Oeh, daar zou ik moeite mee hebben, als je dat bij mij thuis zou doen. Zeker als het helemaal niet jouw eigen kindjes betreft.
Idd niet mee bemoeien. Iedereen doet het op zijn, haar manier. In jouw huis kan je wel jullie regels aangeven, maar bij een ander (opa en oma) zou ik het aan hun over laten. Aan wie erger je je eigenlijk het meest. Dat ouders niets zeggen/doen of het neefje. Wil je je eigen kindjes behoeden voor het ruwere neefje of het neefje tegen zn ouders? Als je je eigen kinderen wilt beschermen kan je ze beter weerbaarder maken. Leer ze op te komen voor zichzelf tegenover ruwere kindjes. Als je echt van mening bent dat ouders neefje te weinig tot orde roepen bedenk dan dat je zus het anders doet en misschien bij jullie net zo goed dingen ziet die zij anders zou doen.
dat kan , maar ik doe het alleen maar als ik er zelf ook heel veel moeite mee heb wat een ander kindje doet .......................ik ben echt niet zo'n heks dat als iemand een x een duwtje geeft dat ik gelijk van mijn stoel afspring hoor .....beware , ik weet echt wel dat kinderen kinderen zijn maar als ze te ver gaan dan zeg ik daar iets van en dat doet eigenlijk wel iedereen bij ons in de vriendengroep hoor , niks mis mee ......
Het ene geval wat ts hiet beschrijft is op zich niet schokkend, maar ik denk niet dat ts een topic opent omdat zoiets 1 keer gebeurd? Ik maak mij een voorstelling van dat haar neefje bij elk familiebezoekje de lakens uitdeelt en een negatieve invloed op de sfeer geeft. Het is voor een 3 jarige niet vreemd dat die de lakens probeert uit te delen, maar dit moet in het spel met anderen,wel begeleid worden. En ik weet waar ik het over heb, want ik heb hier ook zo'n kleine drill instructor Maar je moet er als ouder wel opletten en mee bezig zijn. Ts, vind het heel lastig om je te adviseren..ik zou nu in jouw situatie even niks zeggen. Mochten je broers zich geroepen voelen moeten ze dat doen. Verder zou ik met broers en schoonzussen afspreken dat jullie wel consequent corrigeren en het spel begeleiden. Als er iets gebeurd tussen de kindjes wat ze niet zelf kunnen oplossen zou ik erbij gaan en in het algemeen de regels weer even benoemen:we pakken niks af he, wie had de auto en hopelijk steken zijn ouders er iets van op.
Mijn nichtje van 6 kan af en toe ontzettend achterbaks zijn.. Laatst gooide ze een glas met drinken om en riep ze "niet doen Eefje" had mevrouw ff niet door dat Eef bij mij op schoot zat... Of Eef wegduwen, dingen afpakken.... Mijn zwager bemoeit zich amper met de opvoeding. Ik vond het vroeger altijd zo goed dat mijn zus altijd zo rustig bleef als mijn nichtje wat deed, ze werd nooit echt boos, maar begin nu te zien dat dat ook niet altijd werkt. Kind krijgt continu haar zin... Heb ook echt getwijfeld om een gesprek met mijn zus aan te gaan, maar weet je, Eef moet ook leren omgaan met zulk gedrag. Ik kan en moet niet alles voor haar oplossen. Zolang het niet gevaarlijk of kwetsend is, tja... Het is vervelend voor mij, want ik erger me er aan, maar Eef is het binnen 5 minuten weer vergeten.. Ze is stapel op mijn nichtje...
