Nicoletta, van de ruimte bedoel ik letterlijk. We wonen voorlopig (tot we een eigen huisje hebben over 3-4jaar) nog in een appartement. We hebben 2 slaapkamers maar de 2e is echt niet groot genoeg om 2 bedjes in kwijt te kunnen. En je hebt gelijk, vind ik, over je blik breed houden. En voor mij is kinderwens niet persé een biologisch kindje, al zou ik het wel ontzettend erg vinden als ik nooit zwanger zal kunnen zijn en borstvoeding geven etc... Maar ik ben er zeker van dat ik evenveel van een adoptiekindje of pleegkindje zou kunnen houden! Ik heb zoooooooveel liefde te geven! Maar Toon is er ook nog en hij zou wél graag het héle traject doorlopen als dat nodig is. Hij bekijkt het ook allemaal veel nuchterder en relativeert alles wat meer. Omdat ik geen goeie cyclus had, hebben we eigenlijk nog maar héél weinig kansen gehad alhoewel we natuurlijk al wel een tijdje 'bezig' zijn. Hij vindt het daarom ook véél te snel om al naar andere mogelijkheden te kijken. Voor hem is adoptie de àllerlaatste toevlucht en pleegzorg iets extra wanneer je zelf een kindje hebt en volledig gesetteld bent... Terwijl het voor mij m'n kinderwens allemaal zou kunnen vervullen én ik absoluut niet bereid ben om het héle traject te doorlopen. Als ik dit jaar niet zwanger ben, wil ik er ook mee stoppen en ik ga absoluut niet verder dan IUI. Ik wil niet zover gaan voor een biologisch kindje als er zoveel andere kindjes zijn die een thuis zoeken (dit is echt niet slecht bedoeld tov mensen die dit wél doen hè) en ik kan niet nog veel langer deze onzekerheid aan, denk ik. Het beheerst m'n leven veel te erg en ik word er alleen maar ongelukkig van.. Mounia, dankjewel! Ik hoop ook dat de behandelingen ooit lukken en dan zal er zeker nog een pleegje komen. Maar ik ben ook wel erg bang voor het afscheid dat er dan weer mogelijk aan te pas zal komen. Ben iemand die zich nogal snel hecht en dat is voor mij het enige wat me een beetje tegenhoudt om toch eventueel voor pleegzorg te kiezen. Voor jullie ook héél veel succes!
misschien een gekke vraag maar werken jullie ook? zo ja, hoe doen jullie dat qua combinatie? of hoe zijn jullie dat van plan?
Dat was ik , ik heb nog niks van Lotte hierover gehoord. Misschien wil jij haar anders ook een berichtje sturen?
Hoi Elke, Ik begrijp je zoooooo goed! Precies mijn idee en ik snap heel goed dat je ergens een grens trekt. Tuurlijk mag je man/vriend zijn wens uitspreken, maar ik mijn vriend altijd gezegd dat ik de eindbeslissing wil nemen omdat het wel gaat over mijn lijf waarmee geprutst wordt. Ik wil geen hormonen in mijn lijf omdat ik vind dat dit niet goed voor mij is. Ik ben iemand die van mezelf al niet de meest stabiele persoon op aarde is en best schommelingen kan ervaren. hihi Gelukkig staat mijn vriend enorm achter me en zijn we er samen overuit dat als iets niet lukt je dit ook moet leren aanvaarden en niet kost wat het kost iets moet blijven pushen. Ook heb ik ervaren dat stoppen een enorme opluchting kan geven en zeker omdat we het een mooie invulling kunnen geven. Net als jij vind ik ook dat er genoeg kindjes op deze aarde rondlopen die een goed plekje nodig hebben. Wij hebben hier de ruimte voor (eengezinswoning) en een speeltuintje recht voor de deur. Zo'n mooi plekje om groot te worden! Voor jullie denk ik dat het verstandig is om een grens in te bouwen. Zolang nog doorgaan of uiterlijk die behandeling. Dat geeft jullie beiden rust denk ik. @ Linda, zo'n gekke vraag vind ik het niet hoor! Vandaag heb ik de vraag aan onze PZ functionaris gesteld. Hij gaat alles uitzoeken. Wat ik weet is dat ik wel 4 weken recht heb op adoptieverlof (geldt dus ook voor langdurige pleegzorg), waarschijnlijk geen ouderschapsverlof opneem omdat ik dit waarschijnlijk terug moet betalen. Ik wil het liefst straks 2 tot 3 dagen werken al weet ik dat dit tegen het zere been van Jeugdzorg is. Het liefst willen ze dat je 100% thuis bent. Maar mijn pleegkindje zal naar mijn moeder gaan. Dus geen kdv omdat ik dat niet verstandig vind. Het liefst had ik thuis gebleven maar financieel redden we dat niet omdat we nog een extra huis hebben wat we niet verkocht krijgen. Ook wil ik graag mijn baan blijven behouden om helemaal niet te werken lijkt me zeker niet ideaal en voelt niet fijn. Maar wie weet.... mocht het huis toch verkocht worden, stop ik toch weer weel..... hahaha Gelukkig is het nog geen september!
