Hey pleegmama's en pleegmama's in wording Is het een idee om eens met zn allen af te spreken? Ervaringen uitwisselen, nieuwe pleegmama's of bijna pleegmama's kunnen dan alle vragen stellen enz. En we kunnen veel van mekaar opsteken denk ik. En dan lekker uit eten ergens ongeveer in het midden van Nederland?? Zonder kids is denk ik het makkelijkst... Wie mee wil let me know!!! xxx
JAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!!!!!!!!! Count me in!!! Door de weeks kan ik op maandag, dinsdag en vrijdag en in het weekend valt er vast wel iets te fiksen. O ja, we gaan nog wel op vakantie half mei tot eind mei .
Top! Ik maak ff een lijstje. Is zondag 1 mei iets?? Als je mee wil plak het lijstje ff in je bericht met je naam dr bij. Nicoletta Tanja
Ja, leuk!!! Ik wil wel graag mee, maar zondag 1 mei even onder voorbehoud, want sowieso hebben we vrijdag 29 april het eindgesprek met pleegzorg, dus als we niet goedgekeurd worden, houdt het natuurlijk op. Bovendien zit ik nog middenin de laatste hormoonbehandeling, en volgend weekend zou zomaar de iui behaneling kunnen zijn, en dan kan ik dus ook niet. Maar: in geval van goedkeuring én geen iui, ben graag van de partij O ja, waar gaan jullie eigenlijk afspreken? (Zeg Tanja, zie ik nu 3 dagen overtijd onder jouw berichtjes staan??? Spannend?!?) Nicoletta Tanja (Murphy)
@ Murphy nee hoor niet spannend.. is gewoon ff voormezelf om bij te houden. en er klopt ook niets van zal hem eens weg halen haha. Maar voor jou een spannende tijd!!Hoe is jullie gevoel over het eindgesprek? En een iui ook spannend nou hopen op allebei positief bericht!! xx
@tanja: ooow, dus niet zo spannend als het er uit zag . Hier ook niet zo heel spannend hoor. Ik heb wel een goed gevoel bij het gesprek met pleegzorg, vrijdag. Ik zou niet weten waarom we "afgekeurd" zouden worden, maar ja, je weet natuurlijk maar nooit. Maar bij het tussentijdse gesprek waren we ook al goedgekeurd, dus het lijkt me sterk dat dit verandert is. Iui poging is ook niet zo spannend. Is mijn 18e hormoonbehandeling, en omdat het de eerste 17 keer niet raak was, hebben we nog maar weinig hoop voor deze ronde. Ik doe het eigenlijk om het medische traject voorlopig af te sluiten. Maar ben wel blij als ik weer mag stoppen met de hormonen, want ik voel me niet zo lekker. Nog even volhouden dus! Zo, ik ga nog even buiten genieten van het zonnetje !!
Lieve meiden, wat een goed idee! Voor mij komt de meeting alleen wat ad vroege kant. We gaan half mei pas naar de eerste informatieavond. Dus t hele pleegzorgverhaal staat nog zo ontzettend id kinderschoenen.
goedemorgen meiden, onze pleegdochter is gisteren een dagje komen spelen en dat ging super goed! Ik heb het in ieder geval naar mijn zin gehad en hoop zij ook!
wat leuk! Fijn dat het goed ging, is ook wel pittig lijkt me een ouder kind. Maar ook wel weer een uitdaging!
Om 7 uur kroop het pleegje van 4 jaar bij me in bed "mam, hoe worden baby's eigenlijk gemaakt??" Das een pittige vraag voor zo vroeg in de morgen maar wel erg grappig
Meiden,even een vraagje. Hoe gaan jullie om met het contact met de oorspronkelijke ouders? Het lijkt ons namelijk heel erg moeilijk contact te hebben met bijv de ouders als je weet dat ze hun kindje hebben geslagen of bijvoorbeeld seksueel hebben misbruikt. Is er in zulke situaties eigenlijk wel contact? En zo ja waar? Ik zie het nl niet zo zitten die mensen bij ons thuis te ontvangen...
