Momenteel ben ik zwanger van een man die niet mijn partner is, maar naar eigen zeggen wel heel erg veel van mij houdt. Echter, hij wilde geen kinderen en nu ben ik door een ongelukje zwanger van hem. Eerst drong hij heel erg aan op een abortus, ik ben daar principieel tegen, ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om mijn eerste kind weg te laten halen. Dat heb ik dan ook gezegd tegen hem. Nu oppert hij dat hij niets met het kind te maken wil hebben en dat het kind en mijn omgeving pas over 20 jaar mogen weten wie de vader is. Ik ben daar heel erg boos over geworden, want ik vind dat het kind het recht heeft om beide ouders vanaf de geboorte te kennen. Dat staat namelijk ook in het Kinderrechtenverdrag. Houdt die man eigenlijk van mij of neemt ie me al jaren bij de neus? Het kind en ik zijn nu een en als hij al zulke dingen over ons kind zegt....dat doet pijn. Ik ben benieuwd naar soortgelijke ervaringen en hoe jullie het hebben of zouden aanpakken.....
Begrijp ik nou goed dat hij wel met jou verder wil gaan, maar niks met je kind te maken wil hebben? Of is het dan over tussen jullie?
Natuurlijk heeft een kind ook rechten... Als het geboren is. Even een paar dingen waar ik nieuwsgierig maar ben. Je zegt al jaren wat te hebben maar geen relatie. Wat is het wel, hoe lang is het gaande en waarom is het nooit meer geworden dan dat? Hebben jullie in al die tijd wel eens besproken wat als je toch zwanger wordt? natuurlijk moet je je zwangerschap niet afbreken als je daar niet achter staat en je je kindje een warm thuis kan geven. Maar je kan een man die geen vader wil zijn ook niet dwingen dat wel te worden. Ik zou er nooit mee akkoord gaan te liegen over de vader. Ik heb een kindje van een getrouwde man. Pas na 2 jaar relatie kwam ik er achter. En was toen al iets van 35 weken zwanger. Hij is als de dood dat zn familie er achter komt maar ik zal nooit mijn zoon voorliegen of hem weghouden bij zn halfbroers en zus als hij contact wil zoeken straks. Overigens komt ZL zn vader wel een keer per week een ochtend zodat ze toch een soort van band op kunnen bouwen. Afijn ik zou zeggen geniet van de zwangerschap, accepteer dat je er alleen voor staat. En wie weer als alle gemoederen wat bekoeld zijn of als hij zn kind in de armen heeft hij wat bijdraaid. Bij een man kan het gewoon even duren voor het kwartje echt valt. Dat kan natuurlijk voor jou en baby positief of wat minder positief uitpakken wat betreft het contact. Maar het klinkt alsof hij nogal worsteld met de gedachte.
Leuk dat die man eist dat de komende 20 jaar niemand mag weten dat hij de vader is. Jammer voor hem dat hij niet bepaalt wat jij doet of zegt. Als hij slim is is hij betrokken bij jullie kindje, maar anders is het vooral zijn verlies. Ontzettend triest voor je kindje, dat wel. Kinderrechten hebben hier niet zo veel mee toemaken, tenzij jij in de weg gaat staan als je kindje wil weten wie de vader is?
Ik heb ook een kind van een man die geen kind wilde. Heel simpel gezegd, kun je een man niet dwingen een papa te zijn als hij dat niet wil. Ik zou ook nooit liegen over wie de vader is. Daar redt ie zichzelf maar lekker mee, ik zou er iig echt niet aan meewerken dat geheim te houden, wat een mafketel. Ik heb uiteindelijk besloten niks te doen en alles van hem af te laten hangen. Dus geen erkenning afgedwongen, geen alimentatie geëist. Ik wilde dat gevecht niet en wil ook zijn geld niet. Mijn instelling was: als jij iets wil stap je zelf maar naar de rechter. Ik heb hem op de hoogte gebracht van de geboorte van mijn zoon en hem uitgenodigd. Hij wilde niet komen en tot op de dag van vandaag heeft hij nooit naar hem omgekeken. Mijn zoon is 4 jaar nu. Ik zou je willen adviseren nu geen ingrijpende beslissingen te nemen mbt bijv erkenning en dergelijke. Dit kan ook nog prima na de geboorte en mijn ervaring is dat je het tijdens je zwangerschap wel eens wat anders kunt zien dan daarna. Ik was er eerst van overtuigd dat mijn kind erkend zou en moest worden, zijn achternaam moest krijgen, hij alimentatie zou moeten gaan betalen. Uiteindelijk ben ik héél blij niet onder invloed van de hormonen en in de waas van woede gehandeld heb. Heel veel succes en een goede zwangerschap toegewenst.
