Murphy, heel veel sterkte meis. Ik voel met je mee. Het is zo rot als er zorgen zijn en er gewoon niks kan. Soms denk je wel dat de rechter er niks van snapt maar soms is ook hij/zij gebonden aan de wetgeving. Zolang bad, bed en eten oke is, zijn er al heel weinig zorgpunten urgent. Echt bizar. En zeker nu de ouders dit ook aangeven. Hopelijk houden jullie goed contact en kunnen jullie een oogje in het zeil houden. Wij hebben ook gisteren onverwachts een van onze pleegjes moeten laten gaan. Zelfs de gezinsvoogd stond met de tranen in de ogen over wat zijn toekomst moet worden. Maar ja.... er lag een uitspraak van de rechter en dan kan je niks. Ook denk ik dat het verstandig is om je niet te gaan blindstaren op die twee jaar. Ook twee jaar kan onderbroken zijn en begint de teller weer opnieuw. Alles bij elkaar hebben we een pleegje hier bijna anderhalf jaar wonen verspreid over twee jaar. De teller is hier opnieuw gestart.
Nicoletta, jullie ook heel veel sterkte dan! Onbegrijpelijk is soms wel ja. In geval van ons pleegje was bad, bed, en eten niet oke, maar ja, als de gezinsvoogd dit niet in het rapport verwerkt, weet de rechter dat natuurlijk niet.....
GRRRRRRR wat een klungel is dat dan weer Murphy! Sommige mensen mogen zichzelf gewoon geen gezinsvoogd noemen. Laat ze dan lekker wat anders doen als ze die verantwoordelijkheid niet durven en kunnen dragen. Ooooo wat word ik hier weer nijdig van! :x:x:x
Ja, we worden er al weken nijdig van, maar dat helpt ons niks! Dus houden we de boel van een afstandje in de gaten en hopen het beste....meer kunnen we niet. Maar frustrerend is het wel!
Sjonge Murphy, dat is naar als dingen niet goed omschreven staan... ik snap ook niet dat dat soort dingen zo vaak fout gaan! Onvoorstelbaar dat dit kan bij zulke belangrijke gebeurtenissen. Ik hoop dat het toch goed gaat met het meisje en wens jullie een hele goede vakantie toe. Gaan jullie ver weg? Nicoletta; ook jij weer een afscheid? Sjonge, dat blijft ook een gedoe! Hoe voel je je verder? Begint het buikje al te groeien?
Hoi dames, mijn vriend en ik hebben 2 pleegkindjes. Eentje van 4 jaar en eentje van 1 jaar. De moeder van de oudste woont hier vlakbij en haar vriendin woont bij ons aan de overkant, gister zat moeder daar de hele tijd voor op een bankje koffie te drinken. Ze keek amper onze kant op maar toch echt niet zoon prettig idee. Verder zijn het 2 schatten Fijne dag verder!
Hi Misskiss, leuk dat je je ook aanmeldt! Dat lijkt me niet eenvoudig als moeder zo dichtbij komt of kan komen. Gelukkig laat ze jullie wel met rust als ze zo op een bankje zit. Wel is mijn ervaring dat het ook vaak rust brengt dat ouders weten waar hun kind verblijft, dan hoeven ze niet meer te zoeken. En geef ze ongelijk, ik zou ook tenminste willen weten waar mijn kind is. Hier gaat eigenlijk alles zijn gangetje al zijn er nog steeds behoorlijke ups en downs in het oudercontact. Dat wordt veroorzaakt door de leefomgeving en restricties voor de ouders maar ook door de naderende rechtzitting mbt de toekomst van ons pleegkindje. Hoe is het bij jullie meiden?
Hallo allemaal, wat is 't hier rustig,zeg! Hoe gaat het met de zwangerschap Nicoletta? Buikje zal wel lekker aan het groeien zijn? Lastig, die oudercontacten. Zeker met naderende zittig kun je er weinig aan verbeteren, denk ik. Alles goed met pleegje verder? Als pleegkindloze pleegmoeder heb ik eigenlijk niet veel te melden. Ex- pleegje komt volgende week bij me op bezoek met haar moeder, dus da's leuk. Ben heel benieuwd hoe het thuis gaat! Over een week zijn we wel weer beschikbaar, spannend! Maar goed, misschien wachten we wel een half jaar voordat de telefoon gaat, dat weet je nooit. Ik hoop natuurlijk dat het sneller gaat.....lang genoeg uitgerust, tijd voor actie!
