hier helaas geen box meer, maar wel een gang natuurlijk. Maar hem eventjes op de gang zetten vind ik hem nog zo jong voor eigenlijk, zou hij dat dan wel begrijpen. En steeds nee zeggen word ook zo negatief, dat word dan zo beladen
op die manier kan het ook zijn natuurlijk, begreep het wat verkeerd denk ik. Dat van jou klinkt logischer hihi
O daar ben ik het mee eens. Een reden dat dochter ons met u aanspreekt. Nog even kleine aanvulling op mijn vorige reactie. Blijven complimenteren! Ik merk dat zelfs ik er vrolijk van blijf als ik mijn dochter complimenteer. En hier is het ook weleens vermoeiend dat ik soms denk, ik geef het op maar bedenk me ook meteen wat er wél geleerd is dankzij mijn aanpak. Heb dan weer goede moed haha. Vooral sprongen zijn tijden dat t lijkt alsof je kind vaker gecorrigeerd word en dit is ook zo maar bedenk dat het een sprong is en eenmaal uit de sprong gaat het makkelijker. Zit mobiel dus kan niet helemaal uitleggen wat ik bedoel
Ik snap je. Heb hier al wel wat problemen gehad met zoonlief. En buiten het fijt dat hij wel eens een tikje kreeg( is echt sporadisch) gaf een geef ik me kinderen ook veel complimenten. Mijn zoon daar gaat het niet altijd lekker mee ect ect binnen kort begint hij met de kop cursus. Om wat te leren om gaan met emoties. Maar bijvoorbeeld in het rapport van jeugdzorg( ben daar zelf naar toe gegaan voor wat hulp, niet gedwongen wel wil ik dat het wat beter met hem gaat als hij boos word) staat dat ik mijn zoon te veel complimentjes geeft Snap jij het nog?? Nou ik ook niet. Ik wil er mee zeggen je doet het ook nooit goed als ouder. Dus ik zou minder complimentjes moeten geven. Ook als hij stout is moet ik hem niet complementeren??? tja moet ik hem dan de grond in boren en niet serieus nemen??
complimentjes geef ik heel veel. Als hij iets nieuws doet of gewoon helemaal goed dan sta ik te hupsen en te juichen en te klappen hihi. Heel overdreven maar hij vind het zo leuk. Alleen dat met u aanspreken vind ik eerlijk gezegd echt vreselijk. Ik vind dat heel afstandelijk en dat zal bij mij ook nooit hoeven. Wel bij oudere mensen natuurlijk maar niet bij eigen ouders
Heb dat ook eens gehoord maar zolang je realistisch bent.en blijft zal je kind door zoveel complimenten later echt geen problemen oplopen. Had het er eens met een vriendin over omdat ik onzeker werd nadat ik aangesproken werd op het zovele complimenteren. Dacht dat mijn kind later applaus zou verwachten in de grote wereld als ik niet zou minderen maar ze kon me vertellen dat ik realistisch genoeg ben en ook wijs op dingen die niet kunnen. Beter continu in een positieve spiraal dan de negatieve brr. Zo te lezen ben je een hele liefdevolle en goede mama! Je hebt zelf jeugdzorg erbij gehaald omdat je handvaten kunt gebruiken voor je zoon, getuigd van onvoorwaardelijke liefde en lef! Is je dochter te vergelijken met je zoon toen hij die leeftijd had? Denk het niet dus je is niets op je aanpak aan te merken, je zoon heeft waarschijnlijk een extra gebruiksaanwijzing, om het even zo te zeggen
@ pnirmal, dat is wel heel vreemd, maar ook wel logisch. Als ouder zijnde doe je het nooit goed en mensen duwen dat graag ff door je strot. Maar ff serieus, gaat natuurlijk nergens over. Complimentjes krijgen is altijd fijn, dat vind ik zelf ook fijn en maakt dat je je goed voelt.
@pnirmal: deze opmerking snap ik niet: Het lijkt me logisch dat je je zoon geen complimenten geeft als hij stout is. Complimenten geef je als hij iets goed doet, niet als hij iets doet wat niet mag. Of zeg je dan: goh, wat knap dat je de muur zo mooi beschildert...? Dat kan ik me niet voorstellen, dus ik vermoed dat ik deze opmerking van jou niet goed begrijp. Ik heb wel eens iets meegekregen dat té veel complimenten geven niet goed werkt, maar waarom precies weet ik niet meer, en ook niet wat dan te veel is. Ik heb zelf het idee dat je een kind soms ook even lekker z'n gang moet laten gaan, zonder dat je hem iedere minuut vertelt dat hij het zo goed doet. Zelf zou ik daar ook nogal kriegelig van worden als iemand dat bij mij deed. Maar ik ben het met je eens: er is niets zo fijn als je kind een compliment geven. Daar word je een vrolijk mens van!
