Gedwongen Abortus

Sorry, dit vind ik echt weer een keiharde opmerking.
Hoezo is zij onverantwoord?? Ze neemt toch de verantwoording en kiest voor haar kindje! Wat is daar onverantwoord aan?

Lijken hier wel allemaal van die gefrustreerde dames die vaak zelf niet eens in de alleenstaande situatie zitten en alles veroordelend bekijken en met vingertjes kunnen wijzen. En vooral als iemand ongepland zwanger raakt en sex heeft zonder condoom, in een op dat moment goede relatie.

 

Hey het is nu eenmaal zo en je kan wel stressen maar daar bereik je niet veel mee hooguit zijn zin als je er een miskraam door krijgt 😖

Ik zou zeggen geef hem een week om eens even ma te denken en het te laten bezinken en in die week geen contact. Mannen zeggen soms hele stomme domme dingen in dit soort situaties. Voor hem is het nog onwerkelijker dan voor jou.

Hup adem in adem uit. Maak er het beste van. Laat je niet kisten en maak jezelf niet boos. Allemaal verspilde energie die ook naar je baby kan en die hij op dit moment zeker niet verdient.
Weest duidelijk dat een abortus een no go is voor jou en geef hem aan dat hij weer aan kan schuiven als hij met jou een plan de campange wil maken over hoe nu verder.

Hier heeft een tijdje geen contact ook super gewerkt al vereist het wel even dicipline om niet toch een berichtje te sturen.

 

Ik heb altijd geleerd dat als ik niks aardigs kan zeggen ik beter mijn mond kan houden.
Jou reactie vind ik ook nogal puberaal.

 

Ik vind dat je de juiste beslissing maakt.
En zoals je zegt je kan hem niet dwingen in het leven van jullie kleintje te blijven, je kindje zal toch vragen krijgen zoals wie is mijn papa. Als jij daarin altijd eerlijk blijft (behalve negatieve dingen vertellen ofcourse) zal je kind je later dankbaar zijn.
Succes ennee gefeliciteerd

 

Maar waarom is jouw mening belangrijker dan de zijne? Ik vind het heel eerlijk nogal een apart idee dat je als man zijnde geen kind wil, je vriendin vertrekt en het kind komt toch. Oke, je hoeft er niks voor te doen maar het kind is wel van jou.
Zijn dat geen dingen die hem dwars liggen?
En dat jij vanaf je 12e gesprekken voert met mensen all around the world zegt niks over jullie relatie. Erg volwassen vind ik deze situatie namelijk niet.

 

Het interesseert me niet zoveel waar jij al dan niet om gevraagd hebt. Je plaatst je verhaal op een forum en dan krijg je reacties. En dit is de mijne. Ik vind het totaal belachelijk en onverantwoord. Jij wilt gewoon een kind en hij heeft zich in het pak laten naaien. Maar erken dat dan in plaats van zo ingewikkeld te gaan zitten doen. Ik vind het erg egocentrisch en onvolwassen overkomen. Puberaal dus. Oh en je schrijfstijl met dat kleurtje en de italics ook, alsmede het af en toe strooien met Engelse termen maken dat beeld niet beter. Manmanman

 

Verwijderd

 

Het kind is er nu. Ik wens je veel sterkte en wijsheid en je kunt het wel. Er zijn nog veel meer alleenstaande ouders die het ook kunnen. Succes!

 

Ik viel bijna van mijn stoel af van sommige reacties tot dat ik deze las. Top Chebu

Uiteraard moet er vertrouwen zijn. Maar dat is niet weggelegd voor elke stel. Vooral in deze tijd weet men dat je niet alleen kindjes kan krijgen door sex te hebben, maar ook ziektes. Je kan gewoon niet op een ander vertrouwen als je iets voor jezelf niet wil!!! Daar moet je immers zelf voor zorgen.

Verder blijft het gewoon lastig. Maar in mijn ogen heeft niemand op recht om tegen een vrouw te zeggen abortus te plegen. Als je als man geen vader wil worden, dan kan hij veel meer doen dan puur op de vrouw te vertrouwen ervoor te zorgen dat zij niet zwanger wordt van hun kind PUNT.....

 

WOW Hilly . Dat je zoveel weet te vertellen in een verhaal terwijl het je niet interesseert waar TS om gevraagd heeft, maak jou totaal niet wijzer dan wie dan ook.

Ik hoop dat je jezelf niet tegenkomt in dit leven.

 

Mijn man heeft toevallig ook autisme. Ik leerde hem kennen toen ik 17 was.. Nog geen maand later was ik zwanger. Wij gebruikte totaal geen anticonceptie, dat wisten we van elkaar. We waren veel te naïef om te bedenken dat ik zwanger zou kunnen worden zo snel, puberale gedachte. We waren onverantwoordelijk bezig geweest.
Maar mijn man heeft geen seconde het woord abortus in de mond genomen.
Voor hem was het ook een hele grote verandering dat hij ineens vader zou worden. Ondanks de naïviteit van toen is hij wel super gek op zijn dochter!

Is het gewoon niet zo dat hij door zijn autisme moeite heeft om de nieuwe situatie te accepteren? Dat vader worden net een te grote stap is voor hem? Dat hij niet weet wat hij erbij moet voelen.. Dat hij niet weet hoe het allemaal gaat uitpakken..
Dat hij simpel gezegd gewoon bang is wat hem te wachten staat in de toekomst?

Weet wel dat mensen met autisme meer ruimte nodig hebben dan mensen zoals jij en ik.

