Hoi allemaal Ik ben nu 20 weken zwanger en de laatste dagen is het gedrag van onze vijfjarige dochter ontzettend lastig. Ze huilt overal om, maar wil vaak ook niet zeggen wat er is. Ze zit echt aan mij vastgeplakt en steeds als ik wegga raakt ze volledig overstuur, op school ineens ook terwijl dat voorheen nooit zo was. Zou het door de zwangerschap komen? Ik snap dat het voor een kind een grote verandering is. Ik praat er ook veel over met haar; ik zeg steeds dat ze absoluut niet bang hoeft te zijn dat ik haar minder aandacht ga geven straks en dat ze absoluut de liefste grote zus wordt. Ze zegt ook steeds dat ze erg blij is dat er een baby bijkomt, ze geeft continu kusjes op de buik, praat tegen de baby, legt haar eigen knuffels in het bedje vd baby etc etc…… Maar soms is haar gedrag ook ff teveel voor ons; ze luistert bijvoorbeeld ook ontzettend slecht en ondanks dat wij echt veel geduld hebben, worden ook wij weleens boos. En dan blijft ze maar huilen maar ze zegt echt niks. Hoe vaak ik ook vraag wat er is, hoe ik haar kan helpen etc…… heeft iemand een tip? Ik vind het vreselijk dat ze zich zo voelt namelijk. En na 10 nachten 1,5 uur non stop huilen zijn wij ook aan het einde van ons latijn
Ik ‘hoor’heel echt hormonen… ik denk iets minder vrijheid geven aan je dochter en regels zijn regels. Daar heeft ze het mee te doen, ook als je zwanger bent
Wij hebben de jongste in bed genomen weer. Slaapt de hele nacht tussen ons in. Ik zou er juist minder over praten, dan kun je het juist te groot maken. Ze komt wel met vragen als ze er zelf mee zit. Maar door te vaker te benadrukken dat ze niet minder aandacht krijgt, kan t ook te groot worden. Terwijl zij daar vast niet eens mee bezig is op die manier. En eerlijk is eerlijk... met een pasgeboren baby erbij straks krijgen de andere kinderen vaak ook even minder aandacht. Onze 2e is een zorgenkindje en de oudste moest echt wel inleveren. Dus ik beloof dat absoluut niet. Ik benoem t niet eens. Ja wel aan de jongste dat hij niet de enige is die borst krijgt en dat de baby voorrang heeft Wij worden gewoon boos, blijven ook gewoon regels handhaven. Hier speelt ook mee dat mijn vader recent is overleden en dat heeft ook veel impact. Maar we blijven 'streng'. Duidelijkheid geeft meer rust.
Geloof me we zijn juist wel streng en geven echt wel grenzen aan. Maar als ze huilt en niet zegt wat er is dan kan ik weggaan en dat doe ik ook maar dan raakt ze zo overstuur dat ze ervan moet spugen.
Ik praat er ook niet heel veel over maar ik had zelf het idee dat ze er mee zat dus toen heb ik het benoemd. Gecondoleerd met je vader! Ontzettend lastig altijd dat soort dingen. Ik neem haar niet bij ons in bed. Tis altijd een onwijs moeilijke slaper geweest dus als we dat nu doen komen we er niet meer vanaf vrees ik.
Misschien weet ze zelf ook niet goed wat er is? Ik zou niet blijven proberen de oorzaak uit haar te krijgen, en ook niet gaan opperen wat er misschien is - maar die emoties er laten zijn, en haar er doorheen helpen (dat kan ook door er te zijn, zonder te praten bv).
De tijd van het jaar speelt ook niet mee, bijna vakantie, sinterklaas, kerst, druk, veel anders dan normaal. Het klinkt vooral als een flink vermoeide kleuter. Ik weet niet of de zwangerschap echt parten speelt, kan je veel minder dan normaal? Doe je dingen heel anders? Ik ben nu zwanger van de 4de en de kinderen reageren er nauwelijks op, vooral op de dingen die ik anders doe dan anders. En tuurlijk ook wel spannend. Maar pas als de baby er is dan reageren ze echt duidelijk. Dus denk ook een combi van dingen , echt niet alleen je zwangerschap. Nog 2 weken en dan vakantie. Hopelijk heeft ze dan lekker rustig en komt ze een beetje bij en jullie ook.