vindt het ook niet shocking iets dat je neefje bij dat meijse aanspreekt van heey ik wil alleen spelen. Dat deed mijn broertje ook! Het is een kindje van 3,5 wat weet hij ervan? En vindt zulke topic echt raar..weer zo een judge verhaal over opvoeding. Waarom praat je niet met je zus? vertel wat je dwars zit op een rustig manier en als je zus het niet leuk vindt dan hou je gewoon je mond en laat je haar eigen opvoeding doen! Snap niet waarom je zoiets op internet zet..het is geen wild vreemde iemand waar je mee te maken hebt! veel suc6
Ik heb zo het idee dat er in de familie al flink over neefje, zus en zwager geroddeld wordt. En daarmee wordt het allemaal alleen maar erger, dat arme joch is al veroordeeld voordat er iets is. De dingen die je beschrijft zijn niet zo prettig, maar erg normaal bij kleine kinderen, vooral als er een klein leeftijdsverschil is en de oudste pas 3,5 is. Hij heeft waarschijnlijk ook nog geen jongere brusjes? Kinderen moeten met elkaar omgaan LEREN. Laat kinderen vooral samen hun gang gaan. En wijs hem niet terecht als hij alleen wil spelen (waarschijnlijk omdat hij het kleinere grut even zat is), haal je eigen kinderen uit de situatie, en verder geen woorden aan vuil maken. Leer af om te denken 'die ouders moeten zus of zo'. Als je iets ziet in je eigen huis of bij opa en oma wat je niet zint, zeg het dan meteen, of doe er wat aan en maak het vooral allemaal niet groter dan het is. Ik krijg sterk de indruk dat de hekel die jullie zo te zien hebben aan de man van je zus een beetje geprojecteerd wordt op een peuter. Heus, die trekt wel bij, hij gaat al bijna naar school!
Tip : NIETS mee doen, er komen de grootste ruzies van als men zich met elkaars kind gaat bemoeien. Als er bij jou thuis dingen gebeuren die jij niet wil, altijd ingrijpen en verder proberen te negeren hoe moeilijk ook. Jij geeft het goede voorbeeld aan jouw kinderen en zij komt er nog wel achter. Wil je er wel wat van zeggen is de kans groot dat er gedonder van komt op een moment. Je kunt hun manier van opvoeden toch niet veraneren. ( al zou je dat wel willen hihi)
Ik zeg ook: niets doen! Concentreer je lekker op je eigen gezin en laat het ze maar lekker zelf uitzoeken. Snap (helaas) wel helemaal wat je bedoeld. Nichtje van bijna 6 is hier ook een drama.... wij ontlopen mijn schoonzus en fam. inmiddels zo veel mogelijk. Leuk is het niet maar het is niet anders.
Waarschijnlijk omdat TS tips en raad wil? Ik doe maar een gok... Ik snap de reacties heel goed van de mensen die vinden dat het bij de leeftijd hoort, en dat kindjes moeten leren om met elkaar om te gaan. Dat niet ingrijpen tot op latere leeftijd door kan gaan en duidelijk sporen achterlaat, ken ik echter ook. Mijn achterneefje (van 10 jaar, inmiddels) is enig kind, daarnaast was hij voor een lange tijd ook het enige kleine kind in de familie. Deze jongen is nog nooit tot de orde geroepen in situaties die daar zeker wel om vroegen. Natuurlijk heeft iedereen een andere opvatting van wat een goede opvoeding is, maar ik verzeker dat deze jongeman serieus álles kon en kan doen wat hij wil. Hij geeft zijn oma (mijn tante) geen antwoord als ze wat vraagt, omdat meneer bezig was op de nintendo. Als zij nog een poging doet, zegt hij dat hij bezig is, of zij soms blind is? Hij schopt de hond, als hij in de weg loopt. Hij noemt zijn moeder irritant, als zij vraagt of hij ook aan tafel komt om te eten. Hij slaat zijn vader, als hij boos is, en ouders zeggen dan 'ach, hij is wat moe'. Nu is het ventje 10 jaar oud, en nog heeft hij dit gedrag. Zijn ouders lopen nu met hem bij de doktoren, omdat ze vermoeden dat hij hoogbegaafd is en daarom zo niet sociaal is. ...
