Een jonge baby krijgt voldoende prikkels binnen via alledaagse geluiden, bezigheden, stemmen en gezichten. Wennen aan andere mensen zou ik echt nog met een grote korrel zout nemen; het is niet zo dat een kind asosciaal opgroeit als het als jonge baby vooral te maken had met de ouders. Ontvang bezoek voor de gezelligheid, en niet omdat je je baby moet "socialiseren", want dat is echt onzin. Zolang je jezelf niet isoleert (voor je eigen geestelijke gezondheid) zie ik het probleem niet. Waar ik woon bestaat kraamvisite niet en worden ouders van pasgeboren kinderen de eerste paar maanden vooral met rust gelaten, omdat men ervan uit gaat dat die het te druk hebben met wennen aan de nieuwe leefsituatie. Er wordt van de ouders verwacht dat die de visite uitnodigen als zij er klaar voor zijn. Laten we wel wezen, in Nederland worden veel jonge ouders geleefd door (kraam)visite van overenthousiaste familieleden en vrienden. Mijn dochter is bijna 2 en die zou nog steeds geen oog dicht doen als bezoek bleef hangen tot na haar bedtíjd. We wonen klein en gehorig en dat zou echt niet werken. Ik vind bezoek best gezellig, maar tegen half 8 is iedereen echt de deur uit, en wordt het wat later dan blijft ze dus ook wat langer op. Dat is een bewuste keuze en werkt momenteel zo het beste voor ons gezin. En nee, ik ga er niet vanuit dat dat zo blijft.
Helemaal met je eens!!! Leuk dat mensen belangstelling tonen, maar het kan soms ook te veel worden, zeker de 1e weken. Ik vind het altijd zo raar dat er mensen langs willen komen die je normaal ook (bijna) nooit ziet... Hier ergerde ik me op gegeven moment kapot aan de buurvrouw. Ontzettend lief mens, fijn dat ze mee leefde, maar toen onze dochter er was was het heel vaak; even naar de kleine kijken hoor. Net op momenten dat het mij even niet uit kwam of dat ik er echt even geen zin in had om wéér te vertellen hoe het ging. Ik ben ook graag op mezelf, maar dat wil niet betekenen dat ik een kluizenaar ben of dat mijn kind asociaal op groeit zoals sommigen hier beweren. Ene mens heeft nou eenmaal meer behoefte aan visite dan de ander.
Nee, je bent absoluut niet raar! Ik herken jouw gevoel heel erg, maar ik ben dan ook super introvert. Gelukkig weten mensen in mijn omgeving dat ik 'alleen tijd' nodig heb om weer energie te krijgen en letterlijk dicht klap bij te veel menselijk contact. In deze extroverte wereld worden mensen snel vreemd gevonden die niet zoveel behoefte hebben aan sociale contacten, maar er zijn er genoeg die zich net als jou voelen, alleen die hoor je nooit zo hard schreeuwen En laat je niet bang maken over de ontwikkeling van je baby! Een baby heeft voornamelijk behoefte aan rust en hechting aan de ouders en echt niet aan meer dan dat, dat komt met de jaren wel... Ondanks dat mijn zoontje voornamelijk met mij is geweest, niet te veel contacten heeft gehad zijn eerste jaar en ik vooral van de rust en regelmaat ben, is mijn zoontje erg sociaal en totaal niet verlegen. Hij maakt makkelijk contact met vreemde mensen en heeft een goede band met mensen uit onze omgeving. Terwijl het zoontje van mijn extroverte vriendin, die altijd mensen om zich heen heeft en naar het kinderdagverblijf gaat, juist angstig en verlegen is. Het hangt geheel van het karaktertje af. Wees gewoon eerlijk en leg uit dat je die rust nodig hebt en neem die ook! En denk vooral niet dat je vreemd bent; iedereen is anders en als sommige mensen dat niet willen begrijpen hebben ze pech.
