Hoi mussie, Hoe is t nu met je? Heel veel sterkte nog! Edit: ik las dit draadje nog eens door en zag je vraag om een website. Bovenin het dit forum over miskramen staat een draadje met links er over waar oa deze in stond: http://home.wxs.nl/~braam/miskraam.html Weet niet of je er wat aan hebt...misschien anders een van de andere linkjes? Succes iig.
Hoi meiden, ja, alles is na omstandigheden weer goed gegaan. We zijn blij dat het weer achter de rug is. Ik was helemaal niet zenuwachtig voor de ingreep omdat het nog maar zo kort geleden was wist ik natuurlijk precies wat ik kon verwachten. Al met al hebben we natuurlijk wel ons verdriet. We hebben 7 augustus een afspraak met de gyn voor een aantal onderzoeken. Zou er wat uitkomen of is het idd zoals de gyn gisteren ook tegen ons zei 3x DOMME PECH??? Ze bedoelde dat niet verkeerd hoor, maar echt zo van hoe is dit mogelijk 3x in een jaar tijd, wat gaat er steeds mis??? Maar tot nu toe hebben we nog steeds geen antwoorden en is het alleen maar af vragen waarom ons dit steeds gebeurd. Ik ga even op de link kijken, misschien dat ik daar iets te weten kom. Ik zal toch niet de enigste zijn denk ik??? Dankjullie wel dat jullie aan ons gedacht hebben. Veel liefs, mussie ps. Ik heb net op de site gekeken en ik herkende er echt veel in!
Hoi Mussie, Fijn dat je iig heel wat herkenning hebt in die site. Het weten dat jij niet de enige bent kan n hele steun zijn. En fijn dat t allemaal goed gegaan is. Hopelijk komt er uit de onderzoeken dat er met jou en je man niets mis is. Zodat t dan mogelijk is om zwanger te worden zonder ingrepen. Lijkt me toch fijner als met, toch? Ondanks dat je de MK's dan aan domme pech moet toeschrijven. En dan gewoon als je er weer aan toe bent snel zwanger worden en dit keer zonder ellende! Weet niet hoever je vooruit kijkt, maar je verdient t nu wel om wat goed nieuws en n goede zwangerschap te krijgen! Sterkte met de verdere verwerking, doe t lekker rustig aan want dat is nodig. Dat merk ik ook keer op keer. En succes met de onderzoeken!
Ja, ik hoop echt zonder ingrepen weer zwanger te mogen worden. Hoewel ik nu wel doodsangsten heb voor een eventuele volgende zwangerschap. Ja, ik denk er zeker aan maar ik word er niet echt rustiger van Ik ben hel benieuwd wat ze voor ons kunnen doen, misschien heeft het met onze bloedgroepen te maken, ik weet het niet. Aan de andere kant als dat wel zo, is waarom kijken ze dat niet na de 2e mk meteen na dan. Moelijk hoor blijven raden wat een oorzaak kan zijn. Maar kloppen doet het natuurlijk niet als er 3x hetzelfde gebeurd. Maar goed meis we wachten het maar weer af. Lief dat je nog ff gereageerd hebt, dankjewel. Liefs, mussie
Hi Mussie, nog bedankt voor je lief PB tje. Ik hoop echt voor jou dat er in ieder geval duidelijkheid komt. Tja en met dat afwachten en geduld hebben , zitten we allemaal in hetzelfde schuitje... Kunt alleen maar hopen dat op een of andere manier hier voor iedereen een eind aan komt liefs mama van Nino en * 10 juli 2006
@Diana Hoi meis, graag gedaan lieverd. Maar idd doordat zelfde schuitje is het zo fijn om er met iemand over te praten die weet wat je voelt. En ja, hopen dat doen we zeker. Het MOET een keer goed gaan!!! Liefs, mussie
Inderdaad Mussie, je hebt gelijk je MOET er gewoon over praten, en dat werkt ontzettend goed. Ik ben heel blij met alle lieve meiden hier bij dit forum. Je houd je hart vast als er weer iemand bijkomt maar het doet ontzettend goed om je hart te luchten.... Helaas op mijn planeet zitten ook veel buitenaardse en ik doe me alvast niet meer de moeite om mijn verhaal te doen. Ik heb geen zin in nog meer verdriet. Gelukkig heb ik jullie en mijn mannetjes en mijn ouders, was helemaal deprie van geworden weet ik zeker... liefs
Ik denk er net zo over! Dit forum is echt een goede uitlaat klep!!! Je wordt tenminste begrepen! Bij mij staan ze mij aan te kijken of IK van een andere planeet kom Maar hier zijn we er voor elkaar en dat is heel prettig. Liefs, mussie
Fijn hè, Mussie en Diana, om hier zoveel herkenning te vinden. Ik bespreek hier meer dan met mijn beste vrienden. Jullie lijken me allemaal beter te begrijpen dan mensen die me echt kennen Alleen mijn man snapt me echt en mijn ouders en mijn zus doen heel hard hun best me te begrijpen. Het lukt ze niet altijd, maar dat ze hun best ervoor doen is al het halve werk...
