murphy hier gaat alles goed en we hebben gisteren een telefoontje gehad dat 22 februari het eerste bezoekje door zal gaan. ben benieuwd of ze op zullen dagen ( ik moet ruim een uur heen rijden en een uur terug voor een bezoekje van een half uur) ze moeten nu ook wekelijks bellen om te vragen hoe het gaat met hun kindje, maar dat hebben ze de afgelopen 3 weken niet gedaan. hier is het trouwens verplicht om tijdens de selectieprocedure om bij een pleeggezin thuis op gesprek te gaan om erover te praten hoe zij alles ervaren, heeft ons wel geholpen moet ik zeggen
Okee, dit wordt mijn vierde poging om hier een reactie te plaatsen. PC werkte niet mee, laptop had een of andere storing, toen had ik weer een heel stuk getyped en wandelde er een kat over het toetsenbord. Resultaat: bericht vier keer foetsie! Laptop werkt weer, kat is naar buiten, dus ik probeer het nog maar eens.... @nicoletta: murphyman was meteen heel enthousiast over plan om bij jullie langs te komen en jullie het hemd van het lijf te komen vragen.... Dus toch wel goed plan misschien. We hebben alleen voorlopig niet veel tijd om helemaal naar Utrecht te rijden, want we krijgen binnenkort de sleutel van ons nieuwe huis. Voorlopig druk aan het klussen, dus. (niet het zwanger-worden-klussen, maar het echte werk, met schuurpapier en behang en zo.... ) Maar uhm, misschien begin april of zo? @tanja: wat prettig dat je familie ook pleegzorgervaring heeft. Dan begrijpen ze natuurlijk precies wat jullie allemaal meemaken. Hier geen ervaring in familie, maar iedereen is wel heel enthousiast over onze plannen. Waren jullie nu beschikbaar voor tweede plaatsing? Hoe oud is jullie pleegkindje ook alweer? @lindsay: tjonge, da's best een eind rijden. Vooral als je bang bent dat je voor niks gaat! Ook best een lange dag in de auto met kleintje!
@ Murphy: Ons pleegje is nu ruim 4 jaar. En we zijn idd beschikbaar voor een 2e pleegje. Ik kan niet wachten Maar goed geduld is een schone zaak
Stuur ze maar hier naar toe hoor! Binnenkort hebben we weer een plekje vrij . Ik wil graag zo'n voorbeeldig kindje als jij. Kunnen we die op besteling krijgen????? Flauw, flauw, flauw. Maar even serieus. Een van onze kindjes gaat binnenkort overgeplaatst worden. Morgen horen we meer.... Maar dat wil wel zeggen dat we een plekje vrij gaan krijgen!! En al wordt het nu een verdrietige tijd om afscheid te gaan nemen, toch kijk ik weer uit naar een nieuw ukkie.
Als mensen zeggen dat ons meisje zo lief en rustig is, zeg ik ook altijd: ,,Ja, dat hadden we ook besteld hè" Zet me toch aan het denken hoor, dat er zoveel babytjes waarschijnlijk een tehuis in moeten... Op het moment gebruiken we geen anticoncepti omdat er hier 2 kindjes welkom zijn, pleeg of bio, dat maakt niet uit. Nu heb ik toch de neiging om weer aan de pil te gaan en over een jaar een 2de pleegkindje bij te nemen. Het 'hebben' van een kindje is voor mij echt niet noodzakelijk. Ik ben zielsgelukkig dat ik eindelijk iemand kan verzorgen en vertroetelen en anderzijds groeit ons pleegje op in een warm gezin ipv een tehuis.
