Hier ook. Vind het vooral lastig om te wachten tot mijn menstruatie. Hoeft natuurlijk niet maar dan het ik totaal geen inzicht. Heb wel ovulatie testen in huis gehaald
Hier ook. Afgelopen februari na een jaar eindelijk zwanger en in maart een vmk. Tot nu toe niks meer. We gaan verder met iui. Afgelopen maand is de inseminatie niet doorgegaan vanwege een kapot spermapotje. Nu op vakantie en daarna een echte iui in eigen cyclus. Het is zo zwaar dat wachten.
Heel herkenbaar. Ben nu bijna 6 weken verder en geen idee waar ik zit in m'n cyclus. Wel of geen eisprong deze ronde. Dan maar liever m'n menstruatie en weer een idee hebben. Ik vind het heel moeilijk om weer geduld op te brengen en wil eigenlijk alleen maar zo snel mogelijk weer zwanger worden
We zijn al bijna net zolang bezig voor een kindje... Wat een tijd hè! Nogal frustrerend dat het vorige keer door zoiets lulligs is misgegaan. Hopelijk hebben jullie succes met de IUI. Is er onderzoek gedaan waarom het nu niet zo makkelijk lukt?
Heel herkenbaar inderdaad, niks aan . Hier werd ik 5 weken na mijn miskraam weer ongesteld, inmiddels alweer 3 menstruaties sindsdien gehad maar helaas mocht het nog niet weer zo zijn. Wachten heeft nog nooit zo lang gevoeld als dat dat nu doet!
Herkenbaar. Hier al sinds Maart 2019 bezig. 2x een miskraam. Na de 2e miskraam al ruim anderhalf jaar niet zwanger geworden.
Heel herkenbaar. Ik ben 4x snel zwanger geraakt en de 5e was niet helemaal bewust. Maar nu kan ik alleen maar denken 'wat als het nu wel lang duurt'. Ik wil ook zo snel mogelijk weer zwanger zijn. Vorige week had ik positieve testen, maar helaas begon ik al vrij snel te bloeden. Voor mijn gevoel waren mijn testen alweer negatief na de miskraam en de predictor was echt duidelijk positief. Mijn ovulatietesten lopen alweer op, dus hopelijk snel mijn eisprong en deze ronde meer geluk.
Ik reageer even voor ze goede hoop... hier ook een poosje bezig geweest voor dit kindje, waaraan 3 miskramen vooraf ging. De eerste met vlot herstel maar bij de 2e bleef ik 3 maanden vloeien en had m'n eerste eisprong was weer rond de uitgerekende datum. De 3e miskraam was tot 8w onduidelijk of het een miskraam of zol was vanwege oplopende hcg. Het hele traject vooraf aan dit kindje was enorm slopend en ik stond na de laatste miskraam op het punt om er definitief mee te stoppen, maar kijk ons nu ♡ uiteindelijk mocht het toch zo zijn. Ik hoop echt van harte dat iedereen hier uiteindelijk deze ellende mag afsluiten met een prachtig baby'tje
Heel herkenbaar! In februari 2x positieve test(testte op dezelfde dag positief op corona en zwangerschap) Helaas kwamen we er bij de termijnecho achter dat ons kindje met 9 weken gestopt was met groeien. 30 maart ma opgewekt, 10 april opgenomen wegen streptokokken B en restweefsel, 11 april gecuretteerd, eind mei weer naar gyn voor blijven vloeien, hormoon kuur gekregen en vorige week(21 juni) eindelijk schoon en we zagen een rijpe eicel! Nu aan op het wachtbankje... Het is zo frustrerend en moeilijk, want je ziet overal zwangere vrouwen, bekendmakingen van zwangerschappen, kinderwagens etc... en elke keer denk je, waarom bij ons niet?
Dat laatste vind ik ook heel herkenbaar inderdaad. Ik wil echt niet zo'n zuurpruim zijn die het anderen niet gunt, maar je gunt het jezelf gewoon ook zo! Heb hier momenteel een collega rondlopen met de exacte uitgerekende datum als dat ik had van de zwangerschap dat een miskraam is geworden, dan ga je toch denken van ja zij wel, en ik niet meer..
ja idd! En natuurlijk is het fijn voor anderen dat het wel goed gaat maar dat neem niet jou/onze pijn weg. Er was een kindje in de maak....
Heel herkenbaar allemaal, januari ‘21 m’n laatste miskraam gehad en daarna niet meer zwanger geworden. Heel veel sterkte voor iedereen, hopelijk mogen we toch allemaal nog een zwangerschap voldragen.
Wat een ellende allemaal voor ons. Ik loop inmiddels bij de psycholoog voor zowel de uitblijvende zwangerschap als rouwverwerking. Vorig jaar mijn moeder op 58-jarige leeftijd verloren. ik moet zeggen dat het met veel lucht geeft. Het moeten gaat er vanaf. Dat wil niet zeggen dat ik geen kindje meer wil. Echt daar droom ik nog steeds van. Ik merk alleen dat met moeten en forceren het alleen maar moeilijker wordt. Ik heb nu zelfs gezegd van we slaan komende maand over. Dat was voorheen compleet ondenkbaar. Maar we gaan lekker op vakantie met onze 2 grote meiden en daarna vol goede moed beginnen aan onze eerste echte iui poging. Eerst even rust in het hoofd en gestel zoals dat heet.
misschien kunnen we een clubje maken en elkaar ook feliciteren mocht het nog wel lukken. Hoop het zo.