Hallo , Mijn zoontje heeft de laatste tijd dat als ik hem eind van de middag nog even wil laten slapen dat ie boos wordt als ik hem op bed leg. Nu woon ik in het huis naast me schoonmoeder en die zei hij mag best even boos zijn en ben dus naar beneden gegaan om alvast te gaan koken. Nu kwam ik weer boven en was zijn geluid al veel minder hard en hoorde je hem steeds minder hard huilen. Bij zijn flesje zat meneer al te wrijven in zijn ogen vandaar dat ik hem in bed had gelegd maar nu heeft ie een uur lopen huilen en voel me toch wel heel schuldig ... Is iemand dit wel eens overkomen ?
Ik vind dat soms zo moeilijk. Dan leg ik hem op bed omdat hij in zijn oogjes wrijft en er moe uit ziet, maar dan ligt hij vervolgens toch een uur wakker (vooral tijdens sprongetjes!). Hij huilt dan gelukkig niet, maar toch. Als hij na een aantal minuten huilen niet stil is of ik hoor dat hij rustiger wordt haal ik hem er weer uit en laat ik hem nog even spelen. Maar dat schuldig voelen is herkenbaar, ik kan me als moeder om van alles schuldig voelen!