Dat heb ik nou ook. Hier kun je alles bespreken, iedereen begrijpt je. Ik heb wel eens het gevoel dat mensen "genoeg" krijgen van het praten over jou verdriet. Zo heb ik dat ook ervaren toen mijn vader overleed. Mensen verwachten dat je na een 1/2 jaar wel weer over het verdriet heen moet zijn. Nou het is al 5 jaar geleden, en het verdriet wordt zeker minder, maar erover heen, nog lang niet. Ik heb nog dagelijks een brok in mijn keel, als ik `s avonds de foto van mijn vader kus voor het slapen gaan. (heb nu ook weer tranen in mijn ogen) Zeker doen mensen hun best om je te steunen, maar begrip is wel gemakkelijker als je weet hoe het is, als je het zelf hebt meegemaakt. Ben echt blij dat wij er hier met z`n allen voor elkaar zijn. Groetjes Hope
Kan me hier volmondig bij aansluiten. De post die ik n tijdje geleden maakte toen ik echt aan de grond kwa emoties zat... Die berichtjes die ik daarop gekregen heb zijn me n enorme steun geweest. Het van je afschrijven helpt, maar als je dan medeleven en bergip krijgt van mensen die t zelfde mee hebben gemaakt of er nog midden in zitten en dus precies weten hoe je je moet voelen...dat is dan echt heel erg fijn. En mensen die zeggen na n bepaalde tijd dat je nu toch wel weer over n bepaald verdriet heen zou moeten zijn....soms vraag ik me af of ze wel ooit echt verdriet om iets of iemand gehad hebben dat ze denken dat je er zo even binnen n korte tijd over heen kunt stappen. Ik heb dit ook mee gemaakt met de zelfmoord van mn ex net 2 weken nadat onze scheiding definitief was. Na n week of 2 a 3 kreeg ik keihard te verstaan van n moeder van n vriend van me dat ik nou toch onderhand wel weer eens gewoon moest door gaan met mn leven want t was nou toch al wel weer ff geleden Ook mensen die reageren alsof die dood me niets zou doen want ik wilde toch van hem scheiden?... Alsof je emoties dan ook meteen afgekapt worden zodra de scheiding rond is!! T is verdorie wel iemand waar ik 11 jaar mee samen gewoont heb en ook nog eens de vader van mn kinderen! Kan ze nu nog wel opvreten soms als ik aan die reacties terug denk! Mn schoonmoeder vandaag ook weer.. tranen drogen en door gaan meid! Ja hoor wilma stap wel weer even gewoon door alsof er niets gebeurt is. Heb ik al eens gedaan en heeft me na jaren weer ingehaald. Een emotie laat zich niet zo makkelijk aan de kant zetten. Eerst verwerken DAN door gaan
Ja hoor meiden, verdriet is niet in een agenda in te plannen. als ik jullie verhalen lees kan ik me voorstellen dat zoiets niet weggaat na een (korte) periode. Anderen weten misschien op een bepaald moment niet meer wat ze moeten zeggen, dus vinden dan ook maar dat jullie klaar moeten zijn, maar zo werkt het helaas niet... Verwacht dat dus ook niet van jezelf, ook al lijken anderen dat te doen
Wilma, meisje, nog even een dikke knuffel van mij. Wat een ellende. Ik hoop voor jou ook heel gauw een overdosis GELUK!!! Veel liefs, mussie
Jeetje Mussie wat lees ik nou . Wat ontzettend erg zeg! Veel sterkte gewenst met dit verdriet (en ook voor de anderen waarbij dit gebeurd is).
Ja, het is 1 grote bak ellende Maar zoals, janne al schreef: hoe is het nu met jou meis? Dankjewel voor je berichtje. Liefs, mussie