Sinds de jongste is geboren, krijgen we natuurlijk erg veel visite over de vloer. Mijn oudste reageert daar echter zo vreselijk hyper op. In eerste instantie moet ie niets van nieuwkomers weten. Na een tijdje ontdooit hij, maar weer even later wordt ie dus vreselijk druk. Hij gaat schreeuwen (vooral uit enthousiasme) en trekt volop de aandacht. Ik denk niet dat ie dit doet omdat ie aandacht te kort komt, maar waarom ie het wel doet...? Als ie chagrijnig blijft, dan doet ie boos en mokkig tegen visite. Naderhand is ie altijd volledig uitgeput. Dat laatste heeft ie ook als we bijv. naar mijn ouders gaan. Uit logeren is op moment zelf ook altijd leuk, maar wij krijgen naderhand ALTIJD een chagrijnig kind terug die zeker 2 a 3 dagen moet bijkomen. Hij lijkt veel te veel indrukken te krijgen. Maar dan dus ook echt altijd. Op het KDV heeft ie dit in veel mindere mate. Dan merk ik wel dat ie na 3 dagen wat moe is, maar hij is dan niet onhandelbaar. Vooral het schreeuwen vind ik vreselijk. Hoe hiermee om te gaan? Negeren? Dan lijkt het alleen maar erger te worden. Is het een fase? Gaat het weer over? En dan het andere ding: hebben meer kinderen dat ze altijd overprikkeld raken als ze bij anderen zijn geweest? Zelfs als dit bekenden van ze zijn? Het is voor mij een grote drempel om mijn zoontje bij mijn moeder te laten slapen. Hij vindt het super leuk, maar ik zit daarna met de gebakken peren. We kunnen ook de weekenden niet te vol plannen, want dan is ie naderhand ook super chagrijnig. Bovendien slaapt ie dan ook veel slechter.
Goh wat vervelend zeg. Heeft hij dat altijd al gedaan of pas sinds z'n broertje er is? Ik herken het wel een beetje. L. gaan ook heel erg aandacht trekken als er visite is. We kunnen nauwelijks met de visite praten. We zeggen dan af en toe tegen haar dat papa en mama even aan het praten zijn, dat ze even moet wachten en stellen voor wat ze zou kunnen doen. Tekenen, boekje lezen, met de blokken spelen etc. Maar dat gaat pas sinds kort een beetje goed hoor, daarvoor was ze nog te jong dus of dat bij T. werkt.. Wat we ook vaak doen (als het weer het toe laat) is even naar buiten met zijn allen. Vindt de visite vaak ook leuk en L. vraagt minder aandacht van ons omdat ze zich buiten wel vermaakt en kan zo haar energie kwijt. Daarna naar binnen en op de bank zetten met een koekje of doosje rozijntjes en iedereen is tevreden Wij krijgen ook een vermoeid kind terug als ze uit logeren is geweest. Maar ook dat wordt nu ze ouder wordt minder. Het lijkt er toch een beetje op dat het T. allemaal veel energie kost en dat hij over zijn grenzen gaat. Je zou hem misschien toch kunnen proberen te temperen als er visite is. Misschien vindt hij het wel fijn om even alleen te spelen? En anders toch maar laten gaan.. Het wordt denk ik vanzelf een beetje minder. Zelfde met het logeren. Gewoon af en toe proberen. Op het kdv is hij natuurlijk helemaal gewend, daar weet hij zijn energie waarschijnlijk goed te verdelen en het kost hem minder energie. Ik merk dat als L. mijn ouders vaker ziet en daar vaker is, het haar ook makkelijker afgaat en ze minder moe en vervelend thuis komt. Feit blijft dat we haar dan opnieuw kunnen opvoeden en vroeg op bed doen, maar voor ons is dat het wel waard zo nu en dan En ze vindt het er hartstikke leuk. (ze heeft er vannacht ook geslapen en wij hebben eindelijk weer eens een poosje langer kunnen slapen.. zo fijn!)
ik ken het. ik zeg er alleen niet veel meer over omdat het toch altijd aan "Mij" ligt. sommige mensen denken nog steeds dat alles in de opvoeding zit en niet in het karakter van het kind. mocht je van gedachten willen wisselen ben je welkom op pb.
