Ik wist niet waar ik dit onder moest zetten dus heb m hier maar gedaan. Gister heb ik de verloskundige gebeld (had al 3 dagen pijn maar durfde niet te bellen omdat ik bang was dat ze zouden zeggen dat ik me aanstelde).. Uiteindelijk is ze maar komen kijken en heb ik een inwendig onderzoek gehad.. Het blijkt nu dus dat de pijn daadwerkelijk voor ontsluiting gezorgd heeft en ik loop nu 4dagen met 1cm ontsluiting.. Iemand die dit kent / gehoord heeft?? Ook heb ik erna 2 uur in het ziekenhuis gelegen voor hartregistratie.. Ik kreeg een paar keer een lichte paniekaanval, ben er dus achter gekomen dat ik banger ben voor de bevalling dan dat ik dacht... Meer van jullie die eerst bang waren (niet een beetje maar echt zo bang dat je adem ervan stokt en je moet janken als een klein kind.. Om het maar even zo te zeggen ) en waarbij het tòch ging? Ik moet nu trouwens rust houden en mag deze week niet te veel lopen en niks in het huishouden doen.. (En dat terwijl ik net mijn conditie wat wou aanpakken *zucht*) Ik hoop dat ik wat reacties krijg..
Vriendin van mij heeft 5 weken met 1 cm ontsluiting rondgelopen, dus het kán nog even duren die angst kent iedereen denk ik, het is ook heel erg spannend, als het gaat beginnen ben je er echt wel klaar voor, dat heeft de natuur zo geregeld! Veel succes en laat het over je heen komen
Ik heb bij de oudste met 30 weken een ochtendje lichte weeen gehad, met als resultaat 1 a 2 cm ontsluiting. Werd daarna naar huis gestuurd, hoefde niet rustig aan te doen en het zei allemaal niks beweerde de gyn. Ik snapte daar toen helemaal niks van, maar hij kreeg wel gelijk. Onze dochter is pas met 40 + 4 dagen geboren. Deze bevalling is uiteindelijk door medische ingrepen geen makkelijke geweest. Maar wat ze zeggen is wel waar: zodra de baby er is ben je alles vergeten. Ik ging door deze bevalling met behoorlijk wat angst de volgende tegemoed, maar deze ging ontzettend goed. Als ik er op terug kijk zou ik 'm zelfs als mooi willen omschrijven. Hoe tegenstrijdig en moeilijk ook: hoe meer ontspannen je bent, hoe makkelijker de bevalling verloopt (omdat dan de hormonen vrijkomen die de pijn verzachten). Maar als je echt zo bang bent, zou ik ook een geboorteplan opstellen in overleg met je vk.
Hmm oke, heeft zij die 5 weken ook vreselijke pijn gehad? Ik ben dagelijks kapot, en vooral na de nacht.. S'avonds en in de nacht is de pijn het ergst.. Aanstaande dinsdag heb ik weer een controleafspraak.. Ben al zo slecht in wachten haha! Uhu heb t inderdaad vaker gehoord maar heeft weinig zin bij mij.. Heb namelijk last van fobie's (heb hier ook therapie voor) maar heb er momenteel niet veel baat bij.. Sinds de zwangerschap juist meer last.. Kijk zo op tegen de bevalling, al vanaf het begin heel erg maar het word steeds erger.. Hmmm achja.. Kan inderdaad niet meer doen dan het over me heen laten komen en afwachten..
Ik heb bij de oudste ook zo'n 6,5 week met 1 à2 cm ontsluiting rondgelopen. Al die tijd rommelde het al flink, ook vanwege een fikse UWI! Uiteindelijk ben ik pas met 41+5 bevallen
Bij volgende bevallingen begin je meestal al vanaf 2 cm, dat is dus helemaal niet erg. Maar laat het gewoon over je heen komen! Het komt echt wel goed, denk maar zo: straks heb je dr wat moois voor terug en: iedereen kan het dus ík ook! succes.
ik snap je helemaal hoor. vrijdag is bij mij ook de verloskundige op bezoek geweest en een inwendig onderzoek gedaan omdat ik wat vocht verloor. ze kon 1 cm ontsluiting ontdekken. ben heel het weekend heel erg gespannen en zenuwachtig geweest omdat ik dacht dat het elk moment kon gebeuren maar er is nu 5 dagen later nog steeds niks gebeurt. heb wel wat krampjes in me buik maar dat zullen waarscheinlijk wel lichte voorweeen zijn denk ik.. vanavond gaan we weer op controle en zullen we verder zien. de spanning is nu wel wat afgenomen moet ik zeggen hoor. en rust houden? mijn vk raadde aan om gewoon me dingen te blijven doen die ik normaal ook doe en juist veel lopen omdat het kindje dan zakt.
Als je overigens zo bang bent en last hebt van fobieen dan helpt het misschien iets om je goed voor te bereiden. Als je in het ziekenhuis wilt bevallen, daar een kijkje nemen. Een geboorteplan schrijven en doornemen met vk en je verdiepen in pijnstilling. Zorg dat de mensen die je gaan begeleiden tijdens de bevalling op de hoogte zijn van je angst, dan kunnen ze je beter begeleiden.
Die pijn had zij ook ja, ze moets dan ook heel rustig aan doen Een geboorteplan is idd een heel goed plan voor jou! (voor iedereen trouwens ) kun je precies doorspreken wat je graag wilt en waar je bang voor bent, haalt de angst niet weg, maar geeft je het gevoel misschien meer te weten wat je te wachten staat. Kijk dat je fobien hebt is natuurlijk extra K. maar dan zeker zou ik het met de vk of gyn doorspreken
Bedankt voor al jullie reacties en jullie medeleven! Dat voelt voor mij wel goed! Ben ook blij dat het bij de meesten niet duid op een vroeggeboorte, het is natuurlijk het beste dat ze nog even blijft zitten! Mijn verloskundige weet over mijn angsten, ben enigzins bang dat ze misschien daarom zo 'onbereikbaar' is... Maar dat zal wel weer aan mij liggen ghehe.. Maar ik zal vandaag beginnen met zo'n geboorteplan.. Even kijken of er op internet wat te vinden is! Nogmaals iedereen bedankt!
Hoi, Ik heb zelf ook veel last van angsten, maar vaak ook onderbewust. Zo ook met mijn eerste bevalling, die schoot gewoon niet op. Na 24 uur stond ik nog op 1 cm ontsluiting. Het is al een keer gezegd, maar ontspanning is echt het sleutelwoord. Uiteindelijk werd ik doorverwezen naar het ziekenhuis (gebroken vliesen) en kreeg ik een slaappil om de volgende dag ingeleid te worden. Van die slaappil werd ik zo ontspannen dat ik meteen een weeën storm kreeg (was niet de bedoeling). Toen de slaappil uitgewerkt was nam de spanning weer toe en stopte alles weer. Pas toen ik pijnstilling kreeg (waar ik weer ontspannen van werd) ging het als een trein. Misschien heb je wat aan mijn ervaring voor je geboorteplan. Liefs Wendy.
Veel succes neshika! Laat die kleine nog maar lekker een beetje zitten en goed dat je voor jezlf alvast begint met je geboorteplan!