Hoi allemaal, Ik kijk ook nog even om het hoekje, alles gaat wel zijn gangetje, al breekt er voor ons weer een drukke tijd aan. @ Tanja en Mounia; mogen jullie zelf een school uitkiezen?En Mounia hoe gaat het met 3 kindjes, ben erg benieuwd hoe dat allemaal loopt! Pleegzorggeneuzel wil ik wel via PB doen, maar niet hier. Ik zit ook niet op dat andere forum, heb eigenlijk gewoon geen tijd gehad om me erin te verdiepen. @ Lindsay: goed dat het gesprek meeviel en inmiddels nog een gesprek gehad. Tja, ze willen alles van je weten, begrijpelijk, maar soms ook weer wat vreemd. Hoe ging het bij Bert? @ Nicoletta; lees je minder, gaat alles goed? Nou tot de volgende keer, en succes!
hey meiden sorry was even heel druk met ander dingen. maar wel weer veel geberud. we hebben nog een gesprek gehad met de moeder. en het meisje nu ook gezien. en het gaat door we gaan er mee veder. volgende week komen de moeder en het meisje thee drinken en dan gaan hun op vakantie en daarna komen ze nog 2 keer thee drinken en daarna komt ze alleen spelen bij ons. en dan zo rond het begin van september gaan we weer rond de tafel voor nieuw afspraken en dan voor 1 keer in de 3 weken een wiekend. @nicoleta jeetje meis hoop dat er weer een beetje rust is. zo te lezen was het niet fijn. @mouna wow drukte daar bij jullie 3 moppies @tanja jeetje dan gaat het hard he als ze naar school gaan. spannend @lalalindsy hmmm aan de ene kant wel logies dat ze daar veder op in gaan. en ik vondt somige vragen ook moeilijk hoor toen
Hoi, Wij kiezen zelf een school ja Er zit een goede bij ons achter dus dat is lekker makkelijk. Als moeder dat niet ok vind dat denk ik eigenlijk.. jammer dan.. ik moet haar ongeveer de komende 6 jaar brengen en halen.. dus dan kies ik de school tenzij moeder natuurlijk hele heftige geloofsovertuigingen heeft enz. Het contact met moeder verloopt hier trouwens heel goed, das wel prettig. Hoe is dat bij de rest? Zijn daar vaak moeilijkheden?
net tijdens het eten ik moet even kwijt zij: Mama heb jij een piemel? ik: Nee schat ik heb geen piemel ik heb een vagina. zij: Waarom? ik: omdat ik een meisje ben en geen jongen. zij: papa heb jij ook een cavia? of heb jij een piemel? hahahahahahahaha vagina... cavia... lijkt allemaal op mekaar
Zijn hier ook pleegouders die oudere kinderen (12-18 jaar) opvangen? En zo ja: hoe gaat dat in combinatie met evt. jongere kinderen?
Hey meiden, Nou hier weer groot nieuws haha, er komt waarschijnlijk nog een pleegje!Een puber.Dus flientje binnenkort hier ervaring met die leeftijd Hier gaat alles goed, iedereen vraagt me of ik het nog wel aan kan, nou ik moet zeggen het is niet zo zwaar als ik altijd dacht! Maar goed mischien is dat iets persoonlijks. Ik geniet ontzettend. Wij mogen hier ook de school zelf uitkiezen,ben ik nu ook mee bezig voor 1 pleegje. Tanja, hahaha wat een geweldige meid heb je!` Binna, spannend bij jou zeg! lalalindsay, ow spannend de cursus! Appie, Hier gaat het prima met de pleegjes Als je vragen ofzo hebt mag je me altijd pb'en hoor!
hoi dames ik wil ook heel graag een pleeg kind in mijn huis en in mijn hart ik wil graag liefde geven aan een kind .ik heb zelf geen kinderen ,op 17 juni was ik naar informatie avond gegaan ,ik wil graag weten wat wordt het volgende stap hoe lang moet ik wachten?
Wij hebben vandaag onze eerst wendag gehad. ze kwam vandaag thee drinken met haar moeder en begeleding vn uit spirit ging erg goed. nu over 2 weken weer
Mounia!! Allemensen zeg, wat een drukke bedoening bij je zeg! Wel heel spannend. Hier is onze eerste plaatsing voorbij. Heel verdrietig allemaal. We zijn nog aan het nadenken wanneer we weer open zullen gaan staan en voor welke doelgroep. Ik denk nog steeds voor de ukkies en voor crisis.
Je moet je dan opgeven . Hadden ze geen inschrijfformulieren uitgedeeld? Of bel anders even met die organisatie. Succes!! Hoe lang het gaat duren is niks van te zeggen. Iedere organisatie werkt weer anders en bij iedere organisatie zijn weer andere wachtlijsten.
och nicoletta toch.... hoewel je weet dat afscheid gaat komen, zal het bijzondere plekje in je hart, toch bijzonder veel pijn doen!! weet eigenlijk niet wat ik moet zeggen. Iig een hele dikke knuff!!!!!!! mag ik hier nog even melden dat manlief en ik een leuk gesprek hebben gevoerd en dat ook hij steeds meer open staat voor pleegzorg? Maar onder 1 voorwaarde (nouja, wel meer) : dat ik stop met werken. We hebben dadelijk natuurlijk 2 bio-kids en dat zal al druk zijn... Dus ik blijf het topic in de gaten houden! @mounia, werk jij eigenlijk buitenshuis?