gek dat er in een andere regio dan zo veel vraag is. En wij hebben 1 of eventueel 2 plekjes vrij hier! en we wachten al 1,5 maand.. Stuur maar hierheen Waar ik nou de laatste tijd zo over nadenk he, een pleegje, daar heb je toch een heeeeel andere band mee dan met een eigen kind, hebben jullie ook steeds ine je hoofd van ze gaan ook weer weg? Of dat zou kunnen. En misschien heel gek hoor... maar blij zijn met een pleegje... hoe zit dat? Toen ons eerste pleegje kwam was de omgeving erg blij, wij arn in shock zo ongeveer van het opeens ouders zijn enzo. En eigenlijk denk ik... leuk dat ze bij ons woont maar het is ook wel hee lerg dat het zo moet zijn. Er zijn dan bijvoorbeeld ook mensen in de familie die dan zeggen van wat een lieve dochter heb je toch Enzo gewoo ngoed bedoelt. Maar ik denk dan altijd ZE IS NIET MN DOCHTER maar ja of ik me daar nou zo druk om moet maken. Ben benieuwd hoe jullie dit voelen enzo. En hoe jullie hier mee om gaan. Beetje onsamenhangend verhaal geloof ik maar ja hoop dat jullie er wat van kunnen maken
Ik begrijp je 'onsamenhangend verhaal' heel goed hoor Tanja. Ik heb heel vaak hetzelfde gevoel. Vaak laat ik het maar een beetje voor wat het is, maar soms leg ik het uit. LIgt aan de persoon en de situatie. Het meiske noemt mij ook geen mamma maar iets anders en mensen kijken dan altijd een beetje vreemd op. Van het weekend had ze enorme hoge koorts en zijn we bij de huisartsenpost 's nachts geweest. We moesten een kuurtje hebben en dus dat ophalen bij de nachtapotheek en deze was tjokvol. Ik stond daar met een gloeiend heet en huilend meisje op mijn arm. Ze was soort van aan het ijlen en riep hartverscheurend om haar moeder.... Tsja daar sta je dan... Ik had al aan de aanwezigen gevraagd of ik alsjeblieft voor mocht want zij hadden niet zo'n ziek kindje op de arm (ik kon haar tenslotte niet alleen in de auto laten). Gelukkig zei toen een man; laat die moeder met dat meisje alsjeblieft voor. Toen was ik alleen maar dankbaar dat ik als haar moeder werd aangezien. Maar soms irriteert het me mateloos.
hier heel anders, begin het echt als mijn kindje te zien, maar lieg er niet over tegen anderen, ze mogen gerust weten hoe de vork in de steel zit. hier natuurlijk wel een uitzonderlijke situatie dat pleegzorg ons zoveel zekerheid geeft: er wordt steeds weer herhaald dat ze hier volwassen zal worden. en ik kan natuurlijk ook de vergelijking met een eigen kindje niet maken hè, die heb ik niet
Meiden, ik lees steeds met jullie mee. Op korte termijn gaan wij geen pleegzorg doen, maar wij willen het over een tijdje wellicht wel gaan doen. Ik vraag me af welke regio's de meiden wonen waar er veel behoefte is aan pleegzorg voor babietjes/peuters? Lalalindsey, komt het vaak voor dat ze bij pleegzorg zo'n garantie geven? Ik kan me idd goed voorstellen dat je dan het kindje als je eigen gaat zien. Waarin verschilt het dan nog van adoptie eigenlijk?
Ja en dat je het als egen kindje begint te zien is ook wel gek. Ons pleegje blijft waarschijlijk ook gewoon bij ons. Maar rechters kunnen gekke beslissingen maken en dat het kindje toch terug gaat. Ook al geeft de pleegzorg je zekerheid. het kan gek lopen, heb het een aantal keer mee gemaakt dat je echt denkt dat de rechters niet sporen. En ik hou echt super veel van ons pleegje maar ik besef elke keer wel het is niet mijn kind! Ook al blijft ze bij ons, en ziet ze ons als ouders, moeder speelt alsnog een rol in haar leven. En het is nou 1maal niet mijn kindje. Maar dat gevoel hoe dat allemaal juist te scheiden.. das best lastig vind ik en loop ik toch regelmatig tegen aan. @ Lalindsey gaat het niet tegen je gevoel in? Om het kindje echt als eigen kindje te gaan zien? @ Marjolein verschil tussen pleegzorg en Adoptie is heeeeeel groot het wordt vaa kvergeleken maar dat kan niet. ij Adoptie verdwijnen de bio ouders uit het zicht, voogdij ligt compleet bij de adoptieouders en bio ouders zijn eigenlijk niet meer aan de orde. Bij Pleegzorg is het erg belangrijk dat het kindje contact heeft met bio ouders ( voor zo ver mogelijk) je krijgt over het algemeen geen voogdij, pleegzorg beslist, bio ouders krijgen een belangrijke rol en dat moet je ook willen, want wil je dit niet dan kan je geen pleegzorg doen. En je mag en kan het niet als eigen zien. Google pleegzorg maar eens daar kom je heel veel info tegen. SCucces!
