Ik heb er mijn bedenkingen bij... Kind mag op z'n naam, maar moet dan opgevoed worden door ZIJN? ouders als er iemand komt te overlijden? Eerst laat hij je stikken en dan plots richt hij een babykamer in? Eh... Ik vertrouw het helemaal niet :-? Goed uitkijken meis! En een kind alleen opvoeden is helemaal niet moeilijk, is kwestie van je draai te vinden in het begin en de inkomsten en uitgaven goed in de gaten te houden. Als ik het kan met 3 kids, kan jij het met eentje! Desnoods je studies uitstellen (is een grote stap, besef ik, maar heb het ook gedaan en heb m'n diploma gehaald ondertussen.) Veel succes, laat je niet kennen en AUB: kijk goed uit, hier zit toch wel een geurtje aan :-?
naar mijn idee wil hij het kind na de geboorte opeisen of zoiets! Pas op meis, laat het kindje jouw naam krijgen etc.! Net wat Platliggertje zegt: hier zit iets achter en dat is iets waar HIJ beter van wordt!
De vbok helpt ook bij zulke situtatie's, die hebben daar veel ervaring in. Ze hebben een site daar kan je op kijken en evt. bellen voor informatie. Sterkte meid en laat je kind niet afpakken door je 'vriend'. www.vbok.nl
Ben wel benieuwd hoe het nu gaat, wat je hebt besloten enz. Ik zou inderdaad absoluut niet het kindje zijn achternaam geven. Erkennen vind ik al twijfelachtig..maar daar kan ik egr moeilijk een uitspraak over doen. maar zijn achternaam zou ie niet krijgen in dit geval..Ik ben het helemala met platliggertje eens. natuurlijk hebben papa's ook rechten, maar ik vind dat ze die verspelen op het moment dat ze weigeren jou en je kindje een veilige omgeving te bieden (zover mogelijk)
Nou hier ben ik dan weer na lange tijd. Ik zelf ben behoorlijk kapot geweest van de hele situatie. Maar zo ziet mijn situatie er nu uit. Voorlopig mag bij mijn familie blijven en ik zal hier dan de eerste maanden verblijven na de geboorte. Heb al wat spullen bij mijn ex opgehaald nog niet alles. Toen ik er was deed hij alsof hij het slachtoffer was. Huilen en mijn buik zoenen en vragen of hij wat voor me kon doen. ja nu wel en toch weet hij het zo te graaien dat hij zielig is want hij kon niet slapen omdat hij het kind niet mag erkennen. Hij leeft in onzekerheid omdat ik geen keuze kon maken. Ook zei hij steeds dat hij nog van mij hield en dat hij helemaal niet wilde dat weg ging. Dat ik best nog geduurende mijn zwangerschap dar mocht zijn. Maar dat wanneer het kind er is ik wel weg moest. En de meeste babyspullen wel mee mocht nemen. Dat zijn dus alle gekregen spullen want meneer wil er geen geld voor uit geven. Heb hem toen gezegd dat ik hem niet meer wilde zien. Mijn ex die heeft het gepresteerd om me uit te schelden over de telefoon. Hij heeft het er constant over dat hij het kind toch niet van mij mag zien en dus zich maar beter niet kan binden. Zelf heb daar nooit uitspraak over gedaan. oja de zogenaamde kinderkamer is er nooit gekomen hij heeft wel de vloer gelegd maar niet de babyspullen opgehaald van zijn zuster. Hij heeft mij een ochtend gebeld om me te vragen of ik mee wou naar een grote baby winkel. De dag ervoor heeft hij mij nog bedreigt aan de telefoon door te zeggen dat hij naar de rechter zou stappen. Wanneer hij niet bij de bevalling mocht zijn ect. Zelf weet ik niet of hij zo wou goed maken maar ik zag het echt niet zitten om met hem daar heen te gaan. Hij is hierna ook een keer langs gekomen en ik heb aan hem gevraagd wat hij wilde. Hij heeft mij uitgelegd dat hij de baby drie dagen in de week het liefst zou willen ect. Maar toen vroeg of hij al opvang had geregeld zei hij nee ik breng het naar mijn ouders of zus. Dus dat is wel erg makkelijk gedacht want als die niet konden kon het niet. En ik moest me maar aanpassen aan hem. Veder vroeg hij hoe het met mij ging en mijn buikje. Zelf kan alleen al boos wodren over die vraag. (Ik heb geen woonruimte, geen geld, geen vriend meer hoe zou jij je voelen?) maar goed ik heb braaf geluisterd. Hoe dan ook hij laat zich zelf alleen op de eerste plaas komen. Er wordt geen