Appie, GEFELICITEERD!!!! Sanzon, ja, ouders van ons pleegje proberen idd steeds de bezoekregeling op te rekken. Ik verwijs altijd terug naar de gezinsvoogd, die gaat over de regeling, niet ik! Door ouders te vragen naar tips over hun kindje, geef je het gevoel dat zij ouders blijven, en dat zij het beter weten. Bij ons pleegje komt nu langzaam het punt dat moeder beseft dat ze het niet meer beter weet, maar tips aan mij vraagt over haar kindje. Best pijnlijk en moeilijk. We hebben morgen een overleg (bij ons thuis) met bjz, pleegzorg en moeder over het verdere verloop van het terug naar huis traject van het meisje. Ben heel benieuwd....
Appie ook van mij gefeliciteerd!! Meiden, ik weet niet meer wie van jullie nu langdurig doet... Maar ik kan me voorstellen als een kindje echt uit huis geplaatst wordt, om een heftige reden bijvoorbeeld, dat je de ouders niet bij je thuis ontvangt? En in hoeverre heb je dan echt wekelijks contact? Bij de info-avond zeiden ze dat het vaak voorkomt, dat het kindje de ouders nauwelijks zal zien.
Lobi, wij doen aan langdurige opvang en wij moge inderdaad de ouders niet bij ons thuis ontvangen (vanwege hun verleden) Nu is er maandelijks een bezoek van een half uur in een ruimte waar ook een begeleidster bijzit. Ben net weer geweest en merk echt dat een half uur per maand te weinig is, ze herkent haar ouders totaal niet... haar ouders geven echter aan niet meer bezoeken aan te kunnen
\ Blijft jullie pleegje in principe tot haar 18e! Ik denk dat ook al zijn het maar half uurtjes, deze op den duur wel positief kunnen zijn. Ze zal uiteindelijk weten dat ze haar ouders heeft gekend en ontmoet en als ze oud genoeg is zal ze hier zelf haar keuzes in kunnen maken. Bij jullie is het dus niet van toepassing dat de ouders ineens voor de stoep zouden staan om pleegje mee te nemen (lijkt mij)
ouders zullen hier idd niet voor de deur staan, hebben geen vervoer en wonen 80 km bij ons vandaan. Openbaar vervoer gaat ook niet, ze kunnen geen klok lezen. als het bezoek door blijft gaan, komt het wel goed ja, maar moeten de ouders echt pushen om te blijven komen...
Jee... Zij waren toch geestelijk beperkt? En dat ze 80 kilometer bij jullie vandaan wonen. Dat het dan nog onder jullie regio valt. Bij ons is die straal volgens mij kleiner. Onbegrijpelijk
ligt nog in onze provincie... bij de matching werd daar geen rekening mee gehouden in ons geval. Ze had nu de kans om direct vanuit het ziekenhuis naar een pleeggezin te gaan ipv een instelling. Met oog op hechting hebben ze dan besloten om die afstand er dan maar bij te pakken. Op dat moment stonden er in onze provincie 32 kindjes op de wachtlijst om naar een gezin te mogen en waren er 5 gezinnen beschikbaar.. Voor ons ook een opgave, omdat we voor dat half uurtje wel 80 km heen en 80 km terug moeten rijden. Maar ja, voor het goede doel hè
Jeetje 32 kindjes tegenover 5 gezinnen... Hoe is het mogelijk he dat er regionaal zulke verschilllen zijn. Hier is de wachttijd ongeveer 2 jaar, mede omdat er veel gezinnen zijn.. En die 80 kilometer, die zou ik er ook zker voor over hebben! T scheelt dat het 1 x per maand is en niet iedere week, dan zou het toch een ander verhaal zijn.. Staan jullie overigens open voor nog meer kindjes?
Vriend hoopt nog op een mirakel voor ons, ik niet. Ik hoef ook niet meer zwanger te worden, ben al gelukkig nu ik blijf weet met mijn 'moedergevoel', nu ik kan zorgen... Als we een tweede pleegje zouden willen moeten we vooral beseffen dat het het dan noooooit zoals nu zal zijn: een baby die elke nacht doorslaapt, altijd lacht en lief is... weinig 'gedoe' rond pleegzorg: alleen standaard thuisbegeleiding, geen ruzie of moeilijkheden met de ouders, geen zware bezoekregeling... Denk dat we nog een half jaartje afwachten en dan zullen we nog eens zien... Mijn hart bloedt in elk geval als ik hoor dat er op dit moment 62 kinderen wachten op een gezin in onze provincie
Ja ik snap het... (ik hoop stiekem toch dat je man gelijk gaat hebben!) En als ik het zo lees, dan hebben jullie het nu inderdaad helemaal super! Kan me voorstellen dat het toch enigszins afschrikt als je weet dat het met een volgend kindje heel anders zal zijn. Dat herken ik wel, ik heb natuurlijk een eigen dochtertje en weet dat het met een pleegkindje heel anders zal zijn. Mag ik vragen in welke provincie jij zit? En zijn het allemaal jonge kindjes of ook oudere?
Belgisch Limburg en het zijn vooral baby's en peuters en dan kinderen boven de 10 jaar. Alles daartussen vinden ze vaak wel gezinnen voor
Je zou juist verwachten dat babies en peuters makkelijk zouden gaan. Of komt het omdat het vooral crisis is ofzo? Wat jammer dat ik niet meer in de buurt woon... En eigenlijk toch te gek voor woorden, dat er kinderen op de wachtlijst staan, terwijl ouders staan te springen om een kindje te mogen verwelkomen...
Dank voor de felicitaties! Alles gaat goed hier, het is wonderlijk zo'n klein hummeltje dat er ineens helemaal bij hoort.
Geniet van jullie wondertje Appie! Hier nadert het afscheid van ons eerste pleegje. Zeer zeer waarschijnlijk gaat ze begin september weer terug naar huis. Op zich hebben we er wel een redelijk goed gevoel bij. Ouders doen het iig nu goed, hopen maar dat ze dat ook vol kunnen houden..... Maar we gaan het meisje natuurlijk enorm missen. Hebben alvast een vakantie gepland om even rust te hebben na onze eerste (best heftige) plaatsing en ik denk dat we dan een aantal weken later wel weer beschikbaar zijn voor het volgende hummeltje!
Murphy, spannend zeg! Kan me voorstellen dat het een heel dubbel gevoel is. aan de ene kant blij dat het meisje terugkan naar haar ouders en je ook vertrouwen hebt in de ouders. aan de andere kant het gemis, want ik kan me voorstellen dat als je een kindje zo opneemt in je gezin dat je er (stiekem) toch (veel) om gaat geven. Ik ben heel benieuwd hoe het straks zal zijn voor jullie. Heel veel sterkte iig alvast!
Dank je Lobi. Nou, dat veel om het meisje geven is niet stiekem, hoor. Is idd dubbel, maar het gevoel van een hele geslaagde plaatsing overheerst.
zijn er hier nog meer meiden die weekend/vakantie pleegzorg doen? ik zit met een dilema waar ik graag over zou willen praten...