nee het gaat totaal niet tegen mijn gevoel in, het voelt goed zo. ik hou van haar als een eigen kind (denk ik) maar ik weet dat ze eigen bio-ouders heeft en wil hen erbij betrekken, op dit moment is de situatie zo erg dat ik HEN aanspoor om zeker te komen, zou het verschrikkelijk voor ons pleegje vinden als ze niet zou weten wie haar ouders zijn. hou ook een boekje bij waarin alle positieve verhalen over haar ouders in staan (heb ik misschien ook al eens gezegd) hier in Belgie moet je normaal gesproken jaarlijks naar de jeugdrechtbank om de plaatsing te verlengen, maar nu wordt er ineens een vonnis van 12 jaar uitgesproken.
Tanja, ik had wel door wat het verschil tussen adoptie en pleegzorg was. Alleen vroeg ik het me af in relatie tot de situatie waarin eigenlijk gezegd wordt dat het kindje tot minimaal 18 jaar blijft. Dan is het zo lang en duidelijk dat het kindje blijft dat ik dacht dat t verschil tussen adoptie en pleegzorg minder werd. Maar biologische ouders blijven dus ook in zo'n situatie duidelijk in beeld.
Ik denk dat het verschil ook een beetje in het rechtsysteem zit in Belgie en in NL. Wanneer er zo duidelijk gezegd wordt dat het kindje blijft kan ik me het 'eigen gevoel' iets meer voorstellen. Dan is het bijna wel adoptie al zijn de eigen ouders in beeld. Vandaag is er de eerste afspraak ingepland voor de nieuwe pleegouders om te komen kijken. Het wordt onze eerste doorplaatsing. Een heel dubbel gevoel; aan de ene kant fijn maar aan de andere kant zullen we het kindje ook enorm missen al hebben we nog zo'n heftige tijd beleefd. Wat Tanja zegt herken ik enorm. Rechters kunnen echt idiote beslissingen nemen. Echt beslissingen waarvan je de haren uit je hoofd kunt trekken hoe ze het kunnen goedkeuren. Wij hebben eerder al een dergelijke situatie meegemaakt en zullen waarschijnlijk richting de zomer weer in spanning zitten. Niet dat we niet willen dat het kindje teruggaat naar de ouders maar wel op een goede en veilige manier.
weer spannende tijden voor jullie Nicoletta Hier kan het natuurlijk ook binnen een paar jaar veranderen, dat de ouders bijvoorbeeld wel pleegje meer willen bezoeken. Ook krijgen de echte ouders op dit moment niet veel kansen omdat ze al vaak afspraken niet nakwamen bij hun andere kinderen die al geplaatst zijn. Maar als, ik zeg maar iets, de begeleiding via een andere dienst of andere jeugdrechter gaat, die geen rekening houdt met hun verleden, kan alles omslaan. Bijv wekelijks de ouders hier over de vloer om hun kindje te zien. Dan kunnen wij er ook niks tegenin brengen, daarvoor hebben wij immers gekozen toen we aan pleegzorg begonnen. Op dat gebied blijft Pleegzorg onvoorspelbaar en onzeker, welke situatie ook. Wil ook niks ophemelen, besef wel dat we tot nu toe een uitzonderlijke situatie hebben.
Wij hebben onze dochter vrijwel gelijk na geboorte in huis gekregen en zelfs zij had al problemen... En wat Nicoletta ook beschrijft dat kennen wij ook maar al te goed! Gelukkig is die heftige periode voorbij en is ze volledig aan ons gehecht en is echt op haar plek bij ons. Zo zie je maar, hoe klein ze zijn ze krijgen (vrijwel) altijd al wat mee...
Best vreemd dat ze zo aan regio's vast zitten met kinderen plaatsen. Maar ja ook wel begrijpelijk qua bezoeken enz. Maar toch gek dat er kinderen op een wachtlijst staat terwijl in een andere regio gezinnen beschikbaar zijn.. van welke regio;s zijn jullie allemaal?