Ik heb nee gestemd, ik kan het gewoon echt niet over m'n hart verkrijgen, ookal ben ik soms radeloos! Op zulke momenten pak ik m'n zoontje wel even goed vast bij z'n arm en icm met de blik in m'n ogen zegt dat gelukkig vaak genoeg. Maar ik snap het wel dat het gebeurt hoor! M'n man heeft het bijvoorbeeld weleens gedaan (een tik op de vingers), die staat daar net even anders in dan ik.
Nee nooit. Vind ik echt een teken van onmacht en ik geloof ook niet dat het heel effectief is... Strafhoekje werkt veel beter volgens mij. Maakt hier in ieder geval genoeg indruk dat ik nooit in de verleiding ben gekomen om een tik uit te delen
Nee, ik geef mijn kind geen tik op de vingers op of op de billen. Ik leer mijn kind dat je niet mag slaan en probeer het goede voorbeeld te geven door het ook niet te doen. Maar ik durf niet te zegen dat het me nooit zal gebeuren. Kan me voorstellen dat in een vlaag van machteloosheid of frustratie het me toch eens zal gebeuren, maar probeer het niet te doen.
Ik ben heel blij te lezen dat ik niet de enige ben de het wel een heeft gedaan. Ik vind het verschrikkelijk dat mogen jullie weten maar ik ben ook maar een mens en ja als mijn kinderen me op een hele vermoeiende dag mij heel de dag aan het testen ben, tja dan heb ik er een keer genoeg van, helaas. Ik neem me altijd voor als ik mijn kindje een billenkoek heb gegeven om het nooooooit meer te doen, want ook ik nam het mijzelf voor toen ik nog geen kids had. Maar soms dan gebeurd het wel..... Ik ben het er mee eens dat het niet de goede oplossing is en vaak helpt het ook helemaal niet vind ik. Ja voor korte duur....maar een dag erna zie ik gewoon weer hetzelfde gedrag. Vaak ben ik dan beter gehumeurd en kan ik het ook beter hebben. Hier gaan de kinderen als ze stout zijn idd ook op de gang, dit helpt beter maar ja helaas ben ik niet altijd zo sterk om ze na 1000x weer op de gang te zetten. Echt eerlijk waar als ik zeg...respect voor de mama's die het niet doen en altijd hun geduld kunnen bewaren, kon ik het maar Maar zoals ik net al zei, het ligt aan mij en niet aan mijn kindjes hoor. Tuurlijk zijn zij vervelend zo'n dag maar ik moet ze kunnen "temmen" tot rustiger gedrag en helaas lukt me dit dus niet altijd.... Ik voel me nu een vreselijke moeder.....
Ik vind het eigenlijk best schokkend dat meer mensen ja in hebben gevuld dan nee... Ik had niet gedacht dat zo veel mensen af en toe een tik geven.
ik sla nooit! en dan overdrijf ik niet. ik vind het absoluut weerzinwekkend. ik ben als kind veel en vaak geslagen onder de noemer "opvoedkundige tikken". voor de dingen die ik fout deed, of veel vaker voor de dingen die ik nooit gedaan had. dat varieerde van naar huis schoppen tot een klap op de kont of een houten klomp naar je hoofd of keihard middenin je gezicht slaan. slaan is ALTIJD een vorm van onmacht. je kan er lang of kort over praten. het kan er bij mij niet in, ik ga me niet tot dat nivo verlagen. ik weet zelf hoe het voelt en wat het doet met je. en natuurlijk ben ik erdoor getekend en is mijn beeld verkleurd hierover. maar hier gebeurd het never nooit niet! (en ik ben al 17 jaar moeder dus het lukt aardig) en natuurlijk zijn er een heleboel dingen die niet gaan zoals ik dat zou willen. toch probeer ik mijn punten op een andere manier duidelijk te maken. ik schrijf dit niet om mensen zich slechter te laten voelen ( want ik wordt ongetwijfeld weer voor betweterig of perfect uitgemaakt en dat is alles behalve zo), maar om de ogen te openen. ik heb ronduit een hekel aan mijn vader nu. en ik ben getekend op sommige gebieden voor het leven. het begint vaak bij tikken, en die tikjes worden klappen want de kinderen worden ouder en moeilijker en je komt in een patroon te zitten. of je nu hart slaat of zacht slaat. je kunt het blijkbaar op dat moment op een andere manier niet meer winnen.
