Het is dan zo ver, na 4 weken al gelijk een schoolreisje, en ik ben nog niet eens gewend aan het feit dat ie de hele dag op school is. Maar ik zit er dus enorm mee, haal me allerlei dingen in m'n hoofd, wat als hij naar het toilet moet en er is geen gelegenheid op dat moment, wat als hij iets leuks ziet en in z'n enthousiasme de groep kwijtraakt, en zelfs kinderlokkers etc gaan door m'n gedachten. Ik heb me opgegeven als hulpouder maar ben helaas niet uitgeloot. Wie helpt me relativeren? Het liefst zou ik 'm thuishouden (hij is pas net 4, nog wat timide etc etc) maar dat doe ik niet want hij moet natuurlijk niet de dupe worden van mijn control-issues. Maar jeetje wat zit ik ermee. Het klinkt misschien heel erg overdreven maar zoals ik zei ik heb erg veel moeite met de controle loslaten. Herkenning? Tips?
Heel herkenbaar hoor. Mijn oudste was ook nog maar kort op school toen ze op schoolreis ging. Met een touringcar naar de dierentuin. Ze zat bij haar juf in het groepje. Die had alle kindjes die net op school zaten bij zich. Ik heb haar laten gaan. En oh wat was ik blij toen ik haar weer terug zag komen!! Maar zij heeft genoten. Ik snap je gevoel echt. Maar reken er maar op dat hij in de gaten gehouden wordt. Geef een schoon stelletje kleding mee voor ongelukjes. Jij hebt een moeilijke dag, maar hij zal vast genieten.
Geef je zorgen aan bij de juf. En vraag aan de juf in welk groepje hij zit, bij welke ouder. Geef bij die ouder je zorgen aan en wissel telefoonnummers uit. Als het goed is plant de juf het wel zo dat een ouder niet tien kinderen heeft die net nieuw zijn (sowieso geen tien trouwens ), dus dan kan een ouder best een kindje net even wat extra in de gaten houden als dat nodig is.
Hmm ik ben niet bepaald overbezorgd, maar dat zou ik toch ook niet prettig vinden. Lijkt me niet zo handig om met kinderen die pas op school zitten meteen al een schoolreis te plannen. Maar het komt vast goed. Het is immers niet de eerste keer dat ze dit doen, toch?
Dankjewel voor de bemoedigende woorden, het zal ook vast loslopen maar je zal net die ene zijn... Ik wil inderdaad graag nummers uitwisselen en af en toe een appje maar weet niet of ik dat wel durf voor te stellen omdat ik niet als controlefreak wil overkomen
Mijn dochter ging na 6 wkn op school te zitten ook mee op schoolreis. Ik vond het ook heel wat, maar ze zijn dit op school echt wel gewend. Ze zullen heus geen onverantwoordelijke keuzes maken en idd goed nadenken over groepsindeling e.d. Ze hebben mijn dochter 'gekoppeld' aan een ouder meisje (groep 1-2, eentje die dus bijna naar groep 3 ging) die het leuk vond om beetje te 'moederen' en mijn dochter veel al aan de hand op sleeptouw heeft genomen (op momenten dat begeleidende ouder dat niet kon). Ze hebben een prima dag gehad. De tip van telefoonnummers uitwisselen kan misschien helpen voor jou om los te laten. En dan nog is het gewoon een beetje eng de eerste keer .
Mbt durven voorstellen of niet: bedenk wat je belangrijker vindt; af en toe die geruststelling of niet als overbezorgde ouder/controlefreak gezien worden. En ik vraag me überhaupt af of dat laatste het geval zal zijn of dat dat iets is wat jij zelf denkt dat anderen zullen denken, maar wat anderen helemaal niet zo zien. Mijn oudste dochter is met de eerste schoolreis niet meegegaan. Die zat net twee dagen op school. De jongste zat een paar weken op school en is wel meegegaan. Ik heb de juf aangesproken, gevraagd in welk groepje ze kwam, even met die moeder gesproken en nummers uitgewisseld ed. Daardoor was ik enigszins gerustgesteld en dochter had een super leuke dag. Ik heb ook wel eens kinderen in mijn groepje waar ouders me vooraf over aanspreken en iets specifieks vragen. Vind ik helemaal niet controlfreakerig, alleen maar fijn (mits het reële dingen zijn natuurlijk ).
Gewoon telefoonummers uitwisselen hoor. Geen hulpvader of hulpmoeder kijkt daar van op. Ik krijg ook regelmatig foto's of appjes gedurende de dag en de keren dat ik zelf meeging heb ik de moeders ook wat berichtjes gestuurd. Is helemaal niet raar of controle-freak achtig.