Geweldig al die reacties hier!! Ik ben daar zo ontzettend blij mee, alleen al het gevoel dat je er niet alleen voor staat. Gisteren en vandaag heb ik de stoute schoenen aangetrokken , ik heb op marktplaats een bod uitgebracht op een babybadje , ook ga ik zaterdag bij iemand van het forum kijken naar een wiegje en een boxje. De eerste voorbereiding is gestart! \/ Ook heb ik een megagroot meisjesklerenpakket op marktplaats gevonden een paar straten verderop en ook hier ga ik kijken. Ik wil gewoon een basis in huis hebben voor straks. Mounia jij hebt me helemaal op ideetjes gebracht hoor! Ook hebben we na een gesprek met mijn moeder duidelijk gekregen hoe we de dingen straks willen gaan invullen; ik wil 2 tot 3 dagen blijven werken, mijn vriend gaat 1 dag thuis werken en de andere dag(en) gaat mijn moeder oppassen. Ook heb ik definitief recht op adoptieverlof en dat betekent dat ik 4 weken thuis mag zijn. Ik kan alleen nergens terug vinden hoe lang je dit van te voren moet aangeven bij je werknemer. Ik neem aan op het moment van toepassing, maar zeker weten doe ik het niet.
dat neem ik ook aan, zoiets kan je niet echt plannen, wel aangeven ongeveer wanneer bij je werk maar precies weet je het natuurlijk nooit. een adoptiekindje kan ook heel onverachts snel opgehaald moeten worden heb ik wel eens gelezen. met je baas bespreken van te voren denk ik?
snap je helemaal nicoletta. je kunt maar beter de basis in huis hebben. en op marktplaats kun je in veel dingen goed scoren. wat fijn dat je duidelijkheid hebt van je werk m.b.t. verlofregeling.
Weet je, het voelt eigenlijk weer een beetje zoals in verwachting! Nu mag ik eindelijk echt iets gaan kopen. Tijdens die vier zwangerschappen heb ik eigenlijk nooit iets gekocht behalve wat zwangerschapskleding omdat het toen enorm in de afprijzing was en ik met 8 weken al niet goed meer in mijn eigen kleding pastte. Nu eindelijk serieus iets voor een kindje!!! WOW Precies Linda, zo heb ik het ook welleens bij adoptie gehoord. Gebeurt niet heel vaak maar soms wel. Nu is het natuurlijk ook zo hoe flexibel je bent. De een vindt binnen een maand vertrekken heel snel en de ander binnen een week. Maar met Pleegzorg kan het echt allemaal heeeeel snel gaan. Ik hoop zo dat het nu echt door mag gaan en niemand ons meer iets in de weg legt. Mounia, was jij ook onzeker of Jeugzorg je wel goed genoeg vond? Ik word best een klein beetje zenuwachtig van die curus. Niet zo zeer dat ik aan mezelf twijfel, maar meer of zij niet ergens iets van vinden (bv mijn gezondheid) dat het niet zou mogen. Ik weet zeker dat wij goede pleegouders kunnen zijn, maar zullen we ook tijdens de gesprekken en de cursus zo positief uitkomen?
