Ik heb niet alles gelezen maar ik wil toch even aan alle pleegmama's (en papa's!!!) zeggen dat ik het geweldig vind wat jullie doen!!! Ik ben opgegroeid in een pleeggezin, alleen dan van de andere kant... M'n ouders hadden altijd pleegkindjes in huis en ik had dus altijd een heeeeeeeeeeeele boel broertjes en zusjes!!! Ik heb het altijd als iets heel moois en leuks ervaren, ondanks dat dat het niet altijd was! Natuurlijk krijg je ook met hele moeilijke dingen te maken, maar mn ouders beschermde ons (mijn 2 bio zusjes en mij) daar wel altijd voor tot een bepaalde leeftijd! Maar toch krijg je altijd wel dingen mee, het heeft me volwassener gemaakt denk ik, omdat ik al heeeeeeeeeeel vroeg wist dat niet elk kindje een papa en mama heeft. Zo kan ik me ook altijd druk maken om mensen die zeggen "dat kindjes in nederland niks te klagen hebben" Nou dat is natuurlijk niet waar, als je wist hoeveel kids er op een wachtrij staan om in een gezin geplaatst te worden!!! Als iemand van bv. Unicef me aanspreekt om te vragen of ik donatie wil doen voor alle "arme en zielige kindjes uit Afrika etc" zeg ik altijd "Er zijn ook genoeg kindjes in Nederland die hulp nodig hebben,waarom sta je hier niet voor hun?" Maargoed om een lang verhaal kort te maken: Niks meer dan respect voor jullie! Geniet ervan, het maakt je leven rijker met de mooie maar ook de vervelende dingen die je tegen kunt komen! En vooral houdt moed!!!! Soms is het erg heftig, dat je het niet meer ziet zitten, maar mijn ouders kunnen het ook nog steeds, dat na 25 kinderen, jullie kunnen het ook!!! Toppers!!!! Liefs!
Wat ik vanmiddag schreef was naar aanleiding van ons intakegesprek. Onze regio (020) heeft een groot aantal pleegkinderen (ongeveer de helft van alle pleegkinderen in Nederland woont hier). Er is dan ook veel behoefte aan pleegouders. Ook voor pasgeborenen. Maar ja, da's dus crisis. Mijn man neigt op dit moment meer naar een wat ouder kind met meer 'zekerheid', terwijl ik gevoelsmatig meer aan een crisisbaby denk. Maar zoals ik al schreef, alle mogelijkheden staan open, we zullen tijdens de training wel zien waar we uiteindelijk op uitkomen. Huisbezoeken krijgen we na afloop van de STAP. De dames pleegzorg hebben inderdaad gevraagd naar een eventuele zwangerschapswens, maar dat is in ons geval niet aan de orde. Onze zoon is een KID-kindje, en zonder hulp van een derde gaan wij niet nog een kind krijgen. We hebben ervoor gekozen dat traject niet nog eens in te gaan en we hopen nu op gezinsuitbreiding via pleegzorg. Joh, lekker vragen. Ik weet het ook allemaal nog niet zo precies, maar al schrijvende kom ik er wel uit. En dit topic is fantastisch. Er is hier zoveel ervaring en iedereen deelt haar ervaringen graag. Ik ben hier al een heel stuk wijzer geworden. Zo zal het jou vast ook vergaan. Meiden, bedankt voor jullie verhalen. Ik heb daar echt heel veel aan.
Ik heb een vraagje weet niet of ik hem hier maag zetten maar goed. Mijn ouders hebben een pleegkindje die een week jonger is al mijn oudste hoe moet ik mijn kids vertellen dat pleegkindje maandag weg gaat? Het was een kindje die hooguit 3 maanden zou blijven maar is er nou al meer als een jaar. We zien het kind iedere dag.
Oowja wat ik ook even wil vertellen is dat ik het knap vind dat jullie het kunnen ik zou echt niet een kindje terug kunnen geven zou zelf graag een pleegkindje willen voor lang verblijf maar ik vind het niets dat contact met de ouders en alles moeten overleggen enzo.
Belle dank je wel voor de antwoorden! Ben heel benieuwd naar hoe het verder zal gaan. uit hoeveel delen bestaat de stap cursus eigenlijk? En binnen welke termijn zal dat plaatsvinden? Had je het gevoel dat als jullie wel nog een zwangerschapswens hadden, dat jullie dan wellicht afgekeurd zouden worden? Waar ik me zorgen over maak. Is met name als je een ouder kindje in huis zal nemen dat bijvoorbeeld, ik noem maar even heel extree, seksueel misbruikt zou zijn. in hoeverre heeft dat bijvoorbeeld invloed op de veiligheid van je eigen kindje? Of draaf ik nu heel erg door,...