@tanja: da's lekker wakker worden! Noemt jullie pleegje je trouwens mama? Wat vindt haar bio-mama daar dan van? @lobi: ons lijkt het contact met ouders die hun kindje seksueel misbruikt hebben ook erg moeilijk. Kan ik echt geen respect voor hebben. Daarom gaan we ook aangeven dat we dat niet willen. Aan het einde van de stapcursus moet je (zo nauwkeurig mogelijk) aangeven wat je wel/niet vindt passen binnen je eigen gezin. Je geeft je grenzen aan. Zo kunnen ze hopelijk een goede match maken. Als je ouders niet thuis wilt ontvangen, moet je dit ook zeker niet doen. Wij willen dit ook niet, zeker niet in het begin, als je elkaar beter leert kennen zal dit misschien wel veranderen, dat zien we dan wel weer. Onze eigen veiligheid gaat toch echt voor!
Hi Lobi, het is echt allemaal in je hoofd aan het rondzingen he?! Ook wij hadden hier moeite mee, maar ik denk dat deze mensen niet bij je thuis zullen komen. Allereerst omdat ze zeer waarschijnlijk vast zitten en daarnaast zal dit ook niet goed zijn voor een kindje om dergelijke ouders thuis (lees: veilige omgeving) te ontvangen. Eigenlijk zullen dergelijke bezoeken, als ze al voorkomen, begeleid op kantoor zijn. Dus hierover niet te veel zorgen maken hoor!! Maar je hebt bezoeken die wel thuis plaatsvinden. De moeder van ons meisje (woont in de vrouwenopvang) komt heel vaak hier thuis (minstens twee keer per week). Ze eet dan geregeld met ons mee, ze wast haar kleren soms hier, we gaan ook welleens samen op haar bezoekdag naar de kinderboerderij of weet ik al niet meer. Toen ze net bevallen was, heeft ze onze wieg (die wij nooit gebruikt hebben ) geleend. Dit allemaal heeft zo zijn voor- en nadelen. De nadelen; deze vrouw is niet een vriendin van ons, al mogen we haar op zich graag en hebben we haar in ons hart gesloten. Maar dat maakt tegelijkertijd het ook lastig omdat ze soms dingen doet die ons niet aanstaan (niet goed genoeg op haar kindjes passen, hier zomaar de koelkast induiken, onuitgenodigd een bord pakken en aan tafel meeeten, serieus hoor soms is het net een slapstick hier). Dan is dat niet altijd makkelijk bespreekbaar en is het soms ook rot om te zeggen dat iemand nu echt weg moet en zeker als iemand een plaat voor haar kop heeft en dit niet altijd met kleine hintjes snapt . Maar de voordelen zijn met name voor de kleine meid onbetaalbaar. Ze ziet haar moeder heel vaak en in haar eigen omgeving en dat geeft haar rust. Ook ziet ze dat haar moeder en wij (mijn man en ik en daarnaast ook mijn ouders, zus en nichtje) haar moeder graag mogen. Dat geeft haar intiuitief het gevoel; "ik mag er zijn, maar mijn moeder ook". Dat is een heel belangrijk gevoel bij kindjes. Dit kleine meisje heeft al eerder bij osn gewoond (een half jaar), werd toen teruggeplaatst bij haar moeder, na vier maanden ging het mis en heeft moeder haar hier zelf teruggebracht. Ze zou zowiezo uit huis geplaatst worden, maar nu was ze in ieder geval weer hier op een voor haar veilige en bekende plaats. Nu is het zo, dat je altijd een goede afweging moet maken. Allereerst hoe schat je de mensen in, zijn ze daadwerkelijk gevaarlijk (verbaal of lichamelijk) of zijn ze alleen dreigend door hun onmacht dat hun kind weg is genomen en wanneer ze het bij je thuis zouden zien, zou dan dit gevoel niet om kunnen slaan naar acceptatie en misschien wel (heeeel positief gedacht) dat het kindje het goed heeft bij jullie. Daarnaast en dat is hetgeen wij mee te kampen hebben. Hoe claimend zijn ouders (stel, je geeft ze je mobiele nummer hoe vaak bellen ze dan en hoe reageren ze als je even niet opneemt omdat je druk bent of gewoon geen zin hebt). En ook, hoe 'vrij' voelt iemand zich (eet zomaar mee, graait in je koelkast etc). Maar zeker niet onbelangrijk; hoe makkelijk kun jij bepaalde zaken naastje neerleggen. Kun je makkelijk een boze (vaak vanuit frustratie of verdriet) bui naast je neerleggen en tot tien tellen en opnieuw beginnen, kun je denken deze vrouw kan hier ook niets aan doen want ze.... (heeft bv borderline, is psychisch instabiel, heeft zelf een nare jeugd gehad) etc. Wel vind ik van belang dat je goed moet afwegen hoe belangrijk de veilige plek van je pleegkindje is bij jullie thuis. Kan hij/zij het aan wanneer ineens familie haar/zijn 'leven' binnenwandeld? Of kan het juist enorm rust brengen in plaats van die stijve bezoekjes op kantoor waar niks leuks is om te spelen en niemand zich thuisvoelt?