rekening met mijn gevoelends gehouden. Terwijl het ook om zijn kind gaat. Laatst heb ik hem nog gesproken omdat een klein deel van mijn spullen bij hem staat. Hij zegt nu dat ik hem heb verlaten dat hij mij nooit heeft gevraagd om zo snel mogelijk de woning te verlaten. Dat hij eigenlijk wou dat ik de zwangerschap ondanks alles met hem zou delen. Dat ik op een punt heb besloten dat niet meer terug kwam naar huis. En dat hij zijn zoon niet mag zien. Dat hij zijn hulp heeft aangeboden maar ik het niet wilde. ( nou komt hij met spullen die ik niet wil maar hij vind ze goed dus moet het er maar mee doen. Dan denk ik ben niet een goed doel ofzo). Zijn familie heeft mij ook verteld ze me niet meer wilden zien. En dat spullen van hem heb meegenoen die niet van mij zijn. Das ook erg leuk terwijl ze me zo steunde in het begin. Zijn moeder heeft met tranen in haar ogen gezegd dat ze van mij hield. Dat kan dus erg snel veranderen. Toen ze vroeg waar ga je wonen heb geantwoord dat naar een opvang moet omdat ik niets anders wist toen vroeg ze alleen hoe het met me buikje ging. Hier ben echt een dag kapot van geweest. Want toen moest echt naar een opvang omdat ik negens anders terecht kon. Uiteindelijk ben ik niet naar de opvang gegaan omdat mijn familie heeft aangeboden dat ik langer mocht blijven. Mijn ex is nog steeds van mening dat hij niet verantwoordelijk is voor mijn woon situatie omdat ik tot de bevallen bij hem mocht blijven. Veder weet hij dat bijna geen geld heb en hij vindt ook niet dat hij mij verder iets verschuldigd is. ( ik studeerde en hij werkte we hadden afgesproken dat hij zou werken en ik bij de baby zou zijn). nu was me spaargeld op dat weet hij ook. Dus begin letterlijk met nul. Een uitkering kan niet aanvragen want ben geen 21 jaar. Dus dan wordt er gezegd dat je ouders voor je moeten betalen. Wanneer ze het geld hebben kan de uitkering aan jou worden geleend maar wordt dan terug gehaald bij je ouders. Alleen als ze echt een slecht inkomen hebben krijg je een uitkering die je niet hoeft terug hoeft te betalen. Het best lastig nou maar denk wel dat het me gaat lukken. Heb tegen mijn ex gezegd dat hij het kind mag erkennen als hij er wat voor doet dus laat zien dat hij er wil zijn voor zijn zoon. Hoe lang dat duurd mag ik bepalen. Aan het eid van laaste telefoon gesprek dat ik met hem had gehad zij hij dat hij mij niet verantwoordelijk vond en dat ik niet eens wist wat verantwoordelijkheid was. Dus maakt niet uit wat ik doe of er nou wat van zeg of niet hij weet het echt te verprutsen. Geef de hoop nu maar op dat hij er echt wil zijn voor zijn zoon en een vriendschap met mij. Puur voor het kind. Hij kan het allemaal niet los laten en alleen aan het kind denken. Hij zegt mooie dingen maar hij doet niks. Als ik mijn laastste spullen heb opghaald wil ik hem nooit meer zien en hem vergeven. Als hij het aanvecht prima de baby zal dan al wat ouder zijn en kunnen laten weten wat het niet wil en voor zich zelf kunnen opkomen. Eerst was best verdrietig omdat ik het ouder zijn in feit al heb verpest voor dat het kind er is. Maar nadat ik met hem had gesproken aan de telefoon dacht ik er is meer rust als hij niet in ons leven zal zijn. Hij kan niet alleen zakkelijk zijn en moet altijd een rot opmerking maken of liegen ect. Zelf heb ik hem niet een keer aangesproken over onze relatie alleen over hoe hij het wil hebben met het kind. Nou hier hou ik even bij. Zal jullie nog op de hoogte houden en ik wil jullie bedanken voor de lieve woordjes in deze moeilijke tijd.
jeetje zeg, je krijgt wel heel wat voor je kiezen zo hoe moeilijk het ook is, jij gaat er wel heel goed mee om vind ik, je kiest voor jezelf en je kindje, dat is het meest belangrijk je ex kan helemaal niet kiezen voor wat dan ook, hij draait zichzelf alle kanten uit behalve de goeie ik ben blij dat je bij je familie terecht kan, het zal heus allemaal goed komen, blijf in jezelf geloven want je ziet het allemaal heel helder volgens mij, veel sterkte meid!