Ja echt verschrikkelijk haha! (en dat terwijl ik zeker weet dat we een kindje een goed thuis hebben te bieden...maar toch...iemand anders gaat je erop beoordelen en dan is het blijkbaar toch een ander verhaal...)
Marieke, jij ook bedankt voor je reactie., Ik zie zelf dat je ook een eigen kindje hebt, klopt dat? Hoe gaat zij ermee om? En hoe bereiden jullie haar voor bijvoorbeeld?
Over het misbruik; ik denk dat het aan de mate ligt waarin het is gebeurd, hoe krom dit ook klinkt. Ook heeft de leeftijd van het kindje en leeftijd van je eigen eventuele kinderen te maken met hoe je er mee om moet gaan. Voorbeeld: Wij hebben thuis veel kindjes gehad die misbruikt zijn, 1 meisje is vanaf baby af aan misbruikt, heeft verstandelijke beperking ook nog, en wist dus niet beter. Zij was voor andere kinderen geen gevaar, voor volwassen mannen daarintegen wél!!! Ook hebben we een kindje gehad die misbruikt is, toen ze iets ouder was en dat was eenmalig (voor zover bekend) ook zij is geen gevaar voor anderen, alleen voor zichzelf!!! We hebben ook nog een jongentje gehad die misbruikt is, de beste jongen is inmiddels 18 jaar, hartstikke lieve, geweldige jongen alleen NIET te vertrouwen met kleine jongens. Hij kwam bij mn ouders wonen toen hij 8 was, inmiddels is hij al een aantalen jaren weg maar komt nog wel eens een dag langs. Hij is ook NOOIT 1 moment alleen met mn andere broers, puur uit bescherming ook voor hemzelf! Voorkomen is beter dan genezen zeggen ze wel eens! Om lang verhaal kort te maken: het ligt puur aan het kind hoe ze er zelf ook mee omgaan etc!!!
Vlinder, wat heftig zeg... Hebben jullie zelf ook pleegkindjes? Hoe heb je het zelf eigenlijk ervaren?
Wij (vriend en ik) hebben zelf geen pleegkindjes maar willen dit wel graag in de toekomst! Ik vond het heerlijk om in 'zon gezin' op te groeien!!!! Ik had altijd veel broertjes en zusjes etc! Maar ook wist ik altijd dat de kindjes weer weg zouden gaan en daar leer je echt mee om gaan als je nog jong bent! Ik heb ook nooit anders geweten, ik was namelijk 4 toen bij ons een kindje kwam wonen. De situaties met misbruik waren inderdaad erg heftig! Maar vooral ook voor de kindjes zelf natuurlijk! Het verhaal wat ik net heb verteld over dat meisje die 'niet beter wist' voor haar was het vooral heeeeeeeeel erg naar dat het NIET meer gebeurde!!! Keer op keer moest ze afgewezen worden door, voornamelijk, mn vader... Hoe gek het ook klinkt, het brak wel keer op keer z'n hart... Voor dat meisje was het vragen (en willen) van seks hetzelfde als een kindje die niet zoiets mee heeft gemaakt vragen om een knuffel! Het meisje was ook altijd heeeeeeeel verdrietig als mn vader wéér haar af moest wijzen. Toen is in overleg met de begeleider besloten om haar een antwoord te geven wat ze wilde horen... Dus als ze mn vader (of wie dan ook) weer eens kwam vragen moest er gezegt worden "Nu niet"... Wat voor haar dus de indruk gaf dat het NU niet gebeurde maar later wel... Dat was voor haar voldoende, ze werd weer het blije meisje dat ze altijd was en niet verdrietig omdat ze afgewezen werd... Natuurlijk kreeg ze nooit waarom ze vroeg, maar na zo'n antwoord, hadden de mannen in de omgeving weer even rust zeg maar. Op een gegeven moment was het wel zo heftig, haar behoefte naar het leven wat ze altijd heeft gekend, dat ze niet meer buiten mocht spelen, alleen nog maar achter het huis. Want na een periode ging ze bij buurmannen over het hek klimmen etc etc, en dat kan je ook niet hebben. M'n ouders hebben aan de directe buurmannen te kennen gegeven dat ze op geen enkele manier contact met het meisje moesten zoeken, puur voor zichzelf ook niet. Alle dingen zijn gebeurd voor het meisje, uit bescherming voor haar, want je wil toch niet weten wat er gebeurd als ze een keer een verkeerde man/jongen etc tegen was gekomen! Al met al heeft het meisje ruim 2 jaar bij ons gewoond, puur en alleen ook omdat niemand 'zon meisje' wilde hebben. Ik kan me er iets bij voorstellen maar heeft me wel verdriet gedaan, want het was een geweldig lief meisje!!! Maar ook hebben we natuurlijk hele makkelijke geweldige situaties gehad!!!! Ik heb het altijd als iets moois ervaren en het heeft me heel goed geleerd dat niet elk kindje een papa en mama heeft die voor hem/haar kan zorgen!!!! Zoals ik al eerder heb gezegt; je kan hele leuke makkelijke kindjes en situaties hebben, maar ook hele moeilijke kinderen met heeeeele moeilijke situaties! Het is niet altijd makkelijk, maar uiteindelijk brengt het wel iets heel moois, zo heb ik het altijd ervaren! Ik ben écht heel blij en dankbaar dat ik deze ervaringen heb!!!!
