Nicoletta, Dan ligt het niet aan mij, haha. Die overtuigende woorden heb ik iig niet gehoord, maar ons besluit stond sowieso wel vast gelukkig. Maar kan me voorstellen als je twijfelde dat het niet heel motiverend is dan. Ik ben 25, mijn vriend 23, dus een plaatsing van een pubermeisje van 15 bijvoorbeeld zou niet raadzaam zijn. Logisch ook, daarvoor is het leeftijdsverschil te klein en dit zouden wij zelf op dit moment ook een te groot leeftijdsverschil vinden met mijn peuter. We kwamen hierop omdat er een bovengrens wordt gesteld als je de voorkeur hebt voor een babytje. Hier waren ze gisteren vrij kort in, alles boven de 40 is bespreekgeval, maar het zou wel moeilijk worden. Hierdoor hadden 4 koppels gisteren (tegen de 40, of net de 40 gepasseerd, een behoorlijke 'domper' gekregen). Toen heb ik maar ff gevraagd hoe dat bij ons zat En opzich, dat nuchtere waar je over spreekt, vond ik ook wel heel prettig. Aan valse verwachtingen heb je natuurlijk ook niks. Elke, Ik kan je geen tips geven in jullie kinderwens m.b.t. grenzen. Wij staan niet in zo;n situatie dus vind het moeilijk hier wat over te zeggen. Ik zie dat je Clomid gebruikt, wat ik er van begrijp zijn dat hormonen?! Ik hoop dat het jullie gegund is en wil je daar veel sterkte mee wensen. Die misstap van vriendlief, ja heel fijn pubergedrag, zou wel een reden kunnen zijn om het traject te stoppen. Voor hem is het dus nog geen 10 jaar geleden en een verklaring omtrent gedrag is makkelijker te verkrijgen dan dit zeiden ze gisteren. Dus ben heel erg benieuwd!! Snap de regel, maar vind het ook wel wat dubbel. Lizab, Voor de ruimte die je omschrijft hoef je het niet te laten. Een EIGEN plekje is belangrijk, niet de grootte daarvan. Anders zou het betekenen dat je, indien kleiner behuisd, geen kinderen zou kunnen opvangen. Maar voor langdurige opvang, zo zeiden ze gisteren, werd wel een eigen kamertje verplicht gesteld. Fenna is 15 maanden, mijne 18 maanden en tweede komt over 3 maanden. Dus wij zullen voor opvang gaan voor kinderen van 0-4 jaar. Voor ons persoonlijk liever de peuterleeftijd, maar dat moet t.z.t. uitblijken. Gezien je eigen leeftijd is het meest standaard dat je voor deze categorie gaat (is me gister allemaal verteld hoor, ) In principe dubben wij over hetzelfde. Wij willen ook gaan voor weekendpleegzorg in eerste instantie en dan op den duur kijken voor langdurig. Hoe gaan we dat combineren met werk, wat wil ik er voor opgeven, hoe pas ik het toe binnen mijn eigen gezin enz. Ik neem aan dat ik hier handvatten voor krijg tijdens de scholing, maar ook de tijd zal het uitwijzen. Weekendpleegzorg past momenteel goed bij ons, en wat de toekomst brengt zal wel blijken. Denk zeker dat je terug gebeld gaat worden en informeren is altijd goed. Succes!! En mooi, gezien je eigen jeugd, dat je dit wil gaan doen. Jij weet dan als geen ander hoe belangrijk het is om een veilige thuishaven te hebben.
hallo allemaal, wij willen ons ook meer verdiepen in het pleegouderschap. wij kunnen in juni naar een informatieavond. ik ben benieuwd.
