Ik en een vriendin hebben een discussie. En als ik niet uitkijk wordt het een dikke vette ruzie en ben ik haar kwijt Vriendin is in maart dit jaar getrouwd en zij en haar man willen vanaf januari stoppen met anticonceptie. Net voor hun huwelijk hebben vriend en ik besloten een kindje te willen gaan krijgen, en we zijn dan ook in april gestopt met anticonceptie. Wij zijn niet getrouwd, zijn beide van mening dat wij het niet nodig vinden om te trouwen. Onze mening is dat wij niet zo nodig aan de wereld hoeven te laten zien hoe lief wij elkaar vinden. Voor ons veranderd een huwelijk niets aan onze liefde voor elkaar. Wij vinden het samen krijgen van een kindje veel meer getuigen van onze liefde voor elkaar. Ik ben wel heel blij voor vriendin dat zij wel getrouwd is, en ben blij dat ik die dag van heel dicht bij heb mogen mee maken (wat later mijn standpunt over bruiloften alleen meer bevestigde ) Ik kan begrijpen dat iemand graag prinsesje voor 1 dag wil zijn, en graag in het middelpunt staat. Zolang als ik maar niet hoef, vind ik het al prima! Maar..... Nu 'spoor' ik niet omdat ik niet dat prinsesje wil zijn (want dat wil toch iedereen?) Onze kinderen worden bastaardkindjes. Vriend houdt niet genoeg van mij, anders was hij wel op z'n knieën gegaan (waarop op antwoorde met: hij laat juist zien hoeveel hij van me houdt door niet op z'n knieën te gaan ) Ik zou er later mijn kinderen mee kwetsen als zij zouden horen dat papa en mama elkaar niet lief genoeg vinden om elkaar het ja-woord te geven. Ik zou later niet in mijn gezin thuis horen omdat ik een andere achternaam draag. En de allermooiste: ik kan erop wachten dat vriend tzt vreemd zal gaan. Alleen met een huwelijk zal hij me altijd trouw blijven Ik vind het moeilijk. Het begint echt een issue te worden tussen ons. Ik begrijp haar wel waarom het huwelijk zo belangrijk voor haar is. Maar haar standpunten om te MOETEN trouwen veeg zo ik van tafel af. Die zijn voor mij gewoon niet van waarde. En zij lijkt mij dus totaal niet te begrijpen, en heeft dan ook letterlijk gezegd: ik blijf net zo lang zeuren tot je wel de waarde van het huwelijk gaat inzien. In onze vriendengroep zijn vriend en ik de enige die niet getrouwd zijn. Zo ook in de familie. We zijn dus ook echt letterlijk en figuurlijk het enige ongehuwde koppel in de wijde omgeving Door mijn werk heb ik veel met gezinssituaties te maken, en ik heb het idee dat er tegenwoordig meer ongehuwde stellen met kinderen zijn, als gehuwde stellen met kinderen. Hoe zit dat hier? Zijn vriend en ik echt zo abnormaal dat wij niet willen trouwen? Of heb ik gelijk en zijn er juist heel veel mensen die niet getrouwd zijn en toch kind(eren) hebben?
Als jullie niet willen trouwen, dan trouwen jullie niet. Ik snap niet waarom zij denkt daar ook maar iets mee te maken te hebben? Vervelend dat dit jullie vriendschap in de weg gaat staan..
Tja, wij zijn ook niet getrouwd. Zie er ook de meerwaarde niet zo van in. En mochten we ooit trouwen dan doen we dat als ons gezin compleet is, zodat onze kindjes daar bij kunnen zijn. Als zoiets een vriendschap in de weg staat..tja...dan wordt het lastig. Ik zou iig niet gaan trouwen om de vriendschap te behouden.
Wij zijn niet getrouwd en hebben al 2 kindjes en zijn heel gelukkig! En nee, ik hoef ook niet persé te trouwen. (vind het eigenlijk zelfs weggegooid geld die dure feesten! ) Wel jammer dat dit tussen jou vriendin en jou in komt te staan. Mijn beste vriendin zal eerst gaan trouwen, voor het samenwonen, en daarna pas kindjes. En ik respecteer dat, en zij respecteert onze keuze (wij doen het allemaal andersom).