Hier NOG geen kleintje. Maar vriendlief heeft vroeger weleens een tik gehad en ik flinke onterechte meppen, dus je snapt dat wij het niet gaan doen. Vader was/is dominant en onzeker, een heerlijke combi waarbij je als kind alles verkeerd doet en niks aan papa ligt. Zelf wist ik niet beter, dus als ik boos of onzeker was moesten klasgenootjes het ontgelden. Heeft tot de middelbare school geduurd tot ik doorhad dat het niet normaal was. Vriendlief heeft enkel de tik ervaren zoals jullie hem omschrijven maar heeft daardoor zijn vader niet 100% kunnen liefhebben in zijn kinderjaren. Erg jammer. Wij willen dat onze kleine, onszelf en de omgeving van ons kleintje niet aandoen dus nee, wij gaan absoluut geen tik geven. En ja, dat kan ik nu al zeggen. Een tik geven beschouw ik als iets van wanhopige ouders die geen andere manieren kennen om hun kind te corrigeren. Zelf ben ik trouwens erg van het complimenteren zoals hierboven staat (zo leuk als je zo'n kindje ziet glunderen, EDITp de juiste momenten, niet constant ) en het afleiden. Tuurlijk, ook wij gaan er vast weleens doorheen zitten, maar een tik, dat wordt het niet!
Ik sla niet; nooit dus. Ik vind niet dat kinderen daar iets van leren wat ze niet kunnen leren met dingen bespreken / time-out geven, enz. Bovendien vind ik t persoonlijk nogal agressief (hoe pedagogisch bedoeld ook), je doet uiteindelijk je kind gewoon bewust pijn.
Bij een kind van deze leeftijd is het vooral herhalen. Geduldig blijven weghalen! Het vergt wel wat energie (en consequent zijn!) omdat je niet even kan verslappen. Je zal je aandacht bij de opvoeding moeten houden. Mijn kinderen hebben nog nooit een broodje in de dvd-speler proberen te proppen of wat dan ook. Ik kan ze met een gerust hart even achterlaten beneden om de was op te hangen boven zonder dat de woonkamer onder de verf zit of wat dan ook. En dan liggen de stiften en potloden hier gewoon voor het grijpen. Ik kan ze ook even beneden zetten met een bakje druiven zonder dat ze stikken omdat ze teveel druiven ineens in hun mond stoppen. Mijn nicht denkt anders dan ik over de opvoeding en deelt regelmatig een 'tik' uit (slaan heeft dezelfde definitie als een tik, een tik klinkt misschien vriendelijker?) en haar twee kinderen doen al bovenstaande dingen met regelmaat! Zodra het controlemachtsmiddel uit het zicht is, halen ze de gekste streken uit. Gevolg: weer een tik. Gevolg daarvan: volgende keer nog beter je best doen om het stiekem te doen.
Ja en wat heeft het kindje geleerd van die tik? Dat het plotsklaps gebeurd en hij/zij ervan schrikt. Maar waarom, hoe en of wat weet (begrijpt) hij zij niet.
Mijn kind stopte ook geen brood in de dvd-speler (wij eten brood aan tafel), maar wel een stuk of 100 dvd's. En hij heeft 1x op de muur gekleurd. Ik hoop dat hij het leuk vond. Maar je kleine kind(eren) alleen laten als ze eet, vind ik niet verstandig. Wat niet gebeurd is in het verleden, biedt immers geen garantie voor de toekomst. Heeft niks te maken met netjes op de bank of in de stoel zitten en druif voor druif naar binnen werken, er kan maar zo een pitje de luchtpijp in schieten. Een kind kan stikken in 2 seconden, zo snel ben jij niet beneden. Ik hoop oprecht voor je dat je nooit hoeft te zeggen: 'achteraf...'.
Ben ik weer internet lag er uit Nou ik bedoel meer als me zoon stout is geweest en daarna dat ik hem niet positief mag benaderen maar straf moet geven bijvoorbeeld. Weet even niet hoe ik het kan uit leggen. Maar als mijn zoon bijvoorbeeld iets gedaan heeft. Praten we er over en benadruk ik van wat die wel goed gedaan heeft. En blijf niet hangen in het negatieve. Op de een of andere manier is hij toch super onzeker. Kan zijn omdat hij best veel heeft mee gemaakt. Zie mijn topics postnatele bordeline scheiden en dat soort dingen toch daar door onzeker is. En hij kan moeilijk leren dus alles speelt hier mee. Maar ik persoonlijk als moeder vind het niet fijn om hem altijd op de negatieve manier te benaderen daar bereik je denk niks mee. Het opvoeden heb ik niet uit gevonden was het maar waar.
