liever niet, maar het is wel eens gebeurd toen ze echt enorm vervelend was. Maar ik probeer het te vermijden.
Van mij zul je niet veel toekomstige topics zien omdat ik niet zo'n miep ben die overal over mekkert. En ik weet niet hoe jouw peuters zijn, maar de peuters die ik ken, inclusief mezelf toen ik klein was weten heel goed dat na drie keer waarschuwen een tikje toch echt einde verhaal is. Wat jij noemt, hebben wij als kind nog nooit gedaan. Serieus. En ik heb dat ook nog nooit meegemaakt met de kinderen van mijn vriendin. Weet niet wat dat voor terroristen zijn, maar dat heb ik werkelijk nog nooit meegemaakt. En ik heb toch heel wat kinderen van diverse leeftijden in mijn buurt.
Ga eens naar een supermarkt. Werkelijk, ik sta soms met verbazing te kijken. En dan gaan moeders een 'gesprek' aan met hun peuter. Sure. 'Waarom doe je dat? Als je zoiets doet moet je wel nadenken over de consequenties van je acties'. Off course . Mijn moeder heeft net als die van jou alle respect op de wereld verdient. Ik kreeg beslist niet vaak een tik, maar het gebeurde wel. En dan was ik ook behoorlijk vervelend geweest. Mijn moeder was heel simpel. Je kan alles bij haar kwijt, ze is er altijd voor ons geweest dus we kwamen ook nooit in een leeg huis thuis, maar als je na drie keer waarschuwen nog blijft etteren dan moet je maar voelen. En geloof het of niet, die derde keer kwam meestal vanzelf al niet. Resultaat: mijn moeder kon gewoon naar de supermarkt met keurige kinderen, wij konden bij mensen op visite zonder dat we overal de boel overhoop gooiden en waren dus altijd welkom. Zoals gezegd, ik heb heel veel kids in mijn omgeving en ik zie het verschil. Wat mij betreft werkt dat supernanny gedrag totaal niet. Maar die kinderen die hier echt consequente ouders hebben dat zijn schatjes. Tuurlijk zijnd ie ook wel eens vervelend, maar ze dreinen niet tot het oneindige door. Zo zijn bij mij regelmatig de kleine kindjes van mijn buurvrouw. Of die van mijn vriendin. Dan heb ik het totaal toch al over 5 kids. Schatten. Ja hoor, best wel eens vervelend maar nooit tot het oneindige. Superlieve schatten. Ik ben simpelweg van mening dat een kind veel meer heeft aan consequent zijn dan aan 'volwassen' gesprekken. Dat vond ik als kind altijd heel fijn. Ik wist wat ik aan mijn moeder had. Wij werden overladen met liefde en knuffels. Maar we wisten ook dat mijn moeder consequent was. Een nee, werd geen ja. Maar een ja werd ook altijd nagekomen!. Als mijn moeder iets belooft dan doet ze dat. Mijn moeder was er altijd toen we thuiskwamen. Wilde ik een serieus gesprek dan ging ik naar mijn moeder. Want ze was er altijd en niets was te gek om over te praten. Nog steeds niet. En dat is fijn. Ok, we waren wel heel arm omdat mijn moeder niet werkte en mijn moeder voelt zich daar soms nog wel schuldig over maar dan zeg ik altijd resoluut: mam, jij hebt een hell of a job gedaan. Als ik het over mocht doen zou ik helemaal niets willen veranderen. Wij weten wat we aan je hebben en we hebben overvloed aan liefde en aandacht gehad. Ja, ik ben trots op mijn mams. Heel trots . En het kan me geen ruk schelen wat anderen zeggen, menigeen zal nog niet bij haar schaduw kunnen komen, laat staan erin staan.
*bloos* dank je. Maar die eer komt geheel mijn moeder toe. Zij heeft ons opgevoed tot de mensen die we nu zijn. En ik vind persoonlijk dat ze een geweldige job gedaan heeft. Mijn moeder is dan ook mijn absolute superheld.