jelle is gevoelig voor anderen hun gevoelens erg vervelend maar tja het is zo, jelle huilt/schreeuwd als er visite is, wij krijgen hulp van vto team en dit ook besproken, en hun raden ons aan om een extra speelhoek te maken voor jelle wij hebben een kamer daarnaast een keuken met deur, nu hebben we een extra speelhoek in de keuken gemaakt (alleen als er visite is/komt) en dit werkt perfect jelle kan zich terug trekken in de keuken als hij wil andere kinderen mogen daar ook komen, maar als jelle dat niet wil gaat jelle even alleen in de keuekn spelen en gaat die deur dus dicht dit nu een paar x geprobeerd en het gaat echt goed!!!!!!!!!! eerst probeerd hij ons even uit, speelgoed van andere kinderen afpakken schreeuwen huilen pikt gevoelens van anderen dus zegt tegen mij ddat bv tante boos/verdrietig is ook met kinderen daarna gaat hij zijn gang gelukkig en is het spelen erg leuk geworden i.p.v dat jelle continu met anderen zit en hij is verwijderd van de erge drukte (te veel prikkels)
Herkenbaar.. Goed één dag herstellen is hier voldoende maar verder.. volledig herkenbaar. We hebben hier een zogenaamde showbaas als er visite is.. Kick kondigt zichzelf ook alvast aan: Kick Sjowbaassss... Grappig maar ook vermoeiend. Hij slooft zich erg uit en doet dat vooral door dingen te doen die niet mogen (stekkers e.d.) Gelukkig is schreeuwen hier niet aan de orde (pfffff). Ik moet zeggen dat het nu veel beter gaat dan een aantal maanden terug. Rond de geboorte van Pom (Kick was toen 21 maanden) ging het wel, een paar maanden later (rond 2) was het drama! En nu gaat het alweer stukken beter. Ze leren zo snel bij en een broertje of zusje went ook wel snel (ook de aandacht die daar bij hoort). Aandacht is aandacht.. ook negatieve aandacht. Tekort komen heeft hier niets mee te maken. Voor een kind tussen de 1,5 en de 2,5 draait de wereld om hem (of haar) en daar doe je als ouders echt weinig aan. Je kunt erger voorkomen door goed voor een aandachtsverdeling te zorgen (ook quality time alleen voor de oudste) maar het hoort er wel echt bij. Schreeuwen.. dat wordt hier dus eigenlijk zelden gedaan. Of we geluk hebben of dat wij daaraan bijgedragen hebben weet ik niet. Wel weet ik dat WIJ nooit schreeuwen en dat we schreeuwen echt negeren. Ik kijk een beetje sip als hij gaat schreeuwen en dan is het al snel niet leuk meer want verder doen we niets. Dit hebben we trouwens gelijk gedaan vanaf de eerste 'ikprobeerschreeuwenuit'-sessie met 8 maanden. Ik vind één activiteit op een dag wel een beetje het maximum met heel jonge kinderen. Volgende week vieren we Sinterklaas op zondag.. normaal gaan we dan ook zwemmen dat doen we dan dus niet. Het is gewoon teveel. Ook visite beperken we.. Prima gezellig maar één per dag en we gaan hooguit één keer per weekend ergens op visite. We bouwen rust in door een slaapje 's middags (en niet slapen is verplicht 'rusten' op de kamer).