Het gedrag van mijn neefje is op zich niet schokkend en dat kereltje kan er ook zeker niets aan doen. Het is verder een dikke lieverd, en dat zal hij in mijn ogen ook blijven. Het verhaal is gewoon dat ze nooit ingrijpen, nooit corrigeren en het gedrag maar goed blijven praten. Maar wel altijd lopen te klagen dat hun kinderen zo vreselijk moeilijk zijn. Mijn zwager heeft zelfs tegen mijn zus gezegd dat hij zijn dochtertje soms helemaal niks aan vind. Daar kan ik wel van janken en dat heeft niks met mijn zwangerschap te maken. Ik denk dat ik het inderdaad maar gewoon eens via mijn ouders ga bespreken. Het is sowieso niet handig om nu voor de bevalling (of vlak daarna, alsnog vol hormonen) een gesprek aan te gaan met mijn zus, dat snap ik. Maar ik vind het sneu voor mijn neefje, want die wordt er uiteindelijk door iedereen op aangekeken. En het is echt geen duiveltje hoor. Ik vind het gewoon erg moeilijk. Niemand is perfect en ik maak ook fouten. Dat besef is er altijd. Evenals het feit dat mijn kinderen ook geen engeltjes zijn. Ik wil me ook niet met hun opvoeding bemoeien, maar als zij in zo'n situatie niet ingrijpen moet je toch wat. Ik heb mijn neefje verder ook geen straf gegeven ofzo. Daar begin ik niet aan. Maar ik had toch op z'n minst verwacht dat mijn zus of zwager verhaal zou komen halen...
Heel erg herkenbaar helaas, alleen het gedrag vaons neefje was nog iets extremer, lees gooide zijn broertje op de grond en ing er op in staan trappen, zijn broertje nu 3 durft nog steeds niks tezeggen of et doen als groet broer in de buurt is,zo sneu. Mijn zoontje was altijd helemaal van slag als hij neefje gezien had want kon dat opdringerige en rare gedrag echt niet plaatsen, van het cb en de peuterspeelzaal kregen de ouders al te horen van hoor eens dit gedrag klopt niks, maar struisvogelpolitiek enniks doen. Nu zit hij op school en de juf kwam met de botte bijl, en onderzoeken wat precies het probleem is willen ze nog niet, wel zijn ze akkoord gegaan met een aangepaste aanpak van school en dat zij zich daar ook aan moeten houden en sinds kort gaat het stukken beter. Mijn zoontje vind het nu zelfs leuk met hem te spelen en gaat hij te ver, roept die van mij hard nee niet leuk ga weg of hou op, luisterd hij daar niet naar grijpen wij of tegenwoordig de ouders direct in, zo is het afgesproken met school. Wij hebben inderdaad bij schoonmoeder wel aangegeven leiver niet te komen als hij er was omdat zoon dan een week slecht sliep maar niet met de ouders. Want hadden geen zin in scheve gezichten, als je van psz en cb al niks aan wil nemen . Laatst wel een gesprek er over gehad dat hij anders is maar ook dan moet je erg opletten wat te zeggen want ze voelt het snel als aanval. Ik denk dat het wijs is niks te zeggen en zelf wel je kind in besherming te nemen als het te gek gaat en neefje leert vanzelf wel hoe het wel hoortals hij eenmaal naar school gaat want door leeftijdsgenootjes wordt dit niet gepikt.
Als ze komen klagen over hun kinderen, dan zou ik er wel op inspringen en vragen wat zij er zo moeilijk aan vinden. Dan krijg je misschien iets te horen, waarop je wel rustig een gesprek kan voeren, zonder gelijk met een 'vingertje ' te wijzen. Zo maar plompverloren er iets over zeggen, zou ik nooit doen. wel als ze er zelf mee komen of advies vragen.