Chiggy dat heb ik nu ook steeds meer. Overigens is mn ex zelf met een voorstel voor alimentatie gekomen. Misschien is het een uitzondering op de regel en zl is pas 10 maanden. Maar ik vond het waardevoller dat de dingen uit hem zelf zouden komen dan dat ik hem er toe zou dwingen. Ik hoop overigens wel dat hij ZL nog een keer erkend. Maar goed ts je bent nog niet zo lang zwanger. De enige tip die ik kan geven laat het rusten en werk niet mee met geheimhouding. Jullie vinden je weg wel.
sorry maar ik vind zijn reactie wel normaal eigenlijk. je wist dat hij geen kinderen wilde en nu ben je zwanger. je hebt er geen relatie mee maar wilt wel dat hij zijn kind gaat zien. ook vraag jij je af of die man dan wel echt van je houdt? hou jij wel van die man? aangezien jij er geen relatie mee hebt (of wilt) denk ik van niet. hij zal ook wel weten dat als jij dat kindje zal houden, dat dan ook gebeurd met of zonder zijn toestemming. ik vind dat je ook wel mag rekening houden met zijn mening. jij wilt dat kindje houden maar je kan hem niet verplichten om dat dan mee te zien of op te voeden. misschien wil ie wel een relatie met je? en dan pas ooit een kind en misschien gewoon niet op deze manier?
Ja sorry hoor, maar it takes two to tango. Oftewel.. hij heeft toch ook een aandeel gehad in het tot standkomen van de zwangerschap? Buiten dat, ben ik het er wel mee eens dat je hem niet zo snel iets kan verplichten helaas. Maar, ik vind het wel een vreemde situatie. Jullie zijn al jaren samen maar geen relatie? Wat moet ik me daarbij voorstellen dan? En hoe ben je zwanger geraakt? Door alle AC heen, of hebben jullie het onveilig gedaan en wisten jullie allebei van de risicos? Zo ja, dan vind ik wel dat hij gewoon pech heeft, dan had hij zelf ook beter na moeten denken. Mocht het echt een ongelukje zijn.. tjsa, dan wordt het een lastig verhaal. Je kunt iemand nou eenmaal niet dwingen om papa te zijn.
ja je hebt gelijk hoor. met 2 zijn ze natuurlijk fout. afhankelijk hoe ze zwanger is geworden natuurlijk. was het door de pil heen of condoom gescheurd of heeft zij hem erin geluisd ofzo? kan ook he
Het was door de pil heen. Ik had het zelf ook nooit verwacht en het komt nu eigenlijk op een fout moment. Maar gedane zaken nemen geen keer. Ben het met jullie eens dat hij niet mag worden gedwongen om de vaderrol op zich te nemen, gewoon mijn eigen boontjes doppen. Maar nu vraagt hij iets van mij, zwijgen dus. Dan wil ik er ook wat voor terug, is dat niet logisch? Anders kan hij het wel vergeten. Wat ik zou willen is dat ik af en toe met hem kan overleggen mbt het kind als ik erom vraag. En als het kind vraagt wie zijn vader is, vind ik dat wij de waarheid moeten zeggen. En inderdaad het gaat om een getrouwde man. Ik wilde dat in eerste instantie niet zeggen omdat ik daarmee toch heel veel vooroordelen zal krijgen ipv wat ik wil uitwisselen hier. Weet zelf donders goed dat dit fout is, en nu wil ik vooruit kijken.
Ik keur het niet goed dat je, willens en wetens, met een getrouwde man rommelt, maar dat is jullie eigen verantwoording (keur het van hem nog veel minder goed ) Maar wat betreft het kind, tja... Hij was er toch zelf bij! Wie z'n billen brandt moet op blaren zitten... Dan had hij er nog maar een condoom bij moeten pakken ofzo... Ik zou er niet om liegen tegen mijn kind, die heeft recht op de waarheid wat mij betreft
Ik vind het wel heel moeilijk hoor, maar ik vind hrt van hem nog erger dan van jou 😇 ik bedoel hij heeft een bolfte naar zn vrouw gedaan. Het lijkt me meer dan redelijk dat hij dat doet om eerlijk te zijn. Hier hebben we ook samen de gegevens voor de VK ingevuld met medische gegevens. En als ik wat wil weten dan bel of app ik hem. T hoeft allemaal niet zo moeilijk te zijn. Overigens vind ik mijn situatie wel een klein beetje anders want ik wist het niet. Ik zou nooit willens en wetens een relatie met een getrouwde man aangaan. Zoals nu ook weer blijkt je hebt er geen zak aan als het er op aankomt. Ik vind zn reactie trouwens wel mild voor een getrouwde man 😇 Zou je wel met hem verser willen als hij van zn vrouw weg gaat?