Fijn om de reacties te lezen. Het is dus wel herkenbaar voor anderen. Ik probeer inderdaad ook de activiteiten te beperken zodat T. niet helemaal uit zijn doen raakt. Maar ik merk wel dat ik mijn keuzes hierin moeilijk kan uitleggen aan mensen om me heen en dat onze ouders keer op keer toch weer verwachten dat we wel het hele weekend vol plannen. Al begint bij mijn moeder het kwartje eindelijk te vallen volgens mij. Mijn vader snapt bijvoorbeeld niet dat we echt niet pas naar huis kunnen gaan als T. eigenlijk al lang op bed had moeten liggen (het is een uur rijden, soms zelfs 1,5 uur als er file staat). Laat naar bed betekent in zijn geval slecht slapen en de volgende dag moe zijn. Ook slaapt ie niet in de auto. Dat doe ik hooguit een enkele keer op een zaterdag, maar zeker niet op een zondag (ma, di en wo zijn KDV dagen, vandaar). Maar wanneer ik dan vraag of we op tijd kunnen eten bij hem, zegt ie ja maar eten we alsnog een uur later dan gepland. Zo irritant vind ik. Maar goed, ik dwaal een beetje af Waar ik denk ik ook wel aan moet wennen is dat we niet meer de volledige aandacht hebben voor visite. Mijn zoontje kan niet 2 uur lang zichzelf vermaken en dat verlang ik ook niet van hem. Ik heb laatst al gemerkt dat het helpt als ik hem even probeer af te leiden door bijv. met hem aan tafel te zitten en te kleuren. Dan kan ik na een tijdje wel weglopen. Tsja, het hoort er misschien ook gewoon bij als je kleine kinderen hebt. Over een paar jaar zal het vast weer anders gaan (als de jongens oud genoeg zijn om met elkaar te spelen bijvoorbeeld). Jammer dat mijn vriendinnen op z'n vroegst pas over 5 jaar - en misschien wel over 10 jaar - aan kinderen beginnen en ik dan al uit die kleine kinderen fase ben
Heel herkenbaar wat je schrijft. Mijn man heeft ook een handje van om van alles te willen gaan doen met R. (nu 2,5jr) en dan verbaasd zijn dat ie 's middags 4 uur slaapt en niet te genieten is. Gelukkig voel ik het wel goed aan en wordt er goed naar mij geluisterd want achteraf heb ik steeds gelijk gehad.... Ik hou ook voet bij stuk, het is best verleidelijk om een uurtje later ergens weg te gaan als het gezellig is maar daarna is het altijd prut... De ene opa en oma wonen ook 1 a 1,5 uur weg. We komen daar ook minder en zij wat vaker naar ons. Mn door mijn moeder wordt R. helemaal 'gek' en door de andere opa. Gelukkig is het vaak maar een uurtje als ze bij ons zijn. Ik ben wel gestopt met uitleggen. Wij zijn de ouders en het gebeurd zoals wij willen, daar ben ik wel duidelijk in (met slapen maar ook met eten, snoep ed). Zij hebben het plezier maar wij zitten daarna met de gebakken peren. Als ze ouder zijn is het anders maar zo klein hebben we ook wel bescherming en structuur nodig denk ik.
Ik heb niet alles woord voor woord gelezen, maar ik zou ook proberen de visite te beperken: dus niet een kamer vol, maar max 1 gezin per keer. En maar één visiteronde per dag(deel). Verder lijkt het me normaal gedrag voor een bijna 2-jarige
De onze is er nog te klein voor, maar van kindjes uit mijn omgeving herken ik dat gedrag zeker wel: uitsloven! Ik weet niet waarom ze het doen, maar blijkbaar vinden de meeste kindjes het gewoon erg fijn om veel aandacht van 'vreemden' (lees: anderen dan papa en mama) te krijgen en proberen ze op zo'n manier die aandacht te krijgen. Ik denk dat je er weinig tegen doet. Wordt vanzelf minder - hopelijk snel Sterkte.
Ik herken het wel een beetje. Hier geen 2e kindje, en ik denk dat het daar ook wel wat mee te maken heeft, maar ook een aandachtstrekker. De eerste 10 minuten is ze heel rustig en daarna breekt ze de tent af. Ik geloof dat er wat karakter inzit, maar ook dat het de leeftijd is. Peuters zijn heel egocentrisch en alles draait om hen. Als ik aan het bellen ben, dan zit ze ook continue te klieren. Ze is ook dwarser als "ze publiek heeft" (zo noemen wij dat), we hebben nl een ongelooflijke goede avondeter, gewoon een vol bord en bij macaroni e.d. schept ze 2 keer op. Als er mensen blijven eten, dan eet ze misschien 2 happen. Volgens mij gelooft ook niemand dat ze eigenlijk een heel goede eter is. En hier is het ook gewoon bij opa en oma, dus eigenlijk de meest bekenden van dochterlief.