Dank je. Die combinatie maakt t ook ongelooflijk lastig. Zwanger en in rouw. Jongste heeft verlatingangst gekregen, vraagt vaak of wij wel terugkomen... omdat mijn vader met de ambu weg ging en dood terug kwam totaal onverwacht Wij lopen ook vast met slapen nu... willen dit ook niet. Lastig he zo zwanger en dan ook nog s nachts met een kind in de weer terwijl je zelf zo graag wil slapen
het is inderdaad wel rond Sinterklaas begonnen dus daarom zorgen we er ook voor dat ze extra rust krijgt. Alleen wordt dat lastig als ze s nachts zo weinig slaapt haha.
Oh jeetje wat onwijs heftig voor jullie! Snap heel goed dat je kindje daar verlatingsangst door krijgt. Zwanger en rouw lijkt me inderdaad vreselijk moeilijk zeg. Heel veel sterkte! ja ik ben indd zo moe dus daar word ik ook chagrijnig van en dan voel ik me weer schuldig dat ik boos word op mijn dochtertje terwijl ze waarschijnlijk gewoon oververmoeid is door alle spanning vd feestdagen etc. Misschien neem ik haar vannacht toch maar ff bij mij in bed. Haar even die veiligheid bieden. Ze hoest sinds vandaag ook veel dus misschien is ze daarom ook wat huilerig
G heeft ook zo'n periode gehad, dr broertje was er toen al een tijdje. Verder niks bijzonders, niet op school of BSO of feestdagen in de buurt. Eigenlijk gewoon hardstikke "normaal" en ineens was t gewoon dikke vette bal, was zo rond 5,5 jaar. Mistte toen toch wel ff mn 3,5 jarige editie uit de categorie mag ik 5 inruilen voor 3,5? En ze is sowieso al geen makkelijke, zit echt een stevig karakter in en in haar aderen stroom redbull ofzo want ze stuitert de hele dag en nacht door. Maar die periode...pwoaaaaaah. Toen ik nog zwanger was van dr broertje liep ze wel met vragen rond, maar meer praktisch. Als dr broertje huilt en zij, hoe ging ik dat dan doen? Nouja, vooral hopen dat dat niet gebeurde eigenlijk maar. Werd voor mij ook een avontuur dat aandacht verdelen. Dus dat zij moest wachten hebben we vroegtijdig maar aangeleerd, en dan is 5 wel prettiger dan 3,5. "Ga jij vast de tekenspullen klaarleggen, kom ik er zo bij".
Dan zou ik je verklaring eerder rond de feestdagen zoeken en niet rond je zwangerschap. 5 is ook gewoon moeilijk, je wordt groot, er wordt meer van je verwacht, je moet leren wat er thuis wel en niet kan t.o.v. school en vriendjes thuis. En dan ook nog verkouden. Ik zou zeggen , vermoeide, overprikkelde kleuter. En de tijd is nu gewoon uitzitten, zorg dat de avonden en weekenden rustig zijn. En hopelijk in de vakantie dat ze echt bij kan komen en daarna weer wat rust in haar koppie. Ik zou trouwens wel stoppen met beloven dat je haar straks niet minder aandacht gaat geven. Dat ga je namelijk wel doen, je hebt je aandacht te verdelen over 2 ipv 1, dus ze krijgt toch zo 50% minder aandacht.
Klinkt meer als de tijd van het jaar bij een kleuter! Mijn 5 jarige heeft bijna hetzelfde gedrag (plus driftbuien) en zijn zusje is al 1 Zelfs mijn oudste van 8 is nu onrustig en niet helemaal zichzelf. Ik zou dus zeggen: fase…