hey meiden, sorry dat ik nu pas weer reageer heb het ontzettend druk gehad, even kijken of ik alles nog weet.... @nicoletta waaaaat goed dat je de verklaring binnen hebt! en wat leuk dat speuren naar spulletjes he ik hoop dat alles lekker vlot gaat voor je meid. o ja je vroeg nog of ik "bang" was wat pleegzorg van mij (en man) zouden vinden, tja ik was wel benieuwd van " wat zouden ze over ons denken enz " maar ik heb me niet zo druk gemaakt, had meteen al leuk/goed contact, gewoon lekker jezelf zijn zou ik zeggen! @lizab leuk dat je meeschrijft! en wat betreft de grootte van het kamertje, maak je maar geen zorgen! haha, ze vinden zelfs een bezemkast (wijze van spreken) goed!als er maar een plekje is. en over de leeftijd (ik lees dat fenna 15 maanden is?, je dochter?ik heb snel gelezen sorry) wat ik weet van mijn pleegzorginstelling is dat ze het liefst ongeveer 2 jaar verschil willen met het kind van de pleegouders. maar je kan natuurlijk zelf goed aangeven wat jij wil en kan! @mari jij ook welkom hier! als ik een vraag of iemand anders ben vergeten sorry! ik hoor het graag , groetjes mounia
Hi LizaB leuk dat je je ook bij ons hebt aangesloten! Ik denk dat de ruimte op zich groot genoeg is, tuurlijk is het niet de allergrootste kamer maar net wat Mijody al zei, daar worden geen eisen aan gesteld. Ik denk zeker dat jullie ervaring een pre voor jullie zal zijn. Je weet denk ik beter waar je aan begint dan wanneer je nooit zoiets in de omgeving hebt meegemaakt. Ik denk dat het streven van je man naar gehandicapte kinderen alleen maar supergoed is. Waarschijnlijk zijn er veel minder mensen die dat willen en kunnen dan de "lichtere" kinderen. Wat vreselijk irritant dan Mijody dat je zoiets nog kan blijven achtervolgen. Hij was 15 jaar en nu neem ik aan vanaf die tijd een "braaf jongetje" gebleven? Kun je misschien een verklaring van de werkgever/sportvereniging of weet ik al niet meer erbij stoppen? Niet dat dat die verklaring van geen bezwaar ongedaan kan maken maar wel dingen misschien kunnen vereenvoudigen als je op de "wip zit" zeg maar. Ik heb nu al gemerkt dat ze dol zijn bij jeugdzorg in het plakken van stempels. Zelf heb ik twee hartoperaties gehad (een om een aangeboren hartafwijking deels te verhelpen en twee om verdere schade in de toekomst te voorkomen door een donorhartklep te plaatsen) en toen ik de gezondheidsverklaring moest invullen zag ik die bui alweer helemaal hangen. Op papier kan ik soms overkomen als een "kneusje" maar in het echt ben ik een "hollands welvaren" ik werk volop (soms meer dan 40 uur in de week) en heb dus niet echt een belastingsprobleem. Wel word ik morgen gebeld om dat toch nog even te bespreken. Gelukkig zat er een positieve brief van mijn cardioloog bij de gezondheidsverklaring, dus heel veel gedoe verwacht ik ook niet echt, maar toch maak ik me weer nerveus . Gisteren hebben we een box, babybedje en jongenskleertjes gekocht!!! Oftewel, kindje kom maar!!! Je bent zooooo welkom!! Het gekke is dat ik nu ook geen last meer heb van steken van jaloezie als ik een stelletje achter een kinderwagen zie lopen. Dan denk ik eigenlijk; "wacht maar, zo lopen wij straks ook!!". [-o< [-o<
De afgelopen dagen denk ik er ook steeds meer aan maar dan ook de meest maffe dingen . Soms denk ik welleens; Ow help straks heeft het kindje een vreselijke naam Wat nu als het kindje enorm allergisch blijkt te zijn voor mijn katten??? Hoe heten wij straks voor het kindje? En hun eigen ouders? En mijn (schoon)ouders Nou en zo ga ik soms hele nachten lekker door
wilde je even veel succes wensen nicoletta, wat een veranderingen, ook veel gedachten die door je hoofd schieten, lijkt me heel begrijpelijk! nog maals veel succes!
Dank je wel Linda voor je lieve woorden! Tsja hoe reageert mijn omgeving . Heel erg wisselend eigenlijk. Mijn ouders en zus staan 150% achter ons. Mijn moeder is ook mee geweest naar de info avond en zei ook gelijk dat ze het wat vond. Sterker nog, ze zei me ook dat ze dat ook zelf wel had gewild maar dat het er gewoon nooit van was gekomen. Op het werk; de een heel positief (maar heeft zelf adoptie kinderen) tot heel cru. Wat ik wel merk is dat mensen anders reageren. Ik ben zelf een aantal keren zwanger geweest en toen werd ik uitgebreid met zoenen gefeliciteerd en nu krijg je alleen de "praktische" vraag van: 'zou je dat wel doen? Dat zijn alleen maar moeilijke kinderen en die ouders zijn alleen maar aso's'. Of 'hoe ga je dat nu dan doen met je werk?'. Net wat ik hiervoor al zei, bij een zwangerschap word je gefeliciteerd en bij adoptie reageert men met 'goh, wat bijzonder'. Wanneer je pleegouderschap gaat doen denkt iedereen maar ongevraagd z'n mening te mogen geven. En daar kan ik zoooooooooooooo boos om worden! Ook op mijn werk werd een beetje meewarrig gekeken toen ik zei dat ik dan graag adoptieverlof zou willen opnemen , dat is immers alleen voor adoptieouders. Maar als duidelijk overal staat dat je dit ook kan doen bij langdurige pleegzorg moet je er voor knokken . Morgen is mijn eerste intake dag voor een dame die me wat psychologische ondersteuning gaat geven. Ik hoop echt dat ze me een paar handvaten kan geven zodat ik me al dat soort opmerkingen minder zal aantrekken en ik niet constant het gevoel moet hebben om me te moeten verdedigen waarom wij geen behandelingen gaan doen.