Jeetje Stinky Socks wat een rottige situatie zeg! Ik heb echt iedere later van je verhaal zorgvuldig gelezen. En HIJ is onverantwoordelijk. Letterlijk een baby! Je kiest samen voor dit kindje, dat hij jou in de steek laat is al laf. Laat staan hoe hij handelt. Dat hij jou uitscheldt, terwil je zover zwanger bent en het kindje het allemaal meekrijgt. Hij houdt geen rekening met je, wat een kleuter zeg. Maargoed die woorden helpen je natuurlijk niet verder. En ik ben blij voor je dat je familie je wilt opvangen. Stom dat zijn moeder zomaar is omgeslagen! Maar ik denk dat je nu echt aan jezelf moet denken en hem inderdaad moet verbannen. Hij heeft wel laten zien wat die waard is. Ik vind je nog begripvol! Volgensmij is hij ook nog een man die zijn woord niet nakomt als ik dat zo lees hoe dat is verlopen met de babykamer. En dan krijg jij ook nog de schuld. Maar een ding snap ik niet heeft hij nou een ander of niet? Want hij zei dat je zolang daar nog mocht blijven, maar als de baby er dan is mocht je wel oprotten? Wat is dat dan voor een raar iets.. En wat ik ook raar vind.. je krijgt toch zeker wel een uitkering. Je kan toch in een flatje als je dat zou willen en als je te weinig inkomsten hebt krijg je gewoon een uitkering hoor. Maar daarmee valt het eigenlijk niet echt te redden natuurlijk. Nou verder hoop ik dat je de komende maanden een beetje je draai kunt vinden. En neem vooral ook voldoende rust, al die stress is maar niks voor je. Heel veel sterkte in deze zware periode meid. En ja ik heb echt erg met je te doen! Hopelijk kom je een beetje boven water en kan je het straks prima redden in je eentje. Of je rond bijvoorbeeld je studie naderhand af. Hij zal in ieder geval jaloers op je worden hoe verantwoordelijk je wel bent en als je het allemaal hebt gered zonder hem. Nou zo helpen we elkaar een beetje en we horen snel van je.. STERKTE EN SUCCES ERMEE LIEVERD Kusjes en veel liefs dreams
Heb tegen mijn ex gezegd dat hij het kind mag erkennen als hij er wat voor doet dus laat zien dat hij er wil zijn voor zijn zoon. Hoe lang dat duurd mag ik bepalen. Dit zijn jouw woorden... Meid, TRAP ER NIET IN! Kies voor jou en je kleintje, kies voor de bestwil van je kleintje, laat je niet in de maling nemen. Het verhaal van 'zolang als jij wil' is dikke bull... Wees AUB voorzichtig, kies voor je kleintje en jezelf, let goed op. Ik praat uit een ervaring die ikzelf heb meegemaakt, akoord, maar dit is is niét het plaatje 'huisje, boompje, beestje', dit is hard en de realiteit. De vader lijkt me écht geen goede vent én een charmeur, zolang het voor hem voordelen heeft dan? Let aub goed op... Laat je kleintje voorgaan op alles, dàn pas ben je een moeder uit de duizend. De veiligheid en het welzijn van je (ongeboren) kindje gaat boven alles meis Ik besef wel dat ik snel roep, maar toch... Je kan nooit voorzichtig genoeg zijn, en nu zit de beeb nog in je buik, maar wat als hij er is? Wat als de vader dan toch niet zo lief en goedbedoelend blijkt te zijn? Wees AUB voorzichtig :-?
ik zal je kindje idd niet laten erkennen want ik vetrouw dit verhaal ook niet helemaal nee. Zodra hij je kindje erkent heeft dan heeft hij rechten...... en ik denk dat jij straks in de zeik genomen word en hij dus gebruik gaat maken van zijn rechten en jou de grond in gaat stampen! En denk niet alleen aan nu.. maar denk ook aan het moment dat je kindje al geboren is en dit gezeik dus ECHT gaat beginnen. Wil je dat je kindje met een gestresste en depressieve moeder in de problemen zit? Dat breng je ook over op je kindje, en het zou zonde zijn als je straks niet van je kleine kan genieten omdat je ALLEEN maar problemen hebt en alle rechtzaken wie op zeker gaan komen omdat die lul jou in de zeik neemt met zijn rechten!
