Ik heb een dochtertje van 20 maanden. Het moederschap gaat me prima af en ik vind het erg leuk. ik ben wel fulltime mama en soms is dat best pittig omdat je niet even bij kan komen. We willen zeker een keer een 2e maar ik ben er best bang voor. Weer opnieuw die slapeloze nachten en de borstvoeding zoog letterlijk energie uit mijn lichaam. En nu als mijn kindje gaat slapen s'middags weet je ook dat ze even slaapt en met een baby erbij is dat ook vaak niet gelijk. Dat zijn allemaal dingen die me beangstigen. Ben ik de enige?
Je bent zeker niet de enige. Je zegt dat de wens er wel is. Waarom wacht je dan niet even. Je dochtertje is nog maar 20 maanden. Ik heb er bewust voor gekozen.om even te wachten. Mijn dochter word straks 4, gaat bijna naar de basisschool. Heb ik alle tijd voor ons tweede kindje. En ja, je moet er snachts uit,.maar dat gaat.ook over. Succes!
Ik denk dat iedere moeder daar wel tegenop ziet. De slapenloze nachten zijn het ergste. Je kunt ook voor flesvoeding kiezen dan heb je een stuk meer energie over. Zeker met al een kindje heb je die zeker nodig. Maar een tweede is zo leuk.
Ik zat met dezelfde angst. Tussen mijn twee kinderen zit 20 maanden. De eerste was heel makkelijk, maar de tweede slaat nog steeds niet door en is nu 1!! Ik vind het best wel heel pittig (ben ook thuis). Wij willen wel een derde, maar vraag me af of ik dat wel kan .
Ja ik herken het zeker! Ik vind het ook best pittig zo'n kleintje. Het is een grote verantwoordelijkheid en je bent er dag en nacht mee bezig. Ik ben op dit moment ook fulltime mama, en inderdaad bijkomen is er haast niet bij! Met 1 kindje vind ik het nog prima te doen, maar als er nog eentje bij komt wordt het nog drukker.. Dus die gedachten gaan ook zeker bij mij door het hoofd! Maar, ik moet zeggen, kort geleden begon het toch ineens heel erg te kriebelen hier! En de voordelen van een broertje of zusje erbij en de gedachten aan nog een nieuw leven van ons samen worden steeds sterker dan de 'negatieve' gedachtes. Op dit moment heb ik er juist ook heel veel zin in. Dus wij gaan ervoor Ik denk dat je er echt 'klaar' voor moet zijn. Dus als je nog twijfelt of als de angst nog te hoog zit, kun je misschien het best even wachten. Mijn ervaring is dat het van de één op andere dag zo kan veranderen van angst naar positiviteit!
als je nu nog twijfelt wacht je lekker toch nog even. Wie weet denk je er over een paar maandjes al anders over. Je dochter is 20 maanden. Kan dus nog wel. succes
Oooohnee, zeker niet de enige! Ik weet ook zeker dat bij mij de "angst" nooit weg gaat, dus wij gaan nu ook voor een tweede. Brrrr, best een beetje eng, hè? Ik probeer er niet teveel over na te denken...
Ergens had ik die angst ook wel, maar ik wilde niet te lang wachten met nummer twee, omdat ik niet een van de jongste meer ben (lees: 35). Nu krijgen we er zelfs 2, dus ja, druk wordt het zeker. Af en toe ben ik best wat angstig (hoe moet dat 3 kinderen binnen 18 mnd van elkaar), maar toch kijk ik uit naar de bevalling. Vorige keer heb ik ook die rare gevoelens gehad en die waren na de bevalling verdwenen, dus ik ga ervan uit dat dat deze keer ook weer zo is.
Je weet nooit hoe het loopt. Mijn eerste dochter sliep bijvoorbeeld beter door toen ze net was geboren dan ze nu doet, haha. En als borstvoeding je zo tegenstaat dan ga je toch voor kv? Ik ben er ook groot en sterk mee geworden en dat was toch alweer 25 jaar geleden. Het is pittig, dat merk ik nu al nu ik zwanger ben. Je kan je overgins altijd wel iets bedenken waarom je het niet zou doen, ook bij de eerste. Wij zijn er uiteindelijk gewoon voor gegaan toen mijn dochter 9 maanden was en was gelijk zwanger. Ben echt heel blij met het kleine leeftijdsverschil dat ze straks zullen hebben, ook nu het zwaar word zo tegen het einde ben ik zo blij dat we er gewoon voor zijn gegaan. Had echtniet anders gewilt.
Je bent hier zeker niet alleen in.. Heb er laatst ook toevallig een topic over geopend. Die van mij is pas 13 mnd maar ik word heen en weer geslingerd tussen wel en niet.. Wij wachten sowieso nog tot de zomer van 2013. Ik zie ook heel erg op tegen de slapeloze nachten, minder mobiel, niet even bij kunnen slapen enz. enz.
Heel herkenbaar hoor!! En ik heb dan ook nog de vraag/gevoel of ik van deze tweede straks net zoveel zou kunnen houden als van mijn dochter nu? Maar tussen al die twijfels zijn wij er wel voor gegaan.. We gaan het hopelijk snel beleven! Sterkte!