Tja daar was ik al bang voor ja. Ik kan me voorstellen dat je dan jezelf gaat verdedigen en achteraf denkt, ik had zus of zo moeten zeggen... Mensen zijn zo makkelijk met hun mening, zo snel je buiten het reguliere plaatje valt hebben ze hun mening terwijl ze zich totaal niet in je kunnen verplaatsen. Ik vind het in ieder geval super cool hoe jullie ermee bezig zijn. Echt een voorbeeld voor mij hoe je zelf weer de touwtjes in handen kan nemen. Goed van je dat je met iemand kan praten, toch een soort coach waar je even je ei kwijt kan en die je hopelijk tips kan geven hoe om te gaan met alles. Geniet in ieder geval ook van deze tijd, het is tenslotte de 'voorpret' van al het mooie wat komen gaat! Lijkt me geweldig om 'eindelijk' te kunnen shoppen en uit te kijken naar een kleintje waar je al je liefde ana kunt geven!
Dank je wel Linda , echt het voelt ook enorm goed om weer de touwtjes in handen te kunnen nemen en niet moeten afwachten of deze maand nu eindelijk weer eens iets positiefs brengt. Tuurlijk gaat dat nog met z'n ups en downs, maar eigenlijk meestal meer ups dan downs. Ik ben een stuk rustiger, kan me beter concentreren en kan ECHT weer lachen. Voorheen deed me mond alleen mee en niet m'n ogen maar nu eindelijk lach ik ook weer vanuit mijn hart. Echt, als ik iemand kon helpen door een dagje te laten voelen wat ik nu voel en de opluchting die ik heb door geen behandelingen te gaan doen zou ik zo willen ruilen voor max een dag. Dat zou mensen zoveel verdriet, teleurstellingen en relatieproblemen kunnen besparen. Nu heb ik misschien relatief makkelijk praten, wij hebben aan twee kanten dusdanige problemen (1x gen en 1x chromosoom) dat de kans van slagen bij een behandeling niet heel groot is, maar toch zijn er kansen. Die zijn er zelfs bij eigen gecreeerde zwangerschappen. En toch, geen behandelingen..... Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik het meest moeilijke van alles vind dat ik weer aan een anticonceptie moet. Dat hebben we nog niet geregeld. Straks heb ik een doktersafspraak hiervoor staan. Maar goed, wat ik jullie ook wilde laten lezen was een stukje over adoptie vs pleegzorg en omgekeert. Mooi artikel en zeker inspirerend! http://karin-vander-laan.blogspot.com/2009/01/adoptie-of-pleegzorg.html
hey meiden ik vindt wat ik allemaal lees zo goed van jullie. ik heb ook altijd gezegd dat ik een kindje wil adopteren of pleegopvang wil doen. en gelukkig heb ik een mannetje getrofen die daar ook wel open voor staat. we hebben ons er nog niet goed in verdiept. maar wat ik wel al weet is dat ik wiekend opvang of vakantie opvang zou wille. ik ga zekker mee lezen. liefs sabrina
Hi Sabrina, Wat leuk dat je dit ook van plan bent! Al met al zie je dat er best veel mensen pleegzorg zouden willen doen. Helemaal leuk en supergoed!!
Zijn er ook mensen die ervaring hebben met de pleegzorg van bekende kinderen? Ik was op zich niet echt van plan pleegouder te worden, maar krijg door hele trieste omstandigheden waarschijnlijk toch de zorg voor een kindje. Maar dan dus wel een kindje wat ik al ken en waar ik de familie ook van ken. Ben benieuwd of iemand hier ervaring mee heeft. Liefs
Hi Lila, jeetje! Dat is dan vast even omschakelen. Tot aan nu heeft er dacht ik niemand zich hiervoor aangemeld in dit topic. Misschien heb je wel iets aan dit forum: http://www.denvp.nl/modules.php?name=Forums&file=index Hier kun je onder netwerkpleegzorg kijken en wat meer over de regelgeving te weten komen. Heel veel succes en ik hoop dat het kindje bij jou een goed thuis kan krijgen.