@nicoletta: maar kwam de mama van jullie pleegkindje dan al direct bij jullie thuis? Ik zou toch zeker de eerste bezoekjes graag op een neutrale plek willen doen. Volgens onze pleegzorginstantie was dit ook wel gebruikelijk, zeker bij een crisisplaatsing, omdat dan vaak ook nog weinig bekend is over de ouders.
marjolinos, fijn dat het zo goed is meegevallen tanja, wat een vraag zo vroeg op de morgen haha hier altijd begeleide bezoeken, idd omdat er met hun andere kinderen zaken gebeurd zijn die niet kunnen. zelf totaal geen problemen met haar ouders, lijken tot nu toe heel aardige mensen, alleen erg zwakbegaafd. ze willen vooral het beste voor hun kindje
Dank jullie wel voor jullie reacties. Ik heb het er veel over met mn man en we zijn eigenlijk nog heel erg aan het onderzoeken of pleegzorg iets voor ons zou kunnen zijn. Dit soort vragen spelen dan zeker mee. Ik weet niet of ik (wij) om zou kunnen gaan met seksueel misbruik bijvoorbeeld en dan "normaal" met die ouders om zou kunnen gaan. Nicoletta, wat bijzonder de manier waarop jullie met de moeder omgaan. Het mooie aan pleegzorg vind ik dat, indien mogelijk, het kindje contact houdt met de ouder(s) / familie. Ik denk dat het voor de ontwikkeling en identiteit van het kindje heel belangrijk kan zijn. Maar als ik eerlijk ben vind ik het wel heel heftig, jullie situatie. Contact houden vind ik 1 ding, maar jullie hebben niet alleen een pleegkindje erbij, maar ook de moeder lijkt het wel. Dat zou ik wel heftig vinden geloof ik. ik weet niet of ik dat zou kunnen... Lalalindsey, hoe vaak zien jullie de ouders van het kindje? Hoe zit het eigenlijk met het FAS syndroom. heeft iemand van jullie hier ervaring mee?
Nee, dat belangrijke stukje vergeet ik! Goed dat je het zegt Murphy ! Met de moeder van de kleine meid waren we er na een half jaar aan toe dat ze bij ons thuis mocht komen. Zij wilde al veeeeeeeeeeel langer maar wij vinden een half jaar een mooie termijn om aan te houden om ouders echt te kunnen inschatten. En net wat je zegt, zeker met crisisplaatsingen. Maar weet je met de STAP, proberen ze vaak zoveel als mogelijk ruimte te creeeren. Het is makkelijker om te zeggen; bezoeken doen we eerst op kantoor en later thuis dan andersom als het moment daar is.
hier is er 1x per maand een half uur bezoekrecht (dit is wel heel weinig hoor) ik geef ons pleegje dan af aan de begeleidster en die gaat dan met haar naar een andere ruimte waar de ouders zitten. de laatste keer mocht ik er eens bij blijven, maar normaal is het de bedoeling dat wij elkaar dan niet zien. ook mag haar moeder elke maandagavond bellen om te vragen hoe het met haar gaat