hallo, wij hebben zelf ook geinformeerd naar pleegzorg maar omdat wij ook een eigen kindje willen hebben we besloten om dit eerst te doen (ook na advies van pleegzorg, zijn al naar een info avond geweest). wij zouden graag voor weekend en vakantie pleegzorg gaan in het begin. Dit kan inhouden dat je met regelmaat (dit kan eens in de 2,3 of 4 weken een weekend zijn, maar kan zelfs ook maar 1 dag zijn) Dus eerst maar even afwachten. Groetjes Marjolein
Wat leuk Marjolein dat je weekend pleegzorg wilt gaan doen! Lijkt me ook heel erg leuk en geweldig! Wij hebben een soort gelijk iets gedaan; we hebben 1,5 week een meisje van 9 jaar hier in huis gehad al kwam zijn uit de buurt van Berlijn. Ze was hier als het ware even op vakantie om weer wat op verhaal te komen. En precies wat je zegt, als je nog een "eigen kinderwens" hebt, zouden die de prioriteit moeten krijgen. Dat lijkt me ook zeer terecht want in de achtbaan van de MMM lijkt het me in de meeste gevallen niet handig om dit samen te doen. Zelf was ik ook emotioneel totaal niet balans. Pas sinds het moment dat we uitgesproken hebben naar elkaar om geen behandelingen te gaan doen werd ik rustig. Nog steeds moet ik aan mezelf "werken". Jemig, wat klinkt dat zwaar ! Maar het is wel realiteit. Op 27 april heb ik een afspraak staan met een GGZ mevrouw om even de laatste dingetjes op de rit te krijgen. Heel veel heb ik zelf al verwerkt maar dat laatste kleine beetje moet ook omdat ik straks me 100% goed in m'n vel wil voelen om helemaal te kunnen genieten, en wat reserves te hebben voor als er iets anders gaat dan gepland. Nu schommel ik denk ik rond de 80-90% en vind dat dus niet voldoende .
marjolinos, wij zitten over hetzelfde te denken. wij hebben al een peuter en tweede is op komst. onze eerste gedachten gaan ook uit naar weekendpleegzorg, maar morgen hebben wij de info-avond, dus dan kan ik een meer onderbouwde keuze (of niet) maken. spannend voor jullie, succes met zwanger worden! Nicoletta, kan me voorstellen dat het net een beetje voelt als zwanger zijn. je leeft ook met heel je hart naar dit kindje toe en alles is nieuw, de voorpret is er, de angsten zijn er. zou me niet teveel zorgen maken over de 'goedkeuring' van jeugdzorg. zij willen je graag verwelkomen als pleegouder en er moeten wel gegronde contra-indicaties zijn wil het niet doorgaan. daarbij krijg je begeleiding en zullen zij onzekerheden ook best begrijpen. ik hoop dat je kunt genieten van de voorpret en van het shoppen
Linda, ik werk voltijds en zou dat ook blijven doen als ik pleegouder word. Toon heeft altijd dagdiensten en ik heb shiften. Ik ben dus regelmatig ook 1 of 2 dagen thuis tijdens het weekend. Een kindje zal nooit naar ochtend- én avondopvang moeten, hoogstens 1 van de 2 en dan ook max. 1 uurtje. Vind dat dit nog best meevalt. Nicoletta, ik kan me héél goed voorstellen dat stoppen een enorme opluchting voor je moet zijn. Zou het voor mij ook zijn, denk ik en soms 'verlang' ik daar ook een beetje naar, gewoon terug rust in m'n hoofd, lijf,... Maar ik ben er helemaal nog niet klaar voor om te stoppen en bij ons is er eigenlijk ook nog geen reden om dat te doen. Ik heb met nieuwjaar wel tegen Toon gezegd dat als ik dit jaar niet zwanger ben, ik niet meer verder wil. 3x Kerstmis vieren zonder baby in m'n buik of armen is genoeg. Dan wil ik écht wel verder met m'n leven. We hebben ondertussen nog eens goed met elkaar gesproken over pleegzorg en hebben besloten dat als ik met ons huwelijk (10/10/09) niet zwanger ben, we ons inschrijven voor pleegzorg. Toon wil dan wel starten met weekend/vakantie-pleegzorg om al eens 'de kat uit de boom te kijken'. Wat die voorbereidingen betreft (shoppen enz...); lijkt me zooooo leuk en zou ook helemaal in de wolken zijn. Ook al is het voor een pleegkindje! Zou het ook geweldig vinden! Vind het wel knap dat je in NL recht hebt op adoptieverlof. Heb het eens uitgezocht voor België en hier krijg je ZES dagen pleegzorgverlof per jaar (per koppel)!!!!
