Wat een wonder!! Hoeveel sterretjes hebben jullie al moeten verwerken eigenlijk? En is t spontaan gelukt?
Vijf vlindertjes Lobi. Een hele verdrietige tijd die we nooit zullen vergeten en waardoor we sterker zijn geworden. We hebben de prachtigste pleegkindjes daardoor in ons leven gekregen en deze zullen ook bij ons blijven. Maar nu hebben we een geschenk gekregen, boven ons al gelukkige leven. Nu hebben we hulp van een knappe dokter gekregen en was het de tweede keer raak! Verder wil ik hier niet zoveel zeggen omdat ik niet precies weet wie hier wel en niet komt.
Helemaal super voor jullie!!! Ze zegen wel eens if it doesn' kill you it makes you stronger!! Ik hoop op een droomzwangerschap voor jullie en een heel gezond kindje!!! Ik snap dat je niet meer wilt vertellen, maar ben eigenlijk wel benieuwd naar wat die dokter voor jullie gedaan heeft...?
Sorry Lobi, mijn mond zit op slot. Echt, ik kan het niet vertellen omdat het ook in mijn omgeving niet aan iedereen wil vertellen. Alleen onze naaste familie en mijn beste vriendin weten wat de dokter écht heeft gedaan.
Oei je maakt t wel spannend! Maar ik respecteer je keuze natuurlijk. Ik wens jullie heel veel geluk toe!
Gefeliciteerd Nicoletta! Wat een wonder hè? Geniet ervan hoor!!! Wij hebben gesprek gehad met onze pleegzorgwerker en samen besproken dat onze pleegzoon voorlopig ook nog bij ons blijft. We zijn in principe crisisopvang, maar hij woont al ruim een half jaar bij ons. We gaan uit van ongeveer nog een jaar. Toekomstplannen zijn wel dat hij weer bij zijn ouders gaat wonen.
GEFELICITEERD Nicoletta!!!! Geweldig dat je al bijna 12 weken zwanger bent! Voel je je goed? Durf je er al van te genieten? Ja, we gaan er ook echt vanuit dat ze zomaar dinsdag naar huis kan gaan, al zegt moeder wel dat ze mee wil werken aan een terug naar huis plan, als dat beter is voor het meisje. Verstandhouding is wel zo goed, dat we spullen altijd nog een paar dagen later kunnen overhandigen. Maar voelt wel heel raar en dubbel. Ik hoop voor ouders dat ze naar huis mag, voor haar dat ze nog mag blijven. Voor mezelf, tja, ik ga haar natuurlijk enorm missen maar kan me ook wel verheugen op even rust. klinkt dat heel vreemd? @Marieke: fijn dat er duidelijkheid is, denk ik, qua toekomst? @Lindsay: hoe gaat het met jullie en het meisje?
Tuurlijk is dat een heel dubbel gevoel Murphy, logisch toch? ben benieuwd dinsdag. Hier is alles goed, meisje is alweer bijna 10 maanden en dan te denken dat we een jaar geleden nog druk waren met de selectieprocedure Het is hier even rustig geweest wat betreft pleegzorg, maar volgende week is het weer wat drukker: dinsdag bezoek naar haar ouders, vrijdag komt de begeleidster langs en er zou ook nog iemand langskomen van het psycho-pedagogisch team
Ik lees al een tijdje mee, maar heb zelf nog niet veel geschreven. Allereerst wil ik Nicoletta een heel dikke proficiat wensen, ik heb zelf heel wat meegemaakt om een gezond kindje te krijgen en heb daar ook hulp voor gehad van een heel bijzondere dokter en nog meer bijzondere techniek! Op dit moment hebben wij sinds een half jaar ons eerste pleegkindje in huis. Alles verloopt prima met hem en het contact met de ouders in principe ook. De vader heeft het kindje nooit erkend en heeft dus ook geen rechten, maar komt wel altijd mee op bezoek. Het gaat om zeer jonge ouders en de moeder is vrij labiel. Ze is destijds direct akkoord gegaan om haar zoontje naar een pleeggezin te laten gaan en daardoor gaat het hier om een vrijwillige plaatsen onder het toeziend oog van CBJ. De moeder komt om de 14 dagen 2u op bezoek en wil dit nu wekelijks. BJ gaat hiermee niet akkoord omdat er nog geen sprake is van terug naar huis te gaan en de moeder ook alle contact met BJ weigert. Nu is ze gisteren hier geweest en nadat ze mij heel veel practische dingen gevraagd had over de gewoontes en dergelijke van