@ platliggertje : goh hoe doe je dat zeg met 3 kids en single mama.. en nu weer zwanger en nog single ? knap zeg!
huh? ben ik terug zwanger? de kleinste is net 25 dagen, geen haar op me hoofd dat eraan denkt van nog eens zwanger te worden hoor mjah, hoe doe je dat hé? Gewoon, wat moet gaan, dat gaat ook. Ik ondervind hier geen problemen en ben superblij met en enorm trots op m'n gezinnetje zonder vader gaat het ook, ben ik het levende bewijs van
ow ja klopt haha, ik wist in ieder geval dat je wel zwanger was. maar die anderen kiddies zijn toch ouder? en pas weer zwanger geweest. nja je doet het goed zo te horen, moet je niet veel werken dan? groetjes knap van je !
tja als ik dit alles zo bij elkaar lees, en de voorgeschiedenis eens bekijk, ook je leeftijd nog eens aanschouw , zou ik je alleen maar willen adviseren, als je ouders er geen problemen mee hebben dat je bij hun bent, blijf daar, zet je zelf en je kindje op plaats nummer 1, laat je ex maar ff buiten schot, zorg dat je je leven oppakt, hoe moeilijk dan ook. bereid je voor op je kleintje, zet het voorlopig sowieso op je eigen naam, (kun je altijd nog veranderen indien nodig) laat je ouders , indien dit willen voogd worden, voor het geval dat,....... en ga achter de noodzakelijke dingen aan, mocht je geen uitkering krijgen,..vraag dan toch eens wat info, want volgens mij kun je toch wel bijzondere bijstand aanvragen, d'r is een bijzondere bijstand, voor een babyuitzet... kijk daar eens wat ze voor je kunnen betekenen,... maar doe jezelf en je kindje 1 groot plezier, zorg eerst dat je met je kleintje oke bent, en als alles oke is, dan kun je altijd nog zien hoe of wat met je ex,..maar laat je niet intimideren, en geen mooie praatjes aansmeren, hij heeft toch bewezen, dat ie er helemaal nooit voor je is geweest,......................................... jij en je baby, that's all !
Nou hier ben dan weer er is een hoop gebeurt. Maar goed heb gezegd dat ik jullie op de hoogte houdt. Mijn ex heeft besloten dat hij het kind niet wil erkennen. Hij wil zo zijn vrijheid houden. Denkt alleen aan zich zelf want waneer meneer twee vrije dagen heeft wil hij er een met de baby verbrengen. En hoe ik de rest op lost kan hem niet schelen. Verder verbleef ik tot nu toe bij mijn ouders maar dit is toch lastiger dan ik dacht dus moet nu toch eigen woning zoeken. Zelf probeer ik wat te vinden in prive sector. Dus zat te denken aan huur rond 500 euro en 600 euro over om van te leven. Van mijn uitkering ik weet niet of dat te doen is. Hoor volgende week of die uberhaupt krijg. Tevens heeft de opvang laten weten dat er geen plek is voor de baby dus daar moet ook weer achteraan. Kijken of ergens nog een plekje kan krijgen. dus eigelijk alles staat op nul nu. Zelf ben ik kapot en moe maar gaat wel beter. tot zover.
Misschien niet ideaal. Maar interveste heeft best regelmatig goedkope antikraak in noord holland. sterkte!
Heel veel sterkte gewenst! En alles komt goed, al denk je er nu anders over (wat ik heel goed kan begrijpen). Groetjes Tamara
Wat een vervelende situatie. Mocht de gemeente je een uitkering toekennen, dan is 1100 euro niet reeel om vanuit te gaan. Zolang je bij je ouders woont zal de uitkering niet veel meer dan 200 euro per maand zijn. Als je een eigen woning hebt, zal het wat hoger zijn. Informeer bij de gemeente eens naar de mogelijkheden van woonkostentoeslag. Dit is zeg maar een soort vervangende huurtoeslag. Iedere gemeente is vrij om zijn voorwaarden hiervoor vast te stellen, dus je zou bij je eigen gemeente eens moeten informeren wanneer je hiervoor in aanmerking kan komen. Daarnaast kunnen zij wellicht ook bijzondere bijstand verstrekken voor opknapkosten en inrichtingskosten (ook babykamer). Dit is waarschijnlijk wel in de vorm van een (renteloze) lening, maar altijd beter als helemaal niks. Veel succes ermee!