Tic? Of iets anders?

Onze zoon heeft ook tics. Er is niets bijzonders met hem verder. Orthopedagoog zei dat t vaker bij kinderen voorkomt. Iets soortgelijks doet mijn zoon ook. Of wiebelt met zn neus.

Alles beter dan zn neusophaal tic. Daar werd ik wel chagrijnig van.

Kan mij er niet druk om maken. Ik had als kind ook af en toe een tic. Mijn man had en heeft ook tic: hij heeft adhd.
Onze zoon heeft geen adhd. Of tourette. Of iets anders. T is gewoon een slim introvert kind. Met een tic.

 

Onze dochter heeft ook tics, wij zitten wel in een autisme/ ADHD/ADD traject bij de kinderpsycholoog.
Zij heeft al jaren tics. Zou mij nog niet zo zorgen maken als ik jou was. Ik had als kind ook tics, ben er gelukkig weer vanaf

 

Mijn 2 oudsten met autisme hebben heel erge tics. Inmiddels kunnen ze ze aardig “inhouden” buitenshuis, maar thuis volgt altijd een ontlading. Zelf trek ik al heel m’n leven m’n lip richting m’n neus op. Niet iets wat veel mensen op valt, maar het is wel een tic.

 

Hier heeft zoon ook behoorlijk last gehad van tics. Met zn nek, neus ophalen, kuchen, aan z'n haar friemelen en zelfs 1 dat ie om de haverklap naar de wc moest, deed hij dat niet dan raakte hij in paniek.
Het is wel een gevoelig mannetje, maar alle tics gingen vanzelf weer over na een x aantal weken, sommigen heeft hij meerdere keren gehad.
Inmiddels is hij 9,5 en lijkt het steeds rustiger/minder te worden, denk dat hij er hier wel overheen groeit.

 

Ziet er idd uit als een tic.

 

Mijn dochter bewoog telkens haar onderkaak naar voren, was ook echt een tic. Hier ging dat vanzelf weer over, maar nu heeft ze een soort kuchje als tic er voor in de plaats, en ze knakt 100x per dag met haar vingers - vreselijk vind ik het…
Ze heeft adhd wel, maar tics kunnen ook prima zonder adhd of iets anders voorkomen. Soms begint het ook uit een beweging vanwege pijn, of een echte kuch of neus ophalen, maar blijft het hangen omdat het toen prettig was (door bv een bepaalde beweging ging de pijn weer even weg).

 

Dit ziet er inderdaad uit als een tic en het is dodelijk vermoeiend.
Ik heb als kind zijnde enorm veel tics gehad en wanneer ik gespannen ben kan ik er ook nog weleens last van hebben maar ik heb het gelukkig onder controle.
Ik heb geen ADHD, geen autisme whatever
Mijn oudste had ook veel tics, ogen knipperen, rare trekken met zijn gezicht, die had soms een heel ritueel poeh, is allemaal over gegaan. Het enige wat die nog regelmatig doet is met zijn vingers knakken.
Het beste is om het zoveel mogelijk te negeren.
Mijn moeder ging vroeger ook met mij naar iemand toe voor mijn tics maar ik vond dat alleen maar rotter omdat er dan zoveel de aandacht op werd gelegd en ik juist nog meer tics kreeg. Het voelt als een soort ontlading van iets wat moet. Niet fijn maar niet ernstig.

 

Ik had vroeger ook veel tics en zoon heeft er ook last van. Vaak begint het met iets onschuldigs zoals kuchen en voor je het weet kucht hij de hele dag. Er is hier al van alles voorbij gekomen, hummen, kuchen, ogen gek knipperen, handen wapperen, haren friemelen.
Zolang hij niemand anders ermee tot last is laten wij het gaan. Vervelende geluiden proberen we wel af te leren.
Het komt vooral voor in periodes dat hij gespannen of overprikkeld is.

 

Ik heb nog steeds een Tic: friemelen met mijn vingers als mijn handen niks doen. Ik heb geen diagnose ofzo maar ik heb deze tic al denk ik wel 35 jaar ofzo