Haha oh ja, T. eet ook nauwelijks als er visite is. Daar heb ik inmiddels ook van geleerd. Mensen die niet blijven eten, moeten dus ook voor etenstijd weer naar huis. Gister kreeg ik een uitnodiging van mijn tante voor kerst per mail. Mijn vader, zusje, opa en oma etc. zijn allemaal uitgenodigd, om half 4 inclusief eten. En ruim een uur rijden hier vandaan. Helemaal niet handig voor ons, want T. gaat om 7 uur naar bed. Als het nou bij mijn ouders was... Maar dit is bij een tante waar ik me dus ook niet thuis voel met ontzettend veel mensen. Vorig jaar heb ik ook al aangegeven dat dat tijdstip ons niet zo goed uitkwam, maar blijkbaar snappen ze dat niet Naja, dan hebben ze dus pech. Zeker met 2 kleine kinderen ga ik niet zo moeilijk doen. Ik wil graag op 2e kerstdag ook nog vrolijke kinderen namelijk
Ja, herkenbaar. zeker toen zijn zusje net geboren was, was onze jongen een enorme uitslover voor alle visite. springen, rennen, gek doen, het kon niet dol genoeg. hij wilde dan ook al zijn speelgoed en zijn kunstjes laten zien. en hij vindt logeren bij opa en oma ook erg leuk, en dat gaat ook hartstikke goed, maar de dag erna is hij enorm huilerig en prikkelbaar. we houden er inmiddels rekening mee (in de zin van: we plannen niet al te veel op de dag na een logeerpartijtje, maar houden wel het normale ritme vast). en we rekenen erop. hij moet dan blijkbaar spanning ontladen, nou ja, dat moet dan maar. oma geloofde dat eerst niet (hij vindt het altijd zo gezellig bij ons, dus hoe kan het nou dat hij daarna zo van de leg is?) maar ze heeft het nu ook een keer gezien. zij brachten hem thuis na het logeren en toen hij weer bij ons was, was hij écht niet te genieten. Gelukkig kan hij erg goed praten, en kan hij ook wel aardig over z'n gevoel praten. Dat helpt wel als we dat doen. We benadrukken dan dat wij hem ook gemist hebben, en dat we het heel fijn vinden dat hij weer thuis is. En dan gaan we iets gezelligs samen doen, en we knuffelen veel. Meestal is het dan na een half dagje of een dag wel weer over.
volgens mij komt het ontladen thuis (vooral ook bij mama) ook omdat thuis een veilige, prettige plek is waar je gewoon jezelf kunt zijn (dus ook moe, sjacherijnig e.d). Bij anderen zijn ze daarom anders.
Ja, ben ik ook van overtuigd. Bij anderen is ze ook altijd zooo lief! Echt, nooit vervelend (even afkloppen), luistert goed, speelt lief etc. En zo gauw ze thuis komt.... Dan weet je niet wat je ziet haha! Niemand gelooft ons dan ook he, dat ze ook strontvervelend kan zijn.. zo irritant
ik geloof het wel hoor maja. kan me er een prima beeld bij vormen. "been there done that" zullen we maar zeggen. en inderdaad probeer het maar eens uit te leggen aan iemand. ze geloven je niet of het ligt aan jou. ik ben d'r me gestopt in ieder geval om nog pogingen te doen dingen uit te leggen aan fam. en nu krijg ik steeds van die steken onder water. ja hij is niks gewend hé. en ja je bent er veel te flauw mee. en ga zo maar door.
@blup: niet meer uitleggen, zonde van de moeite @ maja: ik probeer het maar als compliment te zien dat ze bij mama lekker vervelend kunnen zijn, dan zijn ze goed gehecht en weten ze dat je veel van ze houdt....
Hier echt precies hetzelfde. Vraagt mn moeder 'Hoe gaat het met T.?' Ik: 'Nou hij is weer lekker chagrijnig vandaag, heeft nergens zin in' Moeder: 'Echt? Hoe kan dat nou? Hij is altijd zo lief!' Ik: 'Nou echt niet hoor mam, hij is ook regelmatig ontzettend vervelend en niet te genieten'. Moeder: 'Ik geloof er niets van' T. is bij mijn ouders (en andere mensen die ie vaak ziet en dus goed kent) altijd heel vrolijk, blij en enthousiast. Bij onbekenden kan ie wel heel chagrijnig zijn, die geloven me dus wel