Wat heb je het mooi omschreven... En wat een heftige situatie van dit meisje. Met wat voor referentiekader groeien sommige kindjes toch op he. Te triest voor woorden... Heb je enig waar het meisje uiteindelijk terecht is gekomen?
Ja, het was extreem heftig! En weet je, het klinkt misschien gek hoor, maar als het een 'stom,irritant kind' was geweest, kan je het makkelijker van je afzetten... Maar dit was gewoon ook een erg lief,fijn kind, dat zet je niet makkelijk van je af! Ik denk nog erg vaak aan dr. Omdat er geen 1 gezin was die dit meisje 'wilde hebben' is ze uiteindelijk geplaatst in een groep...Daar wonen alleen meisjes en er is altijd meerdere leiding aanwezig, dus nooit iemand alleen. Het gaat nu goed met dit meisje,wat dat betreft heeft ze gelukkig dat ze maar een iq van 42 heeft, ze heeft nooit anders geweten en heeft het ook nooit als iets naars ervaren. De pleegzorgbegeleiders die we hadden bij dit meisje, komen nog regelmatig over de vloer bij mn ouders en weten gelukkig altijd te vertellen hoe het nu met dit meisje gaat. Het is inderdaad vreselijk wat voor situaties er zijn, je kan het je haast niet voorstellen voor je er zelf voor staat zeg maar!!! Daarom heb ik zoooooveel respect voor alle mensen die deze geweldige kindjes op willen vangen! Want ondanks hun meestal zware rugzakjes verdienen ze wél een warm en liefdevol gezin!!!
@ Lobi, onze dochter is bijna 1,5 jaar. Ze krijgt er nog niet heel veel van mee dat er een ander kindje tijdelijk bij ons is. Wat in het begin wél even wennen was, was dat ze opeens haar aandacht moest delen Ze was/is best wel jaloers, maar dat is gezond! Nu gaat het al wel een stuk beter dan eerst! Ik ben benieuwd hoe ze zal reageren als onze pleegzoon weer weg gaat. Ze zal dan ws. bijna 2 zijn. Uitleggen heeft denk ik nog niet zoveel zin, al zal ik dat wel doen hoor! We zien het wel. Op dit moment vindt ze het maar wat leuk dat er een speelkameraatje is
Marieke ik ben inderdaad ook benieuwd als jullie pleegje straks weer weggaat. Met 2 jaar krijgen ze al super veel mee natuurlijk... Hebben jullie bewust gekozen voor kortdurend? Vlinder wat fijn om te horen dat t naar omstandigheden goed gaat met dit meisje. Kan me voorstellen dat dat een hele geruststelling is!
hey meiden, heb al even niets laten horen maar vorige week hebben we het gesprek gehad bij het gezinshuis met iemand van pleegzorg envandaag hebben we kennisgemaakt met ons pleegkind! hebben er super veel zin in! Maandag komt ze voor het eerst een dagje spelen! Kijk er nu al naar uit!
Marjolinos wat spannend! Is het jullie eerste pleegkindje? Welke leeftijd is ze en komt ze lang of kortdurend als ik vragen mag? En hoe hebben ze bij pleegzorg gereageerd op jullie zwangerschapswens?
wij willen voor weekend vakantie pleegzorg gaan en dan zijn er iets andere eisen als je voor bv langdurige pleegzorg wil gaan! Bij ons hebben ze niet echt problemen gehad met het feit dat wij nog in de medische molen zitten! Ons pleegje wordt in augustus 11 jaar! Ze is een meisje! Heb super veel zin in maandag!
Ik snap het. Dan is het gelijk een stuk minder intensief. Super spannend zeg, een meid van 11! Veel plezier alvast samen