nee pleegje was er nog niet bij. zou te ingewikkeld worden. (wat als ze huilt... wie troost haar? enz..)
Dat vindt ik dan weer goed aan de pleegzorg. Daar laten ze je ook vrij in, wil je geen bezoek bij je thuis, dan niet. Hier hebben wij zelf aangegeven dat het wel kon omdat het voor beide partijen heel praktisch is. Maar als tip zou ik zeggen doe altijd eerst kennismaken en de eerste bezoeken bij pleegzorg, die hebben daar uitstekende ruimtes voor. En je moet eerst weten of het wel ' klikt' met bio ouders. Het is altijd moeilijk voor ze en voor beide partijen aftasten. Groetjes een nog steeds ongeduldige pleegmama
Dat klinkt wel goed, veel inspraak dus in hoe het allemaal in z'n werk gaat. Als het idd klikt met ouders en je kent elkaar een beetje, is het natuurlijk voor alle partijen wel fijn als de bezoeken bij je thuis kunnen plaatsvinden. Maar zeker niet meteen. @Lindsay: ja, logisch dat ze er niet bij was inderdaad. Dus over een paar weken mogen ze haar weer voor 't eerst zien? Heftig voor de ouders. @tanja: zijn jullie nu aan het wachten op een tweede pleegkindje of is jullie eerdere pleegkindje weer terug naar huis? (en aan je banner te zien wacht je ook op een eventuele zwangerschap??) In ieder geval spannend! Wacht je al lang?
ja binnenkort mogen haar ouders haar weer voor het eerst zien. eigenlijk was de bedoeling bij Pleegzorg, zodat ik een half uur moest rijden en de ouders ook een half uur. maar voor hen is dit praktisch onmogelijk. daarom zal ik (omdat ik zo'n goeie pleegmama ben ) naar een dienst vlakbij de ouders rijden. dus een uur rijden, een bezoek van een half uur, en dan weer een uur terug naar huis als ze op komen dagen tenminste... haar papa geeft aan het zeer moeilijk te hebben om haar terug aan mij mee te geven. (logisch natuurlijk)
Jeetje Lindsay, twee uur rijden voor een bezoekje van een half uurtje....je bent idd een goede pleegmama! Papa vindt het moeilijk om haar weer te laten gaan na een half uurtje, geeft hij al aan? Ja, dat snap ik. En toch heb je reden om aan te nemen dat misschien wel niet op komen dagen? Gek he, zo'n hoop gedoe tussen volwassenen over een klein hummeltje, die zich waarschijnlijk helemaal nergens van bewust is!
bij hun andere kinderen komen ze bijna nooit opdagen, hebben daarom 2 jaar contactverbod gekregen. papa denkt dat het hem minder pijn doet als hij haar niet meer ziet en dus niet keer op keer opnieuw moet 'weggeven'. hij heeft liever alleen telefonisch contact en af en toe een foto. we zullen zien, één ding is duidelijk: ze houden van hun dochter en ik zou het jammer vinden moest ze dat missen, het contact met haar ouders
shit, heb haar naam gepost iemand die weet hoe ik dit kan verwijderen? pb naar Lotte ofzo? thanks voor de pb Poppe, pff let er altijd zo op dat ik 'meisje' of 'pleegje' neerzet. grr baal ik echt van
He meiden, Ik heb hier een hele tijd terug een keertje kort meegeschreven. Geen idee of iemand nog weet wie ik ben. Wij zitten een beetje in dubio. We zijn nu nog bezig met behandelingen, maar hebben besloten om niet tot het gaatje te gaan. Ik merk dat het heel veel van me vergt. Ik heb het idee dat alles alleen nog maar om de behandelingen en de kinderwens draait en ik weet gewoon bijna niet meer hoe ik gelukkig moet zijn buiten al die ellende om. Nu zijn we even gestopt met de behandelingen. We gaan namelijk 2x verhuizen in een korte tijd. Dat geeft ons meteen de kans om deze pauze goed te benutten en na te denken hoe nu verder. We hebben al vaker nagedacht over pleegzorg en we zijn er heel enthousiast over. Niet voor nu, maar voor in de toekomst. Het liefst in combinatie met een kindje van onszelf, maar als dat er niet inzit dan alsnog pleeggezin. Hoe ervaren jullie het pleegouderschap? Hebben jullie het idee dat jullie zelf ook echt mee mogen beslissen over het wel en wee van het kindje, of voelen jullie je op de vingers gekeken? En het afscheid nemen van een pleegje, hoe voelt dat? Vinden jullie het heel erg zwaar of vooral heel erg mooi en een verrijking?
hey pleegmama's, Weten jullie of je de kosten van peuterspeelzaal ook kan declareren? Net als de ouderbijdrage en schoolgeld? Groetjes, Een nog steeds ongeduldige pleegmama.