Maar Elke dan hebben jullie ook je grenzen gesteld! Dat is al helemaal goed en dan nu het moeilijkste, je er echt aan houden! Lastig he?! Ik kan me dat nog steeds helemaal indenken want ik heb het nu ook soms nog steeds. Maar ZES dagen???????????? PFFFFFFFFFFFFFF dat is toch helemaal niks! Het is bijna een ontmoedigingsbeleid zeg! Trouwens een geheimpje......ik ben VIER dozen met meisjes babykleertjes binnen!!!! YEAAAAAAHHHHHHHHHHH ze zijn ZOOOOOOO leuk! Helemaal mijn smaak en superleuk!!! Net opgehaald bij een superleuke vrouw, drie straten achter ons!
O ja en onze verklaring van Geen bezwaar door de Raad van de Kinderbescherming is ook binnen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! YESSSSSS Weer een officieel stapje dichterbij!
Je bent al helemaal los Nicoletta, heel goed! Gisteren hebben wij de info-avond gehad. Om eerlijk te zijn viel die wat tegen voor mij. Het gevoel van met open armen ontvangen worden/welkom te zijn vond ik niet zo doorklinken. We hebben wel de keuze gemaakt voor weekendopvang, mede toch door onze eigen kinderen. Op den duur willen wij voor langdurige-opvang gaan. Wij zitten automatisch in de 0-4 jaar grens i.vm. onze eigen leeftijd. Crisisopvang lijkt me ook erg leuk, maar ook niet haalbaar voor ons, allemaal toekomstplannen Straks nog even de hele map doorbladeren, aanvraagformulier op de bus en dan wachten op de verklaring van de Raad. Fijn dat jij 'em binnen hebt Nicoletta. Hier is dat ook nog wel twijfelachtig gezien een misstap op 15 jarige leeftijd door vriendlief. Ik weet niet hoe zwaar ze er aan zullen tillen, maar misschien willen wij wel graag maar krijgen we geen toestemming De STAP-avonden zijn voor ons pas na de zomer, en je moest rekening houden werd ons verteld met een 9 maanden -traject. Nou heel verhaal weer, succes allemaal, ben benieuwd wat het brengen gaat voor ons allen
, ik ben inderdaad helemaal los Mijody! Ik vind het zooooo leuk!! Eigenlijk herken ik het ook wel een beetje dat van niet met "open armen ontvangen". Dat heb ik helemaal niet zo ervaren behalve dat dit nu iets is waar wij wel voor in aanmerking zouden kunnen komen zonder medische toestanden en stempels. Maar dat ze met hun armen wijd stonden en vroegen of wij er bij wijze van spreken in wilden rennen is ook niet mijn ervaring. Ze gaven best wel aan wat ze wel of niet konden gebruiken (wel of niet werken etc.) en waren ook best nuchter hierin. Maar dat is ook wat van die misstap van je vriend! Jemig de pemig zou dat nu nog steeds zo kunnen voortduren in jullie leven? Ik neem aan dat jullie tenminste geen 17 en 18 nu zijn . Is het niet zo als met een verklaring omtrent gedrag? Die gaat ook maar 10 jaar terug. Tja en hoe lang het duurt, ligt natuurlijk ook aan de regio waar je woont en wat gematcht kan worden. Hoe bedoel je dit? Dit heb ik toen der tijd niet zo begrepen? Spannend allemaal hoor! Ik ben zo blij hier ook starters te treffen!!!