Ja misschien wel onmacht, maar goed.. ik voel me echt geen ontaarde moeder hoor. Zoals ik al eerder schreef is het niet meer dan 3 a 4 keer voorgekomen. En dat was echt op een moment van tig keer waarschuwen, weghalen en toespreken dat ze bijv met een duplo trein op het hoofd van haar broertje sloeg. Ze kreeg toen een tik voor dr billen voor de schrik, het is geen pijnlijke tik. Vind dat we tegenwoordig wat dramatisch kunnen doen. Ik heb als kind ook wel een aantal keer een klap voor mn kont gehad.
Dat ben ik met je eens. Ik leer mijn kinderen dat slaan niet getolereerd wordt hier en een goed voorbeeld doet volgens mij volgen...
Ik zie hier af en toe het woord SLAAN voorbij komen en daar heb ik zelf toch een héél ander beeld bij dan een tikje op de vingers of een pets op de billen. "bij ons in huis word niet geslagen!" Nee, bij ons ook niet maar het is me in het verleden wel eens overkomen dat ik uit onmacht een tik op zijn vingers heb gegeven. Is dat slaan? Nee. Kom op mensen (en dan vooral de "tegenstanders") niet overdrijven, de pol gaat over een TIK en niet over SLAAN.
een tik wordt slaan als je jezelf steeds minder kunt bedwingen. je komt in een bepaald patroon terrecht. veel mensen zeggen het zelf eigenlijk al spijt te hebben, máár toch doen ze het de volgende keer weer. de kinderen worden ouder, vervelender, verbaal sterker en dan wordt het alleen maar moeilijker voor mensen die "tikken" normaal vinden.
Ik vind een tik uit onmacht eerlijk gezegd ook niet kunnen... heb het ook eerlijk nog nooit gedaan. En ik heb echt geen lieverdje. Zoals ik al zei, ik vind het echt schokkend dat meer mensen af en toe een tik geven dan mensen die dat niet doen. Wat Blub (die was het toch?) ook zei, eerst is het een tik, maar wat doe je als je kind van een jaar of 8 niet meer doet wat je zegt? Dan maakt die tik echt geen indruk meer...
Hier is dat absoluut niet het geval hoor, ik voel me ook niet schuldig en zit ook niet in een patroon.
Sorry dit vind ik echt behoorlijk overdreven. Er vanuit gaan dat de ouders die soms een tik geven dat altijd zullen blijven doen en het alleen maar meer en harden zullen gaan doen is misschien bij jou eigen ouders gebeurd (wat ik echt heel rot voor je vind), maar dat hoeft niet te betekenen dat dat voor iedereen zo is, of voor het grootste deel. Dit is eerder een grote uitzondering en in mijn ogen heb je het dan over mishandeling. Ik heb mijn oudste zoon misschien twee of drie keer een tikje op zijn vingers gegeven (ja, uit onmacht hier heb je helemaal gelijk) maar doe het nu echt al heel lang niet meer en sta er absoluut niet achter en vind het een zeer foute opvoedkundige methode. Bij iedereen die merkt dat tikken en petsen uitdelen een gewoonheid word van meerdere keren per dag, ja, dan heb je een probleem en adviseer ik ook ten sterkste om hulp te zoeken! Maar volgens mij gaat het hier absoluut niet over in dit topic.
Nog nooit gedaan, al zal een tikje op de hand misschien wel ooit voorkomen als het echt gevaarlijk is of zo (kachel, kaars enz) Maar slaan, nee, dat zit niet in mij... Ik schreeuw wel te hard soms, vibd ik ook slecht van mezelf..
+1 Ik vind dat deze topic een andere wending begint te krijgen. We hebben het hier niet over mishandeling...... Een tikje op de vingers vind ik absoluut niet erg en dat betekent niet dat ik mijn kind later ga mishandelen....
Ik snap ook wel dat je een beetje zo kan denken hoor blup, ik heb dat zelf met alcohol vanwege mn vader.
dank je umm. nu vind men het weer verdraaien van een topic, mijn vader schreeuwd nog steeds hoog en laag dat het "maar opvoedkundige tikjes" waren. dus hoe is je referentiekader dan hé.
ik kreeg vroeger ook weleens een schop onder mn kont of een draai aan mn oren ( dan gloeide hij daarna beetje hihihi). maar ik vind dat geen mishandeling geweest. ik zal op dat moment wel gruwelijk vervelend geweest zijn. heb er iig geen nare herinneringen van