Het antwoord is NEE :x:x:x:x:x:x Hier een behoorlijk beklemmende situatie. De kleine man is enorm heftig in zijn gedrag (urenlang huilen 's nachts of jammeren overdag) en om het voor ons wat beter draagbaar te zijn hebben we gevraagd of hij naar een speciale creche mocht. Na heeeeel lang wachten op het antwoord kregen we toestemming...... Ik dus heel opgelucht naar de creche maar kwam snel van een koude kermis thuis . Ze slaan ons aan op basis van ONS salaris en is het bizar veel geld per maand. Om precies te zijn 381 euro in de maand voor max drie dagen. Maar dat krijgen we niet vergoed . Er is geen geld om hem bij een niet reguliere organisatie onder te brengen waar hij samen met zijn brusje kan zijn en waar nog wat extra's kan krijgen. Wel is er een gezin.....maar geen geld..... Tsja dat is NL. Wanneer we aangeven dat het idioot is dat wij voor ons salaris worden aangeslagen, geven ze aan dat de keus bij ons ligt; hij moet dan maar naar een ander gezin.... Maar dat weiger ik, het gaat nu zo goed met zijn ontwikkeling. Hij heeft een enorme verlatingsangst en als we nu hem naar een ander crisisgezin laten gaan, dan is hij mentaal kapot. En dat weiger ik hem aan te doen .
Jeetje! Wat een verhaal zeg! Heftig voor jullie! Voor de nachten zullen je wel uitputten denk ik? Zijn er geen andere opties? PGB? Maar ja daar is natuurlijk ook weer geld voor nodig. Hoe oud is ie nu? Het is toch eigenlijk belachelijk.. het welzijn van die kleine jongen staat toch voorop! En zeker ook het welzijn van de rest van je gezin.... want nachten lang wakker zijn, overdag een jammerend kind.. dat kan je ook behoorlijk opbreken lijkt me.. Nou veel succes en respect voor jullie hoor!!!
Hallo Meiden. Ik zie er gebeurt vanalles hier goed en minder goed. Ik ben niet veel hier maar wilde jullie wel even laten weten dat 3 weken na het eindigen van de stap we gevraagt zijn voor te gaan zorgen van een 9 jarig jongetje voor ons gaat het heel snel nu we vinden het heerlijk maar we zijn nog zo nieuw en onervaren dat we natuurlijk slapeloze nachten hebben nu wel, op een hele goede manier. Ik laat jullie tzt wel meer weten ik wens jullie allemaal heel veel plezier en succes waar jullie ook mee bezig zijn
Spannend Maschake! Is er al bekend wanneer hij komt? Voor nu sterkte met alle voorbereidingen en het wennen aan het idee! Nicoletta; Wat een rotsituatie en een vreselijke dilemma, heel veel sterkte! Jullie doorzettingsvermogen en inzet is bewonderenswaardig en zo fijn voor dit mannetje. Denk aan jullie! Tanja; nog steeds wachtende? Wat is precies het aanbod? Zo spannend zeg! Binna; hoe loopt het nu met jullie weekendpleegdochter? Murphy; hoe gaat jouw training en alles? Saskia; ik zag dat er nog niet gereageerd is op je vragen. Ik ga een klein deel alvast doen, allereerst; vervelend van de behandelingen! Dat is zwaar en geeft moeilijke keuzes. Over pleegzorg en meebeslissen; dat is mij (inmiddels even pleegmama af) alles meegevallen, over dagelijkse dingen mag je veel zelf zeggen, maar het is wel goed om rekening daarin te houden met ouders (hier bijv met kapsels). Afscheid nemen is ingewikkeld, vooral na een lange tijd, maar het kan voor komen. Voor mij was het heel belangrijk om het juiste perspectief te houden, ik ben niet de moeder van pleegje geworden, die was er al. Door die rollen duidelijk te houden kon ik het hun gunnen en kon ik zelf het afscheid ook goed aan. Hier wordt ook veel over verteld tijdens training en gesprekken voordat je pleegouders wordt. Overigens hoeft er bij langdurige plaatsingen geen sprake te zijn van afscheid nemen, soms blijft een kind ook lang bij jou. (bovenstaande betekent natuurlijk niet dat ik pleegje niet mis en dat mag natuurlijk ook). Als je nog meer vragen hebt... stel ze gerust! Hier gaat alles goed, het genieten begint langzaamaan meer te worden en dat is fijn. Merk nu wel dat pleegzorg een behoorlijk deel van ons leven in nam, natuurlijk in zorgen voor, maar ook al het regelwerk, telefoontjes, opkomen voor belangen.. dat is echt een tweede baan. Ik blijf meelezen met alle ontwikkelingen!