Phoe.. dat is lastig zeg.. ik persoonlijk sta en deel jouw mening maar begrijp ook het huwelijk. Ieder zijn mening zou ik zeggen maar hoe maak je dat duidelijk?
hier zijn we ook niet getrouw maar we gaan ooit welk trouwens maar dat kost enorm veel geld op de manier zo als wij het willen dus daar moeten we voor sparen
Mijn vriend en ik zijn ook niet getrouwd. Dacht er altijd net zo over als jij. Sinds ik zwanger raakte draai ik wel een beetje bij, het is toch wel iets moois. Maar ik hoef en wil absoluut geen bruiloft, dat is niet echt mijn ding Maar ik vind dat je vriendin wel erg ver gaat in haar stellingen. Prima als zij getrouwd is en daar waarde aan hecht, daar heb jij ook respect voor als ik het zo lees. Waarom heeft ze dan geen respect voor jouw mening? Leef en laat leven toch?
De waarde van het huwelijk is voor iedereen anders. Wij zijn wel getrouwd omdat wij dat wel zien als een bevestiging van onze liefde (en we hadden zin een feestje ). Maar als iemand anders niet wil trouwen, prima dat moet die persoon zelf weten. Het is jouw leven en jouw keuze niet die van haar! Ik denk dat zij jouw keuze moet respecteren zoals jij haar keuze respecteerd, anders is het maar eenzijdige vriendschap, of zie ik het verkeerd?
Wat jammer dat ze jullie keuze daarin niet respecteren. Ik zou hier ook niet blij mee zijn als een vriendin dit niet respecteert en sommige redenen die ze aandraagt onzin.. Wij hebben ook 2 bastaard-kindjes Ik zou op zich wel willen trouwen, maar vriend heeft slechte ervaringen met huwelijken in de familie (ouders beide 3x getrouwd EN gescheiden ). Dus die vind het zo'n onzin om te moeten trouwen. En ik respecteer dat. Want voor mij is het dus niet meer als een dag prinsesje spelen. En dan wil ik wel dat de prins er voor 100% achter staat. Oh ja een tante van mij heeft wel gezegd (terwijl ze bij mij op kraambezoek was!!) dat haar dochter eerst ging trouwen voordat ze kindjes zou krijgen, want ja zo hoort het he
Zo denk ik er eigenlijk ook over! Heb ook eigenlijk tot nu toe nooit het gevoel gehad dat ik graag een dag in het middelpunt wil staan, en me dus even een dag als prinsesje wil voelen... Kan ook mede komen doordat er in mijn vrienden groep geen stellen getrouwd zijn, ook weinig met kinderen..
Ik weet niet hoe de cijfers zijn, maar dat zou geen verschil moeten maken toch? Wij zijn getrouwd, omdat ik een trouwdag een mooie symbolische start vindt van een leven samen, (wij wonen dus ook pas sinds onze trouwdag samen in 1 huis). Van alle 'argumenten' die je vriendin op tafel gooit, word ik persoonlijk een beetje misselijk: ze veroordeelt je en ze heeft een aantal zeeeeeer kortzichtige en zeer naieve vooroordelen en levensverwachtingen, (zij wil echt niet de kost geven aan getrouwde mannen die hun vrouw niet trouw zijn gebleven, evenals aan samenwonende mannen die hun vriendin wel trouw zijn gebleven, trouwens). Het enige wat ik zelf mensen altijd vraag, en dat argument heeft je vriendin ook op tafel gegooid, is het punt van de verschillende achternamen. Ik zou het echt zo raar vinden om een andere achternaam te hebben dan m'n kind! Maar goed, dat is mijn gevoel, als dat voor een ander niet geldt, geldt dat voor een ander niet... Ik zou in jouw plaats vooral uit deze inhoudelijke discussie stappen, (je gaat elkaar niet overtuigen van het mooie van je eigen keuze), en aangeven dat ze je kwetst met deze manier van jou tegemoet treden. Ze veroordeelt je om jouw keuze, terwijl jij toch echt geen verschrikkelijke dingen doet. Dat zou ik bij haar neerleggen, wat haar houding met jou doet, en haar vragen het verder te laten rusten.
Ik begrijp het huwelijk ook wel hoor, alleen heeft het voor mij geen toegevoegde waarde. Toen wij jaren geleden gingen samenwonen hebben we een samenlevingscontract afgesloten. Tegelijkertijd (we zaten toch al bij de notaris ) hebben we testamenten laten maken. We hebben alles in principe zo goed geregeld dat er wat dat betreft niets anders is als wanneer we getrouwd zijn. Testamenten staan bijv op langstlevende, en zelfs worden daar al 'kinderen' in vernoemd (mochten wij komen te overlijden zal ons vermogen eerst naar kind(eren) gaan, zijn die er niet, dan naar ouders etc etc etc. We hebben echt alles tot in detail laten vast leggen. Het enige wat we nog zullen moeten regelen tzt, als er kinderen mogen komen, is dat vriend de voogdij krijgt. En that's it! Verder is het allemaal exact het zelfde! Oja, oke, ik draag mijn eigen naam.... Dus, in mijn ogen, het enige wat er veranderd als we wel zouden gaan trouwen, is dat ik zijn naam mag dragen. (weet niet of ik dit ooit zou doen, vind mijn achternaam mooier )
Ik vind het maar een rare vriendin als zij jou niet gewoon in je eigen waarde kan laten en je wil "dwingen" om dezelfde mening als haar te hebben. Mijn man en ik wilden persé eerst getrouwd zijn voordat we aan kinderen begonnen, maar als een ander niet wil trouwen moet ie dat zelf weten.