Nicoletta, wat moet dat toch dubbel zijn! Sterkte! Mounia, zo gaaf; 3 pleegkindjes! Ben erg benieuwd hoe het gaat. Tanja, wat een leuke meid heb je toch in huis! Binna, fijn dat het goed ging met wennen! Lala, nu even rust van alle gesprekken en cursusdagen? Taliaa, een meisje! Wow! Gefeliciteerd! En fijn dat je man ook nog steeds een groeiende interesse voor pleegzorg heeft! Ik ga verder... druk in nieuw huis (en das best warm)
In het kader van verder kijken dan dat onze neus lang is of eigenlijk helaas beter gezegd: verder kijken om over een soort van plan B na te denken: Mn vriend ziet adoptie niet zitten. Hij wil in ieder geval als de IVFs niet aanslaan pleegzorg gaan doen. Wellicht ook wel pleegzorg als IVF wel aanslaat, maar dat is wel heel ver in de toekomst dan. Ik twijfel heel erg over pleegzorg. Ben hartstikke bang dat ik me dan eindelijk heb gehecht aan zo'n kindje dat het dan weer weg gaat... Trek ik dat dan wel? Hoe gaan jullie daar mee om? Uiteraard snap ik dat het belang van het kindje voorop staat... maar ik zou het zo erg voor mezelf vinden (weet het, is egoistisch...)
Hi Maartje, ik denk niet dat dat egoistich gedacht is hoor. Ik denk dat als je voor pleegzorg kiest, je ook bewust moet kiezen voor verdriet. Dat klinkt misschien idioot, maar daar moet je wel rekening mee houden. Momenteel zit ik midden in een dergelijk rouwproces en ik kan je zeggen dat het voelt alsof mijn arm afgerukt is (niet dat ik weet hoe dat voelt hoor, maar het is echt enorm heftig). Ik heb van te voren me ingesteld dat het verdriet inmens zal zijn en dat klopt ook. Ook heb ik me gerealiseerd dat ik alleen maar verdriet zal hebben maar verder ook niks. Hoe gek ook, ook dat kom je echt te boven. Men zegt altijd dat de eerste het zwaarste is. Ik denk dat dit ook waar is. We zijn nu een aantal dagen verder sinds het afscheid en het voelt nog enorm rauw, maar toch voel ik me al beter dan de dag van het afscheid. Ik mis dit ukkie nog elke dag, niet meer iedere minuut, wel elk uur. Ik droom er nog steeds van, heb al een aantal keer gehad dat ik 's nachts ineens naast mijn bed stond omdat ik dacht dat ze moest huilen. Het is zo ontzettend onwerkelijk. Toch wil ik doorgaan. Ik vind de plek hoe nu de terugplaatsing is geregeld niet juist, ondanks dat ik vind dat een kind bij haar moeder (en evt vader) hoort. Hier kan ik niet al te veel over zeggen ivm herkenbaarheid. Maar het moeilijkste van alles vind ik dat wanneer je vindt dat een uitspraak van de kinderrechter niet juist is, je je toch moet schikken en hieraan moet meewerken. Dat maakt je verdriet extra beladen en scherp. Dan heb je niet alleen je verdriet om te verwerken maar ook je zorgen om het kindje. Met dat laatste kun je helaas niets tot weinig en dan zeggen ze dat je het los moet laten. Mocht iemand een cursus 'loslaten' kennen, dan houd ik me graag aanbevolen want het liefst zou ik als spion achter een krant de hele dag willen koekeloeren hoe het gaat en dit kleintje behoeden voor alles.
Nicoletta, wat een emotioneel stuk heb je geschreven. Ik moet heel erg slikken als ik je woorden lees. Wat een moeilijk situatie, heel veel sterkte! En dan dat kindje, je hebt het beste met hem/haar voor en nu heb je zoveel twijfel, Ik hoop dat alles helemaal goed mag gaan!
ik heb de tranen in mn ogen van je stukje, nicoletta. Het oneerlijke, je liefde voor haar, alles... brrrrr, ik weet niet of ik het zou kunnen..... Ik zou idd als een spion in haar leven zijn, en dr stiekum onder mijn jas meenemen. Stel nou dat ze in de toekomst weer in een pleeggezin komt, zijn jullie dan nr 1?? Nou, hele, hele dikke knuff! En heeft pleegzorg hier geen nazorg in? of moet je dit maar normaal vinden??
pff nicoletta zwaar hoor dat is eigenlijk de reden dat ik alleen langdurige pleegzorg wil doen, zodat ik dat proces zo min mogelijk mee moet maken... ben er nu al bang voor ... maar ja dat weet je van tevoren, dat het erbij kan horen, maar kan gewoon niet leven met de stilte in huis, niet mogen zorgen voor een kindje... dus dan nemen we het evt afscheid nemen er maar bij