Dank je wel, Appie! Ik begrijp dat je heel onverwachts maar ook heel heel erg gewenst zwanger bent geworden, geweldig zeg! Van harte gefeliciteerd.
@ Appie fijn dat je nu kan genieten. 14 weken alweer! gaat hard zeg Ons aanbod is een kindje van 0-1,5 eventueel uitloop naar 2 jaar. Wel met uitzicht op langdurig. Dit lijkt ons het beste gezien huidig pleegje ook langdurig blijft. Het kindje mag wel in crisis komen. Pleegzorgbegeleider zei als je over een maand nog niets gehoord heb bel je maar eens. Nou ja dat vind ik ook zo ongeduldig dus ik wacht rustig af. Het kamertje is nu helemaal in orde dus dat scheelt. Huidig pleegje is wel erg ongeduldig Nou Pleegje en ik gaan nu eens even een taart bakken... ben niet zoon kook en bak wonder dus ben benieuwd!
Hallo allemaal, Inmiddels hebben we de helft van de STAP gehad. Afgelopen week hadden we het tweede huisbezoek. We kregen de opdracht om de rest van de stap te gebruiken om pleegzorg te gaan "voelen". Dus inleven in de verhalen van de ervaren pleegouders die er meestal zijn tijdens de bijeenkomsten en zodoende onze eigen grenzen te gaan bepalen. Wat kunnen we aan en wat willen we liever niet. Nu kunnen we dit wel in grote lijnen aangeven, maar omdat we geen kinderen van onszelf hebben, vinden we het erg lastig om in te schatten hoe we om zullen gaan met bepaald gedrag van kinderen. (bv. druk, teruggetrokken, enz.) Ze willen dat we hier dus bij stil gaan staan en antwoorden kunnen geven aan het einde van de cursus. Ik vind het een moeilijke opdracht, ook omdat ik het nut er niet zo van zie. We willen gaan zorgen voor een jong kindje (0 tot anderhalf/twee) en ik denk niemand dan nog precies weet hoe het karakter van het kindje is. Dat zien we gaandeweg wel (misschien net als bij niet-pleegkindjes??). Hoe hebben jullie dit aangegeven tijdens de stap? Wisten jullie precies welk gedrag jullie wel en niet aan zouden kunnen en willen? Groetjes, Murphy
Wij hadden ook een gelijke vraag Murphy. Ik ben toen soort van mijn omgeving nagegaan en nagedacht welke kindjes druk of teruggetrokken waren en welke ik dan wel of niet leuk vond. Zo kon ik me een klein beetje een beeld maken. Verder, kun je goed met drukte om je heen omgaan? Wat zijn jouw eigen hobby's? Druk voetballen/rennen of liever tekenen met de barbies spelen of lezen? Wat voor ideaalbeeld zou je hebben van een kindje? Ieder weekend aan het sportveld of breng je het liever naar pianoles? Op die manier had ik toen best een beeld en nam ik het idee in gedachten en ging hier even wat daagjes over nadenken hoe ik een dergelijk kindje zou benaderen en wat ik voor een kindje kon betekenen. Zou betrek je het dan ook misschien wat meer op jezelf. Ben je weer een beetje op weg????
Mijn vriend en ik gaan morgen naar de info-avond! Veel zin in, en spannend. Ik ben heel benieuwd wat mijn vriend ervan vindt, hij twijfelt nog erg aan de praktische kant, hoe veel drukker het wordt met 2 kinderen in huis vs. 1, terwijl hij het al erg zwaar heeft met zijn drukke baan. Het lijkt mij, vanzelfsprekend, ook een stuk meer werk (nu al nauwelijks tijd voor mezelf, sporten etc.), maar ik vind dat eigenlijk geen goede reden om het niet te doen, want als we ooit een 2e eigen kind krijgen, dan doe je dat ook gewoon, de extra zorg erbij. Ook vraagt mijn vriend zich af of onze dochter er wel goed op zal reageren, een 'indringer' opeens. Anderzijds lijkt het ons beide heel erg mooi om iets te kunnen doen voor een kind/gezin dat het moeilijk heeft, terwijl het bij ons allemaal goed gaat, we een rustige, liefdevolle plek hebben, ik fulltime thuis ben... Maar goed, eerst morgen die info-avond maar eens...