@storm : Het feit dat ze al weten dat de kinderen moeilijk kunnen zijn af en toe , zegt het al genoeg! En ik denk dat ze wel thuis zoiets wel op aanspreken. En als ouders is het soms ook vervelend als we zien ons kindje stout gedragen .. de ene corrigeert , en de andere schaamt, en de andere heeft het mischien niet snel in de gaten. Het is je zusje en vertel het haar! Ik vind dit echt een familie zaak ..het is echt heeel makkelijk op te lossen en niet eens een bigdeal. Alleen bombardeer haar niet met dingen zoals je doet het niet goed!
*zucht* herkenbaar.... En het vervelende is dat je de vrede probeert te bewaren door niks te zeggen, maar dat werkt op ten duur ook alleen maar averechts. Hier hetzelfde verhaal hoor. De papa en mama zijn erg makkelijk en ik bemoei me er verder niet mee, maar ik laat me niet voor schut zetten door een 3,5 jarige, dus dan grijp ik wel in. Meneer is dan altijd gelijk boos, omdat wij (manlief en ik) grenzen stellen en dit kent hij natuurlijk niet. Ik zou zo ook geen tips hebben, sterkte ermee
En dat zou inderdaad heel goed kunnen, dat hij hoogbegaafd is en daarom volgens jullie 'vreemd' reageert, dat hoeft echt niet te komen door een gebrek aan correctie van de ouders. Het zijn altijd de omstanders die het qua opvoeden beter weten dan de ouders, en dan komen er altijd dit soort 'geen correctie'-verhalen bij kijken. Terwijl het omgaan met een kind dat hoogbegaafd is echt niet makkelijk is. Zoiets aan de Nintendo wat je beschrijft, dat zie ik hoogbegaafden vaker doen, en dat komt ECHT NIET doordat hun ouders ze geen manieren leren, maar dat heeft meer te maken met het anders verwerken van de omgeving dat sommige hoogbegaafden doen. Enorm zielig voor dit jochie dat er nu hij 10 is pas aan hoogbegaafdheid gedacht wordt!
das leuk dat je hoogbegaafdheid het gedrag laat goed praten! ik werk met verstandelijk gehandicapte mensen met moeilijk verstaanbaar gedrag, lees agressie! Heel simpel, deze gehandicapte mensen zijn niet in staat om goed met hun gevoelens zoals boosheid, gespannenheid om te gaan en reageren daardoor snel agressief naar de mensen om hun heen. Hier werk ik dagelijks mee, maar NOOIT beschouwen ik en mn collega''s het normaal om geslagen te worden! Om even op Nadientje''s verhaal terug te komen, het is niet normaal dat een jongen van 10 zijn ouders slaat en zijn ouders dat maar afdoen met ach hij is moe! Dus hoogdbegaafd of niet, er zijn wel degelijk grenzen aan het gedrag te stellen bij elke kind/volwassene!
Ik vind dat je er wel wat van zou kunnen zeggen, zeker als het weer gebeurd. Bij ons gebeurt dat ook, en als de meiden van mijn zus bij mij logeren, en er gebeurd iets, dan kan ik daar over praten met mijn zusje ... die heeft dus helemaal geen probleem mee (maar die vindt het ook niet raar dat anderen (lees: familie) corrigeren ...) overigens was de kleinzoon van mijn stiefvader ook zo'n ongeleid projectiel, en het viel mij altijd op dat hij 1) nooit eens fatsoenlijk hallo en dag kon zeggen en 2) altijd ontzettend ontevreden was. Altijd boos kijken, altijd boos zijn. Ook z'n ongemanierd figuur, werd ook altijd met de mantel der liefde bedekt als hij wat deed. Ik vond het gewoon ronduit onbeschoft om binnen te komen en niet eens je opa fatsoenlijk gedag kunnen zeggen ... Dus dan zeiden we wel eens "joh, zou je je opa niet even gedag zeggen??", en vervolgens kwam er een vernietigende blik van zijn moeder . Ik snap niet dat je dat als moeder dan niet ziet hoor ...