Zogelukkig: Ik heb een handicap en dat is dat ik beeldend denk. Ik beschrijf dingen dan soms ook beeldend waardoor anderen het logischerwijs letterlijk nemen. Vergeef me. Wij eten ook gewoon aan tafel, en ook de druiven eten we met zijn allen aan tafel. Ik probeerde een beetje de voorbeelden van mijn nicht te gebruiken in mijn eigen gezinssituatie en zo een voorbeeld te scheppen. Maar wat ik zeggen wil is dat mijn kinderen een behoorlijk besef hebben van wat kan en wat niet kan. Ze zijn nog nooit op het idee gekomen om de dvd's te pakken en in de dvd speler te stoppen. Maar ook andere dingen waar ik veel moeders over hoor gebeuren hier niet. Ik denk dat ze redelijk goed beseffen al wat wel en niet kan. Ook de hond blijft hier ongeslagen Ik denk dat een tik veel stiekem gedrag tot gevolg kan hebben. Mijn kinderen zijn echt wel eens stout. Ze weten beiden precies waar ze voor op de gang kunnen belanden. Na een gepaste tijd haal ik ze ervan af, ga ik door mijn knieen en leg ik nogmaals uit waarom ze op de gang stonden. Vrijwel altijd zeggen ze uit hunzelf sorry en daarna is de sfeer weer goed. Meestal gebeurt datgene waar ze voor op de gang stonden dan ook niet meer. Ik vind oorzaak-gevolg ook wel belangrijk om te benoemen. "Als je met blokjes gooit, krijg ik ze op mijn hoofd en dat doet pijn." Ze hebben beiden voldoende besef dat pijn niet leuk is, en een sorry komt er dan ook makkelijk uit. Ik ga ook geen oeverloze discussies met mijn kinderen aan. Wij hebben duidelijke grenzen. Slaan of een tik geven is er één van. Slaan betekent hier zonder waarschuwing naar de gang. Beetje gek als ik zelf dan wel een tik uitdeel. Je mag niet slaan, pets!
het wordt steeds gekker hierzo, mijn kind is wel opgevoed en kan ik gerust alleen beneden laten die doet dit en dat niet. net of je welopgevoed moet zijn om niet te kunnen stikken in iets wat verkeerd schiet, zucht.... hoe kun je van een kind van 2/3 zeggen dat die wel opgevoed is. de peuterpuberteit moet nog beginnen, ze moeten nog aan hun hele leven beginnen. kindjes die nooooooooit iets fout doen, brrr krijg er de kriebels van. mijn kind propt wel 20 dvd's of een speelgoedpoppetje in de dvd hoor, en tekend ook op de muur als je niet oplet. hij gaat ook met je mobiel lopen als je die laat slingeren, en gooit speelgoedjes doorhet raam. ik heb echt niet het idee dat dat door mijzelf komt, of door mijn manier van opvoeden. peuters proberen gewoon graag uit en zoeken hun grenzen op. ik vind het altijd moeilijk om te geloven dat er kleintjes zijn die dat totaal en dus noooooooooit doen. hoe moeten die hun grenzen leren dan? kan me er helemaal niks bij voorstellen. en nog een laatste opmerking over dat "tikken"ik wil dat mijn kinderen mij respecteren om wie ik ben, niet om wat ik doe.en dan stoppen ze maar een keer wat in de dvd of tekenen op muren, of eten slecht. ik probeer ze op andere manieren regels bij te brengen en gezien mijn twee oudste kinderen kan dat dus best op andere manieren. mijn vader plachtte ook altijd te zeggen. kijk! mijn kinderen luisteren tenminste. ja duhhh.... zijn kinderen kropen. probeerden zo onzichtbaar mogelijk te zijn en scheten in hun broek ja. klein nuance verschilletje. hij zei ook altijd: "het is maar een kind hoor, die hebben niks te willen". beetje dezelfde gedachtekronkel als shadowstep dus. ik krijg compleet de kriebels als ik haar betogen lees, brrrr.... hij heeft er uiteindelijk alles uitgeslagen, elk beetje liefde en elk beetje respect. angst dat bleef over en onzekerheid en weinig eigenwaarde. wellicht inderdaad zoals iemand ookal omschreef, komt daar mijn grote bek wel vandaan. toen ik groter werd en weleens in opstand probeerde te komen, of in ieder geval mijn kant van het verhaal wilde vertellen. dan was het steevast "kop dicht of ik sla hem dicht"dus geen pedagosisch gewauwel zoals sommige het hier noemen. gewoon gelijk dichtrammen die hap. zo doen wij dat dus niet hier. mijn kinderen mogen een mening hebben en die uiten op een normale manier. en ik zal naar ze luisteren. net zoals ik wil dat ze naar mij luisteren.