Op gegeven moment zijn ze in mijn ogen gewoon toe aan school, wij blijven altijd de 1e verantwoordelijke voor de opvoeding, maar op school kunnen ze vaak net even dat extra geven wat als ouder buiten je bereik ligt.
Poeh, heftig! Het is vaak zo lastig te bepalen wanneer iets "afwijkend" is en wanneer niet. Zeker als er toch al zaken als ass door de familie spoken is het vaak heel moeilijk. Het commanderen is ook bij ons aanwezig. "Mama, mond houden, NU!!!" of "Papa, weggaan, NU NU NU!!!!" out of the blue. Enorme stemmingswisselingen van keihard huilen en 15 sec later weer kalm en lachend. Ik zie het bij onze zoon als peuterpubergedrag van een jongetje met 2 ouders die een vrij kort lontje van nature hebben, wat onze zoon geërfd heeft. Maar omdat ik zelf ADHD heb met Asperger-trekken krijg ik regelmatig de opmerking "goh, hij heeft jouw ADHD geërfd he?" en zelfs ooit de vraag (toen hij 1,5 was) of hij al getest was. Ik heb zelf de indruk dat drukke en wispelturige gedrag bij mijn zoon soms te snel wordt gelinkt met erfelijkheid. Hij heeft ook nog 50% genen van zijn vader, denk ik dan. Maar wel moeilijk voor jullie, dat het zo heftig is.
Wel fijn de herkenning, en dat er niet altijd wat achter hoeft te zitten. We proberen het uit te leggen en het maar een beetje te laten gaan, 'go with the flow en hem te sturen.