goedeavond. wij zitten met onze handen in ons haar. Onze kleuter is onwijs veranderd na de geboorte van zn broertje (nu 4 weken oud). Ik zal even een toelichting geven. In april 2023 raakte ik zwanger. Dit was de eerste maanden alleen maar spugen en afzien waardoor ik weinig met hem kon ondernemen. Hij was lief voor me en we roeide met de riemen die we hadden. Aan het einde van de zwangerschap moest ik veel naar het ziekenhuis en hij naar opa en oma. De ene keer voor hoge bloeddruk, toen diabetes, daarna voelde ik de baby minder etc etc. Er was altijd wel iets. Toen zei hij: als de baby geboren is voel je je weer goed hè mam. “Ja lieverd”. Maar na de bevalling waarbij er iets mis ging met de ruggenprik heb ik een week plat gelegen met intense hoofdpijn. Pas na 1,5 week kon ik een beetje genieten van de kraamtijd. In de afgelopen 2 maanden is er ontzettend veel gebeurd. Sinterklaas, kerst, laatste dagje peuterspeelzaal, eerste dag basisschool, mama ziek, broertje geboren, jarig, papa jarig, oud en nieuw etc. Maar we merken dat hij zo is veranderd. Of het komt door z’n broertje of door de basisschool, maar het is een heel ander kind hij slaat en knijpt zn broertje. En als we hem dan toch vertrouwen en hem even laten kroelen “gooit” hij zn broertje ineens omver of duwt/trekt weg. Het is echt intens om de hele tijd zo op ons hoede te zijn. Ik merk aan mn man dat hij hem dus het liefst weghoudt bij zn broertje maar dat probeer ik te voorkomen. We proberen hem te betrekken bij van alles bijv luier verschonen maar dan gooit hij met de luiers of doet heel hardhandig het plakkertje dicht en duwt op de buik van de baby. Ook zegt hij vaak zat: nee geen zin in. Wat prima is. Ik probeer ook dingen alleen met hem te toen maar ben nog geen maand geleden bevallen en nog flink herstellende van alles. Mn man doet wel veel 1 op 1. Komt dit enigszins bekend voor bij iemand? Ik hoop zo dat dit een fase is.
Lastig... onze jongens hadden een rottijd gehad toen ik zwanger was (mijn pa overleed, mijn moeder werd suïcidaal en ik kon niets meer. Daarnaast ziekenhuis opnames gehad). Nr1 ging continu nr2 lastig vallen. Nr2 werd dwarser, liep weer veel weg. Bozer. Jaloers ook: hij was ook weer erorm op de borst gericht. Maar.... met tijd is hij wel weer de oude geworden. Zijn draai weer gevonden. Onwijs lief van zn broertje. Zo gemeen hij naar nr1 kan doen, zo'n schat is hij naar nr3. Zwanger van nr2 was ik heel beperkt, dus zoon 1 werd zo onwijs dwars (4 toen zn broertje werd geboren) Niet naar zn broertje maar wel naar ons: grote mond, brutaal, niets meer zelf kunnen, driftbuien (hij had nooit driftbuien gehad). Helaas zijn de problemen wel groter geworden met ouder worden. 2022 en 2023 waren voor hem ook gewoon rot en we merken echt een enorme terugval. Ik vond zelf de overgang van 1-2 de meest pittige. Viel mij zo tegen. Maar kwam ook door covid. Juf en mama zijn was niet mijn hobby en man wel lekker naar t werk...
Het is voor hem echt een drukke tijd geweest, en een broertje krijgen is sowieso ontzettend intensief. Ik zou verder gaan zoals jullie nu al doen, hem erbij betrekken, echt letten op 1 op 1 aandacht, en het dan tijd geven
Mijn jongste is in september 4 geworden en man wat was hij de eerste 2 maanden fysiek ook naar andere kids op school, had her idee dat hij zich heel erg moest bewijzen. Na die 2 maanden zei de juf zo wat is hij veranderd en luistert als de beste. Heeft dan geen baby broertje of zusje maar school alleen al kan een grote impact hebben. En mn oudste voelt mij heel sterk aan dus als ik niet lekker in mn vel zit dan pakt hij dat op. Dus probeer daar wel rekening mee te houden voor zover dat kan.