haar zoontje, zei ze me dan dat ze nog voor Kerstmis op een dag naar hier zou komen en hem dan meeneemt. Ze weet dat BJ daar niet mee akkoord is en dan waarschijnlijk naar de rechtbank stapt, maar dat kan haar niets schelen. Ondertussen heeft ze haar zoon dan bij zich en heeft ze kunnen bewijzen dat ze wél voor hem kan zorgen. Wij, pleegzorg en BJ weten heel goed dat ze nog lang niet in staat is om de zorg voor haar kindje terug over te nemen, maar zelf ziet ze dat totaal niet in. Nu vraag ik mij af of er een mogelijkheid is om te verkomen dat hij door haar wordt meegenomen en al die emoties weer moet gaan meemaken. Hij heeft al op verschillende plaatsen gewoon voor hij bij ons kwam en hij kent zijn ouders eigenlijk niet. Hij reageert op hen hetzelfde als op iemand die bij ons op bezoek komt. De ouders zijn in het begin niet op bezoek willen komen en zijn ondertussen ongeveer een keer of 6 geweest. Is er iemand die hiermee ervaring heeft of weet hoe zoiets kan aangepakt worden? Ik ga uiteraard morgen direct mijn begeleidster contacteren en dit met haar bespreken, maar ik weet niet of zij iets gaan ondernemen. Het beste lijkt ons dat er zou overgegaan worden van een vrijwillige plaatsing naar een gedwongen plaatsing.
christel hier ook nog eens: ik hoop dat je op pleegzorg kan rekenen en dat ze er een gedwongen plaatsing van maken
@ all: Dank jullie wel lieve meiden!! Gelukkig Murphy dat je het zo kunt zien! Dat gevoel van snakken naar rust is heel herkenbaar hoor. De eerste weken voelt het wat ontheemt. Je huis is leeg, je ziet of hoort pleegje terwijl hij/zij er niet meer is. Dan ineens mag je weer uitslapen en word je niet structureel tussen 6 en 7 wakker. Wij zijn snel op vakantie gegaan en dan kun je het snel weer van elkaar en het samenzijn genieten. Natuurlijk zul je het kindje missen maar ik weet uit ervaring dat als er vertrouwen is dat het goedkomt, de pijn minder is dan bij omgekeerde zaken. Christel, het zou een gedwongen plaatsing kunnen woren. BJZ moet dan naar de Raad voor de Kinderbescherming en om een OTS en uithuisplaatsing vragen en wel zo snel mogelijk. Realiseer je dan dat het contact tussen ouders en pleegouders dan vaak onder druk komt te staan en of huiselijke bezoeken nog mogelijk zijn, is nog maar zeker de vraag. Maar als dat in het belang van het kind is, dan moet je er voor gaan. Zelf geef ik altijd aan tegen moeder als ik iets doe wat haar niet aanstaat; dat ik het belang van haar kind belangrijker vind dan haar en mijn belang. Meestal helpt het ons om 'on speaking terms' te blijven.
Tja, vertrouwen dat het thuis goed gaat?? Ik probeer het mezelf aan te praten, omdat ik merk dat ik het afscheid dan als makkelijker ervaar, maar mijn gevoel (en eigenlijk ook mijn verstand) zegt dat het thuis nooit goed kan gaan....sommige problemen in het gezin zijn misschien verbeterd, maar dan gaat het om het topje van de ijsberg. Onderliggende zaken (de echte problemen) worden niet aangepakt/vergeten lijkt het wel. We hebben ook al een vakantie gepland, over een paar weken gaan we er even lekker tussenuit om af te schakelen. De afgelopen maanden voelen echt als een soort achtbaan waar we in terecht zijn gekomen, met de ene looping na de andere. Het is een moeilijke plaatsing, met een heel bang en daardoor claimend kindje, een nog meer claimende moeder, vader die wil doen alsof wij niet bestaan en heel veel onduidelijkheid en onzekerheid. Ik zeg ook steeds tegen moeder, wanneer ik iets ga regelen wat haar niet aanstaat, dat wij niet voor of tegen haar zijn, maar neutraal. We staan aan de kant van haar kindje! Tot nu toe werkt dat prima. Maar dat zal ook aan het karakter van moeder liggen natuurlijk. Onze pleegzorgwerker neemt ook regelmatig de schuld op zich en doet alsof het allemaal zijn idee is, zodat de verstandhouding tussen moeder en ons goed kan blijven. Werkt ook uitstekend!