Hallo meiden, ik zal me eerst even voorstellen aangezien ik voor dit topic een andere account heb aangemaakt. Ik zal even uitleggen waarom, ik werk als intensieve therapeutische pleegzorgwerker. En aangezien er maar 2 instellingen in nederland zich hiermee bezig houden is het voor mensen die hier ook werken makkelijk om mij te herkennen. En ik wil graag prive blijven wat betreft het moederschap, zwanger zijn of zwanger worden. Er is een verschil tussen reguliere pleegzorg en intensieve therapeutische pleegzorg (itp). Dat houdt in dat de meeste van jullie begeleid gaan worden door een reguliere pleegzorg werker bij vragen of omstandigheden waar jullie tegenaan gaan lopen. De itp, zoals ik, kom jullie begeleiden als blijkt dat de reguliere pleegzorg niet meer toereikend is. Hierbij moet je denken aan kinderen met stoornissen en gedrachtsproblematieken.. Vaker komt het voor dat biologische ouders van de pleegzorgkinderen verslaafd zijn of niet goed voor hun kind hebben gezorgd, vandaar de uithuisplaatsing. Er zijn dus ook pleegkinderen waarbij bijvoorbeeld een hechtingsstoornis of het fas syndroom wordt geconstateerd. Dit komt omdat bv de moeder alcohol is blijven drinken tijdens de zwangerschap, of haar kind niet heeft voorzien in de eerste levensbehoefdte zoals liefde, aandacht en verzorging waarbij het kind al op zeer jonge leeftijd zich niet veilig en geborgen heeft gevoeld. Ook zijn er pleegzorgkinderen bij die zo beschadigd zijn dat ze zelfs met de beste bedoelingen en zorg van pleegzorgouders niet meer instaat zijn om in een normaal gezin te functioneren, dan worden deze kinderen in groepen geplaatst. Ik houd mij dus meer bezig met de problematiek die er heerst en niet de alledaagse dingen. Zoals hoe moet je omgaan met deze stoornissen en wat heeft het kind nodig.. hierbij komen natuurlijk ook de alledaagse vragen ter sprake.. Dat is dus mijn werk Ik doe dit zelfde in geringe mate ook bij adoptie kinderen, maar over het algemeen alleen pleegzorg. Ik vind het dus super om te lezen dat er zoveel mensen enthousiast zijn mbt de pleegzorg. wij komen altijd pleegzorgouders te kort, maar dan gaat het voornamelijk om kinderen met een stoornis of gedragsproblemen. En dat is een zware klus als je weet waar je aan gaat beginnen, deze kinderen hebben structuur en veel meer begeleiding nodig en een aparte manier van aanpak, helaas.. Mochten jullie vragen hebben over het een of andere wil ik jullie daar graag bij helpen. En zal ik hier ook mee blijven lezen, de pleegzorg is in nederland momenteel erg in opkomst en misschien is het een idee om ook het kopje adoptie te splitsen in pleegzorg en adoptie. Er zijn momenteel veel pleegzorgouders maar ook beginnende ouders op zoek naar meer informatie en willen graag hun mening delen met lotgenoten.. dus misschien een optie om dit bij lotte neer te leggen? Ik wil jullie in iedergeval al veel succes wensen met de beslissingen die jullie gaan nemen en veel geluk wensen als pleegouders! Missty
Hoi Missty, ontzettend bedankt dat je hier hebt gereageerd!! En dat je dat doet onder een andere account juich ik alleen maar toe. In dit soort functies moet je gewoon werk en prive gescheiden houden. Je advies om Lotte dit te vragen is al gebeurd. Ik heb Lotte in het begin van dit topic (schat een week of 2 geleden) ook gevraagd (dmv PB) om bij de forumnaam Adoptie ook Pleegzorg op te nemen. Ook heb ik het open op het forum twee keer gevraagd. Waarschijnlijk denken ze er anders over of hebben ze het gewoon enorm druk (wat ik ook goed snap), ik heb in ieder geval nog geen reactie hierover ontvangen. Ik geloof ook dat Mounia een PB aan Lotte zou sturen. Momenteel hebben wij ons aangemeld voor reguliere pleegzorg. Dit omdat het beter past in ons plaatje; we zijn een beginneling in pleegzorg land, we hebben geen gerelateerde opleiding of affiniteit met zulke extreme gevallen. Dat laatste is denk ik de meest belangrijke in ons geval. Na mijn werk als secretaresse in de advocatuur wilde ik me laten omscholen naar een onderwijs/jeugdwerker etc. Uiteindelijk had ik het helemaal uitgedacht en uitgewerkt: ik zou gaan starten op een basisschool voor dove kinderen. Hiervoor moest ik nog opgeleid worden maar mocht met een heel klein salaris aan de gang als onderwijsassistent en zou dan tussentijds de PABO gaan doen. Alleen toen was ik ineens zwanger.... Dat veranderde alles en heb ik het vaarwel gezegd. Ik ben als secretaresse in het onderwijs gaan werken. Het liefst zou ik nog steeds mijn gevoel volgen en gaan werken met kinderen met een problematiek maar tjaaaa de kennis ontbreekt . Wat voor eisen stellen jullie aan een dergelijke pleegfamilie en hoe is dan de begeleiding? Ik lees geregeld op de NVP site dat het aan echte begeleiding regelmatig kan ontbreken bij de reguliere pleegzorg, maar hoe is dit geregeld in de itp?