Maar het ging toch ook over een tik? En de geen die ik Quote had het er over dat iedereen die vroeger wel eens geslagen is het doorgaf. Ik heb ook echt wel eens een klap gehad met vlakke hand op mn kont toen ik klein was maar dat betekend niet dat ik dit automatisch ook bij mijn kind doe Vandaar dat ik dat dus vroeg
Misschien heb je die kinderen nog nooit meerdere dagen achter elkaar als primaire verzorger verzorgd? Daarnaast zijn kinderen bij hun eigen ouders anders dan bij anderen, eigen ouders zijn veilig en daar durven ze meer uit te proberen dan bij anderen. Wat blub zegt, als een tik je default opvoedkundige manier is, zul je veel tikken uitdelen als je een kindje hebt. Voor de rest: als je zo consequent bent, kun je net zo goed alleen je stem verheffen en hem dan apart zetten. Maakt net zo veel indruk. Het kwam vroeger niet in me op om rotgedrag te vertonen omdat ik dat dan echt te horen kreeg en er consequenties waren, maar ik heb nooit een tik gehad! Verder toch jammer dat je en passant mensen die hulp vragen bij hun kinderen mekkerende miepen noemt...
Dat was bij ons ook het geval, en dus zonder tikken of petsen op de billen... Kan echt hoor! Dat ben ik met je eens. Een kind heeft duidelijkheid en grenzen nodig, maar een tik op de vingers vind ik de grens over gaan. Nogmaals je kunt echt heel duidelijk en consequent zijn zonder.
zelfs nu al heb ik mijn zoontje wel eens een tik op de vingers gegeven, maar het heeft toch geen nut. Het lijkt hem niks te doen. Nu hij wat ouder word, kan ik opnieuw proberen streng te praten. Ik vind er niks verkeerds aan, mits het alleen gaat om de schrikreactie. Het zou niet pijn moeten doen, dan gaat het voor mij te hard.
ik denk dat het vast wel een keer zal gebeuren, ben daar heel eerlijk in, maar proberen het natuurlijk niet. daarbij ik ben er ook niet minder van geworden en na een paar keer een flinke tik voor de kont te hebben gehad, was de dreiging van: als je nu niet ophoud, krijg je een klap voor de kont, erger als de tik zelf..
Hier is het nog niet aan de orde, maar ik kan me voorstellen dat ik haar wel eens een corrigerende tik ga geven. Dit gebeurt alleen voor de schrik en zonder emotie bij mij. Als ik boos wordt of mijn geduld verlies zou ik gewoon even weglopen (dat doe ik nu ook). Slaan uit emotie zou ik nóóit doen, aangezien ik hier als kind vervelende ervaringen mee hebt gehad. Als je slaat uit emotie, beheers je jezelf niet en weet je niet hoe een tik aan gaat komen. Mijn moeder heeft me hierdoor eens een bloedneus geslagen. Dat was echt haar intentie niet, maar dat kan gebeuren als je jezelf niet in bedwang kan houden
er zijn hier mensen met veel verschillende meningen, dus heb een vraag. Hoe kun je het beste iemand van net 1 duidelijk maken dat iets niet mag? Een tik geven maakt geen indruk, maar op de gang zetten snapt hij ook nog niet. En ook zijn handje weghalen, of hem afleiden met speelgoed werkt niet.
Volgens mij kun je je kind dan het beste uit de situatie halen en iets anders geven waar ie wel mee mag spelen. En dan volhouden dus steeds weer weghalen.
Rustig handje weghalen, nee zeggen mét uitleg. Blijven herhalen en werkt dat niet na enkele keten dan ergens anders zetten net speelgoed. Afleiden werkt erg goed maar ben er wel vóór om eerst te corrigeren met uitleg. En is je kindje erg pienter dan even apart zetten.