 

Ga dat gesprek deze week gewoon met hem aan, kijk hoe hij reageert.
Begint hij weer over abortus te praten maak dan heel duidelijk dat hij dat uit zijn hoofd kan zetten want dat jij never nooit een abortus laat plegen en dat hij dat maar moet accepteren.
Daarna hem gewoon duidelijk maken dat de keuze aan hem is, of hij loopt er nu voor weg en laat jullie gewoon voor altijd met rust of hij gaat er samen met jullie voor.
Daar mag hij best eventjes over nadenken maar ga verder geen gesprekken of iets dergelijks meer met hem aan als hij de keuze maakt om weg te lopen.
Laat hem dan niet jou gek maken of dat gedreig van dat hij naar je ouders gaat, moet hij lekker doen, je ouders staan achter je dus wat maakt het uit als hij ineens bij je ouders voor de deur staat.
Vindt het ook wel een beetje een hopeloze actie dan en hij bereikt er niks mee.

 

Jij hebt je besluit al genomen. Laat hem dat dan ook zo weten. En geef aan dat je jullie kind een vader gunt en dat hij de tijd van je krijgt om er aan te wennen. Zeker als hij autisme heeft, dan heeft hij gewoon meer tijd hiervoor nodig. Ik zou het heft nu verder in eigen hand nemen. Zelf je zaakjes voor jou en de kleine gaan regelen. Je omgeving op de hoogte stellen. Ik zou ook met zijn ouders gaan praten over dat ze een kleinkind krijgen. En ik zou je kind ook van die kant een opa en oma gunnen, misschien staan zijn ouders daar wel helemaal voor open. Dat hij niks wil, voor nu misschien, dat kan later anders zijn, wil nog niet zeggen dat zijn hele familie dan nu weg moet. Voor een kind is het heel belangrijk dat het weet waar het vandaan komt en wie zijn familie is.
Ook zijn vader. Al wil die er misschien niks mee.

 

Jij woont bij je ouders.. Dus het kan heeeeeeeel simpel zijn. Jij houdt je kindje en verbreekt het contact met je ex. Probleem opgelost.

 

Ts ik begrijp niet helemaal wat je met dit topic wil! Wil je alleen horen of hij je wel of niet manipuleert en of dit normaal is of niet?

Daarnaast vind ik je nog al onduidelijk in je verhaal. De ene keer valt hij je lastig, dan is het weer niet lastig vallen.

Dat hij je manipuleert zie ik in je verhalen niet duidelijk terug. Hij wil het kind niet en geeft dat aan. Doordrammen, jou proberen te overtuigen.....dat zal best. Net als dat jij dit waarschijnlijk ook doet/hebt gedaan, maar dan om het kind te houden.

Jij neemt, na behoorlijk wat onverantwoordelijk gedrag, nu je verantwoordelijkheid. Hartstikke goed. Wil hij deze niet nemen, dan is dat diep triest. Een beetje voor jou, maar vooral voor het kind!
Focus je op jezelf en je kind. Laat hem in zijn sop gaar koken en wie weet verandert hij nog van mening.

Heel veel succes!

 

Jeutje Hilly, wat ben je ehhh "puntig" de laatste paar dagen.

Ik ben het overigens wel een beetje met Hilly eens, komt niet heel verantwoordelijk en volwassen over allemaal.
Het is me ook niet helemaal duidelijk waar je naar zoekt TO. Dat hij manipulatief bezig is lijkt me vrij evident, dat hebben we bevestigd. En nu? Wat wil je weten/horen/delen? (serieuze vraag!)

 

Als je alleen komt te staan in je zwangerschap wil je het kwijt. Het lijkt me dat daar dit forumdeel voor is... Maar ja, grootste deel van de club is niet alleenstaand en weet het vaak beter.
Ben blij dat ik ook onder de onverantwoordelijke dames val die onveilige sex hebben gehad (net als TS in een relatie) én daar zwanger van achterblijven. Maar daardoor heb ik straks wel een wondertje in mijn armen! En dat je dan alleen achterblijft zit vaak niet in de planning, maar het is juist een teken van verantwoordelijkheid die TS nu neemt om wél de keus voor haar kindje te maken ipv de andere weg te bewandelen omdat haar ex dat zo graag wil. Kom op, ze is geen meisje van 15 dat per ongeluk zwanger is geworden! Ze is 25 en oud en wijs genoeg om te weten wat de gevolgen zijn. En logisch dat ze even haar verhaal kwijt wil...

 

Ik begrijp dat het jou raakt wat hier allemaal gereageerd wordt.
Wel blijf ik je reacties apart vinden.

 

Ik ben absoluut niet op mijn teentjes getrapt, ik vind het alleen zo ontzettend jammer dat er hier zoveel mensen zijn die anderen gigantisch de grond in kunnen trappen door de botte opmerkingen.
Niemand schijnt rekening te houden met eventuele gevoelens van de ander. En het is toch écht wel anders of iemand het met partner of zonder partner moet ondergaan.
Drie jaar geleden ben ik in ditzelfde stukje forum zo ontzettend de grond in getrapt, terwijl ik alleen wat tips vroeg. En niet vroeg om voor dom, onverantwoord etc etc uitgemaakt te worden.
Respect is hier helaas te vaak niet aanwezig...
De waarheid kan ook verteld worden zonder dat je mensen tot het bot afkraakt.

En dat is wat ik met mijn, voor jou aparte, reacties bedoel.
TS heeft het al moeilijk genoeg zonder alle veroordelingen en mensen die haar dom en onverantwoord en puberaal vinden.