Hier ook nog steeds aan het wachten op het telefoontje voor het eerste huisbezoek. Ze zeiden ergens oktober/november, dus ik wacht heel geduldig af... En Murphy, jullie staan dus weer beschikbaar, spannend zeg!! En snel!! Ben benieuwd hoe het bezoekje zal zijn!
hallo allemaal, ik heb jullie allemaal beetje gevolgd en ik wil er ook graag iets neer zetten. ik ben moeder en wij vangen daar bij ook pleegkinderen op. wij vinden het super leuk als je zulke kindjes even een tijdelijke plekje kan geven. wij hebben een ventje voor langertijd en 2 kindjes voor crisis. groetjes mariska
Hey leuk Mariska! Weer een nieuwe pleegmamma erbij! Welkom en schrijf lekker met ons mee. @Murphy, wat leuk weer een bezoekje! Ik hoop dat het jullie goed zal bevallen. Spannend hoor. Wat zal het kindje veranderd zijn in die tijd. Hier is inderdaad nu echt mijn buik aan het groeien hoor. Volgens de verloskundige zat het anderhalve week echt nog onder mijn navel, maar denk ik echt erboven. Ik voel me goed, eindelijk. Ik was echt kots en kotsmisselijk maar had het er graag voor over! Hey, je bent weer beschikbaar! En, loop je de hele dag met je mobiel in de aanslag? Hihihi @Lobi, niet te lang wachten hoor, anders gewoon even zelf bellen! Rond de kerstvakantie wordt het weer druk in pleegzorgland dus zorg dat je dan weer in de picture bent.
Hey! Hier afscheid genomen van het jongste pleegje. terug naar moeder met een slecht gevoel.. helaas. Oudste heeft het er moeilijk mee merk ik maar ja. Over een maandje weer beschikbaar denk t kriebelt al weer xxx
Lieve meiden, Er moet me toch iets van het hart... Ten eerste vind ik het echt geweldig dat wij allemaal ons huis open stellen voor pleegkinderen! Je zult zelf ook wel merken dat in je omgeving daar mensen vaak door geraakt zijn. Maar waar ik moeite mee heb is dat ik hier soms lees dat je zo graag een pleegkindje wilt... Ik heb liever dat er geen gebruik van ons moet worden gemaakt... En ALS ze dan bellen, natuurlijk: WELKOM. Maar ik zal NOOIT pleegzorg gaan bellen om te vragen wanneer we weren kindje krijgen... De gedachte die dan door mijn hoofd speelt is: Doe je pleegzorg voor jezelf, of doe je het voor het kind...? Bovenstaande heb ik niet geschreven in kwade zin hoor, meer eigenlijk om onze gedachten daar eens over te laten gaan en ons na te laten denken hoe we in de pleegzorg staan. Liefs, Marieke
tja, ik ben daar heel eerlijk in, hadden wij zelf kinderen kunnen krijgen, waren we misschien pas later of zelfs nooit aan pleegzorg begonnen. Pleegzorg wist dit toen we in de procedure zaten, we hebben daar nooit om gelogen. Feit blijft dat er in onze regio op het moment van de geboorte van ons pleegje ze met geen ander gezin matchte en ze dus naar een tehuis gedaan zou worden. Ik voel me er niet schuldig om dat ik dit kindje een warm nest heb gegeven en dat ze zich enorm goed gehecht heeft hier wat ook heel belangrijk is
Voor beiden hoor! Ik vind het vreselijk wanneer het weer stil in huis is. Natuurlijk geniet je ook wel even dat je samen met je man op een doordeweekseavond zonder oppas te regelen samen onverwachts uit eten kunt. Maar ik bel echt hoor! Kindjes zijn hier van harte welkom en dat ik het ook superleuk vind om ze in huis te krijgen is toch alleen maar mooi?
Er zullen helaas altijd kinderen zijn die in de pleegzorg belanden en als wij net een plekje vrij hebben, hoop ik inderdaad dat ze ons bellen! En hoewel ik het erg vond voor haar en haar ouders dat ze niet thuis kon wonen, hebben wij echt van ons eerste pleegje genoten de afgelopen maanden. Mag ook wel, denk ik??
Tuurlijk mag je genieten van je pleegje in huis Dat doen wij ook van harte! En @lalalindsay, ik begrijp dat ook... Begrijp me niet verkeerd hoor. Wij zaten een paar jaar geleden in dezelfde situatie als waar jullie nu in zitten. Met dat verschil dat wij onverwachts zwanger werden toen we onze eerste pleegkinderen in huis hadden (nadat we gestopt waren met de behandelingen)... Ik herken je gevoel daarin dus absoluut!
hoi marieke ik snap wat je bedoelt soms komt het anders over dan wat je bedoel. Maar ben wel met je eens ik zeg altijd als je niks hoort dan is weer goed bericht. iedereen succes op deze site Groetjes mariska
je kan maar beter genieten en blij zijn dat de pleegjes bij je wonen. Dan weten ze tenminste dat ze bij jou wel gewenst en welkom zijn...
Ja, daar ben ik het wel mee eens natuurlijk. Maar het mooist zou natuurlijk zijn dat we eigenlijk helemaal niet nodig zijn... Maar helaas is dat niet zo... En dus vangen we vol liefde pleegkindjes op