Met kindjes van 1 doe ik het zo: <naam>, dat is niet voor jou. En dan het kindje weghalen uit die situatie (bijvoorbeeld weghalen bij de oven, een plant of iets anders waar ze niet aan mag zitten). En dan éindeloos herhalen, want dit vinden ze een enorm leuk spelletje, en ze gaan het dus juist doen om te kijken of je weer net zo reageert.
maar hem afleiden met iets anders helpt niet. Ook al ga ik wel 100x door. Hij is op een leeftijd wat voor corrigeren niet makkelijk is, want sommige dingen snapt hij nog niet. Maar hem apart zetten lijkt me ook een slecht plan, want hij heeft niet in de gaten dat hij iets fout doet. Dus dan straf je hem zonder dat hij zich van kwaad bewust is.
Ik weet blup kan voor zich zelf spreken maar ik voel me wel genoodzaakt om je even er op te wijzen. Dat blub gelijk heeft. Ik heb mijn kinderen ook wel eens een tik tegen de vingers of tik tegen de luier gegeven maar het rechtvaardigt nog steeds niet mijn gedrag. Naar mijn kind toe. Daar bij. Heb jij al kinderen?? En dit bedoel ik niet zo slecht. Voorbeelden bij andere zien of zelf kinderen hebben maakt een wereld van verschil. Ik gun je in de toekomst je eigen spruitjes maar tot die tijd, zou het verstandig zijn om je mening wat te matige omtrent sommige onderwerpen. ( is niet minachtend naar jou toe maar het is de waarheid). Even verder op lees ik dat de mening van een ander je een worst zou wezen. Groot gelijk heb je. We spreken elkaar wel als je het geluk mag ervaren van het moeder zijn op welke manier dan ook. Tot die tijd denk na met wat je zegt. Het is niet zo zwart wit op voeden en zo zal het nooit worden ook.
@ bri, het is idd een erg leuk spelletje hihi. Alleen voor mama iets minder leuk. Vooral erg vermoeiend. En the nanny heeft echt niet overal gelijk in. Bepaalde dingen ben ik het wel mee eens maar ze zegt ook dat je je moet verlagen tot de hoogte van je kind zodat je op 1 niveau zit. Maar ik ben van mening dat een kind best mag leren dat een ouder op een ander niveau staat als een kind.
Op deze leeftijd snappen ze het ook idd nog niet. Maar bepaalde handelingen van nee gaan ze op een gegeven moment wel begrijpen. Weg halen af leiden op deze leeftijd is het beste wat je nog kunt doen. Als je de box nog hebt kan je hem ook heel even in de box zetten al is het maar 30 seconde.
Wat ik er van begrijp bedoeld super nanny dat je als je op je knieën gaat je op de zelfde hoogte komt als je kind zo dat je kind je in de ogen kan kijken. Dat bedoeld ze er mee. Volgens mij niet om op gelijke hoogte te komen met je kind. Het gezegde van geef een vinger en ze nemen de hele hand is niet van toepassing.
Slaan doe ik niet. Billenkoek geven ook niet. Maar een tik(je) op zn handen krijgt ie wel eens ja. Ik heb een klein terroristje thuis en na 10 x nee zeggen is het wel eens nodig om hem een tikje te geven of om zijn pols even stevig vast te pakken. Bijvoorbeeld als hij wéér met zn handjes richting de oven gaat, of als hij wéér de afstandsbediening pakt of de telefoon van de oplader haalt om ermee te spelen. Dat zijn dingen die niet mogen en dat weet ie dondersgoed, maar toch blijft ie het proberen. Ja dan volgt er wel eens een tikje op zn hand. Maar dat doet hem geen pijn, en het gebeurt lang niet dagelijks. Ik vind een tikje op de hand ook niet getuigen van onmacht, het is gewoon onderdeel van het opvoedingsproces voor mij. En ik kreeg vroeger best wel eens billenkoek hoor, en ik ben er niet slechter van geworden, ik ben totaal niet agressief en heb nog nooit een ander kind (of puber) geslagen. Volgens mij is dat geen 1-op-1 relatie.