Wij hebben 3 kinderen en zijn niet getrouwd. Wij hebben wel een samenlevingscontract omdat we een koophuis hebben. De enige reden waarom ik zou willen trouwen is omdat ik nu een andere achternaam heb dan mijn kindjes. In dat opzicht zou ik wel willen trouwen maar vind het zooooooo duur!! Ik vind wel dat als je trouwt, je het goed moet doen dus niet op een maandagmorgen bijv. Ik vind het wel stom dat dit tussen jullie in komt te staan. Jij respecteerd haar toch ook? Waarom kan ze jouw standpunt niet respecteren?
Dat vind ik dan persoonlijk altijd wel weer een kul-argument om niet te trouwen. Dat argument zou je dan consequent door moeten voeren en dan uberhaupt geen relatie aangaan. Maar om niet te trouwen? Het ligt niet aan getrouwd zijn of samenwonend zijn, of je relatie wel of niet slaagt.... Waarmee ik niet bedoel dat jullie wel zouden moeten trouwen, trouwens, alleen het argument van je vriend is niet zo'n sterke
Beetje rondvragen bij verschillende gemeentes in de buurt, en dan kom je vaak wel ergens uit waar je goedkoop kunt trouwen, en toch gewoon normaal je feest en alles kunt hebben Toen wij destijds rondkeken, was het verschil tussen de goedkoopste (mooie) locatie en de duurste ruim 1000 euro! (Wij zijn voor meen ik 275 euro in Bilthoven getrouwd Woonden we niet, alhoewel ook niet erg ver daar vandaan, maar je kunt dus op elke plek trouwen waar je maar wilt ).
Waarom zouden jullie moeten trouwen als jullie dat zelf niet willen? Ik ben zelf wel getrouwd, maar zou het niet in mijn hoofd halen om tegen mijn ongehuwd samenwonende vrienden te zeggen dat ze moeten trouwen. Zou wat zijn zeg. Wel heel vervelend voor je dat jullie vriendschap daardoor onder druk komt te staan. Veel sterkte gewenst.
Zou tegen je vriendin zeggen dat jullie hier niet de zelfde mening in hebben punt. Dat je geen zin hebt om hier elke keer een discussie over te maken of haar straks als vriendin kwijt te raken omdat jullie hierover een andere mening hebben. Ook zou je kunnen zeggen dat je door sommige opmerkingen gekwetst voelt. Iedereen heeft zo zijn eigen mening en reden waarom wel of niet te trouwen en ik vindt dat iedereen die mening moet respecteren.
Wij zijn ook niet van het trouwen. In onze vriendenkring zijn wij de enige die niet getrouwd zijn. We krijgen vaak genoeg opmerkingen, wanneer wij aan de beurt zijn. Zoooo vermoeiend! Vriendinnen die ik kan van mijn studie, zijn allemaal niet getrouwd, maar gaan ervanuit dat wij dat wel gaan doen, omdat we al 10,5 jaar een relatie hebben. Ik wil niet trouwen, ik houd er niet van in de belangstelling te staan. Mijn vriend koopt voor het geld liever een nieuwe auto. En een vrijgezellenfeest hoef ik helemaal niet!! Mijn vriend en ik hebben wel afgesproken dat we wel een geregistreerd partnerschap aangaan. Waarschijnlijk op 13 februari (op de dag dat ik uitgerekend zou zijn van ons eerste kindje) en het is straks wat makkelijker als we straks weer zwanger zijn. Dan heeft hij namelijk automatisch het ouderlijkgezag over ons kindje. Maar dat is de enige reden waarom wij het zo zouden doen. Dat we van elkaar houden hoeft niet bewezen te worden door een huwelijk. En als je getrouwd bent kan je partner net zo goed vreemdgaan. (genoeg voorbeelden) Ik snap dus wat je bedoeld en hoe vervelend het is dat je vrienden zo reageren. Zonde want vrienden moeten elkaar respecteren ongeacht de keuzes die ze maken.