Baby is bijna 3 weken en enige mensen die zijn langsgeweest zijn opa's/oma's/tante/neefje/nichtje. echt de hele directe familie dus. we zijn wel al eens rondjes gaan rijden met kleine en kwamen dan toevallig langs bekenden, zijn even gestopt om kleine te laten zien. verder dus ook geen bezoek, wil het ook totaal niet. ik dacht elke keer. o dit weekend, komend weekend. mijn man is anders, die is makkelijker met mensen laten komen. gelukkig heeft hij van een collega gehoord dat zij ook pas mensen liet komen met 1 maand en sindsdien is hij relaxter. hij voelt zich schuldig naar anderen vermoed ik. je bent zo bezig met zoeken naar een ritme, met het leren kennen van je baby (en je baby jullie!) dan is het soms niet fijn als er tussendoor mensen komen. ik vind het al irritant genoeg om naar CB te moeten, of dat verloskundige kwam voor controle. geef mij ook maar die rust hoor. maar goed. ik ben ook een introvert dus ja.. daar heb je het al. heb het normaal ook neit zo op bezoek en mensen vermaken. ga liever bij mensen langs of ontmoet ze ergens anders. dan kan je lekker zelf bepalen wanneer je weer weggaat hihi
Doen hoor! Het komt allemaal wel weer. Mijn oudste was een gevoelig babietje. Zeer snel overprikkeld. Na een paar keer met een totaal overstuur kind bij mijn schoonouders gezeten te hebben, was het voor ons even klaar. Tot een maand of 4 de uitgaande bezoeken geschrapt. En thuis rustig aan. Daarna ging het veel beter, zij ging lekker, ik ging lekker, prima. Dus rustig aan, blijkbaar is dat nu even zoals het is.
Pfff, bij de volgende doe ik het anders. De eerste week constant schoonfamilie onaangekondigd aan de deur. Ik had een zware bevalling en kon de eerste week niets. Super irritant als dan je schoonvader erbij staat als je dochter in bad moet voor de tweede keer en hysterisch loopt te huilen en hij daar leuk foto's en filmpjes van maakt, dus volgende keer alleen op afspraak. En ik zou kiezen voor een kraamfeest, wij zaten weken/ maanden vol in het weekend en door de weeks en iedereen voelt zich speciaal en wil de kleine zien. Met als resultaat een overgeprikkeld kind. Ik ben ook erg op mezelf en kan er al helemaal niet tegen als mensen onaangekondigd aan de deur staan. Ik heb altijd een beetje een planning met die kleine en kan er niet zo goed tegen als dat dan niet zo loopt als ik wil.
ik vond het zelf ook helemaal niet leuk! dl was ook een baby die snel overprikkeld was. thuis had ze nergens last van werd ze gewoon met rust gelaten maar als we zelf op visite waren geweest was ze altijd erg overstuur. ik vind dat je ook best aan kan geven dat het nu tijd is dat jullie je eigen ritme nu willen vinden zonder er steeds rekening mee moeten te houden dat er weer visite op de stoep staat.. deze keer wil ik ook niemand zien als de baby geboren is en wil ik een kraamfeest.. alleen opa's en oma's mogen even komen gluren maar de rest wacht maar tot het mij uit komt..
Ik herken het wel, heb vroeger alles alleen moeten doen en ben daarom het liefst op me zelf, helemaal thuis. Ik ga liever op visite dan dat ik visite krijg, gewoon omdat ik altijd dingen van te voren wil regelen en als je visite krijgt wordt dit vaak door de war geschopt, helemaal met een kleintje dat nog niet echt een ritme heeft. Een keer in de zoveel tijd vindt ik het wel gezellig, alleen elke week zou ik echt niet fijn vinden. Zou dit ook gewoon even aangeven, dat je even rust nodig hebt voor jezelf en de kleine. Je bent niks verplicht en de meeste mensen begrijpen het wel als je het ze uitlegt. Je kleintje loopt heus niet weg en is 2 weken later nog steeds klein, lief en schattig dus mensen kunnen wel even een keer een bezoekje overslaan.
Ik ben van mijzelf erg open, dol op sociale contacten, altijd in de weer met afspraken maar toen S. was geboren? Ik had een piep hekel aan kraamvisite! S had vanalles, huilde heel veel, wilde vpeding om de 2 uur, dronk dan lang, ik voelde me totaal wanhopig en niet mezelf, kraamtranen...ik vond de eerste 3 maanden echt overleven. Daarom was ik ook blij met ons kraamfeest. Een middag en klaar. Wel nog wat visite gehad maar ik zat zo in m'n babybel Wat ik wel deed was elke dag even ergens heen wandelen. En na 3 maanden ook wel lunchen met baby bij m'n beste vriendin. Maar dat was het wel hoor. S was in het begin zo prikkelbaar! Nog steeds wel maar stukken minder. Nu neem ik hem wel gewoon mee.
Inderdaad ! Geen zin in visite niet doen. Sociale contacten komen later wel, een kleine baby maakt het toch niet uit.