Nicoletta; wat gaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaf dat je al 12 weken zwanger bent!!!!!!! Ik ben nog steeds zo waanzinnig blij voor je! Het is jullie zo gegund na alle ellende toen (en ook nu nog met rechters e.d.) en het is zo bijzonder om ook dit mee te maken, naast de ook zeer bijzondere pleegzorg. Zie je al iets? Nu kun je het gaan vertellen aan anderen, hoe vindt je dat? @ Murphy: voor jullie een spannende week, ook hier meegemaakt dat de rechter een ander besluit kan nemen, is denk ik ook afhankelijk van mondigheid ouders (en hun hulptroepen). Ik herken ook je gevoel mbt thuissituaties... dat maakt het loslaten wel lastiger, maar uiteindelijk kun je alleen maar meegaan in die hele achtbaan. Ik wens jullie veel sterkte en ben ook benieuwd hoe deze plaatsing verder gaat. Gaat pleegje met jullie mee op vakantie als ze nog wel even blijft? @ Marieke: fijn dat jullie pleegzoontje nog even kan blijven, hopelijk wordt het een goede naar huis plaatsing over een poosje. @ Christel: ik sluit me aan bij Nicoletta en Murphy; met een gedwongen plaatsing kunnen zaken op scherp komen te staan, maar het belang van het kind staat voorop. Ook hier hielp het om het in gesprekken steeds te hebben over het kind met de ouders, zo kwamen we niet terecht in verwijten oid. @ Lindsay: Bijzonder zeg; jullie zorgen echt alweer een poos voor de kleine meid... wat gaat de tijd toch snel! Gek om dan terug te denken aan de tijd voordat ze er was he? @ Tanja: Alles goed? Tijdje hier niet gezien! Hoe is het met de kleine prinses? Weer lekker naar school? Hier gaat alles goed, enorm intensief, maar ook enorm genieten! Het is zo bijzonder met zo'n klein minimensje en ook apart om die band te voelen. Dat maakt ook wel dat ik nog beter begrijp hoe moeilijk het is voor bio-ouders als hun kind wordt "afgepakt", ook al is het voor het kind een goede beslissing. Pleegzorg is nu nog niet echt aan de orde. Het lijkt me super om weer te starten, maar is voor nu nog niet verstandig.
Ik heb onze begeleidster vandaag gesproken en zijn gaat drinengend een afspraak voorzien met ons, pleegzorg en CBJ. De consulent van het CBJ gaat dan beslissen wat er ondernomen gaat worden. We hopen er dus op dat deze laatste hun verantwoordelijkheid nemen en zorgen dat er nu stappen ondernomen worden vooraleer de situatie uit de hand loopt. Ik hou jullie op de hoogte!
Vandaag gehoord dat pleegje idd naar huis gaat. Pleegzorgwerker heeft nog meer zorgen hierbij dan wij zelf. Volgens mij durft ook niemand het aan om een datum te kiezen..... nu gaan we morgen samen een datum bepalen, met moeder erbij.....heel apart allemaal. Zelf willen we dat het een beetje snel gaat allemaal, we willen geen wekenlang afscheid. Bovendien reageert pleegje slecht op wisseling tussen thuis en hier, dus in een keer is het beste, lijkt ons. Komt er op neer dat pz. vindt datkind en ouders na een dag of drie samen, twee dagen rust nodig hebben.....maar ze kon toch weer thuis gaan wonen?????? Dit gaat zo weer mis....
pff toch erg hoor afscheid nemen zou een pak makkelijker zijn als je weet dat het kindje goed terecht komt wat sta je dan machteloos hè
hoi hoi, Mag ik even inbreken met een vraagje,.. Mijn man en ik hebben het er over gehad om evt pleegzorg aan te gaan ipv adoptie.. Nou is mijn 1e vraag misschien al meteen een probleem en weten jullie dat. Wij werken alle 2 in nederland maar wonen 500 meter over de grens in duitsland.. Ik ben bang dat we dus geen pleegzorg kunne doen in nederland? weten jullie dat misschien? Sterkte en succes met jullie kindjes...