Ik heb zelf een armband laten drukken voor mijn 2,5 jarige met haar naam en mijn telefoonnummer. Het zorgt er niet voor dat je kind niet kan verdwalen maar je kan wel gebeld worden. Ik denk dat (juist timide) kindjes de groep ook nog niet echt alleen durven laten en dat ze echt wel wat gewend zijn. ze doen dit wrs al jaren, zou er ooit iets misgegaan zijn, dan zouden ze het vast afschaffen. Desalniettemin begrijp ik je gevoel. Ik ben zo'n zelfde overbezorgde controlfreak...het liefst zou ik er achteraan sluipen Ik heb het niet van een vreemde overigens.. Mijn vader vertelde me toen ik veel groter was dat hij eens naar mijn schoolkamp gereden was om te zien of ik wel blij was. Ik had nl wel eens last van heimwee. Toen hij mag zag rennen en spelen was hij gerust.. Ik zag het al helemaal voor me, een man glurend naar kinderen, wat zullen evt. voorbijgangers wel niet gedacht hebben
Als het jou geruststelt kun je natuurlijk telefoonnummers uitwisselen met diegene waar jouw kind bij in de groep komt. Maar stel dat ik mee zou gaan.... Ik heb geen abbo op mijn telefoon, dus ik zou je niet kunnen appen tijdens de dag. Zou ik ook echt niet fijn vinden. Stel dat nog meer moeders dat aan mij vragen. Ik moet dan op een groepje kinderen letten en ook nog eens naar bezorgde moeders gaan appen. Daar zou ik dus echt niet op zitten te wachten. Ik denk altijd maar: geen bericht, is goed bericht! Ik snap je bezorgdheid echt wel hoor. Het is en blijft heel wat om je jonge kind met een (betrekkelijk) vreemde mee te geven. Vind ik ook nog steeds, maar dat is gewoon weer een stukje loslaten. Dat loslaten blijft lastig hoor....Mijn oudste is inmiddels met haar 17 jaar met school al in meerdere landen geweest. Voor 1 tot 7 dagen. Met bus of vliegtuig. Dat vraagt ook wat van je hoor, want ja dan ga je niet aan de leraar/lerares vragen of ze af en toe willen appen. En moet je dus afwachten of je kind er aan denkt of wifi heeft
Bedankt allemaal, fijn dat ik niet de enige ben (dacht ik wel al maar fijn om bevestiging te krijgen). Ik ga idd vragen in welk groepje hij zit en aangeven dat ik het spannend vindt en als er tijd voor is, ik een appje/foto heel fijn zou vinden. Het zal voor mij wrss niet zo'n topdag worden maar ik denk ook dat hij het wel super leuk gaat hebben.
Komt wel goed hoor! Mijn twee oudste dochters waren ook net pas 2 wkn op school en dat ging helemaal prima. Als juf ook genoeg jonkies mee gehad op schoolreis. Ik deed deze kindjes dan heel bewust bij mij in het groepje, of als het niet anders kon in een heel rustig groepje bij een bij mij goed bekende hulpouder. En verder vind ik het heel logisch dat je af en toe 'proof of life' wilt Dus het is helemaal niet raar om de juf of begeleidende ouder om een appje of foto te vragen, iig niet bij zo'n jonge kleuter.
Hee meid vervelend dat je het zo spannend vindt. Allereerst zal ik je zeggen dat ik het eerste schoolreisje van mijn zoon ook erg spannend vond. En dan moet je weten dat ik zelf al 15 jaar juf ben en dus echt miljoen schoolreisjes heb meegemaakt. okee, dit hielp niet! Maar; ga er van uit dat dit een hele leuke speciale dag is voor je kind. En leerkrachten hebben echt de ervaring en handigheid om zo'n groep goed te begeleiden samen met de hulpouders! Probeer daar echt op te vertrouwen. Nummer 1 prioriteit is dat iedereen veilig is en een leuke dag heeft. En als jij je zorgen maakt om bepaalde dingen kun je die gerust even navragen bij de leerkracht. De vragen over kinderlokkers zou ik dan even achterwege laten Veel plezier en succes
Hier ook vrij snel na haar start op schoolreisje, maar het ging helemaal prima Ik vond het zelf heel spannend, maar zij heeft gewoon heerlijk gespeeld de hele dag. Juf lette extra op de net-4-jarigen, die zaten ook in groepjes van 2 of 3 ipv 4. Ze gingen gewoon met het groepje naar de wc, dus dochter hoefde daar zelf ook niet om te vragen ofzo, ze gingen sowieso regelmatig.