Ik denk dat het een heel logisch gevolg is. Zijn voor hem bekende leventje is volledig op zijn kop gegaan. Hij moet zijn draai er weer in vinden. Dat kost tijd. En heel veel geduld. Ik denk dat ik zelf zou proberen om zoon niet specifiek te betrekken bij de verzorging van zijn broertje. Je doet gewoon baby een schone luier aan en verder niks. Ondertussen kun je gewoon met oudste praten, maar waarom zou hij helpen met de luier dichtplakken. Vraagt hij erom? Prima, dan doen. Zo niet? Dan niet. Vraag je hem ook om de koelkast voor je dicht te doen als je drinken inschenkt? Vind je misschien een gek voorbeeld, maar ik bedoel ermee te zeggen dat je daarmee zijn broertje in het middelpunt zet. Want je gaat samen een schone luier geven. Dat is niet iets bijzonders, dat is voor hem een inbreuk op het samen zijn met jou of met papa. Echte tips heb ik verder niet, want ik heb dit binnen ons gezin nooit gehad.
Dit vind ik wel een een hele goede tip. Op deze manier wordt er iedere keer de nadruk op gelegd hoe een bijzonder het moment is van een luier verschonen, terwijl het gewoon een dagelijks iets is net zoals dat je naar de wc gaat Een tweede, derde, etc kind draait gewoon mee in het gezin en het hoeft allemaal niet steeds zo benoemd te worden. Hier ook nooit gedaan bij zegmaar de derde. Als de oudste kinderen dan vroegen mogen wij straks een fles geven dan was dit prima, zij waren sws al ouder. Kunnen we helpen bij het in bad doen, ja hoor dat zou wel handig zijn want dan kan je mooi even de handdoek aangeven. Ik denk juist hoe meer er steeds een "bijzonder" moment van wordt gemaakt hoe meer weerstand er komt. hoe goed het ook bedoeld is.
Ja dit idd! Ik deed die handelingen gewoon, klaar. Vroeg niet of hij erbij betrokken wou worden. Vaak speelde hij gewoon ofzo. Als ik ging voedden zei ik al: ik ga zo voedden, ik pak voor jou even eten en snackjes (ook druiven zijn snacks). Voedingsmomenten waren voor hem daardoor altijd leuk haha Als hij wou helpen, kwam hij zelf wel. Met die leeftijd kunnen ze dat prima aangeven. Nr2 zit altijd in bad met nr3; is echt hun moment.
Ik denk ook dat je er teveel een ding van maakt. Wat je allemaal beschrijft is voor een 4 jarige echt heel veel. Een broertje krijgen, zelf jarig zijn en dan alle feestdagen. Heel logisch dat hij een beetje uit z'n doen is. Het heeft ook echt even tijd nodig om allemaal te wennen aan de nieuwe situatie. Ik zou hem helemaal niet bij alles betrekken, maar hem zoveel mogelijk z'n gang laten gaan zoals hierboven ook besproken. Als hij iets met z'n broertje wil doen dan gaat hij er vanzelf om vragen. Besteed inderdaad zoveel mogelijk tijd aan 1 op 1 en positieve aandacht en probeer zijn moeilijkheden te begrijpen. Zelfs mijn oudsten beseffen niet altijd volledig wat ze met hun zusje kunnen (zijn 6&9). Met een 2e, 3e,4e etc zal je altijd extra ogen moeten hebben en nog meer over veiligheid na moeten denken dan bij een 1e. Hier weten ze bijv dat ze hun zusje alleen op mogen tillen als ze het vragen en ook pas sinds ze een maand of 4-5 is. Maar pas had de oudste haar toch uit d'r bedje getild, ze is nu ruim 9 maanden. En hij dacht dat ie d'r ook wel van de trap kon tillen, ze zien de gevaren gewoon lang niet altijd in.
Zo had ik het inderdaad nog niet bekeken. Overal krijg je de tips van: betrek hem erbij. maar het kan inderdaad ook anders uitpakken.
Dat is ook vaak voor hele jonge kinderen dat advies. Een kind van 2 wil graag ouder nadoen. Maar met 4 spelen ze vaak veel meer zelf en hebben ze hun eigen dingen die ze leuker vinden
ik zou wat 1 op 1 tijd doen of als dat niet lukt met de baby dan je man op pad sturen met hem bv lekker naar de monkey Town, samen zwemmen of kinderboerderij In 1 keer de aandacht niet meer voor je alleen is voor sommige kinderen erg wennen
dit doen we eigenlijk elke dag. maar even een update: het gaat al 2 hele dagen goed! En dat vind ik echt heel fijn ook al zijn het pas 2 dagen. Maar ik geniet van deze dagen haha.
En hier heeft de draak t overgenomen. Gooit naar zn broertje, duwt hem weg. In bad spuugt hij water in t gezicht