee naar je directeur durft te stappen als een klein kind. En dat de directeur hier ook nog echt mee verder gaat. Als mijn chef hiermee naar mij toe zou komen dan zou ik echt in een lachstuip schieten. Misschien is het allemaal wel een grap, dit kan niet serieus zijn.
Heel vreemd dat ze ermee naar de directeur gaat. Trouwens ook vreemd dat de directeur niet zegt dat ze dit zelf moet oplossen met jou. Zou er niets mee doen, als ze er zelf op terugkomt kun je het uitleggen. Als de directeur er op terugkomt kun je ook zeggen dat jij je niet hoeftte verantwoorden voor wat je buiten je werk doet.
Tegen de directeur zeggen dat hij desbetreffende collegs voortaan naar jou mag doorverwijzen als ze ergens mee zit. Beetje kinderachtig dat de directeur hier in mee gaat...
Jeetje wat bizar om hiermee naar de directeur te gaan en dat hij jou vervolgens nog aanspreekt ook. Heel kinderachtig.
Ik zou dit gewoon met de collega bespreken. Beetje vreemd dat ze hiervoor naar de directeur stapt, dit zijn privé zaken, geen werk gerelateerde zaken. Ik zit in een team van 34 mensen waarmee ik met 4 goed contact heb en één daarvan is een zeer goede vriendin. Het zou wat zijn als de overige 30 collega's gaan zeuren bij m'n leidinggevende.
Ontzettend kinderachtig, vooral om dan te gaan zitten klagen tegen de directeur in plaats van jou aan te spreken. Ze zet zichzelf best wel voor joker, ik zou zeker met haar in gesprek gaan.
Jeetje wat kinderachtig zeg. Dat je bedenkt om hiermee naar de directeur te gaan! Maar inderdaad ook dat hij het probleem bij jou legt, beetje makkelijk en onhandig van hem. Ik zou er niks mee doen eerlijk gezegd en vind het respectvol van jou dat je het niet aan je collega-vriendinnen vertelt.
Die collega is zeker de kleuterjuf? En even vergeten dat ze de juf is en niet 1 van de kleuters. Ik snap de directeur ook niet. Hij had tegen jouw collega kunnen zeggen dat ze naar jou toe moet stappen voor zulke zaken. En als jullie er samen niet uit komen, dat zijn deur dan open staat. Ik zou er zelf verder niks meedoen. Zij zit er blijkbaar mee, dan is het aan haar om dit de eerste stap te zetten. Of je kunt naar haar toe stappen, aangeven dat je de directeur gesproken hebt en dat je begreep dat zij ergens tegenaan loopt. Dan mag zij het nog een keer haar "klacht" benoemen. Zal ze zelf misschien ook wel inzien dat het wat sneu is om hier een punt van te maken.
Kan het zijn dat ze voor haar gevoel niet lekker in de groep ligt en dit met de directeur wilde bespreken? Dan kan ik me indenken dat ze dan jouw housewarming als voorbeeld erbij haalt om haar verhaal te onderstrepen. Zou nogmaals met de directeur gaan praten of haar persoonlijk benaderen. Misschien zit de vork wel anders in de steel dan je verwacht.
Als het inderdaad zo verlopen is als de directeur laat weten, dan is het te gek voor woorden inderdaad. Zou de directeur laten weten dat als een collega moeite heeft met wat je privé doet, deze collega je daar persoonlijk op aan kan spreken. Maar. Onderstaande heb ik op mijn werk ook wel eens meegemaakt. Bij een vorige baan is het ook wel eens voorgekomen dat een collega moeite had met de sfeer op het werk ivm een stressvolle reorganisatie. Als voorbeeld droeg zij o.a. het gedrag aan van een aantal collega's, die door de stress regelmatig minder vriendelijk waren. Vervolgens heeft de directeur heel proactief die collega's er op aangesproken, hetgeen totáál niet de bedoeling was van de 'klagende persoon'. Die wilde namelijk graag dat de directeur er in een bijeenkomst van het totale team er eens op terug zou komen, zodat we met het team konden bespreken hoe we de sfeer konden verbeteren. Ipv een paar collega's de schuld geven. Nou goed, punt is dus, je weet niet precies wat en hoe die directeur heeft opgepakt. Kan zijn dat je collega zo kinderachtig is, maar kan inderdaad ook zijn dat ze het in het team niet lekker vindt lopen en dat dit gewoon een voorbeeldje was. Zou dus denk ik alsnog bovenstaande tegen je directeur zeggen, maar ik zou persoonlijk ook toch je collega even aanspreken om te zeggen dat je wat opgevangen hebt wat je wat vreemd vond, en of het goed gaat met haar in het team etc. Dat is ook gewoon aardig zijn voor collega's toch? Maar je niet verplicht voelen om haar alsnog uit te nodigen...
Wauw...wat kinderachtig. En je directeur ook. Als hij zich erbuiten wil houden, had hij dat ook tegen haar moeten zeggen en haar naar jou moeten verwijzen. Sowieso heb ik een bloedhekel aan mensen die achter je rug om bij de directeur gaan klagen over je, zonder jou eerst zelf aan te spreken. Wat ik ermee zou doen? Niks waarschijnlijk of terugkoppelen aan de directeur dat hij haar naar jou mag verwijzen. Meer niet.
Ik vind jouw directeur erg onprofessioneel. Heel bijzonder dat hij iets van iemand hoort en dat door gaat geven. Hij had mijns inziens moeten zeggen:' Los je problemen met de persoon zelf op.' Dus ik zou niet naar die collega gaan maar naar je directeur om in gesprek te gaan met hem over hoe dit gegaan is, en wat zijn rol daarin is.
Ik denk dat ik er niet op in zou gaan omdat het te kinderachtig voor woorden is. Maar als ik dan toch wat zou "moeten" dan zou ik foto's maken van m'n huis en die aan iedereen laten zien. Maar ik zou haar niet in m'n huis laten als ik dat anders ook niet zou willen.