Nicoletta, GEWELDIG!!!! (van dat attest én van de kleertjes!!! ) Zooooo leuk! Nu maar hopen dat je geen jongetje krijgt hè. En idd, 6 dagen is écht niks hè. Maar ze ontvangen je, zo te lezen, hier wel véél meer met open armen. Ze hebben tijdens de info-avond écht wel héél veel moeite gedaan om ons te 'overtuigen'. Voelde me erg 'nodig'. En ja, van die grenzen. Ik denk dat ik me er wel aan zou kunnen houden maar dat het voor Toon erg lastig is. Voel me daar dan soms ook wel schuldig over want ik beslis eigenlijk hoever we gaan terwijl hij verder zou willen gaan. Mijody, vervelend seg dat jullie mss niet zo'n attest krijgt. Stel je voor, voor een puberkattenkwaad! Zou zo typisch zijn!
Hallo meiden, Mag ik mij bij jullie aansluiten! Had een topic geopend in de lounge omdat ik volledig over dit subforum heen heb gekeken. Ik zal het bericht hier even plaatsen zo, want het is een heel verhaal.
Wij spelen op dit moment met de beslissing of wij nu pleegouder willen worden, of in een later stadium van ons leven. Voor mij staat al heel lang vast dat ik "later" pleegouder wil worden. Ik ben opgegroeid met verschillende ooms en tantes die pleegkinderen opvangen (nog steeds) variërend van crisisopvang van kinderen tot weekend/vakantie opvang van verstandelijk gehandicapte kinderen. Voor sommige familieleden kwam dit vanzelf voort uit hun werk, anderen kozen er bewust voor, en runnen nu opvanghuis voor langdurige opvang. Mijn man denkt er gelukkig hetzelfde over, al gaat zijn gevoel uit naar gehandicapte kinderen terwijl mijn gevoel zegt dat de kinderen met een lastige thuissituatie beter bij ons gezin passen. Maargoed, nu werken wij op dit moment allebei in een goede functie, en ik wil voorlopig ook niet stoppen met werken. Voor mij is het pleegouder zijn iets waar je in moet "groeien". Je kunt ook pleegouder worden voor weekend- en vakantieopvang en ik denk dat dit voor ons de eerste stap is. Maar nu, de punten waarover wij nadenken: - praktisch, wij hebben een prachtige 2/1 kap woning uit 1900, maar.. We hadden maar 2 slaapkamers. Nu hebben wij een kleine verbouwing achter de rug, waardoor wij nu een extra logeerkamer hebben. De kamer is niet groot, er staat een op maat gemaakt stapelbed in, (190 x 80) ivm een nis, en dan heb je ong. nog 2 m2 over. Prima kamertje, maar is het groot genoeg om een kind een eigen ruimte te geven om zich in terug te trekken. Aan de andere kant denk ik dan, er is een kamertje, dus wat is nu het probleem. Wat vinden jullie? - Leeftijd. Fenna is nu ruim 15 maanden. Welke leeftijd pleegkinderen vang je dan op? - Daarnaast begin je met weekendopvang, maar je hoort vaak genoeg dat de kinderen uiteindelijk voor korte of langere periode fulltime in het gezin komen. Van ons vergt dit natuurlijk wel het één en ander, want het zal betekenen dat er thuis iemand buiten schooltijd aanwezig zal zijn, dus dat ik op den duur op zoek zal moeten naar een andere baan, want deze tijden zijn met mijn huidige functie niet te realiseren. Zijn wij nu al toe aan deze stap. Nou, een heel verhaal. Nog een kleine toevoeging: Ik heb contact opgenomen met een organisatie in de buurt om iig naar een informatieavond te gaan. Hoop zo teruggebeld te worden