Ik zal maar niet zeggen wat ik er van vind dat je iets bent aangegaan met een getrouwde man. Daar heb je nl helemaal niets aan. Ik kan je wel vertellen wat ik in zo'n soortgelijke situatie heb gedaan behalve dan dat mijn ex niet getrouwd was. Ik heb hem laten weten dat hij er gerust voor mocht kiezen om niets met ons kind te maken te willen hebben maar heb hem vriendelijk doch heel dringend verzocht om dan voortaan op te hoepelen en de gedachten dat ie ook maar enigszins iets voor mij of het kind mocht bepalen uit zijn hoofd moest laten. Uiteindelijk is het hier goed gekomen en heeft onze dochter 2 ouders die zich evenveel voor haar inzitten en wat ook belangrijk is, op een normale manier met elkaar kunnen communiceren. Maar echt niet dat ik me even had laten vertellen wat ik wel of niet moest doen. Mijn antwoord naar jouw minnaar zou dan ook zijn geweest; gaat heen en ik maak zelf wel uit wat ik mijn kind en omgeving wil laten weten. Toedelodokie.
Dus je bent bereid om tegen je kind te zwijgen over waar hij vandaan komt, in ruil voor wat advies als je het even niet meer weet?! Ik weet het niet hoor, maar als moeder (of vader) hoor je het belang van je kind voorop te stellen. Dus gelijk afkappen die onderhandeling met de vader!
Oh trouwens even op je eerste vraag. In nl heeft een kind eigenlijk alle recht te weten wat zn biologische afstamming is. Zo kan je niet meer anoniem sperma of eicellen doneren en ook anonieme adoptie kan niet meer. Afijn... Laat je niet gek maken. Het is jou toekomst en die van je baby. Je kan best discreet blijven door niet actief zijn familie te benaderen maar hij heeft zich maar mooi te schikken naar de regels. Het was bepaald geen one night stand hij zal je ongetwijfeld gouden bergen beloofd hebben, of niet? Hij heeft een enorm risico genomen door voor een affaire te kiezen dan zal hij daar nu de consequenties van in moeten zien. En je gaat het echt wel redden, met of zonder support van hem.
Door de pil heen zwanger kan niemand kwalijk worden genomen vind ik. Niemand doet namelijk èn pil èn condoom. Als de man niets te maken wil hebben met het kind en jij besluit het te houden dan heb je geen recht zijn leven volledig overhoop te gooien (terwijl ook ik het van zijn kant meer dan verschrikkelijk vind!!!). Je wist van tevoren dat hij geen kinderen wilde. Ik vind niet dat je hem JOUW keuze kan opdringen. Mannen denken veilig te vrijen en als dat mis gaat heeft alleen de vrouw een stem en dat is stiekem best egoïstisch. Respecteer zijn keuze en laat het voortaan met rust, verbreek al het contact. Dat is voor alle drie beter uiteindelijk..
Dan kan die getrouwde man beter maar wel doen in het vervolg dan. Weet ie iig zeker dat ie alle voorzorgsmaatregelen heeft genomen en er weinig aan het toeval wordt overgelaten.
Dus die vent kan ongestraft z'n getrouwde gereedschap overal instoppen? Ze zijn beide verantwoordelijk en het is niet eerlijk dat alleen de TS voor de consequenties op moet draaien. Want ook als de TS de zwangerschap af zou breken is zij degen die gestraft wordt en niet hij. Zij moet voor de rest van haar leven dan met het verlies zien te dealen terwijl meneer gezellig de brave huispappamuit kan hangen. Dit had hij echt eerder moeten bedenken. Zij haalt niet z'n leven overhoop dat heeft hij zelf al in gang gezet op het moment dat hij de affaire is aangegaan. De TS heeft haar verantwoording voor bescherming genomen haar minnaar duidelijk niet.